Witam
Wiem, że watek ten się już kiedyś przewijał, ale nie znalazłem tam satysfakcjonującej odpowiedzi, dlatego spróbuję na nowo na niego spojrzeć.
Czym jest grzech przeciwko Duchowi ŚWIĘTEMU w oparciu tylko o teksty N.T.
Podstawą biblijną do zdefiniowania grzechu przeciwko Duchowi Świętemu i konsekwencji z nim związanych stanowi przekaz zawarty w ewangeliach synoptycznych, według którego Jezus, oskarżony przez faryzeuszy o działanie mocą Belzebuba, użył w odpowiedzi następującego sformułowania:
wangelia Mateusza: Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym
Ewangelia Marka: Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego. – Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone .
Ewangelia Łukasza: Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone.
Do rozważań zainspirował mnie tekst dr biblistyki Artura Malinę Ewangelia a bluźnierstwo przeciw
Duchowi świętemu (Mk 3,29; 12,40) http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Ver ... 09-126.pdf
jeśli chcecie o tym dyskutować, to musicie ze zrozumieniem ten artykuł przeczytać Bez tego kochani utkniemy w błędach semantycznych i sofistyce.
W interpretacji nasuwają się trzy kwestie:
1znaczenie
bluźnierstwa przeciw Duchowi Świętemu,
2 przyczyna wiecznej utraty przebaczenia przez osobę dopuszczającą się takiego grzechu
3 i związek odpuszczenia grzechów z Duchem
Świętym.
Te kwestie trzeba oddzielnie i wnikliwie przeanalizować. Czasownik[i] blasfemein oznacza obraźliwe mówienie,
spotwarzanie, przeklinanie.
owiem: przeczytałem, ale dalej nie rozumiem. Dziwne jest dla mnie bezwarunkowe przebaczenie Syna Bożego, ale Boski Duch Święty już nie jest tak miłosierny. Jeśli Go obrażę, oczernię, spotwarzę, to On nie jest mi tego przebaczyć? Brakuje mu miłosierdzia, że te negatywne uczucia, które Duch ŚWIĘTY przeżywa blokują, aby wybaczył człowiekowi blasfemię? Taki antropomorficzny obraz Boga. Czy to muszą być jakieś konkretne słowa, które blokują przebaczenie ze strony Ducha Świętego?
Proszę pomóżcie mi, bo nie zasnę.
Czy posiadanie błędnych poglądów przez faryzeuszy ( odrzucają działanie Boga przez Jezusa, a twierdzą kłamliwie, że to skutek ..demona!Absurd. ) To demon wypędza demony Czy za taki pogląd można ich oskarzyć o najcieższy grzech i do tego nieprzebaczalny?

Dla mnie łatwiej jest pojąć to zagadnienie, gdy rozpatruję D.Św. jako działanie prawdy. A w zasadzie brak możliwości przemiany. Prawda ma to do siebie, że jest ostateczna. Nie da się odrobić strat. W tym sensie, nasze zachowania niezgodne z oddziaływaniem na nas D.Św. Są po prostu nie do nadrobienia, nie do przemienienia. Bo po prostu to działanie miało wymiar ostateczny i skończony. Takie jest działanie D.Św. że zabiera głos tylko w sprawach ostatecznych. Czyli finalnych naszych działaniach, najważniejszych do tego by były użyteczne
W takim momencie naszej aktywności powtórki z działania nie ma. Uczynimy coś niekompletnego, takowe pozostanie. Uczynimy bubla, takowy pozostanie. Nie ma powrotu do poprawek. Taki jest wymiar ostateczny prawdy, tak działa to że, nie posłuszeństwo w tym względzie. Nawet nie ma szans być odmienione. Czyli omawiany grzech przeciwko D.Św. tym samym pozostaje grzechem na zawsze
W ten sposób poznaję to, co to oznacza taki nieodwołalny wymiar takiego grzechu.
Widzę wtedy ten pręgież nieuchronności. Nic już w tym nie zmienię. To jest po to, bym starał się czynić zgodnie z dyktowanym sensem tego co czynię. Bym nie pozostawiał po sobie bubli. Czegoś co trzeba poprawiać, czy dokończyć. Dokończenie tego przez kogoś innego, wiąże się z nie moim a jego autorstwem. Tak to wygląda, ten nie odwracalny wymiar prawdy. A w prawdzie chcemy żyć. Prawdą się kierować, z tąd taki zdawało by się brutalny wymiar prawdy. No ale to chyba jasne, jeśli ma być coś przez nas trwałego uczynione. Trzeba kierować się takim wymiarem prawdy. Na który wpływa podpowiedź D.Św. Zrobisz to i to, a dzieło z całą pewnością ukończysz, będzie ono trwałe, wartościowe, no i twoje. Tak jest ze swym życiem. Że będzie ono twoje. Jeśli robisz w swym życiu wyłomy niekompletności, to i twe życie przestanie być twoje. Taka to wielka rola tego typu działań się jawi. Tego nie odwrócisz.

Tu: https://biblianpd.pl/lk-121-12-npd/
dobre (wg mnie) wyjaśnienie zagadnienia tytułowego

No proszę - założyłeś cały wątek żeby zamieścić ten link

Popatrz! a to nawet nie wiedziałem, że wątek zakładałem... Dzięki za oświecenie, miszczu

A faktycznie, przepraszam i zwracam honor.

Zdobyć się na przeprosiny to nie takie powszechne; jesteś w porządku [ja też za "miszcza" przepraszam]
Jak sielankowo się zrobiło, co?...

Przekład i interpretacja kontrowersyjna, ale ciekawa.
W Twoim przekładzie (NPD) Łk 12,10

Każdemu bowiem, kto by mówił złe rzeczy przeciwko innemu człowiekowi(*6), może być to odpuszczone; jednak temu, kto by trwał w bluźnieniu(*7) przeciwko Duchowi Uświęcenia(*8), który świadczy o mnie(*9), nie zostanie odpuszczone(*10).
NPD wprowadza do tekstu natchnionego innemu człowiekowi. To zmienia zasadniczo rozumienie. W pozostałych przekładach syn człowieczy to Pan Jezus i to z nich wielokrotnie utożsamia się Jezus. Moim zdaniem, to nie chodzi o jakiegoś człowieka, ale o Syna Człowieczego.
Przekład dosłowny:
Każdemu, kto powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone; temu zaś, kto zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone.

Inne przekłady:
Biblia Gdańska: I każdemu, kto by mówił słowo przeciwko Synowi człowieczemu, będzie mu odpuszczone: ale temu, kto by przeciwko Duchowi Świętemu bluźnił, nie będzie odpuszczone.
Uwspółcześniona Biblia Gdańska: I każdemu, kto powie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, ale temu, kto bluźni przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone.
Biblia Warszawska: Każdemu, kto powie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone; lecz kto by bluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, temu nie będzie odpuszczone.
Biblia Tysiąclecia: Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone.


Nie ma w tekście dosłownym by trwał. To już wstawka tłumaczy. Czy uzasadniona - mam wątpliwośći. Słowo blasfēmēsanti występuje jako imiesłów w czasie przeszłym dokonanym. To wydarzenie miało już miejsce i nie daje podstaw gramatycznych do rozumienia, aby dalej trwało. Powiem tak: było, minęło - i tyle. To już historia, jednorazowy akt, który kiedyś miał miejsce.


Nie tak szybko. Mówimy o konkretnej sytuacji i nie dokonujmy nieuprawnionych ekstrapolacji. Faryzeusze odrzucili działanie Boga, gdy Pan Jezus uzdrawiał i wypędzenie demonów przypisali ...demonom. Absurd, rażąco nieprawdziwy opis sytuacji. Czy jednak za błędne poglądy, a być możę kłamliwe, jeśli mieli świadomość swego czynu - do piekłą? Czemu brak wiary w boską moc Jezusa w jakiejś sytuacji, ma na zawsze człowieka oddzielać od Boga? Ludzie zmieniają poglądy, postawy. Czemu nieskonczenie miłosierny Bóg miałby być takim bezdusznym formalistą.

Nie ma sytuacji, gdy ktoś szczerze pragnący odpuszczenia go nie otrzyma.
=

Racja; pytanie: czy to pragnienie jest/będzie?...

Rozumiem grzech przeciw Duchowi Św. jako sytuację/stan, gdy człowiek świadomie odrzuca wiarę w Chrystusa (a nawet z nią walczy; jest w internecie taki ktoś - znany z debat z chrześcijanami), i w tym stanie trwa i trwa... bez żadnego pragnienie porzucenia go!

A w pierwszym znaczeniu tego grzechu, to chodziło o nazywanie działalności Jezusa, jako dokonywanej mocą demoniczną... Ponieważ nie ma teraz Jezusa na świecie widzialnie, to nie tak łatwo o kimś powiedzieć: grzeszysz przeciwko Duchowi Św., bo taki ktoś wyżej opisany (odrzucający Jezusa), może się jeszcze opamiętać (choćby na łożu śmierci).

Za błędne poglądy nie idzie się do piekła .
Rzeczywistość piekła dobrze opisał Benedykt XVI w encyklice Spe Salvi

Nie chodzi tutaj o poglądy, tylko o stan wewnętrzny człowieka, który totalnie depcze, odrzuca ofiarowaną Miłość przez Ducha Świętego.

Hbr6,4-6 4 Niemożliwe jest3 bowiem tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, 5 zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku, 6 a [jednak] odpadli - odnowić ku nawróceniu. Krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko.

Hbr10,26-29 26 Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy13, 27 ale jedynie jakieś przerażające oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma trawić przeciwników. 28 Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie [zeznania] dwóch albo trzech świadków. 29 Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski.

2 P ,20-22 20 Jeżeli bowiem uciekają od zgnilizny świata przez poznanie Pana i Zbawcy, Jezusa Chrystusa, a potem oddając się jej ponownie zostają pokonani, to koniec ich jest gorszy od początków. 21 Lepiej bowiem byłoby im nie znać drogi sprawiedliwości12, aniżeli poznawszy ją odwrócić się od podanego im świętego przykazania. 22 Spełniło się na nich to, o czym słusznie mówi przysłowie: Pies powrócił do tego, co sam zwymiotował13, a świnia umyta - do kałuży błota.

Bóg daje ludziom wolną wolę i respektuje wybory człowieka nawet te prowadzące do potępienia. Nie znaczy to że jest bezdusznym formalistą.

kosa000 Za błędne poglądy nie idzie się do piekła .

Gdzie to widzisz w postawie faryzeuszy? Uznali, że to diabeł, nie Bóg dziala przez Pana Jezusa. To błędny pogląd wg nas - chrześcijan, ale czy to oczernianie Boga? Co to znaczy i dlaczego ma być taki pogląd niewybaczalnym grzechem? Pan Jezus takiego zarzutu nie postawił faryzeuszom: