Cześć,

Nurtuje mnie jedna kwestia. Wiemy, że zabijanie zwierząt na mięso czy do pozyskiwania skóry na ubrania to nie jest grzech, ale czy mimo to jest to zgodne z tym co chce Bóg i powinniśmy to bez wyrzutów sumienia akceptować i nie starać się od tego odwracać?

Argumenty, które przemawiają za tym:
+ tutaj nie jestem pewien, ale wydaje mi się, że sam Jezus nosił skórzane buty i spożywał baranka gdy obchodził paschę, a także (tutaj już na pewno) spożywał ryby
+ w jednej z przypowieści Jezus wspomina, że w niebie będzie uczta z tłustych wołów. I mimo, że to pewnie symbolika, to jednak użył tego do opisania czegoś dobrego
+ sam Bóg nakazywał składanie ofiar ze zwierząt
+ ludzki organizm naturalnie ma zapotrzebowanie na składniki pochodzenia zwierzęcego
+ zwierzęta nie mają raczej bożego planu do wykonania tutaj na Ziemi. Życie człowieka ma sens i cel, człowiek w życiu podejmuje moralne decyzje i przygotowuje się na życie wieczne. A jaki jest cel życia zwierzęcia?

Argumenty przemawiające przeciwko:
- Bóg nakazywał co prawda składanie ofiar, ale tylko do momentu złożenia w ofierze swojego Syna. Więc może Bóg docelowo nie chciał zabijania zwierząt i do tego dążył i cały czas dąży, a ofiara Jezusa sprawiła też, że nie muszą już ginąć zwierzęta
- Bóg stworzył zwierzęta i dał im życie. Nie stworzył ich co prawda na swój obraz, ale przecież wszystko co tworzy tworzy z miłości. Dlaczego miałby chcieć, żeby ktoś im to życie odebrał?
- Jezus w przypowieściach porównywał się do pasterza, który dba o swoje stado. I tu znowu symbolika, ale jednak w jakiś sposób zaznaczył, że troska o stado jest czymś dobrym
- Fragment z ks Izajasza "wtedy wilk będzie mieszkał obok owcy, a lampart będzie leżał obok kozła" sugeruje, że docelowo zwierzęta nie będą się zabijały. Rozumiem, że tak samo ludzie nie będą zabijać zwierząt
- w księdze rodzaju Bóg przeznaczył człowiekowi na pokarm "wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie". Nie wspominał tutaj nic o mięsie. Było to jeszcze przed grzechem pierworodnym.
- sam fakt jak normalny człowiek zachowałby się gdyby miał zabić zwierzę w celu konsumpcji albo pozyskania skóry. Chyba każdy normalny człowiek poczułby się w takiej sytuacji w jakimś stopniu źle

Pytanie więc czy zabijanie zwierząt z bożego punktu widzenia jest złe? I nawet jeśli to nie jest grzech to czy Bóg stopniowo nie dąży do tego, aby żadne zwierzę nie zostało zabite?

Żyjemy w czasach gdzie życie zwierząt staje się ważniejsze od życia ludzkiego. Ale pytanie czy nie ma w tym jednak Bożego planu i Bóg nie dąży do zaprzestania zabijania zwierząt?

Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i dla jego żony odzienie ze skór i przyodział ich. (Rdz3, 21)
Skąd te skóry?


Następnego dnia, gdy oni byli w drodze i zbliżali się do miasta, Piotr wyszedł na taras domu, aby się modlić. Było to około południa. Odczuwał jednak głód i chciał coś zjeść. W czasie gdy przygotowano mu posiłek, miał widzenie. Zobaczył otwarte niebo i coś jakby wielkie płótno czterema końcami opadające ku ziemi. Znajdowały się na nim wszystkie czworonożne zwierzęta, płazy oraz ptaki. Usłyszał także słowa: „Podejdź, Piotrze, zabijaj i jedz!”. Piotr odpowiedział: „Nie zrobię tego, Panie, gdyż nigdy nie jadłem nic skażonego i nieczystego”. Wtedy po raz drugi usłyszał: „Nie uważaj za skażone tego, co Bóg oczyścił”. Powtórzyło się to trzy razy, a potem ten przedmiot uniósł się do nieba. (Dz 10, 9-16)

Tak, tylko że to były inne czasy. Wtedy przemysł nie był tak rozwinięty i raczej nie było tylu alternatyw dla skóry. Dzisiaj skóra jest właściwie luksusem, a nie czymś niezbędnym do codziennego funkcjonowania.

Kiedyś Bóg dopuszczał składanie ofiar ze zwierząt, ale teraz raczej by tego nie pochwalił, bo coś się zmieniło. Pytanie czy rozwój technologii nie jest w pewien sposób Jego planem na to, żeby zwierzęta przestały być przez nas zabijane i powoli małymi krokami go wprowadza. W końcu w raju nawet zwierzęta nie mają ginąć, więc chyba jest to bożym pragnieniem

"Następnego dnia, gdy oni byli w drodze i zbliżali się do miasta, wszedł Piotr na dach, aby się pomodlić. Była mniej więcej szósta godzina.
Poczuł głód i chciał [coś] zjeść. Kiedy przygotowywano mu posiłek, wpadł w zachwycenie:
Widzi niebo otwarte i jakiś spuszczający się przedmiot, podobny do wielkiego płótna czterema końcami opadającego ku ziemi.
Były w nim wszelkie zwierzęta czworonożne, płazy naziemne i ptaki podniebne.
Zabijaj, Piotrze, i jedz! - odezwał się do niego głos."(Dz 10,9-13 BT5)

Można jeść wszystko, tak jak to ujrzał Piotr. Jedzenie ma zapewniać dobrostan zdrowotny a wszystkie aminokwasy egzogenne są tylko w mięsie. Tu wchodzimy w przykazanie: nie zabijaj siebie. Litując się nad zwierzętami zabijasz siebie. Jemy, by żyć a nie żyjemy by jeść. Ty to odwracasz i motywen jest biologiczna litość. Miłosierdzie bowiem zakłada refleksję intelektualną. Zakłada, że to człowiek decyduje o przydatności zwierząt do jedzenia czy odziania się. Dziś nie potrzebujemy skór na futra, bo zmienil się klimat, ale buty skórzane są zdrowsze niż tzw elologiczne. Z grzybicami trudno się walczy. Leki przeciwgrzybicze nie są obojętne dla zdrowia.

Różnice kulturowe dotyczą tego, by nie narażać zwierząt na niepotrzebne cierpienie, bo mają receptory bólowe. Chore na wściekliznę zwierzęta zabijamy a czlowieka nie, tu masz różnicę. Nie zmienia się też Pisma Świętego dopasowujc je do zmian kulturowych. To oznacza, że wykrycie cierpienia zwierząt logicznie nie prowadzi do wyeliminowania produkcji zwierzęcej, ale poprawy ich życia i stosowanie humanitarnych metod zabijania.

Pan Jezus powołał na Apostołów rybaków a rybacy to ludzie trudniący się zabijaniem ryb. A Ewangelii nie wolno zmieniać.

Nie chcesz jeść mięsa, bo czujesz obrzydzenie i widzisz maltretowanie zwierząt to nie jedz. Problem jest w tobie. Będziesz wydawał pieniądze na leki, które nie są obojętne dla zdrowia, więc sam siebie będzie zabijał.
Kulturowo to nie ma w Polsce farm psów na mięso. Nie jada się też rozbitych we krwi owadów. Tyle, że Biblii nie należy w to mieszać.

A na koniec Pan Bóg podarowując ludziom odzienie ze skór uznawał to za dobre. On nie zmienia zdania w zależności od zmian kulturowych. Wskazujesz więc wypaczony obraz Boga, którego dziś zastąpili ludzie wiedzący lepiej.

Do normalnego funkcjonowania potrzebne jest spożywanie również mięsa. Oczywiście w odpowiedniej proporcji. Bo nie samym mięsem żyje człowiek.
Proszę przekonać Eskimosów do wegetarianizmu lub weganizmu.
Dietetycy jak np. prof. dr hab. inż. Grażyna Cichosz opowiadają dość ciekawe rzeczy o braku tłuszczów zwierzęcych w naszej diecie. I powiązania z pewnymi schorzeniami onkologicznymi i neurologicznymi

W biologicznym wymiarze mięso jest bardzo ważnym pokarmem. Jeśli jednak przejdziemy do wymiaru ideologicznego to postrzegamy człowieka nie w wymiarze religijnym i bożym (korona stworzenia), ale jako pasożyta zakłócającego porządek w naturze i sprawiającego innym stworzeniom ból. Taki człowiek przesuwa się w myśleniu z religijnego (Biblia go nie przekonuje) do ideologicznego, gdzie bóstwem jest matka ziemia. Niezauważalnie jest człowiek odsuwany od porządku natury i umieszczany w porządku ideologicznym. Wykorzystuje się jego biologiczne wyposażenie, czyli litość. Będzie współczuł zwierzętom a ludzie staną się mniej ważni, albo nawet szkodliwi.
W tym samym czasie pojawiły się tego typu wypowiedzi w dwóch wątkach. Kiedyś takie zapytania były traktowane jako absurdalne, pozbawione sensu. W obu przypadkach cierpienie zwierząt jest kojarzone z Bogiem, a chodzi o to, by litość wyprowadziła człowieka z religii.

Litujący się nad zwierzętami w swoim szaleństwie nie dostrzegają, że przyroda jest tak zorganizowana, że nawet bez udziału człowieka, są drapieżcy i są ich ofiary. I to zwierzę i o zwierzę. Nad kim się bardziej ulitować? Bez upolowanej zdobyczy drapieżnik padnie...Trzeba by mu coś dać zjeść - kartofli i innych warzyw nie zje (bez zwierzęcej omasty). Bez samego polowania też zmarnieje...

Zgadzam się z tym, że mięso jest potrzebne do prawidłowego funkcjonowania i nie zamierzam z niego rezygnować. Tylko, że o ile mięso jest czymś praktycznie niezbędnym, to już skórzana kurtka jest pewnego rodzaju luksusem. I bardziej w tym miejscu mam dylemat moralny.


Jest to brutalne i po ludzku ciężkie do zaakceptowania, ale skoro tak jest, to wierzę, że musi tak być, przynajmniej teraz i Bóg ma w tym swój plan. Jakbym zobaczył lwa goniącego małą bezbronną antylopę, to nie podstawiłbym mu kija pod nogi, żeby jej nie dogonił.



Pozwólcie, że zahaczę w tym wątku o jeszcze jeden temat. Też związany ze zwierzętami, więc dam go tutaj.

Mam kota, dość młodego. Ostatnio zacząłem się zastanawiać nad sensem jego istnienia i jak się tak zagłębiałem, to trochę spochmurniałem...
Jeśli chodzi o człowieka sprawa jest jasna. Celem człowieka jest życie wieczne z Bogiem. Dlatego jak sobie pomyślę, że jakaś bliska mi osoba miałaby zaraz odejść z tego świata, to wiem, że będzie bolało, będą łzy i tęsknota, ale wiem też, że dusza tej osoby nie przestanie istnieć, a po paruzji odzyska i ciało i będzie żyć wiecznie, więc jestem spokojny.
Z kotem mam ten problem, że o losie zwierząt w Biblii, czy w nauce Kościoła ciężko jest znaleźć jakieś jasne wytłumaczenie. Wiemy z nauki Kościoła, że zwierzęta nie mają nieśmiertelnej duszy jak ludzie. To daje mi podstawy myśleć, że mój kot po śmierci po prostu przestanie istnieć. Jedyna nadzieja jaką mam jest taka, że w dniu ostatecznym, gdy Bóg wskrzesi ludzi, przywróci życie również i mojemu kotu i wszystkim zwierzętom. Ale to nie jest ta sama nadzieja co ta, że ja po śmierci pójdę do nieba. W tym drugim przypadku nadzieja jest oparta na czymś bardzo solidnym - na obietnicy Boga. W tym pierwszym przypadku natomiast nadzieja jest taka trochę w ciemno.
Z jednej strony ciężko mi wyobrazić sobie, że Bóg, który powołał do życia mojego kota chciałby, żeby ten kot z chwilą śmierci po prostu przestał istnieć. Z drugiej strony Boże plany są niepojęte.

Wobec tego rodzi się w mojej głowie pytanie czy mój kot będzie ze mną w raju, a jeśli nie, to jaki w ogóle sens ma to, że go przygarnąłem i się nim opiekuję?

Niebo to miejsce Szczęścia.
Opcje więc są dwie:
1) Albo nie będzie zwierzę potrzebne do Szczęścia
2) Albo będzie dostępne

Tu masz dyskusję o życiu w Niebie:
viewtopic.php?f=18&t=31062&start=15

Od posta:
Pt lis 10, 2023 4:31 pm

Więc jeżeli będzie przestrzeń materialna (postrzegalna zmysłami), jeżeli będzie istnieć jakaś materia, jeżeli będzie np. jakaś planeta, jeżeli będą istnieć jakieś rośliny (choćby ozdobne) to dlaczego miałyby nie istnieć zwierzęta. Co one realnie wadzą? (szczególnie takie nie skażone grzechem)

Mamy też:

Daniel 3
79 Wieloryby i stworzenia morskie, błogosławcie Pana,
chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
80 Wszelkie ptaki powietrzne, błogosławcie Pana,
chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
81 Zwierzęta dzikie i trzody, błogosławcie Pana,
chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!

Rodzaju 1
30 A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona». I stało się tak. 31 A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre.

Więc czemu miałby Bóg cokolwiek niszczyć?
Jak obecność zwierząt w Niebie miałaby unieszczęśliwiać Niebian?

Zresztą czy to jest jakiś wielki żart?:



"Duch Święty jest gołębiem, ale zwierząt nie będzie?"

Albo ktoś powie "zwierzęta muszą odejść bo coś tam teologicznego". "Bóg nic nie musi."

Więc wracając do początku:
Niebo to miejsce Szczęścia.
Opcje więc są dwie:
1) Albo nie będzie zwierzę potrzebne do Szczęścia
2) Albo będzie dostępne

A jak mogą zwierzęta przeszkadzać Świętym w Niebie, trudno mi sobie wyobrazić.

Ja tylko formalnie: Duch Św. nie jest gołębiem.
32 Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. J1,32
Duch Św. zstąpił JAK gołębica.

Cudzysłów. Na obrazach przedstawiany...

Aby odpowiedzieć na pytanie "czy będą w Niebie zwierzęta" wystarczy odpowiedzieć sobie na pytanie "na czym polega Niebo"? Czym jest?

Katechizm Kościoła Katolickiego

IV. "Któryś jest w niebie"

2794 To biblijne wyrażenie nie oznacza miejsca ("przestrzeni"), lecz sposób istnienia; nie oddalenie Boga, ale Jego majestat. Nasz Ojciec nie znajduje się "gdzie indziej", On jest "ponad tym wszystkim", co możemy zrozumieć z Jego świętości. Ponieważ jest trzykroć święty, dlatego jest bardzo blisko serca pokornego i skruszonego:

(...)

"Niebem" mogliby być równie dobrze ci, którzy noszą w sobie obraz świata niebieskiego i w których Bóg mieszka i żyje 42 .

(...)

Chrześcijanie są w ciele, ale nie żyją według ciała. Żyją na ziemi, lecz są obywatelami nieba 48 .
&

Jest stanem. Ale bardziej zdaje się chodzi osobom pytającym o to czy GDYBY chcieli z tym zwierzęciem pobyć czy to przez jakiś czas, czy raz na jakiś czas, to czy Bóg by odmówił swoim dzieciom tego. Kwestia tego jak często osoby w tym stanie znajdą ochotę spędzania czasu ze zwierzętami mając Boga przy sobie, to inna kwestia. Ale nie widzę powodu by sądzić, że nie jest możliwe dla Boga udostępniać takie możliwości, jeżeliby ktoś tego chciał.