Przeczytałem że w czyśćcu cierpi się niewyobrażalne męki, i że ogień czyśćcowy jest ten sam co ogień piekielny. Oraz że prawie nikt nie trafia bezpośrednio do nieba. Poza tym, ponoć modlitwy ludzi w czyśćcu nie działają. I tylko żyjący mogą im pomagać. Rozważmy sytuację w której umieramy i nikt o nas nie pamięta. Co wtedy?

Sugeruję poczytanie Katechizmu.


1. Na te osoby "pracuje" modlitwa za zmarłych, którzy już jej nie potrzebują lub nigdy nie potrzebowali.
2. Mówiąc prosto z mostu: Poczekają i też znajdą się w niebie. Z czyśćca można się dostać tylko tam.

No cóż, gdzieś czytałam by samemu zadbać te sprawy jeszcze za życia a nie zostawiać tą sprawę swojej rodzinie licząc na ich pobożność i wiarę. Nie pamiętam dokładnie gdzie, ale chyba w jakimś żywocie świętego - te stary miały moralizatorski walor i zawarta była w nich nauka na kanwie tego żywota.
Chociaż nie jest tak że nikt nie pamięta o duszach czyśćcowych bo Kościół pamięta, szczególnie w czasie Mszy świętej. Są też zakony które mają jako szczególny charyzmat modlitwę za duszę czyśćcową.

Mamy wiele możliwości, by pomagać duszom czyścowym. Jeśli nie czyni się modlitw układami kupieckimi to dobro wróci do nas. Bardzo jednak trzeba badać swe motywacje, by to nie były handlowe modlitwy. Naszymi modlitwami, odpustami nie zarządzamy. To sprawy boże. Są osoby, które cedują odpusty na Maryję prosząc, by uczyniła z nich najlepszy użytek. Tak trafiają też do tych za których nikt się nie modli.

Teraz mi się jeszcze przypomniała taka sytuacja, gdy kiedyś pewna starsza pani zaczepiła mnie po wyjściu z kościoła i powiedziała że się modli o dobrego męża dla mnie Ja jej nie kompletnie nie znałam ale ona mnie tak a może bardziej kojarzyła mnie przez moich rodziców... Podejrzewam że gdyby dowiedziała się o mojej śmierci to też by się za mnie modliła. Zatem też takie bardziej wielkoduszne osoby które modlą się za tych z kręgu rodziny czy ewentualnie bliższych znajomych.

Magisterium Kościoła utrzymuje, że dusze czyśćcowe nie mogą niczego zrobić "w swojej sprawie".

Wcale nie musimy znać osoby, za którą się modlimy. Przecież nieraz modlimy się za świętych, którzy anonimowo umarli w męczeńskiej śmierci. Modlimy się za "nieznanego żołnierza", albo po prostu za "dusze w czyśćcu cierpiące" - takich wpisów jest mnóstwo np. na wypominkach.

Warto się modlić za dusze w czyśćcu cierpiące, za Kościół Cierpiący, bo gdy te dusze dostaną się do nieba (Kościół Triumfujący), to z kolei Kościół Triumfujący może się za nami - za Kościół Wojujący (Kościół na ziemi) - wstawiać. Innymi słowy: dusze czyśćcowe mogą nam się odwdzięczyć, gdy skończy się ich oczyszczanie.

Jednakowoż ciężko jest wierzyć że miłosierny Bóg ignoruje modlitwy dusz czyściowych

Drobi Boga nie są drogami ludzkimi. Trzeba się z tym pogodzić.

Ten temat był przedmiotem niejednej dyskusji, także Kościoła z jawnymi sektami i heretykami. Boża sprawiedliwość i miłosierdzie są nieograniczone. W tym temacie Kościół uczy, że dusze czyśćcowe, póki są w czyśćcu, to pomóc same sobie nie mogą. Pomóc by mogły dopiero po przejściu czyśćca, ale wtedy ich pomoc tyczyła by się nas - Kościoła Walczącego (Kościoła na ziemi).

Bo nie ignoruje. Nie antropomorfizuj Pana Boga to może będzie ci łatwiej. Pan Bóg nie musi nic, także nie musi wysłuchiwać modlitw. Modlitwa to łaska. Zawsze. Bóg jest ich Ojcem. A jaki ojciec mógłby ignorować cierpiące dziecko? Jacyś ziemscy, to zapewne tak ale Bóg jest Miłością. I to On pobudza Oblubienicę swoją Kościół do modlitwy za dusze czyśćcowe. Bo to że my czy inni - prywatnie czy wspólnotowo, bardziej zorganizowanie czy nie - modlą się za dusze czyśćcowe jest z Bożej woli. To On daje impuls, swoją łaskę. Nie jest możliwe że ludzie ci bardziej mogą się przejąć sytuacją dusz czyśćcowych, współczuć im i kochać niż Pan Bóg, który powiedziała o sobie że ludzka matka może zapomnieć o swoim dziecku ale nie On. Św. Katarzyna ze Sieny bodajże mówiła że nie ma prośby której Pan Bóg by nie wysłuchał jeśli jest ona zanoszona za przyczyną dusz czyśćcowych - wiadomo prośby zgodnej z Jego wolą. Właśnie dlatego że modlitwy za dusz czyśćcowe są tak miłe Panu Bogu. A św. Jan Maria Vianney pisał "Jest to rzecz pewna bracia drodzy, że te biedne dusze dla siebie nic nie mogą, ale dla nas wiele mogą. Kto się do nich odwołuje, ten zawsze upragnioną łaskę otrzyma. Jeśli Święci, co są w niebie, naszym zbawieniem się zajmują, chociaż od nas nic nie potrzebują; to o ileż bardziej dusze czyśćcowe, które naszymi modlitwami wspieraliśmy, po wydostaniu się z czyśćca, przez wdzięczność będą o nas pamiętać i nam w zbawieniu dopomagać. „Nie odmawiaj – powiedzą – swej łaski Panie tym braciom naszym, którzy tyle starań dołożyli, aby nas z płomieni wydobyć”. Czyliż nie będzie błagać Boga matka o łaskę dla swych dzieci, które ją miłowały i o uwolnienie z czyśćca prosiły? Pasterz, który za życia bardzo się troszczył o zbawienie swych parafian, czyliż zapomni o nich w wieczności? Ach! nie.
Tak bracia drodzy, za każdą razą, kiedy będziemy potrzebowali o co prosić, zwracajmy się z ufnością do tych świętych dusz, pewni będąc, że za nami się wstawią do Boga. Jakież to szczęście dla nas, że w modlitwach jakie za dusze czyśćcowe zanosimy, mamy tak wyborny środek na zapewnienie sobie nieba! Kiedy zechcemy prosić Boga o żal za grzechy, zwracajmy się do tych dusz, które tyle lat przebywały w płomieniach czyśćcowych! Kiedy zechcemy prosić o wytrwałość w dobrym, wzywajmy te dusze, które wskutek swej wytrwałości teraz oglądają Boga. W chorobie, w smutku, myślmy o czyśćcu i tych duszach, co tam były; a nie zawiedziemy się, owszem osiągniemy skutek pożądany!"
BTW myślę że czytałeś jakieś kazania tego świętego, bo on miała wizje czyśćca i dużo o nim pisał. Niby to lektura jak najbardziej właściwa ale to już sam sobie odpowiedz jaki pożytek z niej wyniosłeś. Bo jeśli jej owocem jest ten wątek w którym dajesz upust swoim wątpliwościom i niewierze w to co przeczytałeś jedynie dlatego że nie mieści ci się to w głowie to to raczej można się zastanawiać czy ta lektura póki co przynajmniej ci służy. Ja w każdym razie nie uważam że pisma mistyków to lektura uniwersalna, dla każdego czy w każdym czasie. Gdy byłam po nawróceniu z polecenia kogoś zaczęłam czytać Dzienniczek św. Faustyny. I to było niemal zbyt wiele dla mnie - okropna była dla mnie treść, św. Faustyna jawiła mi się jako okropna osoba - a niby ten Dzienniczek to i tak z tych "lżejszych" tekstów mistyków. Tamten kryzys pokonałam dzięki temu ze to zostawiłam. Zostawiłam "Dzienniczek", zostawiłam św. Faustynę i wszystko to co myślałam i skupiłam się tak jak mogłam w tamtym czasie na Panu Bogu.
Druga rzecz- czas zdobywania zasług przez dusze czyśćcowe się po prostu zakończył. Nasz też się zakończy wraz ze śmiercią. Stara literatura pobożnościowa nauczała by serio traktować sprawy ostateczne, a do nich należy śmierć. My żyjemy w świecie który jest zwodniczy bo co jest w nim ostateczne? Może dlatego też trudno nam wierzyć że coś jest serio na serio.

Chyba się pogubiłem, chodzi o modlitwy zanoszone za dusze czyśćcowe, a nie przez te dusze? To w sumie wynika z następnego zdania, ale wolę dopytać.

Też miałem nie najciekawsze wrażenia w czasie lektury "Dzienniczka" s. Faustyny. Nie wiem, czy to mistyka, chociaż same treści są lekkie. Nie czytałem objawień prywatnych, bo one mnie siłą rzeczy słabo interesują, ale postanowiłem patriotycznie poczytać polskie objawienia. Styl mnie drażnił, niedojrzały, sporo bezsensownych wątpliwości pod adresem Jezusa. Jej postawa prosiła się o to, aby inni ludzie krzywo na nią patrzyli i obgadywali - była dosłownie prowokująca. Denerwowało mnie to od początku, a dopiero chyba w ostatniej księdze napisała, że na spowiedzi jakiś ksiądz jej to uświadomił. Książkę doczytałem w pośpiechu, bo jak już zacząłem, to za wszelką cenę chciałem skończyć. Znam wagę Miłosierdzia Bożego, ale czytać dzienniczka w tym celu nie trzeba. Dwie rzeczy, które z niego warto zapamiętać, to właśnie nieskończone Boże Miłosierdzie oraz posłuszeństwo wobec kierownika duchowego i spowiednika, których to słowo ma stać nawet nad Jezusem w prywatnych objawieniach. W końcu w konfesjonale kapłan użycza Jezusowi swoich uszów i ust, to Jezus do nas mówi.

To znaczy ja rozumiem to tak że św Jan Maria Vianney do zagadnienia korzyści dla nas samych z modlitwy za dusze czyśćcowe podchodzi od strony tych dusz, zaś - prawdopodobnie - św. Katarzyna ze Sienny od strony Pana Boga. Dusze czyśćcowe mają ograniczone pole manewru gdy znajdują się w czyśćcu, zarówno gd chodzi o nas, czy o nie same. Dlatego tak ważna jest modlitwa za nie i dlatego jest ona tak miła Panu Bogu.
Nie chce sama antropomorfizować Pana Boga ale skoro jest on Ojcem to jak to ojciec jest skłonny do hojności dla tych co wspierają i pomagają jego cierpiącemu dziecku. Sama nie jestem rodzicem ale chyba to raczej z tych rozczulających dla rodzica widoków jak załóżmy brat pomaga bezradnemu bratu, wspiera go i troszczy choć sam w zasadzie jest też bezradny. W każdym razie często spotykałam się z rożnymi stwierdzeniami o skuteczności wstawiennictwa dusz czyśćcowych. Pan Bóg jest poza czasem, czyściec też jest poza czasem - choć kiedyś była praktyka by liczyć odpusty w dniach czy latach - dlatego może być trudno ustawić sobie w głowie w kontekście upływu czasu po naszej stronie ale ja nie uważam że modląc się za dusze czyśćcowe trzeba jakoś się wstrzymywać z korzystaniem z ich wstawiennictwa, znaczy się czekać jakiś - w zasadzie nie wiadomo jaki - czas by uznać że samemu już można prosić je o pomoc. Tzn. ja sama to łączę ale nie skutkiem jakichś rozważań, bo te czynię dopiero teraz na potrzeby tego wątku. Modle się niejako intuicyjnie, tak jak potrafię czy jestem w stanie. Dla Pana Boga wszystko jest teraz i sądzę że On sam lepiej się rozeznaje w moich modlitwach niż ja sama więc niech On sam to jakoś to wszystko układa Byli co prawda święci którzy mieli wizje - np. w następujących po sobie dniach - z których wynikało że jakaś dusz czyśćcowa za którą się modliły stopniowo się coraz bardziej oczyszczała ale - umówmy się - to nie są typowe przypadki. I raczej dane nam dla pociechy że w istocie Msze święte czy modlitwy za dusze czyśćcowe im pomagają niż jako wskazówka ile tych modlitw, Mszy czy dni potrzeba. Ostatecznie zresztą siła modlitwy tkwi w miłości, a nie jej długości czy długotrwałości.

No właśnie. Bo wielokrotnie czytałem, że dusze czyśćcowe bezpośrednio nie mogą zrobić nic dla siebie, ani dla nas. Jak już, to Bóg wynagradza nasze modlitwy za te cierpiące dusze, ale pomoc jako taka nie pochodzi od czy za pośrednictwem dusz czyśćcowych, lecz to Bóg zsyła łaski za miłość okazywaną duszom w czyśćcu według poniższego opisu:
"Św. Katarzyna z Bolonii (zm. 1463) wyjaśnia: Często to, co przez Świętych w Niebie uzyskać nie mogłam, otrzymałam natychmiast, kiedy zwróciłam się do dusz w Czyśćcu. Przyczyną tego – podaje Anna Maria Lindmayr – nie jest to, że nas dusze czyśćcowe wysłuchały, ale to, że Bóg nas wysłuchał ze względu na Jego Miłość do tych biednych dusz, które Bóg bardzo kocha."

Poniżej przytoczę "Katechizm Katolicki Św. Piusa X":
Dział "O Świętych obcowaniu":

Pytanie 9:
Czy wspólnota świętych rozciąga się także na niebo i czyściec?
Tak, wspólnota świętych rozciąga się także na niebo i czyściec, gdyż miłość jednoczy trzy części Kościoła: triumfujący, cierpiący i walczący. Święci modlą się do boga zarówno za nas jak i za dusze przebywające w czyśćcu. Natomiast my oddajemy cześć i chwałę świętym, a także możemy ulżyć cierpieniom dusz czyśćcowych przez pozyskiwanie dla nich odpustów oraz owoców innych dobrych uczynków.

Z tego by wynikało, że święci w niebie mogą się modlić za świętych w czyśćcu i na ziemi. My z kolei możemy modlić się do świętych w niebie oraz za dusze w czyśćcu, ale dusze w czyśćcu nie mogą się modlić z siebie, za nas, czy do świętych. Jestem przekonany, że coś takiego czytałem napisanego wprost, ale nie mogę tego odszukać. Odnalazłem tylko pytanie z katechizmu, które nie dzieli włosa na cztery, a mówi jakie są zależności.

Niektórzy uważają, że ogień w czyśćcu to ogień Boży.
https://www.youtube.com/watch?v=oTXo2-MqZ7s