Po prostu nie należy się tym zajmować. Skupić się na swoim nawróceniu a nie rozpraszać myśli na sprawy, które dla życia duchowego nie są istotne. To raczej wrzuca się do braku ładu wewnętrznego.
Pierwszy stopień w budowaniu duchowości to uporządkowanie myśli, by nie latały jak szalone i nie donosiły kolejnych sensacji. Bez tego nie ma mowy o budowaniu pokory i trwanie w ciszy. Bóg mówi szeptem, więc żadne anioły śmierci nie powinny nas rozpraszać.
Ja jestem trochę specyficzna, więc nie musisz tego traktować śmiertelnie poważnie.

Szczerze mówiąc to ja też uważam takie spekulacje za jałowe. A tematyka demonów i ich wpływów mnie po prostu nie interesuje. Co zmieni w twoim życiu poznanie opinii takich czy innych osób, poza zaspokojeniem ciekawości?
Np. co pkt 2 - niezaprzeczalnie istnieje cierpienie niezawinione a życie w stanie łaski uświęcającej nie gwarantuje że się go nie doświadczy. Czy nasze takie jest - to już każdy powinien sam sobie odpowiedzieć. W własnej praktyki widzę że rzadko mi się to zdarza, jeśli w ogóle. Czy ma związek z naszymi modlitwami - tu można jedynie spekulować. Czy jest to jakaś "odpłata" szatana - tu można jedynie spekulować. I zasadniczo należy pamiętać że szatan tyle jedynie może ile Pan Bóg dopuści. Jeśli doświadczamy rozmaitych trudności to musimy sobie z nimi poradzić. Tyle i aż tyle bo "Samo cierpienie nie daje zbawienia, ponieważ doświadczają go również źli ludzie. Musi ono być połączone z podążaniem za Chrystusem" jak napisał św. Jan Chryzostom.
Może być też tak że nie chodzi o ciekawość jedynie ale ocenę ryzyka - "modlić się za nich czy nie modlić". I tu wydaje mi się że wracamy do tego ile warte są nasze modlitw, ile warta jest w ogóle nasza miłość do tych bliźnich za których chcemy się modlić ale się "obawiamy" że to może kosztować jednak trochę więcej.
Żeby nie było - to nie jest jakaś forma wyrzutu, nie jest tak że ja się modlę za nie wiadomo ilu ludzi i ponoszę w ich intencji nie wiadomo ile ofiar. Nie, ja się modlę za "swoich" bliźnich - osobę wobec której mam zobowiązanie modlitewne, osoby wobec których mam jakieś obowiązki czy powinności i za tych co noszę w swoim sercu. Mało osób prosi mnie o modlitwę bo ja funkcjonuję w takim a nie innym środowisku, ale oczywiście jeśli coś takiego ma miejsce to też. Czasem gdy mi ktoś przyjdzie akurat do głowy w czasie modlitwy to i za niego. Robię zatem tylko to do czego się zobowiązałam, uważam, że powinnam zrobić i co chcę. I powiem szczerze że uważam że uważam że to wystarczająco.

Dziękuję za kolejne przemyślenia i opinie, bardzo fajne wnioski, przefiltruję je w swoim sercu

merss, trafiłaś w sedno, bo ja właśnie jestem takim rozproszonym, lekko rozedrganym wewnętrznie i nie do końca uporządkowanym tworem ludzkim. Mam tę świadomość i walczę z tym, tęsknię za takim pełnym, wewnętrznym spokojem, aby moje myśli i wnętrze były jak lekko dryfujący ocean, a nie tajfun. Ale jeszcze sporo pracy przede mną

Przede wszystkim nie wolno mam się bać zagrożeń zewnętrznych. W tym zakresie jesteśmy pod najlepszą opieką: "Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą... U was zaś policzone są nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli."
Prawdziwe zagrożenie czycha od wewnątrz: "Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle."

Wspominasz o swoim nawróceniu i wyczuleniu na zło - myślę że jest to normalne a nawet pożądane na tym etapie bo wiąże się z uwrażliwieniem sumienia. Niemniej jednak zło i grzech nie jest, nie może i nie powinien być w centrum naszych zainteresowań. Nie wiem jak kwestia spowiedzi u ciebie wygląda ale przy właściwej formacji sumienia bardzo ważne jest by spowiadać się regularnie. Mnie naprawdę bardzo dużo to dało.

Obecnie dwa razy w miesiącu. Czasami idę do spowiedzi, ponieważ chcę coś omówić, nie zawsze przyczyną jest jakiś konkretny grzech, ale np. wątpliwość, chęć wyjaśnienia. I zgadzam się, że to bardzo pomaga zachować kontrolę nad sobą i wzrastać

Zawsze warto jeśli czujesz taką potrzebę. Ale uważaj, bo łatwo tu o fałszywe poczucie wyższości biorące się z osądów.
Zawsze będzie próbował, choć może nie w taki sposób w jaki ty to opisujesz. Ze swojego doświadczenia wiem, że dotyczy to raczej pokus które zaczynają mnie dotykać, pojawiać się nie wiadomo skąd, a nie jakiś konkretnych przykrości. Ale jeśli czujesz potrzebę modlitwy o takiego człowieka, to nie powinnaś tego roztrząsać w kategoriach "warto, nie warto", "bezpiecznie czy nie". Po prostu to rób.Złu nie wolno ulegać i nie wolno okazywać lęku, bo zło karmi się strachem i podsyca go. Jeżeli jesteś w Łasce Uświęcającej, to nie masz się czego obawiać, choć to nie znaczy że zło Cię nie dotknie. Pan Jezus nigdy nie obiecywał życia łatwego i przyjemnego. Wręcz przeciwnie. Sam powiedział ze jeśli kto chce Go naśladować, niech weźmie swój krzyż...
Szatan jest doskonałym imitatorem dobra. Może cię nawet skłonić do chodzenia do kościoła, jeśli w ten sposób uśpi twoją czujność. Od tego masz Pismo Święte, żeby się uczyć rozeznania dobra i zła. Po owocach ich poznacie.
Generalnie, nie koncentruj się tak bardzo na tym wszystkim, co jest związane ze złem. Jemu na tym zależy żebyś podchodziła do tego intelektualnie, żebyś rozmyślała, analizowała, bo w ten sposób wciągnie cię w dyskusję, takie właśnie rozważania typu: opłaca się czy nie, bezpiecznie czy niebezpiecznie.