Sugeruję, abyś podchodził z większą ostrożnością do takich źródeł. Ta książka nie wyszła spod pióra K. Emmerich, tylko spisał ją Clemens Brentano na podstawie tego, co mu opowiadała błogosławiona.

Joahim i Anna chyba mieli nieślubne dziecko.

sachol,
Proszę wyjaśnij, o czym piszesz.

Gdzieś tak przeczytalam kiedyś. Ie jestem w stanie odnależć źrodła

Według tej książki, Anna wiedziała że jej dziecko będzie Matką Boga. Wiedziała, ponieważ esseńczycy żyli w wielkiej zażyłości z Bogiem. Gdy urodziła jej się pierwsza córka (oczywiście jak najbardziej z prawego łoża) i okazało się, że nie jest tym Wybranym Dzieckiem, Anna zaczęła sobie wyrzucać, że tak się stało przez jej grzeszność. Stało się tak (chodzi o to jej poczucie winy) że otaczający ją ludzie, którzy nie mogli znieść jej (i jej męża) surowego i powściągliwego życia, bardzo ich atakowali. W książce jest to opisane.

Szczególnie zajadle Anna była atakowana przez służącą, której wypomniała dość frywolne (nie przychodzi my lepsze określenie) podejście do krewnego Joachima, oraz inną kobietę, która bardzo dokuczała Annie z powodu jej późniejszej niepłodności.

Mam kolejne pytanie. Tym razem dotyczy ono treści modlitwy fatimskiej odmawianej podczas różańca:

"O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia."

Czy dobrze rozumiem, że 'wszystkie dusze' to dusze ludzi zmarłych przebywające w czyśćcu? Następnie pośród tych dusz są takie, które bardziej potrzebują miłosierdzia Boga niż inne dusze, i my prosimy, by Jezus im dopomógł przejść do Nieba. Czy dobrze rozumiem to, o co się modlimy w tej modlitwie? Czy jest jakaś oficjalna wykładnia tej modlitwy?

Kościół nie daje "oficjalnych wykładni" modlitw pochodzących z objawień prywatnych.

Natomiast "dusze' w tej akurat modlitwie to po prostu ludzie. W Czyśćcu lub żyjący na ziemi.

Tak wcześniej myślałam, ale ostatnio przeczytałam, że portugalska wersja tej modlitwy to:

O meu Jesus, perdoai-nos e livrai-nos do fogo do inferno, levai as alminhas todas para o Ceu, principalmente aquelas que mais precisarem.

i w niej 'alminhas' to dusze czyśćcowe w Portugalii. Jednak gdyby tak nawet było, to Kościół podaje nam, że to 'dusze', czyli nie muszę zawężać ich do dusz czyśćcowych, nawet jeśli tak przekazała siostra Łucja (?)

Wersja łacińska: «"O mi Iesu, dimitte nobis debita nostra, libera nos ab igne Inferni, perduc in Caelum omnes animas, praesertim illas quae maxime misericordiae tuae indigent. Amen"»
oraz wersja włoska: «Gesù mio, perdona le nostre colpe, preservaci dal fuoco dell'inferno, porta in cielo tutte le anime, specialmente le più bisognose della tua misericordia. Amen"»
mówią: zaprowadź wszystkie dusze (omnes animas, tutte le anime), tak jak po polsku. Wszystkie, bez wskazywania na czyściec.

Polska Wikipedia jest tu uboga, korzystam z włoskiej.
W tym samym miejscu (włoska Wikipedia, https://it.wikipedia.org/wiki/Preghiere_di_F%C3%A1tima)
jest ciekawa informacja: Secondo il libro "Nostra Signora di Fatima" di William Thomas Walsh, in un'intervista con l'autore Suor Lúcia afferma che "La forma corretta è quella che ho scritto nel mio conto dell'apparizione di 13 luglio: 'O mio Gesù, perdonaci, e salvaci dal fuoco dell'inferno; porta in cielo tutte le anime, specialmente le più bisognose.'" Da notare che questa versione non ha la comune aggiunta "della tua misericordia" alla fine di essa."
czyli (mój przekład):
"wg książki "Nasza Pani z Fatimy" Williama Thomasa Walsha, w wywiadzie z autorem s. Łucja potwierdza: "poprawna forma to ta, którą zapisałam w zw. z objawieniem 13 lipca: O mój Jezu, przebacz nam i wybaw nas od ognia piekielnego; zaprowadź do nieba wszystkie dusze, zwłaszcza te najbardziej potrzebujące// które najbardziej potrzebują". Warto zauważyć, że w tej wersji nie ma fragmentu powszechnie dodawanego na końcu: "Twojego milosierdzia".

Terremoto,
Dziękuję za przywołanie innych wersji językowych. Portugalska wersja, którą podałam wcześniej, znajduje się w książce z nihil obstat i imprimatur "Our Lady of Fatima" (Autor - William T. Walsh, Wydawca - Image; (October 14, 1954)) w odnośniku 1. na dole str. 220. Angielskie tłumaczenie podane w książce to "O my Jesus, pardon us, and save us from the fire of hell; draw all souls to heaven, especially those in most need." czyli mamy tu 'wszystkie dusze'

Co prawda w słowniku
https://www.infopedia.pt/dicionarios/lingua-portuguesa/alminha
dla 'almhina' w liczbie mnogiej pod punktem 5. można znaleźć definicję, iż są to dusze czyśćcowe, jednak chyba nie ma to znaczenia, czy tłumaczenie jest dobre, czy nie, bo w danym kraju mamy się modlić tak jak podał Kościół lokalny. Trzeba zaufać, że w każdym kraju podał nam najbardziej odpowiednią wersję do modlenia się.
-------------------------
Książka źródłowa jest też w internecie wydanie z 1947 r., str. 225.

Chciałam jeszcze dodać, że być może Matka Boża używała zdrobnienia "duszyczki" mówiąc do dzieci. W tym przypadku opierałabym się na definicji 1. z podanego słownika. Jeśli przerobić to na język dorosłych, wtedy oczywiście mowa o wszystkich duszach. Sama, będąc małym dzieckiem mówiłam 'Panie Boziu' a z wiekiem zmieniło się to na 'Panie Boże'

Co sądzicie, o funkcji - pozwólcie, że tak napiszę - "psa stróża" w Kościele, który zauważa różne nieprawidłowości i je obszczekuje, czyli nagłaśnia je?

Dzisiaj nasunęło mi się pewne pytanie - może głupie, ale zaryzykuję...

Czy można powiedzieć, że choroby psychiczne są chorobami duszy a nie ciała? Napiszę skąd wysnułem taki wniosek.

Jeżeli osoba poczytalna kogoś zamorduje, to ma grzech. O tym, że to zrobił zdecydowała jego dusza, natomiast ciało posłużyło jako narzędzie zbrodni, którego "przedłużeniem" jest np. nóż.

A co jeżeli taką samą zbrodnię popełni osoba niepoczytalna? Ciało w pełni zdrowe, ale duch chory. Czy można w ogóle powiedzieć, że nieśmiertelna dusza jest chora? Czy taki sam czyn popełniony przez osobę zdrową i chorą psychicznie będzie tak samo oceniany przez Boga?

Mówi się, że każdy na swój sposób jest chory psychicznie, tylko większość nie jest zdiagnozowana. Bo jeżeli zdrowy na umyśle człowiek morduje człowieka, to czy można tak naprawdę powiedzieć, że jest zdrowy psychicznie? Normalny człowiek nie morduje drugiej osoby. Ten czyn sam w sobie jest dyskwalifikujący.

No cóż psy szczekają, a karawana jedzie dalej. Pyska nie zawiążesz. Trzeba nauczyć się tego że, od tego też psy mają pysk. A szczekanie czasem ostrzeże, czasem przestraszy, a czasem nawet nie jesteśmy jego świadomi że jest.