To ciekawy fragment historii, jednak tam sprawa nie zamykała się wyłącznie w sferze intencji.
Luter sugerował swoim zwolennikom wśród księży fundamentalne co do znaczenia, jednak trudne do wychwycenia dla zwykłego uczestnika Eucharystii zmiany w liturgii jaką odprawiali.

Zgadza się. W Formula Missae et Communionis z 1523 r. Luter wyciął z Mszy cały Kanon z wyjątkiem słów ustanowienia, które przerobił. Przy czym pozostawiał woli kapłana decyzję, czy i kiedy wprowadzić głośne ich odmawianie (quamquam in his omnibus libertas sit piis mentibus, vel silenter vel palam ea verba recitare), więc nawet wierni znający łacinę mogli tych niuansów nie wyłapać.

http://www.projectwittenberg.org/etext/ ... ORMULA.txt

Nie jestem tu w stanie się zgodzić.
wierzymy w zmartwychwstanie. To jest w ponowne ucieleśnienie duszy. mniejsza oto czy to będzie dokładnie takie samo ciało czy zupełnie inne, ale jednak jeśli było by to uzupełnienie ważne to niepotrzebne się wydaje taka abstrakcja. Ciało potem dusza w ciele śmierć dusza. Wierzymy, że to jednak nie koniec będzie coś jeszcze.

Druga sprawa. Mimo kilku fajnych i trzymających się kupy hipotez o tym, że ciało żywe mogło powstać na drodze procesów fizycznych, to jakość do tej pory doświadczalnie nie doprowadzono do takiego stanu. Potrzebny jest zatem byt żywy cielesny aby otrzymać kolejny byt cielesny żywy. Czyli ciało nie jest tylko ciałem, zlepkiem białek (większość z nich łatwo się rozpada przy mikroskopijnej dawce energii fizycznej na czynniki prostsze).

Ciało ma kluczowe jedna znacznie w histori zbawienia. Zauważ -Syn Boży wciela się, pozostawia Swoje Ciało i Krew. Tworzymy jako Kościół Ciało.
Jezus na karach Pisma nie jest tylko bytem duchowym widzialnym, podobnym do człowieka, ale również bardzo cielesnym i człowieczym - je, śpi, cierpi, płacze, krwawi, odczuwa ból, radość, trud.
Po zmartwychwstaniu, dalej jest innym ale cielesnym bytem jedzącym, pozwlajacym się dotknąć Tomaszowi- czyli nie tylko duchowym.

Jakoś nie mogę się doszukać też stwierdzenia o stwarzaniu pośrednim i bezpośrednim przez Boga. Mógłbyś wskazać jakieś rozgraniczenie?

Witam, zakupiłem ostatnio taką małą "książeczkę" na kilka-kilkanaście stron w formacie wielkości ulotki. Są to modlitwy z prośbą o wstawiennictwo św. ojca Pio. Nie ma ona imprimatur. Wydawnictwo "Święty Paweł", a więc znane. Czy można z niej korzystać, przekazać komuś w prezencie ( taki był cel przy kupnie ) ? Ogólnie chciałbym poruszyć temat imprimatur. Czytałem w Internecie że niekiedy jest ono wymagane przy publikacji i chciałbym się więcej dowiedzieć w temacie. Proszę aby nie pisały osoby "zielone" w tym temacie. Posty typu "Nie przesadzaj" czy "Jesteś skrupulantem" bez uzasadnienia proszę nie pisać.

Imprimatur jest istotne ale nie zawsze. W przypadku książek zajmujących się teologią jak najbardziej. To samo dotyczy tłumaczeń Pisma Świętego czy drukowanych katechizmów. W przypadku modlitewników nie wszystkie mają imprimatur.
Dość ciekawe zdanie jest tutaj:
http://www.ebib.pl/2007/91/a.php?wrobel

Mam pytanie odnośnie życzeń. Wiele lat życzyłem "wszystkiego najlepszego" z okazji urodzin itp. Czy nie mamy co dnia brać swojego krzyża ? Czy uzasadnione jest życzyć "wszystkiego najlepszego" ?

Mamy brać krzyż jak go dostaniemy, nikogo nie ominie, ale czas wybierze Bóg. Chrześcijanin to nie ponurak, to człowiek radosny. Nawet mistyków należy, jak powiadał Filip Neri, ściągać za nogi na ziemię, by żyli sprawami powołania a nie izolowali się od spraw świata.
Na wszystko przychodzi czas: jest czas zabawy i radości, narodzin i śmierci, zabawy i żałoby. A po deszczu przychodzi słońce.

Życie w tonacji minorowej prowadzi do depresji a nie świętości.

Ja się o życzenia pytałem Merss lubię Cię

Pewnie, że to dobre życzenia. Można w to wpisać wszystko. Życzę więc najlepszego życia, mądrego. To dobrze ukształtowane sumienie (dzięki słowu Bożemu), które pozwala rozeznawać rozważnie. Widzisz jak to może wyjść? Tak ogólne życzenia?

Zwykle proszę solenizanta, by pomyślał sobie życzenie a ja obiecuję modlitwę o spełnienie. Lubię ten moment zawahania i skupienia myśli, zawsze tak samo- myśli o tym co najlepsze. A ja sobie w duchu dodaję: jeśli to zgodne z wolą Twoją Panie, daj mu i Ty prezent.

A śpiewanie sto lat ? Czemu życzyć komuś długiego życia ?

Kochaj i rób co chcesz! To św. Augustyn. Pan Bóg to nie księgowy poszukujący grosików i lokujący je na kontach: winien i ma.
O Panu Jezusie napisano, że był radosny. W Kanie Galilejksiej chyba się nie modlił, ale dobrze bawił. Nie zajmowal się też 'kuchnią'. A widząc małego człowieka na syrokomli chyba nie składał rąk do paciorka, ale serdecznie Go bawiła ta sytuacja pomysłowego Zacheusza. Cieszyć więc się trzeba obecnością innych ludzi, pozwalać sobie na wygłupy, nie zabijać w sobie radości dziecka. Dopóki widzisz w sobie to radosne i niezdyscyplinowane dziecko- naprawdę żyjesz.

Życz każdemu co chcesz, byle szczerze. Tylko depresant nie chce żyć, więc życzenia długiego życia są właściwe. Chcemy długo cieszyć się obecnością solenizanta, jest dla nas ważny.

"Kto z nas wytrzyma przy trawiącym ogniu?
Kto z nas wytrwa wobec wieczystych płomieni?"
15 Ten, kto postępuje sprawiedliwie
i kto mówi uczciwie,
kto odrzuca zyski bezprawne,
kto się wzbrania dłońmi przed wzięciem podarku,
kto zatyka uszy, by o krwi nie słuchać,
kto zamyka oczy, by na zło nie patrzeć.Izajasza 33 15-16

Czy w świetle tego fragmentu czytanie książki gdzie główny bohater cudzołoży z zamężnymi kobietami jest grzechem ? Bohater ten jest trochę w stylu Jamsa Bonda
też jest agentem i wgl...

Taki 07 zgłoś się?

Tak jest w ramach którego pokuty trzeba ową pozycje spalić publicznie.
na serio może być, może nie być. Kwestia sumienia i kontekstu jaki ma to wpływ na życie czytelnika.

Trafne porównanie Wszystko można. Pytanie tylko: w jakim celu, po co? Ten, kto zamyka uszy i oczy - nie zwalcza zła. On go tylko nie widzi,
udaję, że go nie ma, ale zło pozostaje.