"Człowiek, który w pełni uczestniczy we Mszy Świętej, jest największym bogaczem świata. Zostaje bowiem obdarowany samym Bogiem, Jezusem Chrystusem. Z miłości do nas stał się On człowiekiem, a potem, by być jeszcze bliżej, stał się dla nas pokarmem i każdego z nas pragnie karmić Sobą.

Wszyscy milionerzy są nędzarzami wobec tego, kto z wiarą uczestniczy we Mszy Świętej i świadomie przyjmuje Komunię Świętą."

Ks. Jerzy Stefański




Spodobał mi się bardzo ten cytat, potrafi mocno zmotywować!
Z Bogiem.

A jeśli jakiś milioner też bierze udział z wiarą we mszy św? Chyba są na tym świecie ludzie z kasą tzw. bizmesmeni którzy z wiarą służą Bogu. Chyba można być bogatym i dobrym sługą bożym?

Nie jest to łatwe jak pokazuje życie ale możliwe Co prawda sw Franciszek i Loyola mogli by mieć inne zdanie

Podnoszę wątek do góry, bo mało się mówi o wartości i znaczeniu Mszy św. Pewnie nikt tego nie ogarnia, bo to wielka tajemnica.
Dla mnie Msza św. jest bardzo ważna. Ale niestety nie umiem o niej się wypowiedzieć, bo zwyczajnie brakuje mi słów i staram Ją się odkrywać głębiej.

Abstrahując, to odnośnie tego:


Mnie pod tym kątem intryguje coś obok tego tematu medytując Słowo Boże:
Pan Jezus kiedyś powiedział: "Zaprawdę powiadam wam: Bogaty z trudnoscią wejdzie do Królestwa Niebieskiego. Jeszcze raz wam powiadam: łatwiej jest wielbłądowi przejsc przez ucho igielne niż bogatemu wejść do Królestwa Niebieskiego. Gdy uczniowe to usłyszeli, przerazili się bardzo i pytali: Któż więc może się zbawić?" Mt 19,21-25

To, że bogatemu trudno wejść do Nieba, to nawet i po ludzku zrozumiałe, bo "gdzie skarb twój, tam i serce twoje" , ale zastanawiające dlaczego uczniowie, którzy się właściwie wyzbyli wszystkiego i wszystko dla Pana Jezusa opuścili tak bardzo się przerazili. Nie zastanowiło to kogoś z Was? Przecież oni nic nie posiadali, więc co ich przerażało, że też bali się, że mogą nie zostać zbawieni.

Msza Święta to "Najpiękniejsza rzecz po tej stronie nieba" - tak o Mszy św. powiedział XIX-wieczny konwertyta o. Frederic Faber. "Mógłbym nieustannie uczestniczyć we Mszy i nie odczuwać zmęczenia"- twierdzi Bł. Kard. Newman.

Każda Msza święta, w której dobrze i pobożnie się uczestniczy, jest przyczyną cudownych działań w naszej duszy, obfitych łask duchowych i materialnych, których my sami nawet nie znamy. Dla osiągnięcia takiego celu nie marnuj bezowocnie twego skarbu, ale go wykorzystaj. Wyjdź z domu i uczestnicz we Mszy Świętej. Świat mógłby istnieć nawet bez słońca, ale nie może istnieć bez Mszy świętej.św. Ojciec Pio

Uczę się i odkrywam piękno mszy świętej. Jednak to odkrywanie bywa trudne, ponieważ przeważnie przeżywam na mszy św. różne trudne chwile. No ale zawsze jakoś trwam na niej, pomimo rozproszeń, które niekiedy przybierają formę ostrą. Oj cóż poradzę ?, rozproszenia były i będę i trzeba nauczyć się je "olewać", albo inaczej, te które są dobre - np. rozproszenia zmysłowe, typu "o jakie piękne słońce", wykorzystywać na większą chwałę Boga. Jednak pomimo wszystko dalej przeżywam pewne trudności na niej, a zwłaszcza w czasie przeistoczenia a głównie w czasie komunii św. To inna kwestia i jest o związane z moim wnętrzem, które bywa nieuporządkowane (zalega w nim grzech). Inna kwestia to częste uczestniczenie w eucharystii. Staram się uczestniczyć częściej, ale nie przesadzam, gdyż można przesadzić w drugą stronę - "chodzić codziennie z przyzwyczajenia". Msza święta nie należy do łatwych, pobożnych praktyk, ale trzeba się uczyć jej głębi i znaczenia. Teraz o czymś innym, ale mnie dosyć znacznie drażnią, pewne "udziwnienia na mszach", głównie przez charyzmatyków. No pewnie, że można ubogacać liturgię pięknym śpiewem, czy ktoś powiedział - "tańcem chrześcijańskim", ale już jakieś "pociągi, tupania, skakania" wydają mi się całkiem nie na miejscu. Ponadto uważam, że przesadzanie z odprawianiem liturgii na wolnym powietrzu i w jakiś halach, też może ją spłycać. Tego się właśnie obawiam - spłycania liturgii. Myślę, że trzeba coraz więcej uczyć się i odkrywać głębię tego co się dzieje w czasie mszy św. Ja staram się zwracać uwagę na wszystko, na każdy gest kapłana i słowo, bo w tym wszystko jest ważne. No ale nie każdy kapłan potrafi traktować to z głębią. No cóż ?, oj oni też mają swoje słabości i może być nią rutyna na mszy św. Trzeba się modlić za kapłanów, ooo, np. jak św. s. Faustyna - "O Panie daj nam kapłanów doświadczonych- amen".

Podnosząc tak ważny wątek do góry, wklejam świetną stronę, którą odkryłam na temat Mszy św. Bardzo Wam polecam.

http://www.mateusz.pl/duchowosc/msza/msindex.htm

Miłej lektury.

Myślę, że nie do końca o to chodziło autorowi...



Milionerzy są nędzarzami - bo wszelkie bogactwa tej ziemi są tylko śmieciami, pyłem i prochem .

Milionerzy w znaczeniu ludzi pokładających nadzieję w bogactwie. Można być bogatym i być świętym. Dzieje się to wtedy, gdy bogaty potrafi się dzielić i nie przywiązuje serca do tego co ma, tylko do Boga jako najdroższego Skarbu i Bogactwa.

Milionerzy wierzący potrafią patrzeć na wieczność, milionerzy niewierzący patrzą na konto bankowe...

W tym kontekście polecam gorąco NIESAMOWITĄ książkę Scotta Hahna:
http://www.edycja.pl/produkty/ksiazki/d ... o-na-ziemi

To wzniosłe słowa. Ale czy ktoś z Was tak naprawdę czuje i przeżywa Mszę Świętą jakby była ona centrum naszego życia?? Pytanie zwłaszcza do mężczyzn. Kobiety mają często inną wrażliwość, odczuwacie chyba większe wyrzuty sumienia jeśli nie pojawicie się na Mszy Świętej, przemawiają do Was porównania Mszy do randki z ukochanym czy spotkania z oblubieńcem. Mnie takie ckliwe porównania mogą tylko zniechęcić.
Przyznaję, że dość często nudzę się podczas Mszy Św. Jeśli Msza pobudzać do czynienia dobra, do miłości, zbliża do Boga, to świetnie. Ale odnoszę wrażenie, że dla wielu osób Msza jest celem samym w sobie. Po prostu trzeba pójść, bo jest się do tego przyzwyczajonym, bo grzechem ciężkim jest opuszczenie Mszy niedzielnej, bo inaczej pojawią się wyrzuty sumienia. Mam nadzieję, że Wy tak nie czujecie. Ale jestem ciekaw Waszych szczerych odczuć i tego co Wam daje Msza święta, bo patetyczne cytaty zupełnie do mnie nie przemawiają.

A ja myślę, że z Mszy świętej też można zrobić sobie złotego cielca, który tylko służy naszej pysze i spokojowi sumienia.
Jeśli Msza święta nie pobudza człowieka do dobra, do miłości, to co z tego, że będzie miała piękną oprawę. Uważam, że tutaj liczy się wspólnota, doświadczenie Boga i nie ma większego znaczenia czy Eucharystię będziemy przeżywali w kościele czy na powietrzu. Przywiązując zbytnią wagę do formy można się nią samą zachwycać i ekscytować. Ale czy taka fascynacje jest naprawdę o wiele więcej warta od fascynacji muzyką, górami lub innymi dziełami Bożymi?

Mnie to zastanawiało Chyba przerazili się, bo wiedzieli, że bogactwo jest względne - Polak zarabiający 1300 zł na miesiąc jest bogaczem wobec żebraka żyjącego z łaski przechodniów. Co oznacza, że nikt albo prawie nikt tak naprawdę nie może o sobie powiedzieć, że nie jest bogaczem i że nie korzysta z dobrodziejstw materialnych. W Afryce wiele rodzin żyje za dolara tygodniowo... Naprawdę jesteśmy bogaci. Stąd słuszne przerażenie uczniów Jezusa.

Chyba każdy ma takie okresy nudy podczas Mszy świętej. Wtedy, według ojca Badeniego, należy „przenudzić tę nudę” - czyli zaakceptować ją i nauczyć się odkrywać działanie Pana Boga w tej nudzie. Szukanie „inaczej odprawianych” mszy byłoby wówczas ucieczką od problemu, bo powtarzalność, niezmienność jest immanentną cechą każdego kultu. To my mamy dopasować się, dojrzeć do Mszy, a nie odwrotnie.

Napisałam wcześniej ten post, przekopiowalam go tutaj.

'Przekorna rada o. Joachima.
Przenudzić nudę.
Pamiętam, że rok po święceniach kapłańskich zaczęła mnie nudzić msza święta. Ciągle to samo: 'Pan z wami', 'Pan z wami'. W końcu pomyślałem: albo zacznę zbierać znaczki, albo hodować króliki w klasztorze, ALBO...przenudzę tę nudę. I udało się!
Zanim wstąpiłem do zakonu bardzo byłem zafascynowany tym, ze można Pana Boga tu, na ziemi widzieć. Nie tak jak w niebie oczywiście, lecz inaczej. Jednak, żeby Pana Boga widzieć, to musimy przejść przez nudę tego świata. Musimy poddać się tej nudzie i czekać na światło. Jeśli człowiek cierpliwie poczeka na światło- co jest bardzo bolesne- to po pewnym czasie zaczyna je widzieć. Ale potem znowu przychodzi nuda, tylko nieco innego typu i znowu trzeba je przeczekać. Po takich etapach człowiek zaczyna głębiej widzieć niewidzialnego Boga. Myślę, że takie doświadczenie jest normalne u zakonnika, który nie ma żadnych zajęć, czasem tylko rozmawia z ludźmi.
Co takie widzenie Boga daje? Ja od kilku lat słabo widzę, Jestem po dwóch operacjach okulistycznych, ale potrafię doskonale zobaczyć co dzieje się w człowieku. Dawniej nie miałem tego. Widziałem tylko kobietę i mężczyznę. Teraz widzę człowieka jaki on jest. I myślę, że umiejętność patrzenia w głąb człowieka to skutek przejścia przez nudę. '

Bardzo racjonalne podejście o. Joachima Badeniego. Też gdybym był księdzem lub zakonnikiem i w perspektywie miał uczestniczenie w dziesiątkach tysięcy godzin codziennych mszy, nie okazując swojego zniechęcenia nimi, to koniecznie chciałbym coś z tym zrobić.

Mniej więcej wiem czego mogę się spodziewać gdy o mszy mówią/piszą księża, zakonnicy, teolodzy. Ale mnie bardziej interesuje co Wy czujecie i jak Was zmienia msza (jeśli w ogóle).
O. Joachim też wspomina o tym, że gdy był młodym mężczyzną (a przed wstąpieniem do seminarium w wieku 31 lat) chodził przez lata twardo na msze choć nie bardzo wiedział po co. Chodził jednak na najkrótsze półgodzinne, bez kazań (gdy kiedyś trafiło się kazanie, wyszedł na papierosa), jego sympatia stawała gdzieś na początku kościoła, on na końcu. I ja czuję, że o. Joachim mówił szczerze o swoich doświadczeniach. Dla wielu, zwłaszcza mężczyzn, msza jest po prostu nudna i trudno doszukać się w niej bogactwa o których mówią cytowani powyżej. Ciekawy jestem jak Wy, też katolicy przeżywacie msze, jakie macie doświadczenia osobiste. Tylko szczerze, bez sztucznego patosu, cytatów innych i faryzeizmu.