Wydaje się, że istnieje pewna dowolność interpretacji SWII i spore zamieszanie w tej kwestii. Jak widać z rozmów w wątku o małżeństwach homoseksualnych, ludzie pokroju mugena czy też thowarda, bardzo chętnie powołują się na zmiany wynikłe w Kościele po SWII.
Powstał podział na liberałów katolickich oraz konserwatystów. Przynajmniej pośród tych zorientowanych.

Czy dałoby się z waszą pomocą uporządkować jakoś ten temat?

Trzeba dokonać rozróżnienia. Pierwszy element to litera soboru, czyli wszystkie oficjalne dokumenty będące owocem Soboru, drugi z nich to tzw. duch soboru, czyli zespół wyobrażeń i przekonań na temat tego, co zalecał Sobór, nie zawartych jednak w dokumentach soborowych. Ten drugi aspekt powoływania się na Sobór należy odrzucić, o czym mówił chyba nawet papież Benedykt XVI

No i te przekonania i wyobrażenia spowodowały sporo spustoszeń.

Nurtuje mnie też taka kwestia, czy za daleko posunięty ekumenizm może się stać zalążkiem fałszywej religii? Zdrowy rozsądek podpowiada, że tak. Jakie są więc granice ekumenizmu?

Co konkretnie mówią dokumenty soborowe na temat ekumenizmu?

Szkoda, że katolicy boją się dotykać tego tematu.

Proste: Kościół nie może na drodze do jedności wyrzec się głoszonych prawd wiary.

Nie rozumiem po co wchodzić w uprawnienia biskupów i soboru .
Po co się tym kłopotać .

Pozdrawiam.

Ano po to się kłopotać, by nie zabrnąć w błędy liberalizmu.


Polscy księża oraz zakonnice rozpoczęli wielką misję nowej ewangelizacji mieszkańców Europy Zachodniej. Papież Benedykt XVI liczy na to, że Polacy uporządkują zwłaszcza niemiecki Kościół, którego księża łamią prawo kanoniczne, np. dopuszczając rozwodników do komunii - informuje "Super Express".

Na misję do niemieckich miast zagrożonych rozwiązłością wyruszyło już 100 księży i 9 zakonnic. Mają za zadanie sprawdzić, czy nie dochodzi tam do świętokradztwa. M.in., czy tamtejsi duchowni odpuszczają wiernym spowiedź, zezwalają osobom żyjącym w grzechu (np. bez stwierdzenia nieważności ślubu kościelnego lub bez sakramentu małżeństwa), aby przystępowały do komunii świętej.

Benedykt XVI szczególnie zaniepokojony jest grupą 190 niemieckich księży, którzy oficjalnie łamią prawo kanoniczne. Na swoje usprawiedliwienie tłumaczą, że dostosowują się do realiów życia. Szkopuł w tym, że zapominają w nich o przestrzeganiu przykazań bożych.

Nie da się ukryć.

Może. Oczywiście, że tak.

Ewo Agnieszko, zacytuję słowa biskupa Pelczara, które są dość istotne:

"W obozie katolickim niemałe szkody wyrządzają dążności pseudoreformatorskie niektórych duchownych i świeckich pisarzy, zwane modernizmem, amerykanizmem i liberalnym czy reformowanym katolicyzmem, które z bałwochwalczej czci dla ewolucyjnego postępu i dzisiejszej kultury, na wskroś realizmem przesiąkniętej, pchają katolicyzm na obce mu dotąd tory, by go niby to "odmłodzić", to jest, do ducha czasu przystosować, i z protestantyzmem, jako też z nowszą cywilizacją pojednać. Nie wszyscy zwolennicy tych dążności posuwają się do ostatecznych granic, – bo chcą zostać w Kościele; – wszyscy atoli wołają o reformy, czy to w dziedzinie filozofii i teologii, czy na polu życia religijnego i ustroju Kościoła.

Do czego dąży modernizm, wyłuszczyliśmy wyżej. Amerykanizm objawia się szczególnie na polu życia religijnego; a mianowicie żąda niewysuwania niektórych dogmatów i zasad karności katolickiej, by nie razić innowierców, jako też wprowadzenia do Kościoła "wolności indywidualnej", by u wiernych rozwijać "osobistą niezależność", – zachwala cnoty przyrodzone, w przeciwieństwie do nadprzyrodzonych, a cnoty "czynne" (mianowicie akcję społeczną) w przeciwieństwie do cnót "biernych" (jak np. posłuszeństwa i pokory), – lekceważy życie zakonne i trzy śluby, jako niby sprzeciwiające się wolności ludzkiej i właściwe duszom słabym, – idzie za daleko w chęci pogodzenia katolicyzmu z protestantyzmem i z nowoczesną kulturą.
(...)
Na początku XX. wieku zwolennicy modernizmu i "reformowanego katolicyzmu" wymagali zdemokratyzowania rządów Kościoła, zreformowania Kongregacji rzymskich, zwłaszcza Kongregacji Indeksu i św. Inkwizycji, zredukowania ceremonii liturgicznych, zaprowadzenia liturgii w języku narodowym, rozluźnienia karności kościelnej i zniesienia celibatu.

Rozumie się, że gdyby te dążności wzięły górę, z religii i z Kościoła ledwie by ślad pozostał. Nic też dziwnego, że Leon XIII potępił skrajne tendencje amerykanizmu w przytoczonym piśmie, a Pius X błędy modernizmu, loisyzmu i reformizmu w encyklice Pascendi z 8 września 1907, w Syllabusie Lamentabili z 3 lipca 1907 i w Motu proprio Sacrorum antistitum z l września 1910.

Historia świadczy, że Kościół katolicki był i jest opiekunem zbawiennej cywilizacji i prawdziwego postępu, ale nie może dla ludzkiego widzimisię zmieniać swoich dogmatów, ani swojego ustroju, bo nie od ludzi ale od Boga ma swój początek. Dlatego też przy tym, co wziął od Boga, stoi niewzruszenie, choćby go miały opuścić miliony, jak się to stało w czasach reformacji."

1. Bp Józef Sebastian Pelczar, OBRONA RELIGII KATOLICKIEJ.

Yarpen, jakich konkretnie prawd wiary? Co z liturgią? Podałam gdzieś przykład z zachodu, gdzie konsekracja odbywa się przez wszystkich uczestników Mszy.
Czytałam też, że w jakimś państwie powstał kościół wspólnotowy, dla różnych wyznań.

Każdej, Ewo.


To jest nadużycie i wystąpienie przeciwko nauczaniu Kościoła. Zasadniczo powinno się to zgłosić do biskupa.


To już jakaś idea państwowa.

Naukę odnośnie zbawienia w KrK i poza nim ujęto bardzo precyzyjnie w dokumencie soborowym LG lub inaczej KK.
Dalsze rozważania w tym temacie powiela dokument DI Dominus Iesus i sądzę iż jest to piękna nauka o zbawieniu dla wszytkich i wcale nie wyklucza tu znaczenia jedynego kościoła Jezusa.
Podkreśla się zatem w tych dokumentach jedyność kościoła i jego zadanie lecz również fakt iż Chrystus działa również poza kościołem, bo wszelkie dobro i tak z niego wypływa i inaczej być nie może.

Natomiast RM 20 dodaje istotną kwestię:
"Zatem ci, którzy są włączeni w Kościół katolicki, powinni czuć się uprzywilejowani, a przez to bardziej zobowiązani do dawania świadectwa wiary i życiu chrześcijańskiego jako służby braciom i należnej odpowiedzi Bogu, pamiętając, że swój uprzywilejowany stan zawdzięczają nie własnym zasługom, lecz szczególnej łasce Chrystusa; jeśli zaś z łaską tą nie współdziałają myślą, słowem i uczynkiem, nie tylko zbawieni nie będą, ale surowiej jeszcze będą sądzeni."

viko

No to wytłumacz mi, ciemnej katoliczce, na przykładzie Mahometa - bałwan to czy nie. W sensie bałwochwalstwa oczywiście, a nie żeby obrażać.

Kolejna rzecz, jeśli muzułmanin poznał Ewangelię, lecz ją odrzucił, zbawi się?
No bo przecież ruch ekumeniczny dotyczy tych co w celu np.modlitwy przebywają razem czyli zakładam znajomość Ewangelii lecz nie przyjęcie jej.

Czy ja mam się modlić o nawrócenie innowiercy, czy modlić się z innowiercą?

O innych wyznaniach chrześcijańskich Jezus powiedział Św. Faustynie, że rozdzierali ciało Jego w gorzkiej męce. Kiedy zaś wracają do jedności z Kościołem goją się Jego rany.

Oczywiście to pierwsze. Wspólna modlitwa z innowiercą jest grzechem.

Mimo to możemy modlić się z protestantami choć i oni również odrzucili pełną prawdę.
Zatem to Bóg może tylko ocenić kto faktycznie odrzucił świadomie prawdę.
Bo wszystko zależy przede wszystkim od środowiska w którym dana osoba wzrastała, a mogło być ono mocno antykościelne i takiej osobie która np całe zycie widziała KrK w świetle zła, bedzie trudniej zrozumieć prawdę i pomimo jej wysiłków być może nie będzie zdolna do aktu wiary.

Dla ułatwienia weźmy na początek Judaizm.
Czy mogę modlić się z nimi do Jednego Boga? Tak, bo dla nas katolików Jezus to również Jahwe.
Zatem iż pomimo Żydzi odrzucili Jezusa to możemy się z nimi modlić.

KK 9. "W każdym wprawdzie czasie i w każdym narodzie miły jest Bogu, ktokolwiek się Go lęka i postępuje sprawiedliwie "
.
Ekumenizm (czyli też modlitwa) dozwolony jest z chrześcijanami a dialog z innowiercami. Chyba że ty modlisz się do Jezusa a on do swojego boga, lecz nie Mahometa lecz allaha. Dla nas Allaah nie istnieje, ale jesli jakiś Bóg wysłuchuje i to i tak jest jeden jedyny Bóg prawdziwy. I my o tym wiemy i dlatego mamy szacunek dla innych religii.
Soborowa Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich stwierdza: "Kościół katolicki nic nie odrzuca z tego, co w religiach owych prawdziwe jest i święte. Ze szczerym szacunkiem odnosi się do owych sposobów działania i życia, do owych nakazów i doktryn, które chociaż w wielu wypadkach różnią się od zasad przez niego wyznawanych i głoszonych, nierzadko jednak odbijają promień owej Prawdy, która oświeca wszystkich ludzi. (DRN 2).

Kościół spogląda z szacunkiem również na mahometan, oddających cześć jedynemu Bogu, ..... Jezusowi, którego nie uznają wprawdzie za Boga, oddają cześć jako prorokowi i czczą dziewiczą Jego Matkę Maryję, a nieraz pobożnie Ją nawet wzywają. Ponadto oczekują dnia sądu, w którym Bóg będzie wymierzał sprawiedliwość wszystkim ludziom wskrzeszonym z martwych. Z tego powodu cenią życie moralne i oddają Bogu cześć głównie przez modlitwę, jałmużny i post (DRN 3).

Można powiedzieć że Chrystus jest obecny i aktywny w wierzących niechrześcijanach poprzez swojego Ducha. Takie twierdzenie jest przede wszystkim pewnikiem dogmatycznym. Jeżeli u niechrześcijan może być wiara, która prowadzi do zbawienia, i jeżeli można się spodziewać, że jest ona rzeczywiście obecna u nich w szerokim zakresie, to nie ulega kwestii, że możliwości i podstawy dla takiej wiary dostarcza nadnaturalna łaska Ducha.

Nauka soborowa w tej kwestii jest przecież bardzo młoda i ciągle się rozwija i chyba cieżko postawić granicę co można a co nie. JP II poszedł wg niektórych za daleko ,a moim zdaniem wszystko zależy od twoejgo wewnętrznego nastawienia i pewności iż każdy inny Bóg to Jezus. podbnie jak w liście do Rzymian mowa o spożywaniu mięsa z poganami które wg wielu chrześcijan było nieczyste. Paweł pozwalał na jego spożywanie o ile bo każdy chrześcijanin był swiadomy iż ono jest czyste, a zakazaywał spożywania go gdy miało gorszyć judeochrześcijan.

Ale zapewne rodzić to może kolejne pytania na ktore być moze nie znamy jeszcze odpowiedzi. Bo również DI dodaje iż nie wiemy jak wygląda ta obecność Ducha w innych religiach.

Zatem naszym zadaniem jest nawracać wszystkich z tego tytułu iż w innych religiach nie ma tej pełni prawdy a nawet liczne błędy które mogą sprowadzić kogoś na manowce. Ale mamy szanować to co dobre bo dobro tylko od Jednego Boga pochodzi.