Tak więc Żydzi nadal oczekują mesjasza zwycięzcy, duchowe zwycięstwo Jezusa nad śmiercią wieczną jest ideą (prawdą) obcą dla nich. Oni chcą znaku widzialnego, materialistycznego.
Materialistyczne królestwo Boże(?) wg koncepcji żydowskiej dla chrześcijanina będzie królestwem Antychrysta, dowiadujemy się tego czytając Pismo Św. w odniesieniu do czasów ostatecznych.

Zaintrygował mnie artykuł na pierwszej stronie Katolika, dotyczący przyjmowania Hostii na rękę. Autor jest rozczarowany postawą większości duchowieństwa w Polsce, która to większość nie spieszy się z takimi innowacjami. Zastanawia mnie skąd ten pęd? Po co?

Jeżeli kapłan miałby być rzetelny i poczekać aż komunikujący spożyje Hostię (aby uniknąć wykorzystania jej w innym celu,np. profanacji), ile czasu musiałoby trwać komunikowanie?

Mnie to dziwi tym bardziej, że reformy posoborowe miały przecież skończyć z prywatnymi praktykami pobożnościowymi podczas Mszy świętej (jeden odmawia Różaniec, drugi akty strzeliste, trzeci czyta mszalik). A tu nagle wprowadza się, jako opcję, nową (choć częściowo uzasadnioną starożytnymi świadectwami) indywidualną praktykę pobożnościową. Już nie modlimy się wspólnie, bo jedni od razu przyjmują Ciało Pańskie, inni chcą sobie przez chwilę poadorować Pana Jezusa leżącego na ich dłoni.

Podlinkuję, żeby nie uciekło:
http://www.katolik.pl/cialo--cialo-,23674,416,cz.html

Robur, czy Ty naprawdę chciałeś, by dokumenty Soboru Watykańskiego II odczytywane były w kluczu Deklaracji o Wolności Religijnej?
Czy da się jednocześnie wspierać dążenia byłego papieża Benedykta XVI (takie odniosłam wrażenie, że Ty je wspierałeś) oraz wspierać "ruch wolnościowy" wewnątrz samego Kościoła Katolickiego?