Jozek przeczytaj ksiazke, wszystkie poruszone przez ciebie watpliwosci sa tam wyjasnione, to ja w kilkuzdaniowych postach nie moge przedstawic calej tresci ksiazki wiec ciagle ktos ma zastrzezenia.
Tak spolecznosc zydowska byla mocno spolaryzowana i autorka dzieli ja na 3 czesci :
Zydow spolonizowanych,
wyemancypowanych,
tradycyjnych ktorych bylo 85% i ci wlasnie zyli zyciem calkowicie odrebnym od zycia gospodarzy i nie mieli wielu powiazan ze swiatem zewnetrznym.
Okolo 120 tys Zydow sluzylo w wojsku polskim i jak sadze byla to jakas czesc owych 450 tys wyedukowanych / splonizowanych Zydow z calej spolecznosci liczacej 3.5 mln w 39r.

Adam M. nie przejmuj się zastrzeżeniami, robisz dobrą robotę streszczeniami, trafiasz w punkt, pozdrawiam

Jozek,


Źle mnie zrozumiałeś Jozku, nie oczekuję od Was kajania się za grzechy ludzi Kościoła, tylko przeprosin za Waszą postawę wobec tego zjawiska, często przyjmującą postać agresywnego, albo ośmieszającego traktowania każdego, kto ten temat podejmował w kilku ostatnich latach. Przekonywaliście, że zjawisko ma marginalny, jednostkowy charakter. Okazuje się, co potwierdził papież, że to nie było zjawisko marginalne, ani jednostkowe, tylko masowe i systemowe, a więc rację mieli ci których wyśmiewano i szykanowano, dlatego spodziewałbym się przeprosin.

Wracając do tematu tego wątku, kolejny ważny wpis Jana Harmana, korespondujący z argumentami podnoszonymi w naszej dyskusji:
https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kraj/1782946,1,precz-z-zydowskim-antypolonizmem.read?src=mt

Ty też mnie Exeterze chyba nie do końca w tym cytacie zrozumiałeś. Pozwoliłem sobie jedynie tą sytuację przywołać ad wstępu, aby ktoś lepiej zrozumiał moje motywacje, kiedy to bić we właściwą pierś się jednak będę.I tylko tyle chciałem dla siebie, co być właściwie zrozumianym i o antypolonizm nie zostać posądzonym. Tak się zbiegło - wybacz.

A co do twojego dylematu...

Kiedyś na forum padło takie pytanie. Co powinno się zadziać w polskiej polityce, aby "wojna" polsko-polska i polaryzacja się skończyła ?

Jedyna mądra odpowiedź jest taka, że należy skończyć z trendem wzajemnych oskarżeń i ... ktoś musi wreszcie przeprosić. Przyznać się do winy i wziąć na siebie odpowiedzialność. W pewien sposób, musi się upokorzyć przed tym drugim, niemalże uklęknąć. Do tego sprowadzają się przeprosiny i przyznanie do błędu. Zapoczątkować wewnętrzną zmianę prowadzącą do oczyszczenia, bo paradoksalnie, taka postawa zmienia nastawienie również tej drugiej strony do nas. Niestety w polityce to raczej obecnie nie możliwe, jednak jest możliwe między nami.

Nigdy nie broniłem księży pedofilów, ani raczej nigdy się nie wypowiadałem w tematach "systemowych", ale jednocześnie od odpowiedzialności siebie samego nie zwalniam. Mogłem zrobić znacznie więcej dla tej części Kościoła, którą dzisiaj słusznie nazwać można wstydliwą. Mogłem się za nich np. modlić więcej. Nie mogę też się ich wyprzeć, bo Kościół to także pokryty grzechem pedofilii trąd. Jednak to nadal jest mój Kościół i być może z innych przyczyn niż byś tego oczekiwał, to jednak ja - przepraszam ciebie i wszystkich za jego grzechy.

Pięknie i prawdziwie po chrześcijańsku, ale to jest jak "rzucanie pereł przed wieprze". Takie osoby tych przeprosin ani nie zrozumieją, ani nie docenią. Uznają to tylko za przyznanie, że Kościół jest przeżarty do cna występkami. Pozwoli im to dowartościować się dodatkowo, czyli napełnić pychą i utrwalić w swoich kompletnie błędnych przekonaniach.

Nie wolno przepraszać za grzechy Kościoła, bo to nie cały Kościół grzeszy, ale konkretni ludzie.

A teraz będzie o polityce wewnętrznej, której wyznaczniki rozumie mało kto. O ile pierwszy kryzys żydowski wywołała Solidarna Polska swoją ignorancją o tyle drugi wywołały USA, czyli Trump do spółki z Izraelem. I o ile wtedy pisiory nie zdawały sobie sprawy z kim zaczynają to teraz doszło do wstrząsów międzynarodowych ale jakoś tam zareagowali. Odwołali szczyt, pani ambasador Izraela uciekła przed pismakami tylnym wejściem itp. Ponieważ nas napadli to elektoratowi może się to spodobać. Liczni komentatorzy słusznie krytykują tu poczynania obecnego reżimu i jego siepaczy, ale nie zdają sobie sprawy z ciężkiej sytuacji naszej w aspektach następujących:

1. Rozmawiałem ostatnio na jednej takiej grupie fejsbuniowej i termin "polonofobia" to totalna abstrakcja. Czy tam antypolonizm. Śmiech wzbudzało. Co innego antysemityzm. To to potworność jest. Za rok postrzeganie antypolonizmu może być już inne. W sensie że jest to powszechne zjawisko wrogie nam. Słuchajcie w takim bagnie jesteśmy, że wyparli z świadomości w ogóle możliwość wystąpienia antypolonizmu, a że jest niesłuszny to już w ogóle niewyobrażalne jest. Tu jest potrzebna praca u podstaw wieloletnia, która się dopiero rozpoczyna. Kaskę trzeba konkretną wyłożyć, np. na rozpropagowanie ostatnie oświadczenie Naczelnego Rabina Polski http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/ ... rzutu.html czy tam Forum Żydów Polskich. Celem realnym na obecnym etapie jest tu wprowadzenie terminu "antypolonizm" w obieg. Mamy artykuł: "Rabin Michael Schudrich: My, Polacy i Żydzi, możemy rozmawiać bez gniewu, antysemityzmu, nienawiści!". I tu trzeba cisnąć, że owszem, bez gniewu antysemityzmu i nienawiści możemy ale bez antypolonizmu też możemy. I w takiej wyliczance antypolonizm też ma być.

Z mego felietonu:
https://www.salon24.pl/u/smocze-opary/9 ... albo-i-nie
Który napisałem z myślą m.i o was.

A tutaj mamy pokazane jaką politykę prowadzi Ministerstwo pana Gowina obecnie nam rządzącej opcji politycznej.

Z wywiadu dr Ewy Kurek
:
[...] historycy rzetelni polscy i żydowscy nie dostają grosza na badania, natomiast z naszych podatków utrzymywani są kłamcy[...], a dziś pseudonaukowcy za nasze podatkowe pieniądze po świecie roznoszą bzdury, pseudonaukowe bzdury[...]
[...] powstanie warszawskie wybuchło tylko dla tego żeby dobić niedosatki ukrywajacych sie Żydów[...]

całość w linku poniżej

https://www.youtube.com/watch?v=yPUjqp5mMQs

Jozku,

napisałeś:

W dalszym ciągu odrobinkę "mijamy się w fazie", gdyż nie chodziło mi o przeprosiny w imieniu Kościoła i za Kościół, tym niemniej przeprosiny zostały przyjęte.
I bardzo za nie dziękuję.

Jestem zdecydowanym przeciwnikiem odpowiedzialności grupowej. Uważam że można przepraszać tylko za swoje czyny i tylko tych które one dotyczą.

Niestety, niektórzy dają się zrobić w bambuko i przepraszają za coś, za co nie powinni przepraszać.

Yarpenie,

w pełnej łączności. A co powiesz, gdy papież Franciszek, co jest bardzo prawdopodobne, na zakończenie soboru wygłosi przeprosiny w imieniu Kościoła?

O ciekawostka. To TVN mówił że papież Franciszek zwołał sobór? Możesz podać link do tej informacji? Czy ten sobór odbywa się w równoległej rzeczywistości czyli w TVN?

exeter na tyle ile mi sumienie pozwalało przeprosić, przeprosiłem. I nie w imieniu całego Kościoła, ale moim własnym bo jestem tego Kościoła częścią.

Co do reszty forumowiczów, to miałem nie odpisywać i się nie tłumaczyć, bo nic złego nie zrobiłem. Bo dlaczego by czyjeś sumienie miało wyrokować o mojej wolności? 1 Kor 10: 29
I nie dlatego odpisuje bo muszę i jestem przynaglony, ale dlatego bo chcę i każdego z was darzę szacunkiem i jakąś sympatią.

Nie jest tak Yarpenie, że się dałem zrobić w bambuko padając ofiarą prowokacji i nie działałem impulsywnie pod wpływem chwili. Mam w kwestii granicy odpowiedzialności za Kościół własne przemyślenia, które są owocem wieloletnich doświadczeń. Pisać o tym nie mam zbytnio ochoty, bo jest tego dużo ale chociaż o jednej rzeczy wspomnę, bo jest to sprawa z dawnych lat na forum więc bliska każdemu. Kiedy to Lutra przyszło mi do głowy za całe rozłamu zło obwiniać, wówczas pomyślałem co lepszego chłopina zrobic powinien, aby dla dobra Kościoła w jedności go zachować? A jako że nic nie wymyśliłem roztropnego, bo w realiach Lutrowych czasów trudno się odnaleźć to do modlitwy za i o dobry Kościół rzeczonego Lutra ograniczyłem. Tyle mogłeś chociaż dziadu dla dobra wszystkich zrobić, a nie paplać i rozłamową ranę nam wszystkim po sobie zostawiać - pisałem.A czasy Lutra - jeśli ktoś czytał historię, wiele od naszych się nie różniły. W tym sensie, że jedną z motywacji reformacji była odnowa moralna Kościoła.

I od tej historii i refleksji, wzięło się pasmo kolejnych doświadczeń i wydarzeń, które ostatecznie zaowocowały powyższą nieplanowaną, ale jednak - skruchą. Czuje się odpowiedzialny za nasz Kościół, a wiem że często mam problem z wywiązaniem się nawet z tego minimum które Lutrowi osobiście wyznaczyłem. Wierzę, że nie było by tyle zgorszenia w Kościele gdybym się za niego więcej modlił. Tak w skrócie. Więcej jednak pisać w temacie raczej nie będę, bo nie mam zamiaru nikogo przekonywać do własnych twierdzeń. Niech każdy zgodnie z sumieniem w tym temacie postępuje.