Nie zapominajmy, co nam zrobiła "biała" Rosja.

1.Dziesięcina
Wbrew Twoim mniemaniom:
[list][*]w zaborze rosyjskim zniesiono dziesięcinę najpóźniej (zabór austriacki 1848, zabór pruski stopniowo w latach 1808 do 1850 (niektore czesci w 1865), zabór rosyjski w 1863 roku

[*]w zaborze rosyjskim dziesięcina została zniesiona nie przez Rosję, tylko przez powstańczy Rząd Narodowy

2.Powstanie listopadowe, Grzegorz XVI i bulla Cum Primum
[list=1][*]W czasie powstania papież poparł Polaków, usiłując coś zyskać dla nich u cara (nie znamy tekstu wydanego w czasie powstania, ale możemy wnioskować na podstawie tego, że cenzura carska nie dopuściła do jego publikacji).

[*]No i wreszcie obiektywna ocena zdobyczy powstania: my na to tak nie patrzymy (i dobrze!), ale oceniając powstanie z perspektywy czasu, bilans jest tragiczny. Mieliśmy Królestwo Polskie z własną Konstytucją, sejmem, wojskiem, monetą i polskim językiem urzędowym. Podatki pozostawały w kraju, polskie ziemie się rozwijały. Nie było programu rusyfikacji. Po upadku powstania utraciliśmy to wszystko.
Niektórzy twierdzą, że powstanie zostało sprowokowane (jego wybuch przeszkodził carowi w interwencji zbrojnej w Belgii, a być może i we Francji), ale trudno tego dowieść.

3.Kazimierz Odnowiciel

Zapisy te jednak budzą poważne wątpliwości. Z zachowanych przekazów wynika, że w 1038 roku, kiedy Czesi wkraczali do ogarniętej zamieszkami Polski, zastali nienaruszone świątynie w Krakowie, Gnieźnie i w innych miastach. Nic nie wskazywało na to, że doszło w Polsce do odrodzenia pogaństwa. Być może ówcześni kronikarze nazywali powstańców poganami, by zdyskredytować ich w oczach chrześcijańskiej opinii publicznej.

[*]Kiedy Kazimierz Odnowiciel wrócił na ratunek do Polski w 1039 roku, Miecław sprzymierzył się z Jaćwingami i wystąpił przeciw legalnemu królowi. Został Pobity pod Pobiedziskami. Faktycznie Kazimierza Odnowiciela wsparł Jarosław Mądry, ale także cesarz niemiecki.
Dzięki Bogu udało się uratować Polskę (podobnie jak w czasach Bezpryma, niewiele brakowało do całkowitej klęski)

Czyli podkreślasz same zalety interwencji ruskich. (tutaj nawet zalety "KONDOMINIUM rusko-niemieckiego", które "uratowało Polskę").

Nie pisałem o "dziesięcinie" (mierze powierzchni gruntu w zaborze rosyjskim) tylko o pańszczyźnie. A tą znosiły ukazy carskie a nie Rząd Narodowy.

Reszta co piszesz to zwykła propaganda.

17. Gdy zaś z pism rozrzuconych pomiędzy ludem, dowiadujemy się, że zdradliwe nauki wziąwszy przewagę nadwątliły wierność i uległość wobec panujących i wszędzie wzniecają bunty, mamy usilnie przestrzegać, aby lud nimi zwiedziony nie zbaczał z prostej drogi. Niech wszyscy uważają, że według przestrogi apostoła: "nie masz zwierzchności jeno od Boga. A które są, od Boga są postanowione. Przeto kto się sprzeciwia zwierzchności, sprzeciwia się postanowieniu Bożemu, a którzy się sprzeciwiają, ci potępienia sobie nabywają" (Rzym 13, 2). Tak więc i Boskie i ludzkie prawa wołają na tych, którzy usiłują za sprawą najohydniejszych buntów i rozruchów drogą zamachu złamać wierność ku panującym i ich samych postrącać z tronu.

Tak czy inaczej udowodniłeś z użytkownikiem PeterW, że nie ma historycznych podstaw do przejawiania rusofobii.

Pius IX też był "równy gość".
Encyklika Quanta Cura z 1864r. zawiera odrzucenie zasady wolności sumienia i prasy oraz zasady rozdziału kościoła od państwa.
W 1870r. przeprowadził ogłoszenie dogmatu o nieomylności papieża w sprawach wiary i kościoła.
Innymi słowy - rozwój naukowy, cywilizacyjny, gospodarczy (kapitalizm) stawał ością w gardle nie tylko wobec zasady legitymizmu władzy, którą KK zawsze popierał, ale także dotychczasowych stosunków feudalnych, w ramach których ciemny lud miał być posłuszny władzom i pracować w ramach pańszczyzny, na czym też KK korzystał.

Postanowiłem jednak coś dodać do sprawy powstania listopadowego - bo choć to co napisałem powinno wystarczyć, to warto postawić kropkę nad "i".

Mianowicie w Naszej pierwszej encyklice z dnia 9 listopada 1846 roku (1), napisanej do Was i w dwóch przemówieniach, z których pierwsze dnia 9 grudnia 1854 roku (2), drugie zaś 9 czerwca 1862 roku (3) wygłosiliśmy na konsystorzu, potępiliśmy te straszne i dziwne poglądy, które panują szczególnie w dzisiejszych czasach z wielką szkodą dla dusz i z krzywdą dla samego społeczeństwa świeckiego, które wprost się sprzeciwiają nie tylko Kościołowi katolickiemu, jego zbawiennej nauce i czcigodnym prawom, ale ponadto odwiecznemu prawu naturalnemu, wypisanemu przez Boga we wszystkich sercach i zdrowemu rozsądkowi. Z poglądów tych biorą początek niemal wszystkie inne błędy.

Naturalizm

Jakkolwiek nie omieszkaliśmy często podawać do wiadomości i potępiać najważniejszych z tych błędów, to jednak powierzona nam przez Boga sprawa Kościoła katolickiego i zbawienia dusz, a także dobro samego ludzkiego społeczeństwa, domagają się, abyśmy ponownie obudzili Waszą pasterską troskę do zwalczania jeszcze innych niewłaściwych poglądów, które z tych błędów jak ze źródeł wypływają.

Do tych fałszywych i przewrotnych opinii tym większą należy żywić niechęć, że szczególnie wydają się zmierzać do przeszkodzenia i zlikwidowania tego zbawiennego wpływu, który Kościół katolicki z ustanowienia i Boskiego polecenia swojego Założyciela winien swobodnie wywierać aż do skończenia świata, niemniej względem poszczególnych ludzi, jak i narodów, ludów i przewodzących im książąt, i aby usunąć ten stosunek wzajemnej wspólnoty i zgody pomiędzy kapłaństwem a władzą świecką, który zawsze był pomyślny i zbawienny zarówno dla sprawy duchowej, jak i świeckiej (4).

Rozumienie społeczeństwa

Jak bardzo dobrze wiecie, Czcigodni Bracia, że w naszych czasach nie mało takich się znajduje, którzy, stosując bezbożne i niedorzeczne zasady naturalizmu, jak nazywają, do społeczeństwa publicznego, odważają się nauczać, że „najlepszy stan społeczeństwa publicznego i postęp społeczny wymaga koniecznie, aby społeczeństwo ludzkie było ustanowione i rządzone bez żadnego odniesienia do religii, jakby wcale nie istniała, albo przynajmniej bez czynienia żadnej różnicy pomiędzy prawdziwą religią a fałszywymi”. A także nie wahają się twierdzić wbrew nauce Pisma Świętego, Kościoła i świętych Ojców, „że najlepszy stan społeczeństwa jest taki, w którym władzy nie przyznaje się obowiązku powstrzymywania ustawowymi karami przeciwników religii katolickiej, jeżeli nie wymaga tego pokój publiczny”.

Wolność sumienia

Z tego zupełnie fałszywego pojęcia rządu społecznego nie wahają się wywodzić owej błędnej, dla Kościoła katolickiego i zbawienia dusz najbardziej zgubnej nauki, którą świętej pamięci Grzegorz XVI, Nasz poprzednik, nazwał szaleństwem (5), to jest: „że wolność sumienia i wyznania jest prywatnym prawem każdego człowieka, które należy ogłosić prawem obowiązującym w każdym dobrze urządzonym społeczeństwie, i że obywatelom przynależy prawo do wszelkiej wolności, której nie godzi się żadnym autorytetem, czy to duchownym czy świeckim ograniczać, i że na mocy tej wolności mogą głośno i publicznie wypowiadać i rozpowszechniać swoje poglądy słowem lub drukiem, albo w jakikolwiek inny sposób”. Gdy to bezpodstawnie twierdzą, nie myślą ani się nie zastanawiają nad tym, że głoszą wolność prowadzącą do potępienia (6), i że „jeżeli ludzkim sądem wolno będzie zawsze roztrząsać, to nigdy nie będzie brakowało tych, którzy odważą się sprzeciwiać się prawdzie i pokładać nadzieje w gadaninie ludzkiej mądrości, a jak wiara i mądrość chrześcijańska powinna unikać tej najbardziej zgubnej próżności, to wiadome jest z samej nauki Pana naszego Jezusa Chrystusa” (7).

Wola ludu

A ponieważ, tam gdzie ze społeczeństwa świeckiego została usunięta religia i odrzucona nauka i autorytet Bożego objawienia, tam zaciemnia się i zatraca nawet samo prawdziwe pojęcie sprawiedliwości i prawa ludzkiego, a w miejsce prawdziwej sprawiedliwości i słusznego prawa następuje przemoc fizyczna, stąd jest rzeczą jasną, dlaczego niektórzy ludzie wręcz gardząc i pomiatając wszystkimi zasadami zdrowego rozsądku, odważają się ogłaszać, że: „wola ludu, którą nazywają opinią publiczną, lub objawiona w inny sposób, stanowi najwyższe prawo, niezależne od wszelkiego Boskiego i ludzkiego prawa, i że czyny dokonane w porządku politycznym, przez to samo nabywają moc prawa”.

A także nie wahają się twierdzić wbrew nauce Pisma Świętego, Kościoła i świętych Ojców, „że najlepszy stan społeczeństwa jest taki, w którym władzy nie przyznaje się obowiązku powstrzymywania ustawowymi karami przeciwników religii katolickiej, jeżeli nie wymaga tego pokój publiczny”.

i że „jeżeli ludzkim sądem wolno będzie zawsze roztrząsać, to nigdy nie będzie brakowało tych, którzy odważą się sprzeciwiać się prawdzie i pokładać nadzieje w gadaninie ludzkiej mądrości, a jak wiara i mądrość chrześcijańska powinna unikać tej najbardziej zgubnej próżności, to wiadome jest z samej nauki Pana naszego Jezusa Chrystusa”

że: „wola ludu, którą nazywają opinią publiczną, lub objawiona w inny sposób, stanowi najwyższe prawo, niezależne od wszelkiego Boskiego i ludzkiego prawa, i że czyny dokonane w porządku politycznym, przez to samo nabywają moc prawa”.