Art. 21, opisujący procedurę wyboru kandydatów na prezesa TK, jest w ustawie „wprowadzającej”, uchwalonej 13 grudnia, która została opublikowana w Dzienniku Ustaw 19 grudnia i weszła w życie następnego dnia. 20 grudnia sędzia Przyłębska zwołała Zgromadzenie Ogólne w celu wyboru kandydatów. Ustawa wtedy obowiązywała. Sędzia Przyłębska w piśmie do prezydenta, które nazwała „Uchwałą Zgromadzenia Ogólnego”, powołała się na podstawę prawną: art. 194 ust. 2 Konstytucji, który brzmi: „Prezesa i Wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego powołuje Prezydent Rzeczypospolitej spośród kandydatów przedstawionych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Trybunału Konstytucyjnego". A także na art. 21 ust. 8 ustawy „wprowadzającej”. Brzmi on: „W przypadku, gdy wymaganą liczbę głosów, o której mowa w ust. 7 [chodzi o procedurę wyboru kandydatów i wymóg, by uzyskali co najmniej 5 głosów poparcia], uzyskał tylko jeden sędzia Trybunału, Zgromadzenie Ogólne przedstawia w formie uchwały jako kandydatów na stanowisko Prezesa Trybunału tego sędziego Trybunału, który uzyskał wymaganą liczbę co najmniej 5 głosów, oraz tego sędziego Trybunału, który zdobył najwyższe poparcie wśród sędziów Trybunału, którzy nie uzyskali wymaganej liczby co najmniej 5 głosów”.

Skoro sędzia Przyłębska powołuje się na art. 21, to znaczy, że uznała, iż obowiązuje. A skoro przywołany przez nią ust. 8 tego artykułu odwołuje się do ust. 7, to siłą rzeczy musiała uznać, że i ten ustęp – nakładający obowiązek podjęcia uchwały o przedstawieniu kandydatów prezydentowi – też obowiązuje. Zatem stwierdzenie, że zmanipulowaliśmy informację, powołując się na art. 21 ust. 7, jest nieprawdziwe. Zresztą, gdyby rzeczywiście nie obowiązywał, nie dałoby się przeprowadzić przewidzianej w nim procedury wyboru kandydatów. Sam art. 194 konstytucji nie opisuje procedury i nie da się na jego podstawie przeprowadzić wyboru.

Opinię o wątpliwej legalności wyboru sędzi Przyłębskiej na prezesa TK podziela też w swojej opinii Helsińska Fundacja Praw Człowieka: „W świetle nowych przepisów Zgromadzenie Ogólne powinno najpierw zagłosować nad kandydaturami na prezesa Trybunału Konstytucyjnego, a dopiero potem podjąć w tej sprawie uchwałę. (...) Sędzia Przyłębska zdecydowała, że głosowanie na kandydatów jest równoznaczne z głosowaniem nad uchwałą dla prezydenta. Pod protokołem z posiedzenia Zgromadzenia Ogólnego widnieje tylko jej podpis”.

Fundacja przytacza też wypowiedź swojego sekretarza Zarządu dr Piotra Kładocznego: „Z przekazanych nam dokumentów wynika, że posiedzenie Zgromadzenia Ogólnego mogło odbyć się z naruszeniem przepisów ustawy. To z kolei rzutuje na cały tryb wyboru nowego prezesa Trybunału Konstytucyjnego i stawia pod znakiem zapytania legalność wyboru sędzi Przyłębskiej na to stanowisko”.

Czynność prawna podjęta z naruszeniem prawa jest, z mocy prawa, nieważna. Zwróciliśmy się do Kancelarii Prezydenta i do jego rzecznika Marka Magierowskiego o stanowisko prezydenta w tej sprawie. Zakładamy, że nie wiedział, że Zgromadzenie Ogólne nie podjęło uchwały o przedstawieniu mu kandydatów. Czekamy na odpowiedź.

Sędzia Przyłębska została mianowana przez prezydenta na „p.o. prezesa TK” zgodnie z przepisami „ustawy wprowadzającej” dwie inne nowe ustawy o TK. Stało się to tego samego dnia, gdy ustawa weszła w życie. Tego samego dnia Przyłębska zwołała Zgromadzenie Ogólne Sędziów TK, które mimo braku kworum (na co wyjątkowo zezwalały nowe przepisy) wyłoniło kandydatów na prezesa. Prezydent wybrał i mianował Przyłębską prezesem następnego dnia.

Tymczasem z opinii eksperta PiS prof. Bogusława Banaszaka wynika, że sędzia Julia Przyłębska mogła zostać wybrana na prezesa wbrew konstytucji. Prof. Banaszak w opinii dla Biura Analiz Sejmowych datowanej na 24 listopada 2015 roku dowodzi, że przy zmianie trybu wyborów do TK należy stosować zasadę przynajmniej półrocznego „spoczywania” przepisów, które zasady wyboru zmieniają:

„TK [w wyroku z 2006 r.] wyróżnił tę zasadę w odniesieniu do wyborów parlamentarnych i sformułował wymóg sześciomiesięcznego okresu tzw. ciszy legislacyjnej, w czasie którego nie mogą być dokonywane istotne zmiany prawa wyborczego mające zastosowanie do wyborów zarządzonych przed upływem tego okresu. Wymóg ten obejmuje tylko zmiany istotne oraz takie, które w wyraźny sposób wpływają na przebieg głosowania i jego wyniki, i które w związku z tym wymagają uprzedzenia adresatów normy prawnej o jej wprowadzeniu. (...) Stanowisko TK wyznacza standard mający znaczenie ogólniejsze i dotyczący nie tylko wyborów parlamentarnych, ale także wyborów innych naczelnych organów władzy, w tym także wyborów sędziów TK”.

Opinia prof. Banaszaka dotyczyła wyboru pięciu sędziów TK przez poprzedni Sejm. Stała się dla PiS-u podstawą prawną do przyjęcia uchwał „unieważniających” wybór tamtych sędziów i do powołania na ich miejsca pięciu swoich. Prof. Banaszak jest cenionym przez PiS ekspertem. Rząd wyznaczył go w miejsce prof. Hanny Suchockiej na przedstawiciela Polski w Komisji Weneckiej.

Prof. Banaszak był też jedynym ekspertem, u którego Biuro Analiz Sejmowych (kierowane przez dr. hab. Michała Warcińskiego, który z kolei właśnie został nowym sędzią TK) zamówiło ekspertyzę na temat zgodności z konstytucją „ustawy wprowadzającej” pakiet ustaw trybunalskich. Tym razem jednak nie zauważył w ekspertyzie, że prezes Przyłębska została wybrana na mocy przepisów, które „spoczywały” nie pół roku, ale kilka godzin.

Tymczasem z opinii eksperta PiS prof. Bogusława Banaszaka wynika, że sędzia Julia Przyłębska mogła zostać wybrana na prezesa wbrew konstytucji. Prof. Banaszak w opinii dla Biura Analiz Sejmowych datowanej na 24 listopada 2015 roku dowodzi, że przy zmianie trybu wyborów do TK należy stosować zasadę przynajmniej półrocznego „spoczywania” przepisów, które zasady wyboru zmieniają:

Opinia prof. Banaszaka dotyczyła wyboru pięciu sędziów TK przez poprzedni Sejm. Stała się dla PiS-u podstawą prawną do przyjęcia uchwał „unieważniających” wybór tamtych sędziów i do powołania na ich miejsca pięciu swoich. Prof. Banaszak jest cenionym przez PiS ekspertem. Rząd wyznaczył go w miejsce prof. Hanny Suchockiej na przedstawiciela Polski w Komisji Weneckiej.

Prof. Banaszak był też jedynym ekspertem, u którego Biuro Analiz Sejmowych (kierowane przez dr. hab. Michała Warcińskiego, który z kolei właśnie został nowym sędzią TK) zamówiło ekspertyzę na temat zgodności z konstytucją „ustawy wprowadzającej” pakiet ustaw trybunalskich. Tym razem jednak nie zauważył w ekspertyzie, że prezes Przyłębska została wybrana na mocy przepisów, które „spoczywały” nie pół roku, ale kilka godzin.

„TK [w wyroku z 2006 r.] wyróżnił tę zasadę w odniesieniu do wyborów parlamentarnych i sformułował wymóg sześciomiesięcznego okresu tzw. ciszy legislacyjnej, w czasie którego nie mogą być dokonywane istotne zmiany prawa wyborczego mające zastosowanie do wyborów zarządzonych przed upływem tego okresu. Wymóg ten obejmuje tylko zmiany istotne oraz takie, które w wyraźny sposób wpływają na przebieg głosowania i jego wyniki, i które w związku z tym wymagają uprzedzenia adresatów normy prawnej o jej wprowadzeniu. (...) Stanowisko TK wyznacza standard mający znaczenie ogólniejsze i dotyczący nie tylko wyborów parlamentarnych, ale także wyborów innych naczelnych organów władzy, w tym także wyborów sędziów TK”.

Ale opinia Banaszaka to i tak mały pikuś w porównaniu do faktu, iż Przyłębska nie była w stanie przestrzegać przepisów pisowskiej ustawy uchwalonej specjalnie pod nią!!!

Stanowisko TK wyznacza standard mający znaczenie ogólniejsze i dotyczący nie tylko wyborów parlamentarnych, ale także wyborów innych naczelnych organów władzy

Przypominam sobie takie same oceny w stosunku do Rzeplinskiego...takze zwolywal roznego rodzaju posiedzenia TK, ktore inni nazywali "spotkaniami przy kawie"

Stanowisko TK wyznacza standard mający znaczenie ogólniejsze i dotyczący nie tylko wyborów parlamentarnych, ale także wyborów innych naczelnych organów władzy

Stanowisko TK wyznacza standard mający znaczenie ogólniejsze i dotyczący nie tylko wyborów parlamentarnych, ale także wyborów innych naczelnych organów władzy, w tym także wyborów sędziów TK”.

Dociera to do kosiarza, że Banaszak przyjął istnienie ogólnej zasady dotyczącej wyborów NACZELNYCH organów władzy.