Nie no, czerwonego kolaboranta Broniewskiego to naprawdę sobie daruj Miriam2. Mnie też jego wierszy uczono w PRLowskiej szkole.

Moim wzorem poezji patriotycznej jest K.K. Baczyński.

UB przylazło po niego po wojnie bo nie wiedzieli że zginął w Powstaniu.

Baczyńskiego cenię bardzo - czytałam jego wiersze wcześniej niż Broniewskiego.

Ale tu fragmenty z życiorysu kolaboranta:-)

Uczył się w Gimnazjum Polskim w Płocku, gdzie był współzałożycielem półtajnej drużyny skautów, nawiązującej do tradycji Konstytucji 3 Maja i powstania styczniowego oraz współorganizatorem oddziału Związku Strzeleckiego.

W szeregach 1 Pułku Piechoty Legionów, jako podporucznik, wziął też udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W jej trakcie walczył m.in. podczas bitwy białostockiej.

Po odzyskaniu niepodległości niezadowolony z reform w powojennej Polsce stawał się coraz bardziej radykalny w swoich poglądach i w konsekwencji, po zamachu na Gabriela Narutowicza, zbliżył się do KPRP. Był sekretarzem redakcji Nowej Kultury[7]. Był współpracownikiem Kultury Robotniczej, legalnego organu Komunistycznej Partii Robotniczej Polski[8]. Współpracował z miesięcznikiem Dźwignia[9]. Członek zespołu Miesięcznika Literackiego[10].

W 1930 był na krótko aresztowany i osadzony wraz z Janem Hemplem i Aleksandrem Watem w areszcie miejskim w Warszawie. Aresztowanym pomocy udzielił Bolesław Wieniawa-Długoszowski, adiutant marszałka Piłsudskiego, ówczesny dowódca 1 Dywizji kawalerii i szef garnizonu warszawskiego. Wówczas powstał wiersz Rozmowa z Janem

Broniewski był świadkiem wkroczenia Armii Czerwonej do Lwowa we wrześniu 1939. Broniewski nie mógł pogodzić się z tym, że Związek Radziecki napadł na Polskę, czemu dawał wyraz w swojej późniejszej więziennej twórczości, spisanej po wrześniu 1941

Broniewski nie podpisał oświadczenia, jednak bez jego wiedzy ktoś inny podpisał za niego[12]. Broniewski nie identyfikował się z linią programową tego czasopisma, próbował jednak wykorzystać je do przypomnienia "sprawy polskiej", nieobecnej w polityce sowieckiej. Broniewski sądził, że przebywając na terenach zajętych przez Sowietów będzie mógł bez przeszkód publikować swoje wiersze. Cenzura sowiecka nie dopuściła jednak do wydawania jego utworów o treści patriotycznej. Dał do druku między innymi słynny wiersz Żołnierz polski, wiersz ten oczywiście nie został opublikowany. Wszystkie publikowane w prasie lwowskiej utwory literackie musiały być bowiem zaakceptowane przez sowieckiego cenzora.

24 stycznia 1940 Władysław Broniewski został wraz z Aleksandrem Watem i innymi literatami aresztowany przez NKWD we lwowskiej restauracji Ognisko Inteligencji w zorganizowanej przez NKWD prowokacji. 27 stycznia, trzy dni po aresztowaniu, w Czerwonym Sztandarze ukazał się tekst spreparowany przez NKWD, podpisany przez Witolda Kolskiego pod tytułem Zgnieść gadzinę nacjonalistyczną, w którym autor szkalował w stylu stalinowskim aresztowanych literatów i uzasadniał ich aresztowanie motywami kryminalnymi. Aresztowani zostali przewiezieni do aresztu śledczego na Zamarstynowie (Broniewski poświęcił temu później wiersz porównywalny do słynnej Rozmowy z Janem). W zgodnych relacjach współwięźniów trzymał się bardzo dzielnie i kategorycznie odmówił współpracy z NKWD.[13]

Po czterech miesiącach, w maju 1940 r., Broniewski został przetransportowany do więzienia śledczego NKWD na Łubiance, gdzie spędził trzynaście miesięcy. Po wybuchu wojny niemiecko-rosyjskiej wywieziono go do Saratowa, a następnie do Ałma-Aty, gdzie został wypuszczony z więzienia po amnestii wynikającej z układu Sikorski-Majski, 7 sierpnia 1941 r.

W czasach stalinizmu był poetą głęboko zaangażowanym w budowę nowej rzeczywistości, co często interpretowane jest jako postawa jednoznacznie prokomunistyczna. Odmówił jednak napisania słów nowego hymnu polskiego, z czego propozycją zwrócił się do niego Bolesław Bierut[15]. Wręczył mu podobno tylko kartkę z napisem Jeszcze Polska nie zginęła. W 1949 prezydent Bolesław Bierut nadał mu Order Sztandaru Pracy I klasy[16]. W 1950 z okazji Narodowego Święta Odrodzenia Polski otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia[17]. W 1951 otrzymał Nagrodę Państwową III stopnia[18].W 1955 otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia[19].

Polskie życiorysy nie są takie proste.
Nie wiem ile masz lat, że tak niefrasobliwie oceniasz?

Tu ciekawostka.

http://www.e-guerilla.nazwa.pl/joomla/i ... &Itemid=32

Tu ciekawy fragment z życiorysu Baczyńskiego.

W szkole średniej, którą rozpoczął w roku 1931 (Gimnazjum im. Stefana Batorego - kierunek humanistyczny) należał do tajnego radykalnego ugrupowania "Spartakus". We wspomnieniach z lat szkolnych coraz to pojawiają się wzmianki o lewicowych a nawet prokomunistycznych sympatiach Baczyńskiego. Pisze o tym T.Sołtan, wspomina Zuzanna Chuweń "z jego ust po raz pierwszy dowiedziałam się, co to komunizm, o jego ideach - był jego absolutnym zwolennikiem". Wiadomo, że Baczyński nie tylko biernie należał do Spartakusa, ale brał czynny udział w akcji popierającej strajk nauczycielski - podobno organizował na czas strajku absencje uczniów w szkołach. Innym razem dostarczał wałówek strajkującym robotnikom. Z tego okresu pochodzi jego pierwszy znany wiersz "Wypadek przy pracy" (1936). (Zaświadcza o tym matka poety uwagą na odwrocie rękopisu:" Pierwszy wiersz Krzycha - 1936. 15lat.")


http://www.baczynski.art.pl/kkb/

O Broniewskim czytamy:

"Broniewski jest pokonany przez los i bezbronny wobec całej machiny propagandowej, jaka uruchamia się w kraju. Staje się powoli sztandarem, plakatem, twarzą nowej władzy. Jego życiorys i twórczość redukuje się do lewicowych poglądów i wierszy o tematyce robotniczej. Z twórcy poezji rewolucyjnej przeistacza się powoli w poetę piszącego wiersze pełne poparcia dla nowego ustroju. Wiersze przez to słabe, mdłe, bez wewnętrznej siły, niezdolne do poderwania odbiorców. Jest tego zupełnie świadomy, ale zbyt słaby, żeby oprzeć się pokusom i przywilejom, jakie zapewniają mu komuniści. Pieniądze, splendory, willa, kontakty – to wszystko sprawia, że Broniewski nie widzi możliwości i nie chce zerwać z nowym ustrojem."

http://lewicowo.pl/autentyczna-poezja-n ... roniewski/

No i niestety...

http://www.komsomol.pl/index.php?option ... &Itemid=55


Zas o Baczyńskim z linku który zamiesciłas:

"Prosto ze szkoły wkroczył w wojnę. Lewicowe ciągoty znajdują jeszcze echo w pierwszym jej okresie, Krzysztof był członkiem socjalistycznej grupy "Płomienie", ale zmienia się już krąg ideowy poety. Stał coraz bardziej obok, w miarę czasu dało się zauważyć wyraźny zwrot w poglądach na świat i życie - to procesy moskiewskie lat trzydziestych, przebieg działań wojennych we wrześniu 39 i tragiczne losy oficerów polskich uwięzionych w ZSRR przyniosły otrzeźwienie."

To oczywiste. Tylko Broniewskiego trudno nazwać kolaborantem, bo on w te ideały komunistyczno- socjalistyczne wierzył .
Dlaczego wierzył. to na szersza dyskusję.

Definicja kolaboranta: kolaborant to osoba dobrowolnie współpracująca z władzami okupacyjnymi. wspomagająca realizację ich planów wobec kraju okupowanego

Oczywiście ten jego wybór może my oceniać negatywnie, ale nazywanie go kolaborantem nie jest precyzyjne.

Władysław Broniewski - poeta, legionista, więzień Łubianki, żołnierz Andersa, ale też piewca rewolucji hołubiony przez władze PRL - zmarł pół wieku temu, 10 lutego 1962 roku.

Broniewski był postacią pełną sprzeczności - komunistą, który lubił przywoływać swoje szlacheckie pochodzenie, redaktorem lewicowego "Miesięcznika Literackiego" chlubiącym się Virtuti Militari i czterema Krzyżami Walecznych zdobytymi w legionach Piłsudskiego i za wojnę z bolszewikami, rewolucyjnym trybunem, który stracił wszystkie zęby w więzieniu na Łubiance, poetą, który odmówił Bierutowi napisania nowego polskiego hymnu, ale ze swojego "Słowa o Stalinie" był bardzo dumny.
wojnie namawiano Broniewskiego do pozostania na emigracji, postanowił jednak wracać do Polski. Wrócił w listopadzie 1945 roku. Niedługo potem okazało się, że jego ukochana żona Maria nabawiła się w Auschwitz nieuleczalnej choroby krwi i mimo leczenia w klinice w Szwajcarii zmarła. Broniewski pił i rozpaczał. Włączył się w oficjalny nurt życia literackiego - komunistyczne hasła równości i wolności mas pracujących były mu przecież bliskie jeszcze przed wojną.

jak mówi Mariusz Urbanek, autor najnowszej biografii pisarza - Broniewski umierał dwa razy. Za drugim razem było to w 1989 roku, kiedy zniknął ostatecznie Broniewski peerelowski: jego wiersze usunięto z programów szkół, poznikały jego pomniki i nazwy ulic.


https://poema.pl/publikacja/69991-slowo-o-stalinie

Cóż, nie pierwszy i nie jedyny który poszedł na pasku komuny. Smutne to jest i tragiczne. Kolaborować można też słowem, jeśli się jest pisarzem czy poetą. Dlaczego 'wierzył' pomimo że musiał widzieć co wyczyniali komuniści, vide fragment o otrzeźwieniu młodego Baczyńskiego?

No a taki kolaborant to niekoniecznie ten który wierzy tylko ten który współpracuje.

Nie mozna mylic oceny literackiej tworczosci z ocena czlowieka, albo jego pogladow politycznycy.
Taki Dickens wzruszajaco piszacy o losach dzieci sam swoje porozmieszczal w przytulkach.
Niestety ocena poszczegolnych autorow zbyt czesto wiaze sie z ich polityczna poprawnoscia. Kazdy system promuje °swoich' ktorzy niekoniecznie sa geniuszami.
Dawniej uzyteczni byli inni, teraz inni.

Gdyby Broniewski pisał wiersze o porach roku albo perypetiach miłosnych ale on pisał o polityce w wyraźnym kontekście.

I piszemy tu o zbrodniczym systemie który niszczył całe narody.

Broniewski wierzył.

Mógł więcej może robić zamiast pić
Ale co robi dzisiaj młodzież??

Po prostu ucieka. Do Rajchu na wyspy.

Już dzisiaj moje miasto jest krainą ludzi starych.

Co pamiętamy? To co było jednak dla nas lepsze.
Nie mamy tak jak Niemcy- młodzi emeryci.
Na których my zresztą pracujemy!

Broniewski i Baczyński byli wybitnymi poetami. Jednego i drugiego pochłonęła wojna. wojna dosłownie i wojna ideologiczna.

Nie wiemy co by zrobił Baczyński gdyby przeżył powstanie.

Tak samo mozna powiedziec o Lewisie. Pisal peany na czesc katolicyzmu gdy niedaleko byly masowo mordowane dzieci. Np. Tuam.

O miłości pisał nie mniej sprawnie niż Baczyński.

Kupiłem goździk różowy

Wandzie.



Pochodzi, pochodzi w ten dzień grudniowy,

przyjdzie do domu, znajdzie.



Będą mijały październiki, listopady, grudnie,

a ona przyjdzie do domu,

a ona przyjdzie do domu,

jak godzina dwunasta

w południe

Inne tutaj: http://milosc.info/wiersze/Wladyslaw-Broniewski/

Przypływ.
Ten jest piękny.

http://milosc.info/wiersze/Wladyslaw-Br ... zyplyw.php

Teraz, kiedy rządy w Polsce przejmie Zjednoczona Prawica, a w Sejmie RP jest kilku Narodowców, jest nadzieja, że PATRIOTYZM nabierze odpowiedniej rangi.
Jednym z przejawów patriotyzmu będzie jutro Marsz Niepodległości w W-wie.
Życzę uczestnikom marszu ładnej pogody, nie takiej jak dzisiaj. Za oknem wiatr i deszcz; mam nadzieję, że jutro tak nie będzie.

Tutaj program jutrzejszego patriotycznego święta z udziałem PAD:
http://niezalezna.pl/72776-swietujmy-od ... oczystosci