Może Bożyszcze zaczniemy mówić? I rodzaj się będzie zgadzał i sprowadzenie Stwórcy do poziomu celebryty będzie na pewno odpowiadać siłom wszechrówności.

No myślę że to dobry pomysł.

Ale teraz nieco trudniejsza zagadka.

Cyt:

''Jednocześnie toczy się debata o wprowadzeniu do języka terminu „hen”, czyli neutralnego płciowo zaimka osobowego („hon” znaczy ona, „han” – on). Już dziś używa go wiele mediów i polityków. Jak grzyby po deszczu wyrastają „bezpłciowe” przedszkola''.

http://www.wprost.pl/ar/446440/Szwedzi- ... za-kobiet/

Więc trzeba by wymyślić jakiś neutralny płciowo zaimek osobowy.
On, ona- zastępujemy?

To ważne żeby to rozwiązać gdyż ''mądre'' feministki na pewno nam tego nie odpuszczą,a debata też kosztuje.

Myślę, że niewłaściwie słownictwo jest na przykład wtedy, kiedy zestawia się czynnego grzesznika i pokorę celnika (owszem, niejeden grzesznik może się nawrócić i okazać piękną wiarę, ale mnie chodzi o subtelne przyklepywanie pewnego stylu życia, bo ten rodzaj zestawienia jak najbardziej w bardzo błędny sposób może działać na wyobraźnię ludzką).

Dość często spotykałam się również z taką sytuacją, kiedy zestawiano pokorę z doktrynalnym rozluźnieniem (tu na przykład doskonale kontrastowali z ową "pokorą" faryzeusze i uczeni w Prawie, przyklepując swym niegodnym przykładem praktycznie każdą herezję, która miała być z natchnienia Ducha Św., a herezja to przecież wyraz stawiania swej mądrości ponad Bożą i nie jest przejawem pokory lecz pychy).

Wspomnę jeszcze o dość powszechnym mniemaniu (popartym wersetem z Pisma Św.), że Bóg nie chce ofiary lecz miłości. Problem jednak w tym, że dusza ofiarna daje najwięcej dowodów miłości, ofiarowuje siebie z miłości. Ofiara często kosztuje, tak samo jak kosztowała Pana Jezusa, który z miłości do człowieka dał się ukrzyżować.
Tu wypada wspomnieć o grzesznikach i celnikach, z którymi Pan jadał, a co dziś przedstawia się jako miłość, właśnie tę miłość bez ofiary. A tak naprawdę (tam gdzie się z tym spotykałam) wcale nie chodziło tym afirmującym taką "miłość" o ich nawrócenie, tylko o to, by się dobrze zabawić, (za przeproszeniem) nażreć, napić, poklepać po plecach i ten obraz przedstawia się jako właśnie tę miłość biorącą się z przykładu życia Pana Jezusa. Spotykałam się z takim mirażem na przykład wtedy, kiedy rzecz dotyczyła jawnego bądź zakamuflowanego wspierania działań naszej sprzedajnej kasty rządzącej.

Trzeba mieć oczy naokoło głowy, nie wolno być tym, który patrzy a nie widzi, słucha, a nie słyszy, bo krąży i będzie krążył aż do skończenia świata.

Możliwy jest też taki błąd języka (rozumienia), kiedy odrywa się serce od czynów, tj. wiara sobie, a życie sobie.
Na takim fundamencie można zbudować np. taki pogląd, że żyjemy w grzechu śmiertelnym świadomym, wmawiamy sobie, że inaczej się nie da, a grzechy oddajemy Panu Jezusowi np. w Sakramencie Pojednania (póki jeszcze tego Sakramentu nie rozwalono doszczętnie, bo możemy redukować do modlitwy z wyznaniem grzechów, a nawet i wyznanie grzechów przed Bogiem, który zna serce grzesznika) i w ten sposób mamy to co chcemy, tj. oddaliśmy grzech, którego Bóg nienawidzi i jesteśmy grzesznikami, których Bóg kocha.
W naszym życiu nie dochodzi do żadnej przemiany, bo i nie ma takiej potrzeby.

To nic, że Kościół poucza, że zuchwale grzeszyć w nadziei miłosierdzia Bożego jest grzechem przeciw Duchowi Św., jest tu trwała dyspozycja do grzechu, nadzieja zbawienia i taka droga zamyka człowiekowi jakąkolwiek zdolność skruchy, żalu i poprawy.

Przyjmowanie Ciała Pańskiego w takim stanie jest czynem niegodnym.

Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. (27) Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. (28) Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. (29) Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije.

Owszem, można kombinować, że wszystko odbywa się godnie, bo grzech został oddany, jednakże brak żalu, skruchy, woli poprawy nie spełnia warunków Sakramentu Pojednania, gdyż brak woli do zerwania z grzechem ciężkim nie pomaga od grzechu się uwolnić. Pan Jezus mówił, że nie można dwóm panom służyć (tam chodziło o mamonę, ale dotyczy wszystkich grzechów), bo wówczas jednego pana się kocha, a drugiego nienawidzi. I to jest prawda, kto ukochał grzech, ten odrzuca wolność w Bogu.

Wiara to styl życia (czyn) czyli Droga, wiara to również dyspozycja serca (zdrowa doktryna, zdrowa teologia pomagają w osiągnięciu tej dyspozycji), czyli Prawda zaszczepiona w sercu - i dopiero wtedy wiara staje się Życiem w Chrystusie.

To nie jest trudne, sam Pan Jezus powiedział, że jarzmo Jego jest lekkie.

Nie, no Ty sobie jaja robisz. Gej to jest w Londynie albo Nowym Jorku, a w Polsce mówimy po polsku więc jest on homoseksualistą - o ile chcemy być neutralni. Oczywiście osoby celowo nadające wypowiedzi zabarwienie emocjonalne użyją innych słów.

Podobnie jak stosunek seksualny pozostanie stosunkiem - póki nie przyjmie się powszechnie w języku jakiś odpowiednik. Fajnie gdyby się pojawił, bo "stosunek seksualny" jest za długi, ale póki co nie widzę nic takiego na horyzoncie.

Jeśli ja od dziś zacznę opowiadać, żeby nikt nie używał słowa "chleb", bo mnie to obraża to zostanę wzięty za dziwaka, a w najlepszym razie po prostu zignorowany. Dlaczego ja zatem mam nie używać poprawnych określeń słownikowych z powodu protestu jakiegoś jednego sylviana? Nawet określeniem słownikowym podanym jako neutralne językowo jest "pederasta", choć tu już się będzie pewnie grono spierać z jakich lat mam akurat słownik w domu.

Zatem jeśli nie chcesz sylvian bym mówił "homoseksualista" to nie mów "chleb" - mam podobnie silne podstawy jak Ty by się obrażać.

I pamiętajmy, że psieniem obyczajów językowych jest wtrącanie obcych wyrazów jeśli istnieją polskie. Jeśli mówię w danej chwili po polsku to powinienem używać polskich słów. Nie powiem więc, że "mam delay", tylko "spóźniłem się", nie powiem "jem sandwich" tylko "jem kanapkę" i nie spotkałem "geja" tylko "homoseksualistę". Proste?

Niewłaściwe słownictwo, czyli też niewłaściwa interpretacja danej rzeczywistości, kłamstwo, które wpływa na mentalność jednych i jednocześnie jest policzkiem wymierzonym innym: http://dakowski.pl//index.php?option=co ... &Itemid=80

A jak ci spoliczkowani zechcą zareagować, to się im pierdyknie z drugiej strony: oszołomy sfrustrowane, dzielące naród, pełni żółci oraz mowy nienawiści..

Nie wiem kto to ten Dakowski, ale zgadzam się w pełni z ostatnim zdaniem wpisu - są nawet pośród nas na forum "oszołomy sfrustrowane, pełni żółci oraz mowy nienawiści". Wszędzie widzą podstęp, wszędzie węszą zło, z góry zakładają złą wolę innych. Do tego snują insynuacje i wypowiadają się w formie niedopowiedzeń, półsłówek, sugestii. To jest dopiero niewłaściwe słownictwo, a dokładniej niewłaściwa retoryka. Wystarczy się rozejrzeć po wpisach i już widać o kim mówię - na kilometr śmierdzi od nich siarką więc raczej wiadomo kto ich posyła.

Gdyby w czasie trwania II wojny światowej wyszedł do Polaków jakiś goguś gładziutki i zaczął im ćwierkać słodko o istniejącej konieczności pojednania się z okupantem, przypuszczam, że musiałby mieć bardzo szybkie nogi, bo tamten naród niewykształcony i prosty, (chyba) miał więcej rozsądku jednak.

Właściwe słownictwo jest wówczas, kiedy się mówi: tu jesteście wy, a tamci was kantują na wszystkie strony, a okantują jeszcze bardziej, sytuacja jest bardzo trudna i nie do ruszenia- patrząc po ludzku. Można tu jeszcze dużo mówić o sytuacji społeczno-politycznej, o konsekwencjach grzechu, o manipulacji i kłamstwie, mających głębokie skutki psycho-duchowe i wówczas mamy rzecz nazwaną po imieniu, nikt nie ma pretensji, znikają oszołomy po prawej stronie (te prawdziwe ), tylko obawiam się, że nagle objawiłyby się oszołomy rzeczywiste - gdyby tak pościągano maski z twarzy.

Pan Bóg jednak dopuścił to zło, choć jednocześnie przestrzega w Księdze Izajasza:

Biada ci, łupieżco, tyś sam nie złupiony,
i tobie, grabieżco, sameś nie ograbiony!
Kiedy skończysz łupić, wtedy ciebie złupią,
gdy grabież zakończysz, ograbią też ciebie.

Patrzcie, takie niby niewinne kłamstwo, a całe nieszczęście rodu ludzkiego rozegrało się o nie. Dziś obserwujemy wielkie natężenie tych słodkich wężowych pierdów. A może początek (wygnanie Adama i Ewy) i koniec (czas przed powrotem Chrystusa) mają tu pewne podobieństwo?

Pan Bóg wysłuchuje wierzącego, grzesznika, jak również niewierzącego, jednak człowiek odpowiedzialny za słowa nigdy nie wrzuci tych wszystkich osób/postaw do jednego worka, aby sprawić mylne wrażenie opatrznościowej łaskawości Boga względem każdego człowieka, niezależnie od jego postaw.

Oczywiście nie zrobi tego człowiek, mający na uwadze dobro zbawcze. Katolik wie, że Pan mówił o dwu rodzajach zasiewania - w duchu i w ciele - oba brzemienne w skutki, ale jakże różne, bo kto sieje w ciele - ten w ciele otrzyma nagrodę (pewnie na tym gruncie wyrasta nam humanizm, a więc również groźne zmiany interpretacyjne Słowa Bożego, a w perspektywie dalszej jest to doskonały grunt pod budowę pokoju na warunkach Antychrysta).
Kto więc sieje w ciele, ryzykuje tym, że otrzyma Miłosierdzie Boże (będzie wysłuchany) tylko i wyłącznie w czasie życia na ziemi.

Słowo Boże przestrzega przed postawą gromadzenia sobie tylko skarbów ziemskich (nie tylko materialnych gdyż człowiek za skarby poczytuje sobie również wszystko to co buduje jego ego, łechce próżność, wbija w pychę), a zachęca do gromadzenia skarbów niebieskich.
Skarby ziemskie (te moralnie i duchowo obojętne) są jako proch i pył, błoto - z rozwagą trzeba ich używać, aby w nich nie utknąć i nie zgubić z horyzontu spraw wiecznych.

Mądry duszpasterz nie będzie mówił więc, że Bóg wysłuchuje wszystkich i na tym koniec - grunt, co by gawiedź miała zwodniczą radość. Mądry duszpasterz dopowie bowiem całą resztę, aby owce odróżniały błoto od manny, aby nie prosiły o rzeczy, które mogą zamienić się na ich zgubę, bo może się okazać, że choć Pan ma wiele przygotowanych łask zbawczych, to jednak ludzie ich nie chcę, a że jest Miłosierny, więc daje zapłatę w ciele - bo tylko taką zapłatę człowiek gotów jest przyjąć.

Tak więc brak szerszego kontekstu zawsze będzie słowem niewłaściwym, które nie nasyci, nie nakarmi (ducha), a tylko może podtruć, a w najlepszym przypadku pozostawi człowieka nie sytym.

Nie samym chlebem człowiek żyje, ale każdym Słowem, które wychodzi z ust Jego.

A czy Ty w ogóle potrafisz wyłapać mój przekaz?

Za zrozumiałość przekazu odpowiada przekazujący, a nie odbiorca.
Spójrz na swój pierwszy post otwierający ten wątek.

Opisując sytuację twierdzisz, że można kogoś skrzywdzić używając niewłaściwych słów. A jako niewłaściwe podajesz "homoseksualista". Następnie sugerujesz aby karać przesiedleniem do kontenera za używanie takiego sformułowania.

Czy uważasz, że po przeczytaniu tego posta mam podstawy sądzić, że miałeś na myśli coś innego niż nakłanianie do zaprzestania używania słowa "homoseksualista"? Jak inaczej mogę odczytać przekaz, o który teraz się dopytujesz.
Ani ironii w pierwszym poście nie było ani żadnej innej wskazówki, że myślisz inaczej niż piszesz. A napisałeś wprost, iż uważasz słowo homoseksualista za niewłaściwe i krzywdzące.

Jeśli miałeś coś innego na myśli to może wyjaśnij.

No chyba mam prawo liczyć na jakąś inteligencję rozmówcy.

Inni jakoś nie mieli problemów ze zrozumieniem:
Holmes"-[i]''Przepraszam za wtrącenie się, zrozumiałem przesłanie wpisu bez kłopotów.

Takich kwiatków będzie więcej, ponieważ kampania tolerancji jest bliska realizacji celu, z braku sensu istnienia organizacje LGBT będą brnąć w opary absurdu, aż nikt nie będzie ich traktować poważnie.[/i]''

A przecież jeszcze na pierwszej stronie wytłuszczyłem :

Cyt:

''
Głupoty zwalczyć nie sposób,można ją jedynie wyśmiać.''

Warto byłoby jednak zaznajomić się z treścią postów zanim się wypowiesz w jakiejś sprawie.
Naprawdę tak rzadko spotykasz się z sarkazmem?