Przyjaciółka i Ty funkymonkej, a Blogosławiony Jan Paweł II i kardynał Dziwisz, to jednak dwie diametralnie inne sytuacje.

ja nie kupię i nie przeczytam, a to właśnie dlatego, że Jan Paweł II nie chciał, by te zapiski upubliczniać.
To co zostało wydane zgodnie z wola papieża w pełni mi wystarcza.
Jego czyny za życia potwierdzają wielkość jego człowieczeństwa i świętość.
Nie potrzeba mi tu jakichś dodatkowych dowodów, duchowych uniesień, nie muszę zaspokajać ciekawości.
To mniej więcej tak, jak z pamiętnikami- cudzych bez zgody właściciela po prostu się nie czyta.
Ale - jak przytakuje mi mój rodzinny ksiądz- ja jestem człowiekiem małej wiary, jeśli wiary w ogóle .

Po pierwsze JPII (którego 'fanka' nigdy nie byłam) wcale nie był osobą skromną, bo np. nie przeszkadzało mu, że za jego życia stawiano mu pomniki, a lotnisko w Krakowie nazwano jego imieniem (jeśli było to wbrew jego woli, mógł jasno powiedzieć co o tym myśli, nawet na tym lotnisku bo tam lądował).
Po drugie- z jakiegoś ważnego dla niego powodu zdecydował, że jego notatki mają być spalone, taką informacje przekazał osobie, której ufał- notatki powinny iść z dymem najszybciej, jak to możliwe. Taka była jego wola i o ile mogę zrozumieć, że przyjaciel ma problem z 'rozstaniem się' z taką pamiątką po zmarłym to upublicznianie tych notatek poprzez ich publikację jest mocno niestosowne.
To samo bym powiedziała, gdyby to były notki Gorbaczowa, Merylin Monroe, Pavarottiego czy pani Jadzi ze sąsiedztwa.

Gdybym miała taką przyjaciółkę o jakiej piszesz własnymi słowami popartymi przykładami zaprezentowałabym jej zalety. Osobiste notatki i pamiętniki zostawiłabym w spokoju.
Papież wystarczająco dużo napisał w swoim życiu. Myślę, że te notatki poza sensacją nie wniosą do życia nic ponad to co stworzył papież. Jestem przekonana, że łowcy tego głośnego tytułu nie przecztali nawet połowy dzieł JP II przeznaczonych między innymi dla nich.
Osobiście nie potrafiłabym przeczytać takiej książki.

Ja popieram Kardynala Dziwisza moze Papiez nie mial smialosci by pokazac je swiaty gdyz byl na to za skropny.Za jakis czas takie notatki moga miec wielka wage i znaczenie dla kosciola, biorac ood uwage to co zrobil podczas swego zycia Jan Pawel drugi .Mysle ze jesli nie sa forma pamietnika jak najbardziej Papiez nie mialby nic przeciwko.Pomyslcie o tym od tej strony.Poza tym Jan Pawel drugi wiedzial, ze jest ciezko chory wiec mogl sam je zniszczyc chodz nie wierze, ze kryja jakies tajemnice czy cos co raziloby spoleczenstwo.Popieram postawe Kardynala Dziwisza ja zrobilabym podobnie.Pomysle , ze w tej sposob oddal czesc Papiezowi i zaufanie.

A zastanawialiście się w jakim celu JPII robił te zapiski? Czemu je gromadził? Czemu sam ich nie zniszczył? Moim zdaniem z takich luźnych zapisków powstawały encykliki, homilie, mogła też powstawać kolejna wielka publikacja.
Cechą wielkich twórców tego świata jest perfekcjonizm. Chopin przed śmiercią też kazał zniszczyć rękopisy utworów, których nie wyjmował z szuflady, bo uważał je za niedość dobre. Ktoś tego nie uczynił i dziś egzaltujemy się utworami, które nigdy nie ujrzałyby światła dziennego. Tak jest też z przedmiotowymi tekstami śp. JPII który nawet dla ludzi niewierzących był wielkim intelektualistą i grzechem byłoby zmiszczyć coś, co może dużo wnieść do naszej świadomości, pomimo uznania przez samego autora za niedość dobre.
Ponadto teksty owe, jako dobro intelektualne po śmierci autora stały się własnością ludzkości, która go na świat wydała, czyli nas wszystkich.
Kardynał Dziwisz postąpił słusznie nie niszcząc tych tekstów, natomiast pochopność wydawnicza zbieżna z czasem beatyfikacji jest trochę dyskusyjna.