W kazdym twoim poście można takie stwierdzenia spotkać dotyczacym duchowieństwa.

to za prlu co robiłeś? mówiłeś na pałkę "kochanie"?




Dlatego się w sam raz z impiety dogadujesz...

A jak niesłusznie go uderzono to się sprzeciwił.

Kosiarz nie bardzo rozumiem o co chodzi z tym PRL-em, ale jeśli Cię to usatysfakcjonuje to mogę Ci powiedzieć w ZOMO byłem, ukrywałem się przed każącą ręką KK .

Tak nie jestem prawdziwym, ale jestem katolikiem i patriotą - Ty tego jednak nie pojmujesz jak mniemam. I oczywiście manipulujesz nadal wypowiedziami, ale ja już się przyzwyczaiłem do tego, że wielu ludzi popierających PiS tak robi - Wasz wybór.
Jak można widzieć w Jezusie wojownika i to politycznego - doprawdy nie wiem.

Tak, a możesz przytoczyć moje polityczne zaangażowanie?

Pokaż choć jedną taką wypowiedź.
Gdzie krytykuję?

Polityka (z gr. poly: mnogość, różnorodność; polis - miasto-państwo) – pojęcie właściwe naukom społecznym, rozumiane na wiele sposobów.

U Arystotelesa jest rozumiana jako rodzaj sztuki rządzenia państwem, której celem jest dobro wspólne. W starożytności i średniowieczu dominowała podobna idealizacja polityki i polityków i wywodzenie jej źródeł z praw natury bądź woli sił nadprzyrodzonych, służąca uzasadnianiu nierównoprawnych podziałów na uprzywilejowanych rządzących i podporządkowanych ich interesom poddanych.

Zapoczątkowane w czasach nowożytnych procesy demokratyzacji sprzyjały obiektywizacji poglądów na genezę i społeczną rolę polityki i polityków. Wyrazem tego współczesna definicja zakładająca, że polityka to uzgadnianie zachowań współzależnych społeczeństw o sprzecznych interesach. Jej szersza wykładnia wyjaśnia, iż polityka to działalność polegająca na przezwyciężaniu sprzeczności interesów i uzgadnianiu zachowań współzależnych grup społecznych i wewnątrz nich za pomocą perswazji, manipulacji, przymusu i przemocy, kontestacji, negocjacji i kompromisów, służąca kształtowaniu i ochronie ładu społecznego korzystnego dla tych grup stosownie do siły ich ekonomicznej pozycji i politycznych wpływów. Realia dziejów ludzkości i współczesności dowodzą, że polityki korzystnej dla wszystkich po równo zazwyczaj nie ma[1].

Podobnie definiuje politykę Stephen D. Tansey konstatując, że polityka obejmuje szeroki wachlarz sytuacji, w których ludzie kierujący się odmiennymi interesami działają wspólnie dla osiągnięcia celów, które ich łączą, i konkurują ze sobą, gdy cele są sprzeczne. I z tych pozycji zakłada, że warto raczej krytycznie odnieść się do standardowych akademickich definicji polityki i władzy[2].

Za podstawę nowożytnych definicji polityki uchodzą teorie Maksa Webera, twierdzącego, że polityka to dążenie do udziału we władzy lub do wywierania wpływu na podział władzy, czy to między państwami, czy też w obrębie państwa, między grupami ludzi, jakie to państwo tworzą[3]. I uściślającego wcześniejsze definicje konstatacją, iż istotną właściwością polityki jest "odwoływanie się do przemocy", bo w sferze stosunków politycznych "groźba przemocy i, ewentualnie, jej zastosowanie jest jednak swoistym środkiem, a zawsze ultima ratio, gdy inne środki zawiodą"[4]. Definicja ta jest o tyle uniwersalna, że akcentuje dwa wymiary polityki: wewnętrzny (wewnątrzpaństwowy) i zewnętrzny (międzypaństwowy). Ze względu na upływ czasu od powstania tej definicji (1. połowa XX wieku), dziś należałoby ją uzupełnić o stosunki państw narodowych z organizacjami międzynarodowymi oraz o stosunki między tymi organizacjami i w ich obrębie (zwłaszcza w kontekście Unii Europejskiej).

W amerykańskiej literaturze współcześnie popularne jest definiowanie polityki jako sztuki bycia wybieranym (zdobywania władzy). Inne definicje zakładają, iż "Polityka" to stosunek między tym, co rząd próbuje robić, a tym, co się naprawdę dzieje[5]. Leszek Sobkowiak w Leksykonie politologii pod redakcją Andrzeja Antoszewskiego i Ryszarda Herbuta [wyd. V, Wrocław 1999] ukazuje pięć ujęć polityki; że jest to orientacja formalnoprawna, czyli polityka to działalność instytucji państwowych (aparatu państwowego), podejście behawioralne czyli dowolny układ stosunków społecznych, w których występuje wyraźna obecność kontroli, wpływu, władzy lub autorytetu (za: R.A. Dahl, Modern Political Analysis, Prentice Hall 1991), orientacja funkcjonalna rozumiana jako funkcja systemu społecznego zapewniająca jego rozwój poprzez rozwiązywanie konfliktów, podejście racjonalne podejmowanie decyzji w ramach procesu sprawowania władzy i gry o władzę, w którym biorą udział rozmaite podmioty, stanowisko postbehawioralne przez które polityka rozumiana jest jako służba dążąca do zmniejszenia, czy też usuwania ograniczeń w zaspokajaniu potrzeb ludzi.

Definicja profesora Kazimierza Opałka: Działalność wytyczona przez ośrodek decyzji sformalizowanej grupy społecznej (organizacji), zmierzająca do realizacji ustalonych celów za pomocą określonych środków[6].

To wytłumaczę by było jasne chodziło mi gdzie wypowiadałem się na temat partii politycznych w Polsce, rządzie, a już doprawdy nie wiem gdzie krytykowałem PiS.

Tak logika pokrętna, że pojąć trudno - cóż prosty chłop ze mnie.
Jezus nie zajmował się polityką (znaczy nie mieszał się do rządów tu na ziemi i wszystkiego co tego dotyczy) tylko tak pokrętnie myślący ludzie jak Ty - potrafią udowadniać, że było inaczej.
Ja podobny do Jezusa - jeśli był niewysokim grubasem, trochę łysiejącym na dodatek, z okularami na nosie - to można się dopatrywać podobieństw .
I tak nadal nic nie przytoczyłeś, o co Cię prosiłem, więc już możesz darować sobie odpisywanie - nie, Ty nigdy tego nie zrobisz bo Ty masz zawsze rację i Twoje zdanie musi być ostatnie i basta.




Pozdrawiam