Sprawnymi rybakami na pewno nie byli - moim zdaniem to moderniści. Zresztą jeżeli ich działalność była stricte modernistyczna, to ciężko też znaleźć jakieś wzniosłe kazania czy opinie, które przyciągałyby ludzi do Boga i Kościoła. Śmiem twierdzić, że było wręcz odwrotnie...



Sachol, ja ich nie porównuję na zasadzie: ten mówił tak, a ten tak. Nie. Odnosiłem się do fundamentu w życiu zakonnym jakim jest złożony ślub posłuszeństwa. Obirek czy Bartoś krytykowali niemal wszystko w Kościele. O. Pelanowski inaczej, ale wszyscy trzej łamali śluby - a składali je jednakowe, mimo że każdy z nich był w innym zakonie i miał innych przełożonych (jezuici, dominikanie, paulini). O to mi chodziło. Podawałem też nazwiska ks. Lemańskiego, ks. Natanka czy ks. marianina Bonieckiego.

Nie rozbijam na części pierwsze ich wystąpień ; co powiedzieli, a czego nie i czy to słuszne, pobożne czy mieli rację a może nie mieli. Okazali nieposłuszeństwo przełożonym i to ich łączy. I tylko to, bo co innego chodziło Obirkowi, a o co innego chodzi o. Pelanowskiemu.

Kościół, zakon jest systemem monarchicznym - jest hierarchia. Nie ma w Kościele demokracji ; na zasadzie kto ma więcej głosów, ten się nie myli. Zakonnicy są podporządkowani swoim przełożonym, tak samo jak księża.

Załóżmy, że teraz w Waszych parafiach za tydzień ks. wyjdzie na ambonę i zacznie oczerniać papieża (mniejsza już z tym z jakich powodów i jak to będzie argumentował). Uważacie, że takie kazanie (albo nagrany filmik krytykujący Ojca Świętego przez Waszych duszpasterzy) ostanie się bez echa? Na pewno nie.

Nie może być tak w Kościele, że jeden zakonnik wychodzi i mówi coś złego wobec wiernych na papieża, krytykuje i jeszcze padają określenia "heretyk", "Antychryst" czy nawet "lewak". Przełożeni zareagują natychmiast. Biskup napisze do proboszcza, proboszcz upomni wikariusza - tak to działa.

I jeśli ów kapłan nadal będzie mimo upomnień przełożonych głosił takie kazania, które w jawny sposób podważają pozycję papieża w Kościele, to "zajmą się nim". Bo nie ma tak, że "każdy sobie rzepkę skrobie".

A pamiętacie ks. Międlara? Poznałem ojca z zakonu, który z nim studiował na roku w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy w Krakowie. Złego słowa na niego nie powiedział - nawet przyznawał mu rację - Międlar był radykalny i konserwatywny, na Marszu Niepodległości wznosił do góry Pismo Święte i krzyczał do mikrofonu: "Ewangelia, a nie Koran!". I tłum za tym poszedł.

A ile było świadectw młodych ludzi, rodzin, że dzięki ks. Międlarowi znowu zaczęli chodzić do kościoła, ktoś zrezygnował ze związku niesakramentalnego i wziął ślub, ktoś ochrzcił dzieci, inny przystąpił do spowiedzi po 10 latach. To były budujące świadectwa.

I co się stało? Kuria w Białymstoku musiała przepraszać za Mszę dla ONR w 84 bodajże rocznicę powstania - nie wiem za co do tej pory. Słuchałem kazania ks. Międlara z tego dnia i osobiście nic w nim gorszącego nie usłyszałem.

Machina jednak ruszyła... GW, TVN, tytuły "ksiądz nacjonalista", antysemita itd. Nagonka całą mocą. Dostał zakaz głoszenia kazań, wystąpień publicznych. Raz, drugi i trzeci nie posłuchał. Odszedł ze zgromadzenia, ma dziewczyną (żonę?) i dziecko. Nadal się udziela, prowadzi portal PrawyPl - ale posług kapłańskich już nie wykonuje. Bo w pewnym momencie zrezygnował z posłuszeństwa. Niektórzy już widzieli w nim wręcz drugiego bł. ks. Jerzego Popiełuszkę.

Co będzie z o. Pelanowskim Bóg Jeden wie. Otoczmy go modlitwą. Może za lat sto, dwieście zostanie ogłoszony błogosławionym, a może i świętym, będzie kanonizacja itd. Kto wie... Wtedy nas już nie będzie, a przyszłe pokolenia będą czytać życiorys o. Pelanowskiego i porównywać do św. Ojca Pio czy ks. Dolindo.

A może być i tak, że jeszcze za naszego życia porzuci kapłaństwo i habit. Uważam, że błędem jest nieposłuszeństwo - bo na tym się zwykle nie nie wygrywa. W klasztorze miejsce dla niego jest. Poza tym czytamy też coś o depresji. Dlatego nie wyrokujmy, bo nie znamy tej historii i sytuacji wcale tak dobrze jak nam się może nieraz wydaje.

mniszek_pospolity,
Jak się wśród duchownych tłumaczy sprawę Papieża Honoriusza I, który został uznany za heretyka po śmierci? Co to oznacza dla jego duszy, i dla tych którzy przyjęli jego decyzję o monoteletyzmie, i umarli tkwiąc w takim nauczaniu? Jak podejść do tego problemu? Czy możemy bezwiednie popaść w herezję?

Odpowiadałam i jest na forum wypowiedź papieża. Okolicznością usprawiedliwiajacą jest niezawioniona niewiedza.

A co z teologami, którzy się wtedy nie zgadzali z Papieżem Honoriuszem I? Jakie były dla nich konsekwencje? Czy możesz dać odnośnik do Twojej odpowiedzi dot. tej spr.?

O. A. Pelanowskiego darzę estymą. Swego czasu wiele go słuchałam. I nigdy nie dopatrzyłam u niego depresyjności. Wydawało mi się że czasami miał zbyt "ciężka rękę" -ale mnie to się osobiście nie przeszkadzało bo lubię konkret - ale jednocześnie sporo humoru i uroku osobistego który to wyrównywał. Pamiętam jego wypowiedzi o dzieciństwie i młodości, z których, owszem, wynikało że te czasy bywały dla niego trudne ale były tam i dobre chwile i co prawda nie kojarzę takiej jego wypowiedzi, ale w istocie je rozliczył. Może zwracałam uwagę na inne rzeczy i zapamiętałam inny ogólny przekaz. A może - i osobiście raczej skłaniam się do tego - ton jego kazań się zmienił, nie tylko tematyka. I myślę że coś się zmieniło w nim - trudno powiedzieć co było pierwsze, jajko czy kura. Nie znam jego kazań z ostatnich dwóch lat. I nie zamierzam słuchać - bo w sytuacji wiedzy o jego trudnościach nadal trwających zinterpretowałabym je wg określonego klucza, szukając tego co spodziewałabym się znaleźć.
Opieram się na przekazach innych i własnych domysłach. I wydaje mi się że u podstaw nieposłuszeństwa może leżeć u niego osłabienie wiary co najmniej w Opatrzność Bożą, tak że wyjściem jawi się np. opuszczenie swojej wspólnoty zakonnej by de facto siebie chronić. Ale "Gdy długo spoglądamy w otchłań, otchłań spogląda również w nas." jak rzekł Nietzsche. Zatem może gdy długo zajmujesz się kryzysem (tu w Kościele) kryzys dopadnie i ciebie.
Tak jak o. Pelanowski dopatrzył się obrazy Matki Boskiej w jednej wypowiedzi papieża Franciszka - jeśli streszczenie sachol jest wierne. A zarzut czyni zakonnik który w setkach swoich wypowiedzi które słyszałam na własne uszy tylko raz określił Matkę Boża tym właśnie mianem - zawsze mówił "Miriam". Zwróciłam na to uwagę bo trochę mi ta maniera przeszkadzała u niego. Gdyby chcieć budować tylko na podstawie tego teorie o o. Pelanowskim to można by wiele o nim powiedzieć, ale złych rzeczy. I moim zdaniem jest w tym pewna nieuczciwość wskazująca że o. Pelanowski możne trochę stracił kontakt z samym sobą.
Ale to tylko moje spekulacje. Jako kapłana go szanowałam i nadal szanuję. Popełnił błąd opuszczając zakon ale jest w tym ludzki - bo kto nie popełnia błędów. A kryzys jest w istocie szansą na rozwój - o tym wiele razy mówił. W każdym razie staram się wierzyć w Opatrzność Bożą nad nim czuwająca.

Co do ks. Międlara to mając na uwadze to jak szybko uwinął się z założeniem rodziny nie wykluczam że u podstaw jego decyzji o opuszczeniu kapłaństwa i tej całej krytyki Kościoła którą się aktualnie zajmuje leżały też bardzo prozaiczne powody - może nie tyle konkretna kobieta co samotność z którą sobie nie radził. I o ile początkowo decyzje jego przełożonych możliwe że były nieuzasadnione to jednak ks. Międlar swoim zachowaniem pokazał że jednak mieli oni co do niego absolutną rację.

Nie wiem, jak się tłumaczy wśród duchownych sprawę Honoriusza, ale skoro nie wiadomo, kto jest katolikiem, a kto modernistą, to opracowania mogą być zmanipulowane. Obraz faktyczny zawarty jest w tekstach źródłowych. Przydałaby się znajomość łaciny, ale wrzucam dostępne mi tłumaczenia.

SOBÓR KONSTANTYNOPOLITAŃSKI III (szósty powszechny) (680-681) o papieżu Honoriuszu jako narzędziu szatana w sianiu herezji:

"8. Jednakże wynalazca zła od samego początku nie zaprzestaje ataków. Znalazłszy wspólnika w wężu, za jego pośrednictwem wprowadził niegdyś truciznę śmierci do natury ludzkiej16. Tak samo i teraz znalazł odpowiednie narzędzia do wykonywania jego własnych zamysłów. Mamy na myśli Teodora, byłego biskupa Faran, Sergiusza, Pyrrusa, Pawła oraz Piotra, byłych zwierzchników Kościoła naszego cesarskiego miasta17, a także HONORIUSZA, papieża starożytnego Rzymu18, Cyrusa, biskupa Aleksandrii i Makarego, który ostatnio był biskupem Antiochii19 oraz Stefana, jego ucznia. 9. Dzięki pomocy tych ludzi, [szatan] nie zaprzestał urządzać w całym Kościele zasadzek wprowadzania w błąd poprzez stosowanie nowych określeń i rozsiewanie pośród prawowiernego ludu herezji – o jednej woli i jednym działaniu w odniesieniu do dwóch natur Jednego z Trójcy Świętej20, Chrystusa, naszego prawdziwego Boga – wykazującej zgodność z szaloną i przewrotną doktryną bezbożnych Apolinarego, Sewera i Temistiusza21. Za pośrednictwem oszukańczych wymysłów, usiłuje ona zniweczyć doskonałość wczłowieczenia samego i jedynego Pana Jezusa Chrystusa, naszego Boga, wprowadzając podstępne myślenie, że ożywione rozumnym życiem Jego ciało pozbawione było woli i działania." (Dokumenty Soborów Powszechnych, SK III, Wykład wiary)

ORAZ SESJA XIII POWYŻSZEGO SOBORU:

"The holy council said: After we had reconsidered, according to our promise which we had made to your highness, the doctrinal letters of Sergius, at one time patriarch of this royal god-protected city to Cyrus, who was then bishop of Phasis and to Honorius some time Pope of Old Rome, as well as the letter of the latter to the same Sergius, we find that these documents are quite foreign to the apostolic dogmas, to the declarations of the holy Councils, and to all the accepted Fathers, and that they follow the false teachings of the heretics; therefore we entirely reject them, and execrate them as hurtful to the soul. But the names of those men whose doctrines we execrate must also be thrust forth from the holy Church of God, namely, that of Sergius some time bishop of this God-preserved royal city who was the first to write on this impious doctrine; also that of Cyrus of Alexandria, of Pyrrhus, Paul, and Peter, who died bishops of this God-preserved city, and were like-minded with them; and that of Theodore sometime bishop of Pharan, all of whom the most holy and thrice blessed Agatho, Pope of Old Rome, in his suggestion to our most pious and God-preserved lord and mighty Emperor, rejected, because they were minded contrary to our orthodox faith, all of whom we define are to be subjected to anathema. And with these we define that there shall be expelled from the holy Church of God and anathematized Honorius who was some time Pope of Old Rome, because of what we found written by him to Sergius, that in all respects he followed his view and confirmed his impious doctrines. We have also examined the synodal letter of Sophronius of holy memory, some time Patriarch of the Holy City of Christ our God, Jerusalem, and have found it in accordance with the true faith and with the Apostolic teachings, and with those of the holy approved Fathers. Therefore we have received it as orthodox and as salutary to the holy Catholic and Apostolic Church, and have decreed that it is right that his name be inserted in the diptychs of the Holy Churches." (L. and C., Concilia, Tom. VI., col. 943.)

SOBÓR NICEJSKI II (siódmy powszechny) o papieżu Honoriuszu jako o przeciwniku wiary:

"11. Dołączamy do tych heretyków Sewera, Piotra i innych, powiązanych ze sobą łańcuchem najrozmaitszych bluźnierstw12. Wraz z nimi potępiamy i odrzucamy błędy Orygenesa i Ewagriusza oraz wymysły Didyma, tak jak uznał to za właściwe piąty sobór w Konstantynopolu13. 12. Następnie głosimy w Chrystusie dwie wole i dwa działania, zgodne z własnościami każdej z Jego dwóch natur, co proklamował uroczyście szósty sobór w Konstantynopolu14, wyrzekając się Sergiusza, HONORIUSZA, Cyrusa, Pyrrusa, Makarego15, przeciwników prawdziwej wiary, i tych, którzy myślą podobnie jak oni." (Dokumenty Soborów Powszechnych, SN II, Dekret wiary)

SOBÓR KONSTANTYNOPOLITAŃSKI IV:

"Odrzucamy anatemą Teodora, który był biskupem Faran, Sergiusza, Pyrrusa, Pawła oraz Piotra, bezbożnych zwierzchników Kościoła w Konstantynopolu, a wraz z nimi HONORIUSZA z Rzymu razem z Cyrusem z Aleksandrii, a także Makarego z Antiochii oraz jego ucznia Stefana,27 15. którzy podążając za błędnymi naukami bezbożnych herezjarchów Apolinarego, Eutychesa i Sewera,28 głosili w sposób agresywny i w każdym razie bez racji, że ciało Boga, ożywione duszą rozumną i intelektualną29, pozbawione jest [własnego] działania i woli." (Dokumenty Soborów Powszechnych, SK IV, Orzeczenie...)
-

Na tej podstawie trudno wyciągnąć inny wniosek niż ten, że skoro Sobór ma prawo wykląć papieża-heretyka umarłego, to ma też prawo wykląć papieża-heretyka żywego - gdyby za takiego został uznany przez prawowiernych biskupów (nie heretyków!).

Ks. Maciej Sieniatycki, doktor teologii i wykładowca na UJ napisał w swej Apologii:

"W każdym razie, gdyby taki wypadek [publicznej i formalnej herezji papieża] się zdarzył, papież taki przestałby być członkiem Kościoła, a tym samym papieżem, bo nie może być głową instytucji, kto nie jest jej członkiem."

sachol, merss, jotef
Dziękuję Wam za teksty. Tekst biskupa Schneider'a bardzo mi pomógł spokojniej spojrzeć na sprawy pojawiania się błędnego nauczania w Kościele i reakcji na to.

Odnajduje się w tym :poczekam wiele lat poza zakonem, aż Bóg sam pokaże moim braciom , że to co się naprawdę stało , nie jest tym co oni myślą , że się stało. Nie będę teraz nikogo imiennie oskarżał . Bóg jest sędzią - nie jest to moim powołaniem , by po swojemu rozgrywać sprawiedliwość. Miną lata i Bóg pokaże dlaczego zniknąłem z zakonu . Dlaczego udałem się na pustynię. Ufam Bogu , że sam pokaże moim braciom - niektórym braciom - co mi zrobili . Oni teraz mogą co najwyżej powiedzieć : zwariował , oszalał , stoczył się na dno , zdrajca ,nieposłuszny ,pijak, żarłok , przyjaciel celników i grzeszników , łajdak , uciekinier , kanalia . Muszą wiedzieć , że wszystko , co przeciwko mnie powiedzą , wszystko , o co mnie oskarżą , w swoim czasie obróci się przeciwko nim samym . Mogą się gorszyć i potępiać , ale ja poczekam jak Józef(EGIPSKI).I dlatego rozumiem Józefa -on czekał i wyjaśniał , bo musiałby oskarżyć braci, więc ja też poczekam i będę milczał , aż Bóg tak to wszystko poukłada , by nikt nie musiał być przeklinany.
Zniosę wiele poza nimi , bo więcej zniosłem z nimi.

Fragment książki Ocalenie

sachol,
Czy o. Pelanowski napisał, z czego się utrzymuje? Teraz powstała ta książka. W swoich kazaniach wspominał, że ukończył technikum plastyczne. Ta pustelnia, to faktycznie pustelnia, czy normalne życie w świecie?

Powiedzial do ksiazki ze jest bezrobotny i bezdomny i ze przyjmuja go rozni ludzie, chyba jest za granicą.
Calej ksiazki jeszcze nie przeczytałam.
Z ksiazek zysk autor ma zwykle niewielki. Pozatym to nie on jest autotem ksiazki a to niejako wywiad z O.Pelanowskim

To jest bardzo dobre pytanie. Pisałem już o łamaniu ślubu posłuszeństwa.

Tutaj dochodzi kolejna problematyczna kwestia. Ślub ubóstwa.

Każdy zakonnik zgadzając się na dobrowolne ubóstwo zobowiązuje się nie do tego, że będzie żebrał pod kościołem czy na straganach, ale że będzie korzystał z tych dóbr i pieniędzy, które mu wspólnota zakonna zapewni.

W praktyce wygląda to tak, że jak zakonnik jest chory, to nie martwi się o to za co kupi lekarstwa. Chce mieć nowe buty, idzie do ekonoma klasztoru i prosi o pieniądze. Nie chodzi o to, żeby nic nie mieć, ale o to żeby rozporządzać pieniędzmi w taki sposób w jaki zostaje to ustalone przez przełożonych ;d bez ich wiedzy nie ma wydawania pieniędzy na co ma się ochotę np.

Do swojej dyspozycji ojcowie i bracia u nas po ślubach wieczystych dostawali po 300zł. na miesiąc. Ktoś może powiedzieć, że to wielkie nic, ktoś inny, że i takie "kieszonkowe za duże"./ Te pieniądze można spożytkować według własnych potrzeb. Jednak na większe koszty potrzeba zgoda przełożonego i ekonoma.

W zakonie jak jesteś, to nie martwisz się o rachunki - w takim sensie, że jak nie masz funkcji ekonoma,to nie pilnujesz kiedy trzeba zapłacić. Wszystko w klasztorze jest wspólne ; posiłki np. Każdy ma mieć tyle ile potrzebuje - jak ktoś napisze książkę, to honorarium się dzieli - część dla piszącego, reszta do "wspólnej kasy", ktoś głosi rekolekcje, to tak samo, misje itd. wszystko - jest dzielone.

O. Pelanowski nie wiem z czego tak długo żyje będąc poza zakonem - zakonnik nie może mieć własnych pieniędzy, wydawać na co chce i kiedy chce. A życie jak dobrze wiemy kosztuje...

Poza tym nie są mile widziane "sponsorowania" pojedynczych braci i ojców, gdyż tworzą razem całość. Jak ktoś przynosi ciasto do klasztoru w podzięce za dobre rekolekcje, to nikt sam sobie tego nie zabiera ; od razu częstuje współbraci. To naturalny stan w zakonie.

Pustelnie też same z siebie nie są samowystarczalne...