W odróżnieniu od Dnia Papieskiego , który przypada w niedzielę poprzedzającą 16 października. Ostatnio nagromadził się wiele rocznic. Ta co prawda nie równa bo 39 lat.

Nie znalazłem innego tematu z JP2, to piszę w tym. Chciałbym tu zachęcić do pisania wspomnień z JP2 związanych. Jakoś cichnie tak niespotykanie ważny dla nas świadek Chrystusa. Tak jak by był nic nie znaczący. A z kolei do głosu dochodzą ludzie nie warci nawet wzmianki. Dziś dzień rocznica odejścia do domu ojca niebieskiego Świętego JP2. To dobry moment by podzielć się z perspektywy czasu. Tym co wniósł JP2 w nasze życie. Wszak mnóstwo z nas, jest wychowankami jego ziemskiej misji. Niech te wspomnienia nie znikną wraz z naszym także odejściem. By w przyszłości nikt nie chciał podważyć tego że JP2 był wielką osobą. Wiele dokonał w naszych ludzkich sercach.

Ja napiszę tak że napełnił mnie JP2 swym duchem optymizmu. Umocnił mnie swą mocą wypowiedzi. Dał mi odwagę świadczyć o sobie że jestem. Nauczył mnie dystansu do życia i spraw, zwłaszcza tych na które nie mam wpływu. W zasadzie to nie chce mi się być innym w tym, jak się odnosił do ludzi JP2. Jakoś tak zabolało mnie to, że nie ma dalszego ciągu jego osobowość. Dzieje się coś jak by powstała pustka po nim.
JP2 to nie tak powinno być.
W zasadzie to taki dobry tytuł tego wątku by był.
No ale poczekam na reakcję. Bo i ja kiedyś odejdę do domu ojca. Już z tamtąd będę zaglądał na to forum. A duchy nie piszą. Przynajmniej nic o tym nie wiem. Tym cenniejsze są takie wpisy każdego, kto coś zawdzięcza JP2. By nie zniknęły te wartości, wraz z ostatnim tchnieniem osób je doświadczających.