I znów wracam do tego co napisał Jockey - a jeśli młody mężczyzna po kilku latach małżeństwa "dojdzie do wniosku że się nie nadaje" to też ma opuścić żonę i dzieci?

Barney, a po czym meżczyzna stwierdzi że się nie nadaje na meża i ojca?

Edit: jeżeli jest złym ojem i mężem, który nie dba o dzieci, znęca się nad nimi psychicznie i fizycznie, zdradza żonę i przepija pieniądze, to niech opuści rodzinę, jak najbardziej...i to na zbity pysk...

Na tej samej zasadzie co ksiądz opuszcza stan kapłański bo mu sie juz znudziło bo stwierdził ze nie uniesie tego krzyża. Powiedzmy ze mając dwadzieścia pare lat i urodziły sie dzieci itp. Żona juz nie taka piękna jak przed ślubem a w dodatku cały czas sie o cos czepia. Dzieci ciagle cos chcą i nie ma czasu jak to w stanie kawalerskim było. I prosta decyzja zostawić ja i wrócić do stanu wolnego ... Przecież ma prawo być szczęśliwym a ta kobieta go ogranicza.

To nie jest tylko wymysł ale wielokrotnie cos takiego słyszałem jako powód do rozwodu. Powód dokładnie taki sam jak opuszczanie stanu kapłańskiego. W seminarium maja 5 lat na rozpoznanie powołania. 5 bo ostatni rok studiów jest juz po święceniach diakonatu. W klasztorach zazwyczaj maja rok dłużej bo jest rok nowicjatu i rok przed święceniami maja śluby wieczyste. Myśle ze jest dość dużo czasu żeby podjąć decyzje. Na pewno więcej czasu niż w narzeczeństwie.

Chodzi Ci chyba o wypalenie. Niestety częste przy pracy z ludźmi, a może to zwykła chandra, czy depresja a może nawet działanie złego.
W przypadku małżeństwa, zarówno w życiu mężczyzny jak i kobiety może nadejść chwilowy kryzys..
Może jedno z małżonków lub rodzice naciskali na ślub, bo zaliczyli wpadkę przed ślubem, albo (niestety dość częste)
już przed ślubem nie było miłości, tylko coś n zasadzie: ja jestem wolny, ty jesteś wolna, może byś chciała ze mną się spotykać? albo ze strachu przed staropanieństwem, czy starokawalerstwem rodzina naciska, przy spotkaniach w większym gronie ciekawskie ciotki pytają: jak tam Zenuś, masz już kogoś na oku? ty lepiej się rozglądaj, bo ci same rozwódki zostaną!
Do zostania księdzem nie ma takiego parcia ze strony rodziny. U niektórych wręcz przeciwnie.

W Austrii przyglądano się księżom, którzy porzucali kapłanstwo. Za główny powód podawano niedojrzałość psychiczną. Z badań wynikało, że 25% księży, którzy zakładali rodziny po porzuceniu kapłanstwa rowodziło się. Nie spełniali się więc i w małżeństwie, nie potrafili podnieść obowiązków stanu.
To są badania, bo obserwacje mogą mieć różny charakter. W mojej parafii było przez jakiś czas 'sanatorium' dla księży z problemami. Można było więc na podstawie obserwacji wysuwać mylne wnioski odnośnie większej ich liczby. O tym, że niektórzy księża starali się wziąć pod opiekę księży mających trudności parafian nie informowano. Bez tej informacji wszelkie wnioski są mało wiarygodne.

Przedstawiano też artykuł w Przewodniku Katolickim, w którym była mowa o jednym z seminariów. Wypowiadający się ojciec duchowny wskazywał, że idą do seminariów coraz słabsi mężczyźni. Porównywał ze swymi rocznikami, kiedy chłopcy chcieli zmieniać świat, pomagać innym; dziś klerycy sami potrzebują wsparcia psychologicznego (udziela im się). Z pozycji natury to kiepska mąka, nie będzie z niej dobrego chleba, jeśli traktują seminarium i kapłaństwo jako łatwy kawałek chleba i życiowy parasol ochronny.

Reasumując wypowiedź merss mogę jedynie powtórzyć za dr hab. teologii moralnej ks. Andrzejem Bogdanowiczem: "takich mamy księży, jakie mamy rodziny. Z choinki się nie urwali".

a po czym stwierdza ze nie nadaje się na księdza? bo kobieta mu się spodobała? a mężowi jak się inna spodoba - to może też się na męża (tej pierwszej) nie nadaje?
zauważcie, że dochodzimy do tego samego wniosku - to nie celibat jest 'problemem' - ale niedojrzałość, czy słabość człowieka.
6 lat przygotowania w seminarium to i tak zwykle o jakieś 5 lat więcej niż przeciętna para przygotowuje się do ślubu...
w seminarium jest 'selekcja' robiona - znam statystyki jednego rocznika bo kolega był (ostatecznie nie został wyświęcony, zrezygnował tuż przed diakonatem) - startowało 35ciu chłopaków, święcenia po 6ciu latach otrzymało 18stu. Czyli połowa rozeznała, że jednak kapłaństwo to nie jest droga dla nich. Nawet jeśli z pozostałej 18nastki znajdzie się jeden który porzuci kapłaństwo później - to w sumie i tak niezły wynik. Bo w tej chwili w Polsce małżeństw rozpada się ok 1/3 a dąży w stronę 1/2...

Od jednego księdza słyszałem taki tekst:
"Z ludu wzięty dla ludu ustanowiony"

Jak parafianie pomagają /(mogą pomagać) swoim księżom wytrwać w powołaniu?

To akurat nie mądrość owego księdza, a Hbr 5,1. Ja odniosłam się do wypowiedzi merss.

Przede wszystkim modlitwą, zwracaniem uwagi w cztery oczy, a nie szeptaniem po kątach o tym, co im się nie podoba.

Nie pisałem o tym, że to jego mądrość a jedynie jego odpowiedź dokładnie wpisująca się w to o czym rozmawiamy. Księża i politycy są tacy jakim jesteśmy

Może kandydaci na księży powinni mieć naświetlone problemy, jakie mogą ich w przyszłości spotkać, i jak sobie z nimi radzić, jak organizować grupę wsparcia wśród parafian. Powołania nie rzuca się ot tak sobie - tak mi się wydaje. Chyba zwykle dzieje się to pod wpływem pewnych wydarzeń, postaw ludzkich.

A myślisz, że tego się nie robi?
Pierwsze lata w seminarium to odstraszanie aby zrezygnował. W ten sposób sprawdzają czy masz powołanie czy wydaje ci się że masz

Kompletnie nie mam pojęcia, jak przygotowują księży do życia w parafiach. Wiem, że potem mogą często być problemy księży z radami parafialnymi, tzn. to pamiętam z mojej byłej parafii - właśnie zatarg, za zatargiem, skarżenie się do biskupa, i wymiana proboszcza.