Dziękuje za odpowiedz.

Prosze ksiedza mam takie pytanie a raczej prosbe zeby troche mnie ksiadz oswiecil. Bylem na rekolekcjach powolaniowych choc tylko w sumie jeden wieczor i noc tam bylem przed najswietszym sakramentem bo znajomy ksiadz mnie tam zaprosil zebym przyjechal. I jest tam takie cos ze pisze sie listy do Maryi a potem wieczorem pali sie te listy i kazdy sobie losuje obrazek z fagmentem pisma swietego i ksiadz magister tego zgromadzenia mowil zeby sobie rozwazyc to slowo ten fragment. I dostakem taki fragment z 1 listu do koryntian 7,17 ´´ 17 Zresztą niech każdy postępuje tak, jak mu Pan wyznaczył, zgodnie z tym, do czego Bóg go powołał. Ja tak właśnie nauczam we wszystkich Kościołach. ´´ I do konca tego nie rozumiem. Niech kazdy postepuje zgodnie z tym co pan mu wyznaczyl, ale ja wlasnie nie wiem do konca co mi Pan wyznaczyl i jest to dla mnie zadna konkretna odpowiedz. Moze ksiadz rozjasnic to ?

Czasem nie jest łatwo rozeznać swoje powołanie, punktem wyjściowym jest zobaczenie czego się naprawdę pragnie - Bóg dając powołanie, daje też pragnienie tego. Więc nie szukaj odpowiedzi w wylosowanych cytatach, tylko w sobie samym.

Dzieki za odpowiedz

Czy można okadzać w domu relikwie, wizerunki świete w czasie modlitwy ?
Jest to pytanie do osoby duchownej.

Można, pytanie tylko po co? O ile okadzanie w ramach liturgii jest czymś normalnym, o tyle w domu wydaje się raczej dziwactwem, ale jak ktoś ma taką potrzebę, to może sobie pokadzić

Mam kolejne pytanie.Czy to, ze np chorujemy jrst ukaraniem nas przez Boga za grzechy czy moze jest to sprawka szatana a moze sami probujemy sie za grzechy ukarac?Chodz nie wiem czy w ostatnim przypadku nie mojawia sie zbytnia wiara w siebie tzn.zuchwalosc?

Witam serdecznie,
zwracam się z uprzejmym zapytaniem, proszę o pomoc w następującej sprawie:
wraz z żoną przeprowadziliśmy się "ulicę dalej" w danej miejscowości, jak się okazało ta ulica "podlega" pod zupełnie inną parafię umiejscowioną dużo dalej, niż ta do której chodzimy całe życie. Generalnie nie mamy ochoty zmieniać Kościoła, jesteśmy przezwyczajeni, przyjmowaliśmy w nim wszystkie sakrementy, znamy Kapłanów, jesteśmy zżyci z parafią itp. Co należy zrobić, aby formalnie pozostać w dotychczasowej parafii? Czy możemy poprosić "kolędę" z dotychczasowej parafii? Może potrzebna jest zgoda tzw. "licencja"? Gdzie skierować pierwsze kroki i z kim rozmawiać? Może prośba do Kurii? Poprosimy o informację.

Czy wszystkie przypowieści trzeba brać dosłowne chodzi mi o tego bogatego młodzięca który chciał być uczniem JEZUSA .

Możecie dalej uczęszczać na Msze św. do parafii. gdzie byliście przedtem, jeśli jednak chodzi o przynależność do parafii, to faktycznie należycie do nowej - parafia jest terytorialna i nic na to nie poradzicie . Oczywiście jeśli jesteście zaprzyjaźnieni z kapłanami z poprzedniej parafii, możecie ich do siebie zaprosić. Nie przeszkodzi to, by przyjąć po kolędzie także księdza z waszej nowej parafii, przynajmniej będzie okazja poznania kogoś nowego . Licencji na przynależność do innych parafii niż ta w na której terenie się mieszka, prawo kanoniczne i praktyka duszpasterska nie przewiduje

Przypowieści należy odczytywać jako przypowieści, czyli uwzględniając formę literacką. Dosłowność nigdy nie była kryterium prawdziwości biblijnej. Za to należy starać się odczytywać tekst biblijny w takim duchu, w jaki był pisany przez autora.

Proszę księdza,jeżeli zgrzeszyłam z winy innego człowieka,ktoś mnie niesłusznie obraził,miał nie uzasadnioną pretensje do mnie,a ja sie zdenerwowałam ,przeklełam.Czy muszę się spowiadać z tego,bo nie byłoby tego grzechu gdyby nie wina tej osoby.

Gdyby nie pokusa, nie byłoby grzechu To prawda, ale to też nas nie usprawiedliwia. Spowiedź dotyczy tego co z naszej strony było złem, więc warto w tym kierunku zrobić rachunek sumienia, resztę nam serce podpowie.

To interesujące, tylko dla mnie niezrozumiałe. Jak ktoś porządnie wlezie za skórę i puszczą nerwy to też trzeba się z tego spowiadać? To niesprawiedliwe.

Szczęść Boże.

Proszę Ojca o poradę w następującej kwestii:

Czy właściwsze jest nie przystępowanie do Komunii Świętej jeśli w swoim sumieniu podjęło się decyzję o niepełnej recepcji Nauczania Kościoła w kwestii małżeńskiej etyki seksualnej / antykoncepcji, czy też wierny, który (po spowiedzi i rozmowie na ten temat ze spowiednikiem) rozstrzygnął iż nie jest w stanie wzbudzić w sobie żalu za swoje czyny (uznać je za grzech) i w swoim sumieniu nie ocenia ich jako grzech może przystąpić do Stołu Pańskiego?


Innymi słowy czy głos/rozstrzygnięcie sumienia (może niewłaściwe) uprawnia mnie do przystąpienia do Komunii Świętej w przypadku braku recepcji Nauczania Kościoła w tej istotnej kwestii. Moje sumienie mówi mi iż to małżonkowie powinni rozstrzygać te kwestie we własnych sumieniach (jestem ojcem 3 dzieci, wszystkie przyszły na świat przez cesarskie cięcie, kolejna ciąża jest niewskazana, NPR nie wchodzi w grę ze względu na obawy żony natury nie-naukowej <dyskutuję ten temat w wątku o NPR i jestem świadom skuteczności>)

Zastanawiam się, czy pójście za głosem sumienia (nawet "ułomnego")i przystąpienie do Komunii Świętej nie jest wartością tak wielką, że może wpływać na kondycję tego sumienia (jeśli źle rozstrzyga). Czy mogę traktować w mojej sytuacji Eucharystię (pełne uczestnictwo) jako lekarstwo dla mego sumienia ?

Czy może coś Ojciec polecić mi do poczytania w kwestii konfliktu sumienia z Nauczaniem Kościoła ?

Z Panem Bogiem.