Mnie osobiście fascynuje, że "sytuacja covid" ma - wśród katolików - zdecydowanie największy wpływ na środowiska pseudotradycjonalistyczne. Wystarczy poczytać trochę w internecie, by zobaczyć, iż to właśnie oni najmocniej ulegają teoriom spiskowym (w spectrum od "nie ma epidemii" (w lżejszych przypadkach "to niegroźna choroba", poprzez "szczepionki to eksperyment medyczny, nie dają odporności, lecz zabijają" oraz "epidemię zrobił Rotszyld z Gatesem, żeby nas zniewolić (względnie wszczepić nam chipy do kontrolowania społeczeństwa)" aż po "szczepionka to znak, wymieniony w Apokalipsie, bez którego nikt nie będzie mógł nic kupić ani sprzedać")

Skądinąd wcześniej było wiadomo, że pseudotradycjonaliści byli podatni na spiski w rodzaju "Protokołów Mędrców Syjonu" i wszędzie widzieli masonów.

Jak myslicie, skąd taka akorelacja?

Mnie z kolei zastanawia gdzie jest ta epidemia? Z historii wiemy, że epidemie potrafiły zabijać 90% lokalnych społeczności. Gdzie są te ofiary? Jakaś biurokratyczna, szeroka definicja jest, ale przecież każdy chodzi po ulicach, ma rodzinę i znajomych. Gdzie są te sterty trupów grzebanych w zbiorowych mogiłach? Co w praktyce mamy z epidemii poza urzędowym ogłoszeniem jej?

Tak Iustus, zasadne pytania, ale specjalnie założyłem ten temat osobny, by skupić się tutaj wyłącznie na wpływie zjawiska kowid na katolicyzm i katolików.

Wespecjan, racja miałem dylemat czy odpowiadać na to, bo tutaj jest gigantyczny problem z trzymaniem dyskusji w ryzach. Oczywiście nie chciałem kolejnej dyskusji o wirusie, to pytanie miało być retoryczne, bo "koń jaki jest każdy widzi". Przepraszam, że ten temat podchwyciłem. A samo wydzielenie wątku to świetny pomysł. Za dużo tutaj wątków, gdzie jest dyskutowane wszystko i nic, a ten wątek (jego temat) jest naprawdę konkretny i dobrze postawiony, szkoda byłoby od niego zboczyć.

A do czego Ci potrzebna ta strefa trupów?

Do samooszukiwania się. Jeśli chcesz wiedzieć co tobą rządzi to policz czas przeznaczony na swe myśli. Nieważne czy chodzi o lęk przed pandemią czy maskę braku lęku i wskazywanie na zalęknionych. Czas przeznaczony na dane sprawy i wnioski z tego płynące. Zdrowy rozsądek czy demagogia? Tyle, że każdy demagog uczy innych zdrowego rozsądku. Bardzo wytrwale uczy.

Ciekawe o czym najczęściej dzisiaj myślą biskupi.

To są jednak twoje rozważania o tym o czym oni myślą. To twoje myśli się tym zajmują.

Konformizm, status quo, nihilizm, uwiąd ciekawościowy i doszukiwane się powodów postaw generalnie w psychice człowieka a nie w zewnętrznej rzeczywistości - to są twoje drugie imiona. Chyba dawno nie byłaś na spowiedzi albo szczerej spowiedzi, bo zaczynasz wchodzić w mentalną starość - sclero cardio. Natomiast katolik jest zawsze mentalnie młody, niezależnie od metryki bo trenuje sobie w spowiedzi regularnie cechę młodzieńczą - umiejętność przyznania się do błędów i zmiany zdania pod wpływem rzeczywistości czyli uczenie się, bo Bóg jest w rzeczywistości i Bóg jest rzeczywistością i dlatego nie lubi zwapniałych napletków na sercach: "Tak mówi Pan do ludzi z Judy i [mieszkańców] Jerozolimy: Wykarczujcie swoje karczowiska i nie rzucajcie nasienia w ciernie. Obrzeżcie się ze względu na Pana i odrzućcie napletki serc waszych"

Używasz religii do poprawy sobie poczucia wartości. To, jakie ono jest uwieczniłeś w powyższym wpisie. Leją się z ciebie fekalia, ale przenosisz je na innych.
Wymyśliłeś sobie zjawisko kowid i chcesz przypisać katolikom swe chore widzenie rzeczywistości. Gdy zostaje to odsłonięte jako fałsz zaczyna się prezentować pełnoobjawowa choroba na człowieka, w zasadzie kobietę. Nie możesz znieść tego, że kobieta zrywa ci maski tzw porządnego katolika, więcej egzemplarza wzorcowego za którego chciałbyś uchodzić.
Zamykam.

I jeszcze coś. W życiu chrześcijańskim to co teologiczne nie może być oddzielone od tego co etyczne. To antropologiczny charakter chrześcijaństwa. Jest ono ukierunkowane na człowieka; jego zainteresowanie wszystkim co ludzkie i szlachetne w zachowaniach ludzkich. Jest religią uniwersalną odrzucając zarówno ekskluzywizm, jak i duchowość sekciarką. które tak bardzo dbają o sprawy Boże a zapominają o ludzkich. Czlowiek jest dla nich kimś kto jest przeszkodą i wrogiem. Podchodzisz z wiadrem pomyj, które powinno być przyjęte z czołobiciem. Dodatkowo nie znosisz kobiet, tych zwłaszcza, które odczytujesz jako stojące ponad twoim ego.