Mniszku pospolity. Nie wydajesz pieniędzy na rozrywki, sport, jedzenie czy ciuchy dlatego, bo nie jesteś przyzwyczajony do rozrywek, czy wygód.
Wystarczyłoby, żebyś zarabiał nieco lepiej i godniej, lub jak kto woli, adekwatnie do wykonywanej pracy, aby korzystać z życia nieco więcej. Może tak wycieczka po najpiękniejszych zakątkach naszego kraju pozwoliłaby na to, żeby obejrzeć na własne oczy, jakie to wspaniałości stworzył nasz Pan?
Sport to zdrowie, a basen, czy zajęcia sportowe w których mógłbyś uczestniczyć, pozwoliłyby zachować lepsze samopoczucie i zdrowie.
Dobrze jest poznawać nowych ludzi, może znajdzie się dobrych przyjaciół, na których można polegać, aby nie iść przez życie zupełnie samotnie.
Życie polegające prawie wyłącznie na zasadach praca-dom, dom- kościół, paciorek i spać, to moim zdaniem marnowanie życia. Otwórz swoją głowę, swoje serce, a doświadczysz jeszcze więcej Bożej obecności w swoim życiu.

Jaśminowa, nie do końca tak jest jak piszesz. W swoim życiu miewałem wiele rozrywek, zwiedziłem pół Polski jak nie lepiej (Tatry, Bałtyk, Kraków, Poznań, Bieszczady, Pieniny, jeziora...), poza tym 2500zł. uważam za przyzwoite pieniądze - jak dla mnie w sam raz ;d Teraz przez tydzień będę pracował na dwóch obiektach - łącznie 11 godzin (i sobota), więc będzie na co "wydawać". Ciuchy też kupuję, a o basenie myślę jak najbardziej (sam trenowałem piłkę nożną w LO i jako dzieciak sztuki walki )

Jeżdżę też na spotkania RSMU (Rodzina Serca Miłości Ukrzyżowanej), mam wielu znajomych - nie jestem jakimś typowym ponurakiem siedzącym w czterech ścianach. W lutym jadę do siostrzeńców, siostry, spotykam się z przyjacielem - aż tak to "czarno" na pewno nie jest.

Po prostu uważam, że wiele rzeczy nie jest mi potrzebnych (po co drugi laptop czy trzeci telewizor w domu?), teraz wolę wyjścia do kina - też ze znajomymi (wspominałem o tym) ; jak będzie więcej czasu, to można poszerzać horyzonty - dla kogoś kto ostatnie "dzieje życia" miał podzielone na zakon i szpital, to nie tak łatwo wejść w rytm "super konsumenta" - wydawać nawet na to co nie jest mi w tej chwili potrzebne. Kupuję kosmetyki, itd., ":dbam o siebie", "nie gromadzę skarbów" na ziemi, bo ważne są te w Niebie

Nie wydaje mi się, żebym "marnował życie" (dziękuję Bogu, że wciąż je mam), ani też nie żyję takim prostym schematem jaki przedstawiłaś: praca-dom, dom-kościół, paciorek i spać, ale dziękuję za radę

Po prostu bycie "konsumentem" nie jest dla mnie najważniejsze, i po tym co nie tak dawno w końcu przeżyłem przewartościowałem cele - być ponad mieć i dawać niż brać. ;d Do grobu nic nie zabierzemy, ale też uleganie szaleństwu zakupowemu, kopiowanie zachowań większości ludzie nie jest dla mnie - (jak w innym temacie, kiedy się wypowiem - wierność zasadom ^^ ) , a nie sztywnym nawykom. ^..^

PS Zapomniałem dodać, że obiady w pracy mam za darmo, więc jem : ) ale też kupuję żywność - spokojnie : )

Mniszku, przeczytaj powyższy tekst jeszcze raz, ale z perspektywy osoby, która Cię nie zna i nie śledzi Twoich wpisów.
Następnie piszesz:

Być może, źle Cię zrozumiałam.