Tak skutki są tylko czego?
Wychowanie bezstresowe, to opis zjawiska w wychowaniu nowego pokolenia.
Tylko to nie zjawisko wywołuje takie skutki.

Wszystko zaczęło się od nieudolności naszej starszego pokolenia, w wychowywaniu własnych dzieci.
Żyjemy po wojnie gdzie wiele utraciliśmy nie z naszej winy.

Tu na tym utraceniu powstało dążenie do wyrównania szkód (nikt nam ich nie wyrównał), więc nie sobie.
Ale już swoim dzieciom damy tyle, że nam będzie lżej znieść trudną przeszłość.
Nasze dzieci mają lepiej od nas, powstała tak rekompensata nas samych (dobrze że i tak było to możliwe).

Tylko nie było w tym kierunku ani planu, przewidywania, było spontaniczne chcemy dzieciom lepiej niż my sami mamy.
Stąd dzieci nasze nie musiały przeżywać trudów o swe przeżycie, nie ponosiły najczęściej kosztów swego życia nawet (to był błąd).

Część z nas jednak z różnych przyczyn, także z przezorności wychowała odpowiedzialnie swe dzieci.
Lecz większość z nas nie dała rady, nie sprawdziła się w wychowaniu.
Mało tego wielu z nas przyczyniło się do ograniczenia zawodowych metod wychowawczych.
Poprzez naciski na wychowawców świeckich, czy religijnych.

Tak powstało zjawisko o szerokiej skali - bezstresowe wychowanie.
Lecz nie ono jedno jest przyczyną słabej psychiki obecnego pokolenia.
Osoba człowieka każda ma obowiązek samo edukować się, przecież to dla jej dobra.
Może korzystać z dowolnie wygodnej pomocy wsparcia.
Tyle że słabością człowieka jest było i będzie, korzystanie z uproszczeń tam gdzie tylko się da.

Druga sprawa reżim wychowawczy obecny wyraźnie w krajach dyktatorskich (choćby w Korei).
Nie wpłynął na mocną psychikę pokolenia.
Bo umrze dyktator i nie będą w stanie żyć samodzielnie, dobrze sobie w życiu radząc.

Tak więc opłakanych skutków jest więcej w różnych metodach wychowawczych.

Ja mam taką nieśmiałą sugestię by zaciekawić nasze dzieci życiem ziemskim.
Jak?

Różnie - odkrywaniem własnych możliwości poznawczych, czy to techniki, czy dowolnej innej dziedziny, gdzie wiele zależy od zdolności własnych.
Spełnianie się w swych możliwościach młodych da im motyw i nagrodę.
Sprawi sens ich istnienia.

Powiecie że to było i jeszcze jest.
Tak tylko że jest to zaniedbane na rzecz zabaw, szołów itp.
Jednym słowem pójście na łatwiznę - nie jest ono nigdy dobrym doradcą.

Wedle moich doświadczeń to wychowanie w reżimie niszczącym wrażliwą jednostkę niestety powoduje jej wycofanie, zagubienie, wręcz niechęc do samego siebie skoro wciąż słyszy że niedorajda itd.

Ale to jest przegięcie w drugą stronę, natomiast ja myślę że ogromna fala zachwytu bezstresowym wychowaniem zalała Polskę po 1989 roku, raz dlatego że rodzice, jak piszesz o pokoleniu powojennym, chcieli dzieciom zapewnic to czego sami nie mieli, dwa że z Zachodu przyszły tego rodzaju tendencje, ochoczo i usilnie lansowane przez lewicę, liberałów itp.

W artykule który zalinkowałem uderza wykazanie fiaska bezstresowego wychowania poprzez ukazanie ewidentnie zgubnego wpływu na psychikę, bo tego raczej się nie podnosi, co najwyżej że w ten sposób produkuje się egoistów.

Derayes o wychowywaniu dzieci wie wszystko

Nie no nie ma co czarować.
Bezstresowe wychowanie = brak wychowania.
Dziecko potrzebuje rodziców i to właśnie rodzice mają obowiązek aby je wychować na ludzi. Bezstresowe dla kogo ?
Dziecka czy rodziców hahahah
Marny nasz los potem jak to pokolenie dorośnie w przekonaniu że im wszystko wolno i wszystko im się należy.
Widze to w US - jest coraz gorzej.

Raz że będzie ciężko innym przy takich ludziach a dwa toż to życie ich wykończy! To nie sielanka i stresu nie uniknie nikt!

Nie wierzę w coś takiego jak bezstresowe wychowanie. Jest brak wychowania czyli zaniedbanie.
Jeżeli rodzic nie zadba o to, aby być własciwym wzorcem dla dziecka, to skutki na przyszłość są opłakane.

Derayes dzieci nie ma ale żyje wsród ludzi i widzi niejedno.
W dodatku mieszka w ojczyźnie bezstresowego wychowania....
A bywając w Polsce widzi że dla niejedenych rodziców dziecko to nietykalne oczko w głowie, co by nie wyrabiało ani słowa, całkiem jak w Szwecji....
Oraz Derayes miał rodziców więc rolę dziecka zna.

Skoro znasz rolę dziecka, to jaki model wychowania preferowałbyś do wychowywania dzieci?

Trudno abym, mając rodziców, nie znał roli dziecka

Cóż, łatwo to napisac ale złoty srodek, ani bezstres bo to generuje chama-egoistę ani musztra i gnojenie bo to generuje neurotyka z zachwianym poczuciem własnej wartości.

A co z okazywaniem miłości i bezpieczeństwa?
Nagradzać za dobre wychowanie, karać za złe? Jeżeli tak, to w jaki sposób?

Najlepiej samemu jako rodzic być przykładem.
U mnie w domu nie ma kar, za to dzieci ponoszą konsekwencje swoich decyzji, wyborów.

Derayes, nie ma czegos takiego jak bezstresowe wychowanie bo dla dzieci stres jest zawsze, jesli nie w domu to w szkole, czy poza domem w interakcjach z innymi dziecmi.
I to nie jest najwazniejszy probem wychowywania dzieci, zdecydowanie wazniejsze i trudniejsze jest postepowanie zgodne ze swoimi, narzuconymi dziecku regulami i ciagle utrzymywanie kontaktu z dzieckiem.
Mysle ze tu jest pogrzebany problem wiekszosci rodzicow, ktorzy zagonieni w wyscigu szczurow chca tylko by dzieci daly im "swiety spokoj" po powrocie z pracy.
Ja zawsze bylem zdania ze male dziecko powinno miec gorset nakazow i zakazow, ktory w miare jego dorastania jest rozluzniany i zmieniany na tlumaczenie, dlaczego uwazam ze dana rzecz trzeba zrobic tak a nie inaczej.
Moja zona byla entuzjastka czegos co nazywasz "bezstresowym wychowaniem", ale w gruncie rzeczy bylo to podejscie do dziecka jak do osoby, oraz mozliwosc dania jej wyborow, ktorych przecietne dziecko PRL nie mialo.
Jako ze za naszych dzieciecych czasow "wychowanie" dziecka to byla tresura z naczelnym haslem ze "dzieci i ryby glosu nie maja" i ze dorosli zawsze maja racje, nawet gdy jej nie maja.
Dochodzila do tego polska szkola gdzie dzieci, osmieszano i upokarzano przy okazji nauczania, a kazdy / a rozniace sie minimalnie od "sredniej" bylo w dodatku bulone przez rowiesnikow.
Moze czesc checi do stosowania tego "bezstresowego wychowania" to reakcja na tamte czasy i pamiec rodzicow o tym co sami przezyli w dziecinstwie ?

Adam M, bardzo ładnie napisane!
Często widzę wśród znajomych i w rodzinie, że rodzice wracają zmęczeni z pracy, bo pracują wiele aby zapewnić rodzinie dobrostan. To już nie te czasy, gdzie dziecku wystarczyły dwie pary spodni i bluzki a także klocki i lalka. Dzieci chcą czegoś więcej, bo sklepy są zapełnione przeróżnymi gadżetami dla dzieci. Jeżeli chłopczyk jest zagorzałym fanem spidermana czy sponge Boba, to chce mieć ciuchy z ich wizerunkiem, szampon, wodę toaletową, żel do kąpieli, pościel, kocyk czy pudełko na kanapki. Dziecko chce być modne! Wpajanie przez rówieśników zasad bycia akceptowanym, czy lubianym powoduje że stają siê materialistami. Na drugi plan schodzi to, co za dawnych czasów było priorytetem w byciu szanowanym przez środowisko np. dobre oceny, wzorowe zachowanie, duża ilość przeczytanych książek, umiejętność ładnego pisania czy recytowania. Nie mówię o wszystkich dzieciach oczywiście.

Adam M. to nie ja wymyśliłem termin bezstresowe wychowanie, tak to się nazywa, w Szwecji całkiem oficjalnie. To się nie dzieje samo tylko tak jest odgórnie ustalane. A oczywiscie dochodzi do tego kultywowanie takiego modelu dobrowolnie przez rodziców, o czym sam piszesz.

Chodzi o to aby dziecko nie było stresowane przez rodziców, a co jest owym stresem, ano pewnie wszystko może nim byc i dochodzi do absurdów w tym i takiego ze rodzic boi się własnego dziecka iz ono zakapuje go na policję czego jest uczone w przedszkolu i szkole.

Z Twoją oceną, w tym i dawnego reżimowego systemu wychowania i edukacji którego i ja niestety doświadczyłem, całkowicie się zgadzam.

Za moich czasów też był szpan i uczniowie z bogatszych domów zadzierali nosa i uchodzili za popularnych bo mieli fajne zabawki itp.

Derayes: a ty w ogóle przeczytałeś ten artykuł, który linkujesz?

Nie ma czegoś takiego jak wychowanie bezstresowe. Nawet twórca tego programu, od którego się to bzdurne stwierdzenie wzięło, sam mówił, że zrównywanie postulowanego przez niego szacunku do dziecka z permisywizmem, czyli zezwalaniem na wszystko, to nadinterpretacja.

A pozwalanie na wszystko to nie wychowanie bezstresowe, tylko brak wychowania. Wychowanie to mądre stawianie granic, poszerzanie ich w odpowiednim momencie i przede wszystkim komunikacja w OBIE strony. Nie tylko wydawanie poleceń i nie tylko słuchanie czego życzy sobie dziecko.

A ci ludzie, o których mowa w artykule (zresztą nieco przekłamanym, no, powiedzmy, że wyolbrzymiającym fakty) to nie ofiary bezstresowego wychowania, a zupełnie odwrotnie - braku wychowania i nadmiaru stresu, a konkretniej zderzenia rzeczywistości z totalną nieumiejętnością radzenia sobie ze stresem (czyli również tak naprawdę punkt pierwszy: brak wychowania)