W tym wątku chcę poruszyć problem bezdomności jaki spotyka się w polskich miastach. Ostatnio byłam świadkiem jak pewien mężczyzna, bezdomny, brudny, obleśny, około 50-tki, swoim zachowaniem wśród przechodniów na ulicy koło jednego ze sklepów wywoływał strach i terror. Zaczepia ludzi, przeklina, używa niecenzuralnych słów, obraża i grozi im, wrzeszczy, prawdopodobnie pod wpływem alkoholu czy dopalaczy, jednym słowem stanowi zagrożenie, bardzo agresywny. Wielokrotnie już był aresztowany, nie ostoi się we więzieniu, ani w szpitalu psychiatrycznym, ani na izbie wytrzeźwień, ani w schronisku dla bezdomnych, nikt go nie chce, żadna placówka, nie będzie nigdzie pracował, z domu został wyrzucony za okropne zachowanie. Tak się nad tym zastanawiam. Tak bardzo nisko upadł, właściwie gorzej już nie można się stoczyć, do tego jest opanowany przez zło. Nawet taki człowiek jest dzieckiem Bożym, jak każdy, zastanawiam się co można by było zrobić żeby nie wywoływał w nas odruchu pogardy, wzgardy, obrzydzenia itd, a żeby postrzegać takich ludzi jako naszych bliźnich, co należy zmienić w sobie by takich ludzi traktować z miłością jaką ma dla nas Bóg. Tak przewartościować swoje wnętrze by móc za tych ludzi się modlić zamiast odczuwać wstręt. Pomóc materialnie im nie można bo wszystkie środki które ktoś im podaruje zostają przeznaczone na alkohol, czy narkotyki. Przyjąć do domu nie można bo są agresywni i groźni, niebezpieczni. Zatem jakie rodzaje wsparcia można tym ludziom oferować, oprócz modlitwy? Właściwie ratowanie ludzkich dusz jest priorytetem, zawsze powinno być najważniejsze, zawsze trzeba to przedłożyć nad zapewnienie bytu człowiekowi, czyli pomocy finansowej. Z drugiej strony widzimy jakie on ma ciężkie życie, ciągle bez dachu nad głową, nie ma na czym głowy zeprzeć, ciągła tułaczka, a w zimie borykanie się z mrozem. Zamiast normalnego mieszkania przebywanie nocą w kanałach. Głód i pragnienie. Nie ma gdzie się wykąpać, itp. Beznadziejne, bezcelowe cierpienie, nie wiadomo dokąd prowadzące, ponieważ nie ma tutaj ofiarowania cierpienia Bogu, a wszechogarniające zło, wulgarność i jeszcze raz agresja. To wszystko mają w większości przypadków na własne żądanie. Takie istnienie wydawać by się mogło że nie ma sensu, czy można tutaj doszukiwać się nadziei dla takich ludzi? Zawsze jest nadzieja dopóki człowiek żyje... Co myślicie na temat takich ludzi? Czy istnieje jakaś szansa żeby ich wyrwać z tej próżni ciemności, z tej bezcelowej egzystencji?

Bez ich zgody na to, nie...

Zamiast dawać pieniądze można im kupić coś do jedzenia. Ja czasami tak robię. Ostatnio wcisnąłem śpiącemu bezdomnemu 10 zeta do ręki - obudził się i dziękował błogosławiąc. Nie każdy jest klnącym bezbożnikiem.

Nie rozumiem dlaczego trzeba coś zrobić żeby nie czuć pogardy ? To aż trzeba coś robić w tym zakresie ? Dziwne.

Myślę że tak. Na pewno trzeba nad sobą pracować w tym kierunku żeby kształtować swoją wrażliwość i współczucie dla bliźnich. Nie zawsze przychodzi to z łatwością.

Myślę ,że wystarczy sobie zadać pytanie co uczyniło tego człowieka wulgarnym i agresywnym i konstatacja ,że się tego nie wie.A tym samym nie wie się niczego.

Łatwo jest kochać ludzi miłych, czystych i zadbanych. Tych wulgarnych, śmierdzących i zapuszczonych już trudniej...

Dla takich osób można pomóc poprzez odnalezienie celu/sensu życia, i stworzenie im 'domu'. Jest to zwykle bardzo trudne, gdyż takie osoby mogą być chore, uzależnione, mogą nie mieć wiary w normalne życie. Wyobrażenie sobie, że taki los spotyka na samych, lub kogoś z bardzo bliskiej rodziny (kogo się kocha), zwykle pomaga spojrzeć na te osoby oczami Jezusa.

Piękne słowa....ale powiedz mi, jak przeciętny Kowalski, pracujący na spłatę kredytu w dwukrotnie droższym franku, mający na głowie masę własnych problemów, ma stworzyć 'dom' dla mijanego bezdomnego??

Myślę, że przeciętny Kowalski musi najpierw odpowiedzieć sobie na pytanie, czy wpuściłby do swojego domu Jezusa, gdyby Ten go o to poprosił.

Za dużo wymagasz. Dobrze by było gdyby przeciętny Kowalski zastanowił się choć od czasu do czasu czy tak (jak Kowalski zamierza) postąpiłby Jezus. Świat byłby o wiele lepszy.

I z czego tego... "Jezusa" wyżywi?

Sami na świecie nie jesteśmy, niech każdy coś zrobi i będzie super. Przeciętnego Kowalskiego, to stać co najwyżej na doraźną pomoc raz w miesiącu/tygoniu, to zależy... Ewentualnie jakąś informacje o ośrodkach dla bezdomnych plus miłą rozmową. To i tak bardzo dużo zrobi, bo z tego co się orientuję, większość nie robi kompletnie nic.

Nie każdy musi robić wszystko. Można łożyć na Brata Alberta, można kogoś zaprosić, by skorzystał z łazienki, można z kimś się pomodlić, zaprosić kogoś na obiad. W sumie, wszyscy jesteśmy ubogimi, i jako tacy, wszyscy u Boga powinniśmy szukać wsparcia. Ogromną odpowiedzialnością Kwalskiego jest by w sobie budował Jezusa, potem w swojej rodzinie (dzieciach!!!), potem w otoczniu. Wtedy łatwiej jest uniknąć bezdomności, o jakiej tutaj rozmawiamy.

Można podzielić się piwem czy chlebem.
Rzadko odmawiam pieniędzy na piwo czy chleba jak kto potrzebuje.
Jak kto chce piwa dostaje pieniądze jak kto chce chleba dostaje chleb, nawet jeśli bym musiał ruszyć tyłek i iść go osobiście kupić.
Chleba i wody nikomu nie odmówię, na piwo dam jak mam dobry humor i wolną gotówkę.

Fakt faktem to są ofiary systemu, w którym nie znaleźli dla siebie miejsca. Nie są w takiej sytuacji z własnej winy, to raczej jakiś splot czynników mógł zadecydować. Dać chleb można ale pieniędzy bym nie dawał. Za trudno odróżnić naciągacza od potrzebującego.