Niestety społeczeństwo coraz więcej produkuje narcyzów.
Spotykamy ich wszędzie- w rodzinie, w pracy, w miłości w sąsiedztwie no i na różnych forach dyskusyjnych.




''Cechą osobowości narcystycznej jest arogancja i nieuzasadnione poczucie wyjątkowości, ważności i wielkości. Osoba narcystyczna często fantazjuje o wielkim sukcesie, władzy, piękności. Osobom tym potrzebne jest poczucie bycia wyjątkowym i poczucie bycia otaczanym wyjątkowymi ludźmi. Narcyz wymaga od otoczenia, aby podziwiało go oraz spełniało jego zachcianki i oczekiwania. Nieobce tym osobom jest też wykorzystywanie innych bez odczuwania poczucia winy. Przez osoby takie często przemawia zawiść lub odczuwają one lęk przed zawiścią innych.

Zygmunt Freud uważał nerwicę narcystyczną za bardzo poważne zaburzenie, polegające na całkowitym skoncentrowaniu na własnym ego, co prowadzi do odrealnienia widzenia świata i utracenia z nim kontaktu. Samolubna miłość uniemożliwia obdarzanie miłością innych ludzi, a nawet rzeczywiste zainteresowanie ich potrzebami.
Psychologowie twierdzą, ze XX i XXI wiek to czasy depresji i zaburzeń narcystycznych. Narcystyczne zaburzenia osobowości polegają na przesadnym poczuciu własnej wartości, wyjątkowości, nadmiernej koncentracji na sobie samym – swoich stanach, myślach, emocjach; na wyłącznym zainteresowaniu tylko sobą, braku empatii, poczuciu pustki wewnętrznej, trudnościach w konstruktywnym reagowaniu na krytykę.''

http://www.psychiatria.pl/artykul/truja ... 10601.html


Można tu jeszcze dodać że poglądy takich osób są bardzo subiektywne, jedynie słuszne i lubią coś komuś narzucać,kimś manipulować i pewnie sami siebie skutecznie oszukują tracąc kontakt z rzeczywistością i prawidłowym postrzeganiem ludzi i świata .
Lubią zacierać ślady swojej nieudolności.
Wszak muszą się wspaniale prezentować i mieć poklask,podziw.

Brrrrr

Ale też trzeba zrozumieć że skutek ma swoją przyczynę

Generalnie to to chyba małe szanse na wyleczenie takiej osoby,a to jest niestety sprytna pijawka duchowa.

Nigdy się nie przyzna że ten problem go dotyczy.

Problem nie leży w tym miejscu. Człowiek może znać diagnozę i wiedzieć, że jest narcyzem, wierzyć w to, że jest zaburzony. Nawet to zakomunikuje jako znak ostrzegawczy- uważaj, jestem narcyzem, nie potrafię wchodzić w relacje z ludźmi, bo jestem zaburzony. On nie potrafi wyjść poza to, że zachowuje się jak narcyz. Ludzie dają dobre rady, by sobie ułożyć w miarę dobrze relacje z drugim człowiekiem, wchodzą w kompromisy i nie czynią z tego problemu. Z narcyzem nie ma takich możliwości. Jeśli się mu nie podporządkujesz, zostajesz automatycznie wrogiem i winnym rozpadu relacji.
Niewiele człowiekowi daje diagnoza, że dotyczy go zaburzenie. Chronią go przed rozpadem patologiczne mechanizmy obronne, które przekieruja winę na zewnątrz i drugą osobę uczynią czasem chorym. W sumie beznadziejna sytuacja, pozostaje oddalić się 'zdiagnozowanemu'. I ludzie odchodzą, narcyz pozostanie sam lub znajdzie osobę, która całkowicie się mu podporządkuje. I przypisze owemu podporządkowaniu miłość tej osoby do siebie. Wzajemne uzależnienie, dobrało się dwoje zaburzonych, ale inaczej.
Mieliśmy na forum taką osobę. Napisał charakterystyczne- zmusiłem swoją dziewczynę, by postąpiła tak jak ja chcę, komuś innemu zarzucal brak skuteczności działań ze swą żoną...i charakterystyczne wnioskowanie- widocznie twoja żona nie kocha ciebie, moja dziewczyna to zrobiła, bo mnie kocha. Pomylił lęk z miłością.

Nie wiem czy to podpada pod narcyzm, ale ja widzę tu na forum i w realu masę ludzi których okreslam 'chorymi na manie racji'.

Nieważne czy cos naprawdę o danej kwestii wiedzą ale się autorytatywnie wypowiadają a wypowiedzi bywa w stylu 'jak mały Jasio sobie cos tam wyobraża'.

Zero pokory dla własnej ignoracji a jeszcze ktos znający temat cos powie czy napsze to delikwent/ka tupie nóżką że jak to, ja się nie znam, JA?!

I dawaj z uporem maniaka powtarzać swoje jak katarynka.

Ot taka dyskusja tutaj gdzie studentka psychologii zapodała ankietę o szczęsciu w małżeństwie. I ludzie komentowali czym to szczęscie jest.

merss niezwykle głęboko i trafnie oceniła wiele aspektów alisci jedna userka miała wybitnie inne, swoje zdanie i forsowała je do krwi ostatniej, stosując coraz to bardziej kuriozalne argumenty.

Inna postawa która chyba miesci się w tym obszarze to zajadłe upominanie innych przez 'tropicieli grzechu i zła', a to ubiór chrzescijanki a to ludzie którzy stoją przed kosciołem podczas mszy, a to rozwiedzeni.

Tak przy okazji to narcyzów może produkować także błędnie pojęte myslenie pozytywne, o czym też pisała merss.
Rozmaite kursy samodoskonalenia które niestety jedynie wzmacniają egoizm i narcyzm. Bo są też i inne, sensowne, które jak widzę prowadzą zakonnicy będący jednoczesnie psychologami.

Ooo fajny ten wątek. Można sobie spokjnieie pomarudzić jak to inni ludzie są be. To nawet zabawne w kontekście tytułu

Zgadzam się w 100% Mam nawet pewną teorię na temat tego skąd się to bierze. Mianowicie ludzki mózg działa w ten sposób, że wszystko stara się dopasować do pewnych wzorców, wyjaśnić i zinterpretować. Często robimy (lub wierzymy) w coś, czego nie postanowiliśmy na drodze logicznego myślenia, tylko np. mówi nam to instynkt. Np. większość ludzi zgadza się co do tego, że nie należy mordować, jednak każdy nieco inaczej to uzasadni. Jedni powiedzą, że sami nie chcieliby być zabici (empatia) inni, że zabrania tego ich wiara (przyczyny religijne) jeszcze inni, że każdy ma prawo do życia (poczucie sprawiedliwości), itp. Instynktownie posiadamy pewną zasadę moralną, lecz nie wiemy dlaczego. Dlatego nasz mózg, który zawsze musi wiedzieć dlaczego coś robi, dorabia sobie jakąś ideologię.

Dokładnie tak samo jest w przypadku religii. Wierzymy w coś często dlatego, ponieważ tak nam wpoili rodzice lub ukształtowało nas tak społeczeństwo. Nasze mózgi muszą to jednak jakoś logicznie wyjaśnić, więc każdy tworzy sobie jakieś uzasadnienie. Ciekawe jest to, że w zasadzie każdy inne. Niektórzy powołują się na osobiste przeżycia, inni na cuda. Jeden z głównych "maniaków racji" z tego forum powołuje się zawsze na ciągłość przekazu przez 2000 lat. Może ma rację, może nie. Pewne jest to, że najpierw uwierzył a potem wymyślił powód

Owa "mania" bierze się stąd, że jak pokazują badania, takie osoby broniąc swoich racji reagują o wiele bardziej emocjonalnie, przez co logiczna dyskusja jest z nimi praktycznie niemożliwa. Przyglądnijcie się kontrowersyjnym wątkom i zauważcie kto reaguje emocjonalnie. Myślę, że dobrze pokryje się to z listą userów z "manią racji"

Boro, czy dobrze rozumiem, że zwracasz uwagę na fakt, że zbyt często kierujemy się w życiu (nie do końca uświadomionymi) emocjami, znajdując dla nich niby racjonalne uzasadnienie, zamiast rozpoznawać emocje ale im nie ulegać lecz kierować się świadomymi wyborami? Innymi słowy zamiast podporządkować emocjonalną część mózgu tej racjonalnej i korzystać mądrze z całości, pozwalamy na odwrotny proces

Tak właśnie

To nie jest wszystko takie proste. Temat jednak dotyczy narcystycznego zaburzenia osobowości, tak sobie założył autor wątku. Kłótnie forumowe nie muszą mieć z tym nic wspólnego, nawet, jeśli ktoś idzie 'w zaparte'. To tłumaczy się inaczej i na różne sposoby. Ogłada towarzyska i umiejętność korzystania z mózgu racjonalnego w powierzchownych rozmowach (nie dla każdego temat niesie ładunek emocjonalny) wyklucza zaburzenie osobowości? Najlepszym aktorem jest wszak psychopata. Może zostać nawet ulubieńcem forumowiczów i symbolem wrażliwości. Dostanie jako bonus inteligencję, dobro i mądrość.

O tym jak funkcjonuje ludzki mózg, jakie znaczenie ma rozpoznawanie własnych i cudzych emocji, jak one wpływają na nasze i innych zachowanie (tu już zahaczamy o naukę empatii), jaką rolę odgrywa samo-motywacja, jak poprzez postawy można kierować się świadomymi wyborami i nie ulegać emocjom, jak to poprawia jakość życia i efektywność działań powinno się uczyć w szkołach. To znaczy ta wiedza jest dostępna i spopularyzowana - jednak dla zainteresowanych. W praktyce - zdaje się - stosowana do łagodzenia sytuacji kryzysowych czy patologicznych zamiast do zapobiegania tymże.

Pomijam rodzinę. Świadomi rodzice zrobią wszystko by dzieciom przekazać te umiejętności. Nieświadomi stanowią część szerszego kręgu społecznego, który we własnym najlepiej pojętym interesie, powinien uzupełniać to czego nie zapewnia rodzina.

Bonusem byłoby mniej przypadków identyfikacji osób z "łatwo korygowalnymi" zaburzeniami charakteru z osobami cierpiącymi czy też dotkniętymi zaburzeniami psychopatologicznymi

Jak ja lubię te naukowe propozycje nauczania fizjologii mózgu, czy psychologii w szkołach, może już w podstawówkach? Przyjrzyjmy się narcyzmowi. Nie przytoczę szczegółów metodologicznych, ale zaznaczam, że chodzi o hipotezy.
No więc mamy kawałek, by pochwalić się, że coś liźnęliśmy z neuropsychiatrii. Idzie to tak...

W przypadku narcyzmu natomiast proponowany model dysfunkcji SN polega na nieumiejętności wyłączenia DMN przez rozregulowaną prawą AI, co prowadzi do nadmiernej koncentracji myśli na własnym ja.

Jakie to mundre, ego skacze na maxa...Teraz musiałabym przywołać dłuższą wypowiedź wyjaśniającą kolejne hipotezy dotyczące podjęcia kilku prób identyfikacji neuronalnych sieci funkcjonalnych, odpowiedzialnych m.in. za procesy uwagowe, językowe, pamięciowe, rozpoznawania twarzy i funkcje wykonawcze. Trzy z nich najczęściej określane są mianem uniwersalnych ze względu na to, że ich interakcje pośredniczą w niemal wszystkich funkcjach poznawczych. Są nimi: sieć spoczynkowa (DMN), sieć istotności (SN) oraz centralna sieć wykonawcza (CEN).
Jako pierwszą rozpoznano DMN. W badaniach PET i fMRI Raichle i wsp. wykazali stałą i powtarzalną dezaktywację tych samych rejonów mózgu podczas wykonywania zadań wymagających wysiłku poznawczego. W późniejszych badaniach dowiedziono również, że DMN jest aktywna, oprócz stanu spoczynkowego, podczas zadań związanych z pamięcią autobiograficzną, myśleniem prospektywnym, rozumieniem intencji innych.

Prawidłowa reakcja SN decyduje o adekwatności zachowania względem sytuacji, a AI odgrywa kluczową rolę w prawidłowym funkcjonowaniu całej sieci.

A ja pytam...po co komu ta wiedza o fizjologii mózgu? Do wydawania diagnoz i pisania wyimaginowanych życiorysów każdemu, kto mu się naraził? Oczywiście w imię miłości i pomocy w uzdrowieniu zranień o których 'diagnozowany' nigdy nawet nie pomyślał. Jeśli odpowie, że nie pamięta, bo dzieciństwo miał beztroskie- dowie się, że z pewnością doszło do wyparcia. Jeśli nie odpowie na taki post- pewnie przeraził się prawdy/wydało się to co chciał ukryć. Jeśli będzie posiłkował się zdaniem kogoś innego w danej sprawie- przystawi się mu lustro, że podstawia lustro innym. Są to zabawy w domorosłych medyków, bardzo groźne zabawy. Chory czasem spróbuje obarczyć swoim zaburzeniem tych, których sobie podporządkować nie potrafi. Dla narcyza - narcyzem będzie ten, który nie podziela jego poglądów.

Domgo miał pewnie na myśli raczej zarządzanie emocjami niż fizjologię mózgu. Nie uważasz, że rozwój inteligencji emocjonalnej dzieci jest w szkołach totalnie zaniedbywany?

Mowimy o narcystycznych zaburzeniach osobowości, którym towarzyszą patologiczne mechanizmy obronne a nie inteligencji emocjonalnej. Jej zaniedbywanie nie prowadzi do zaburzeń osobowości, może nie dojdzie do wyeksponowania potencjalnych możliwości- to nie jest jednak zaburzenie. Nie mamy zaburzeń osobowości z powodu zaniechań sztuki komunikacji w szkole (zakładając, że szkoła jest źrodłem patologii). Uważam, że powinno się rozwijać tę inteligencję w szkołach, ale to nie jest psychiatria.

Hmm co by tu napisać zeby nie wyciachali... Moze taka kolejna dygresja o utylitarnym charakterze. Czasami najprostsze rozwiązania są najlepsze, np. zamiast analizować, domyślać się, itp., lepiej zapytać albo odpowiedzieć, albo machnąć ręką

Przejdzie czy musi być o patologii?

Można już pisać. Jakie merss mówimy tutaj o narcystycznych zaburzeniach osobowości i patologicznych mechanizmach obronnych? Z kim o tym rozmawiałaś? Odniosłaś się do wypowiedzi sylviana wskazując na nie i czekasz na odpowiedź, oczekując jednocześnie pewnej konwencji dyskusji w odniesieniu do psychiatrii. Twoje prawo, oczekuj. Nie przeszkadzaj jednak - uprzejmnie proszę - w wymianie kilku myśli w ramach dygresji innym użytkownikom

@domgo
Na swoje poetyckie wolne skojarzenia i ad personam masz inne wątki. Tu nie napisałeś ani jednej wypowiedzi na temat, nawet się do niej nie zbliżyłeś na kilometr. To wątek naukowy, więc trzymaj się tematu, Jak nie masz nic do powiedzenia, nie pisz.
____________________________

Kilka słów o narcystycznej miłości siebie- narcyzmie. Narcyza chwyta się na pochlebstwa. Jemu brakuje samoświadomości, jest uzależniony od podziwu innych, nie ma dość niezbędnego samokrytycyzmu, trzeźwej samokontroli i wrażliwości na krytyczne sprzężenie zwrotne, które nam nieustannie oferuje otoczenie. Jego autoportret jest iluzoryczny. Wnętrze narcyza jest miałkie i puste: wszystkiego oczekuje z zewnątrz. Miłości się boi, uważa, że zbyt wiele, by się od niego domagała, a sam domaga się bardziej podziwu niż miłości.
Krążenie narcyza wokół siebie i gonitwa za dowodami uznania, które zadowoalają go na chwilę wyczerpują go i staje się słabeuszem. Tylko słabeusze uciekają sie do okrucieństwa i przemocy, czasem tylko w fantazji. Narcyz potrafi być okrutny i mściwy, przede wszystkim wobec tych, którzy go jakoś zranili, naruszyli jego autoportret. Nie ma zamiaru zapominać ani wybaczyć, w podświadomości i fantazjach knuje zemstę. Jeśli narcyz nie żyje sam, zwykle nie żyje, bo nie wytrzymuje sam ze sobą, jego zemsta przybiera charakter psychicznego terroru wobec najbliższych, bo oni nie mają ochoty być statystami w jego sztukach i stawiają mu przed oczy lustro. Narcyz boi się lustra- potrzebuje wyłącznie 'lustra czarodziejskiego', które mówi, że jest wspaniały.
Upadek świata narcyza prowadzi do smobójstwa lub zabijania innych.
Narcyz zyje w niewoli iluzji i instynktownie boi się prawdy, rzeczywistego życia.

Jeśli więc ktoś pisuje o ratowaniu swego małżeństwa i wkłada w to wolę zmiany siebie (czasem nieudolnie to wychodzi), przebacza, ale jednocześnie potrafi iść w zaparte w innych rozmowach- nie wskazuje to na osobowość narcystyczną.
Sensowny dialog jest możliwy tylko między powściągliwymi, więc od kłótnika się odchodzi. Wojenka potrzebuje dwóch stron konfliktu.