Tak, bywa trudno,ale nikt nie powiedział,że w małżeństwie będzie tylko łatwo i lekko.

Myślę, że jednak powrót cyklu dopiero po dwu latach to dość rzadki przypadek, nadto są też sposoby na to, by i wówczas wykorzystać naturalne właściwości organizmu (choć to już jakby wyższy stopień NPR).
Polecam:
http://npr.pl/index.php/content/view/60/43/
http://npr.pl/index.php/content/view/65/43/
https://womanstory.pl/2018/10/03/podsta ... -porodzie/

Niemniej co do zasady masz niezaprzeczalną rację: niekiedy, w nietypowych okolicznościach, NPR wymaga dość długiej wstrzemieźliwości.
Także w czasie normalnych cyklów wymaga, by jednak przez sporą część cyklu się powstrzymać. Pamiętajmy jednak, że jest to coś, co stosujemy niejako rezygnując z tego, co dla małżeństwa biologicznie naturalne.Stąd jakaś cena jest naturalna.
Nikt nie mówił, że będzie zupełnie łatwo - ale też nie przesadzajmy z tymi trudnościami

https://youtu.be/0MzuyAZYuZs

To ze cos jest trudne nie znaczy ze nie mozliwe.
Przy samym karmieniu piersia cykl wraca pozno ale dziecko zaczyna sie rozszerzac diete juz od pol roku wiec najczesciej wtedy wraca cykl

Ponadto myśle że przy małym dziecku zmęczenie może być tak silne że jedyne o czym myślisz to sen a nie współżycie.

Z racji tej że jestem w wieku średnim, a dzieci mam o jedno więcej niż Ty rodzeństwa, to czuje się wywołany do tablicy.

Temat seksu i prokreacji najprościej jest zrozumieć na przykładzie Analizy Motywacyjnej Stevena Reissa. Seks i prokreacje traktuje on jako zwykłe dwa (z szesnastu) podstawowe pragnienia ludzkie, niezależne od siebie. Czyli taką potrzebę ma każdy człowiek albo bardzo silną lub słabą - wtedy jest ona silnym motywatorem dla takiego człowieka; albo przeciętną i wtedy taki człowiek jest dość elastyczny jeśli chodzi o tę potrzebę: może się obejść bez zaspokojenia jej, ale też lubi ją zaspokajać. W przypadku seksu i prokreacji dobrze jest rozumieć samego siebie i być szczerym względem przyszłego małżonka/ki. Dość trudno jest się dobrać małżeństwom, gdyż wbrew obiegowym opiniom, ludzie posiadają też inne dominujące pragnienia, które ze swej natury są bardzo nieelastyczne. Takie błędne rozeznanie może skutkować żalem do małżonka/ki w temacie seksu/prokreacji nawet wtedy gdy ich temperamenty są dobrane doskonale w tym temacie.

Jeżeli chodzi o małżeństwo, to na początku zgodnie z małżonką postanowiliśmy być wielodzietnymi. Z czasem jak już nasze ideały rozminęły się z rzeczywistością i zostaliśmy wprasowani w ziemię, pojawiła się antykoncepcja. Co do spowiedników, to miałem ich mnóstwo. Większość udzielała mi/nam wsparcia na ile im rozeznanie pozwalało, choć i zdarzył się jeden taki, który dla nas widział tylko potępienie bez jakichkolwiek szans. Oczywiście od większości rozgrzeszenie nie dostawałem, co i tak było dołujące.

Podejście do tematu seksu, przez wielu katolików jest bardziej skomplikowane, bo w/g mnie rzutuje na niego wpływ racjonalizmu.

By to ukazać posłużę się kilkoma założeniami. Proszę potraktujcie je jak definicje (matematyka) lub dogmaty (wiara) tylko na potrzeby mojego wpisu, tak abyśmy się mogli dobrze zrozumieć. Aby łatwo wyłapać definicję zakończę je pytaniem (retorycznym - jeżeli spełnicie moją prośbę) "Prawda?"

Racjonalizm został wymyślony po to aby zniszczyć wiarę. Prawda? https://pl.wikipedia.org/wiki/Racjonalizm_światopoglądowy ;

Racjonalizm został też przyjęty (wraz ze swymi błędami) i rozpropagowany przez system nauczania w tym Kościół Katolicki. Prawda? A więc Kościół Katolicki przyjął światopogląd będący w sprzeczności ze swoimi własnymi zasadami (twierdzenie wynikające z powyższych założeń). Nie jest to takie oczywiste, ale można to zrozumieć podchodząc do tego stricte racjonalnie (nie mylić z zasadami racjonalizmu)

I w tym momencie mamy wybudowane fundamenty na których może urosnąć wielki rozłam w Kościele. Prawda?

Przecież w Bożym Zamyśle jest to aby człowiek szukał prawdy, a więc także i błądził. Prawda? Jego dusza ma trzy przymioty: umysł, który umożliwia racjonalne myślenie; serce które umożliwia jego wzrastanie oraz wolną wolę która jest jego głównym motywatorem. Prawda? Ja wiem że są to trochę inne definicje niż we współczesnej psychologii (nauce o duszy). Jednak skoro posługiwali się nimi pierwsi chrześcijanie, to wydaje mi się że pochodzą one wprost z nauki Jezusa.

Jest jeszcze inny problem związany z seksem i planowaniem dzieci, o którym zdaje się zapominamy.
Po ciąży zakończonej cc o ile wiem, nie wolno urodzić natępnego dziecka wcześniej niż za 2 lata. Jednak nawet po tym okresie każda następna ciąża jest ciążą zagrożoną, ponieważ w macicy jest blizna. Nie trzeba chyba dodawać, że obecnie więcej dzieci rodzi się przez cc niż naturalnie. Wele kobiet ( pomijam oczywiste wskazania lekarskie) nawet nie planuje porodu siłami natury.

Sam poród przez cc jest tak naprawdę poważną operacją dokonaną na jamie brzusznej, więc nie może być tych operacji nie wiadomo ile- czwarte cc to już bardzo ryzykowna sprawa.
Więc małżeństwo musi zaplanować okres, w którym nie może poczać sie dziecko.
Czy NPR wtedy wystarcza? Tak,jeżeli dla małżonków miłość nie oznacza i nie sprowadza się do samego tylko kontaktu fizycznego. NPR wystarcza,jeżeli miłość małżonków "cierpliwa jest, łaskawa jest... .

Lekarze mowią o roku przerwy przed kolejną ciąża. Ale im dluzej tym zasadniczo lepiej.


Kolejna ciąża nie jest ciaża zagrożoną, moga poprostu wystąpić komolikacje, ktorych nie ma po naturalnym porodzie.
Ale czesto porod rozpoczery siłami natury konczy sie cc z powodu roznych powikłan w trakcie porodu i niemozlkwosci urodzenia naturalnego. To tez pozwala uniknac np śmierci dziecka czy nawet matki.
Jak ostatnio lezalam w szpitalu i naprzeciwko sali byla sala do cesarskiego ciecia to po kilka kobiet dziennie przewozono z porodowki do naglego cesarskiego ciecia.
Nie liczac juz porodow zakinczonych np kleszczoeaniem czy próżnociagiem. Gdzie na cc jest już za pozno ale to tez nie jest 100 procentach bezpieczne.

Wskaznik Cesarskich ciec nie jest obecnie wyzszy od porodów naturlanych, a lekarze sa naprawde nastawieni na porody naturalne. Bez wskazań lekarskich kobieta rodzi naturlanie, chyba ze pojdzie prywatnie i zapłaci 3 tys za cesarkę.

Mamy z mężem problem dotyczący naszego życia seksualnego. Nie planujemy już wiecej potomstwa. Naturalne metody nie sprawdzają sie w naszym przypadku - sprawdziliśmy to, jesteśmy małążenstwem od 14 lat i w sumie żaden pocżecie nie było zgdnie z założeniami. Nie możemy na nich polegać. Wypadałoby zatem zaniechać współzycia - takie przynajmiej jest wyjście wg niektórych. Z praktyki wiem, że dwa lata wstrzemięźliwości zakończyły sie depresją u męża i krótko mówić porządnym zaburzeniem w funkcjonowaniu rodziny. Nikomu tego nie życzę. Zrezygnowalisly z czegos co powino nas łączyć, ale grzechu nie było. Mi wydaje sie teraz , że każde wsołżycie = ciąża, bo przecież nigdy nie mogę być pewna. Co mamy robić zrezygnować z seksu i żyć jak powiedzmy przyjaciele akceptujac powolny rozpad emocjonalny naszej rodziny i problemy psychiczne meża( dzieci też czują te napiećia) czy zaakceptować sztuczne metody antykoncepcyjne gwarantujace mężowi zaspokojenie seksualne.

Mamy 3 dzieci i czuje, że dla mnie to już max jaki mogę ogarnąć. Nie za specjalnie ma mi kto w tym pomóc. - jak kiedyś usłyszałam "moj cyrk moje małpy" Do tego dochodzi cały szereg innych obowiażków. Ogólnie ciągle jestem zmęczona - odpoczynek to komfort jaki nie mieści się już w planie dnia. Zależy mi, na wychowaniu wartościowych, wrażliwych i mądrych dzieci. Nie na chodowaniu byle by do jutra, a same się jakoś w życiu nauczą co i jak, bo trzeba zawieżyć. Przecież człowiek został z jakiegoś powidu stworzony jako rozumna istota i to obliguje ją do planowania swojego życia godnie z możliwościami jakie ma. Zesztą wiem jak się kończy niedopilnowanie dzieci. Sama jako dziecko pilnowałąm swoje rodzeństwo i nie miło wspominam moją wielodzietna rodzine. Nie chce żeby tak czuły się moje dzieci.

Dlaczego inni katolicy np prawosławni maja inne podejscie do sprawy anykoncepcjo ? Przeceż to ten sam Bóg? Mają ta samą podstawę wiary , te same pisma. Czy jak przed Bogiem stanie chrześcijanin i prawosławny, to prawosłąwny stosujacy tabletki antykoncepcyjne bedzie zbawiony a chrześcijanin łykający tabletki nie ? O co tu chodzi ? Mam zmienić wiarę zeby ratować rodzinę? Absurd czy ze mna jest cos nie tak..

Próbujesz porównań opartych na kompletnej niewiedzy.
Prawosławny JEST chrześcijaninem.
W związku z tym pisanie oparte na ostrym kontraście: chrześcijanin może to, a prawoslawny może tamto, to nonsens.
Zatem ta droga rozumowania bazuje na błędzie.

To dopowiedzenie rzecz jasna nie rozwiązuje Twojej sprawy, ale przynajmniej zmniejsza bałagan pojęć.

Założyłaś już jeden wątek na tą okoliczność i tam dostałaś odpowiedzi.czy je jakoś przeanalizowałaś pod kątem ewentualnych możliwości polepszenia sytuacji. Czy czujesz że ogarnęłaś max jaki mogłaś osiągnąć by w waszym małżeństwie zachowywanie czystości nie oznaczało zupełnej wstrzemięźliwości? Ja w tych sprawach doradzić nic nie mogę, ale po prostu nie wierzę że naturalne metody nie dają żadnych możliwości. Zrozumiałabym gdyby chodziło o to że współżycie przy ich zastosowaniu nie satysfakcjonuje w pełni... Rozumiem ze przy trójce dzieci, ciągłym zmęczeniu i depresji męża najłatwiej szukać rozwiązania, które nie wymaga zupełnego zaangażowania albo marzyć o pigułkach czy konwersji na prawosławie. Ale nawet ja, choć mnie to nie interesuje, wiem że są choćby urządzenia do pomiaru cyklu wymagające tylko pomiaru temperatury - dla tych co samodzielne wyliczenia przerastają. Antykoncepcja hormonalna nie daje 100% pewności, a nadto działanie hormonów możne być osłabione przez różne rzeczy i niedopatrzenia - a o to przy trójce dzieci całkiem łatwo, podejrzewam. Na okoliczność wyższości jednej religii na drugą założyłaś już wątek. Może odpowiedzi cię nie satysfakcjonowały, ale mam wrażenie że od czterech lat krążysz wokół zastępczych problemów. A jeśli liczysz że teraz ktoś napisze - tak robisz wszystko super, a naturalne metody są do bani, nauczanie Kozioła katolickiego to absurd, ratuj rodzinę i zmieniaj wiarę jak chcesz bo to wszystko jedno, skoro Bóg jest jeden i cię kocha , to cóż... Poczekajmy.

Warto tez poczytać o zgubnych skutkach zdrowotnych jakie dla kobiety może przynieść latami przyjmowana antykoncepcja hormonalna.

Wyjścia są następujące:

A. Uznać naukę KK w najbardziej restrykcyjnej interpretacji i zupełnie zaprzestać współżycia, skoro nie planuje się mieć więcej dzieci.

B. Uznać naukę KK w luźniejszej interpretacji i udawać że może kiedyś jeszcze będzie się chciało mieć dzieci, podkreślając jednocześnie aspekt jednoczący małżonków. Stosować wyłącznie metody naturalne, takie jak Billingsów, termiczno-objawowe, cyfrowe monitory płodności. Każdy stosunek kończyć wytryskiem w pochwie (lub przynajmniej próbować).

C. Uznać naukę KK jeśli chodzi o antykoncepcję hormonalną, bo może ona w niektórych przypadkach skutkować obumarciem zapłodnionej zygoty/zarodka, a więc nowego życia. Stwiedzić jednak że KK myli się jeśli chodzi o antykoncepcję barierową; używać prezerwatyw lub np. zastępować pełen stosunek pettingiem.

D. Jak większość katolików, uznać naukę KK w dziedzinie antykoncepcji za pomyłkę i anachronizm i stosować antykoncepcję hormonalną. Pigułka może mieć skutki uboczne dla zdrowia, ale nie musi; czasem jest przepisywana przez ginekologów w celu regulacji okresu/wahań hormonalnych.

E. Zmienić wyznanie.

Ale chyba tylko w swojej głowie. Bo jaki Kościół czy związek wyznaniowy przyjmuje kogoś komu w zasadzie wszystko jedno gdzie przynależny, a wyboru tego nowego dokonuje z uwagi na dopuszczenie antykoncepcji w oczekiwanej przez niego formie.

Widzę, że mój wcześniejszy tutaj dodany wpis nie został dopuszczony, może ja coś źle kliknęłam, szkoda bo dużo mnie kosztuje zagłębianie się w swoje myśli. Chyba składniam się do odejścia od katolicyzmu na rzecz zwykłego chrześcijaństwa. Nie z powodu spraw tu opisanych, ponieważ nadal myśle tak samo, myślę, że raczej nie wyjdę za mąż bo życie w czystości małżeńskiej i otwartość na życie wydaje mi się czymś niewykonalnym. Od listopada nabyłam już tyle wątpliwości i nowych wniosków, że życie w samotności w ogóle nie jest takim problemem jak odkrycie, że nie ma czyśćca a kult Maryjny nie jest uzasadniony. Nigdy nie czułam się tak źle, myślałam, że uda mi się znaleźć odpowiedzi na forum lub oglądając filmiki na YouTube ale to tylko dodaje nowych pytań i chyba muszę udać się do psychologa bo nie chce aby ten stan trwał aż rok a trwa już pół. Zaczęłam czytać Pismo Święte, boję się Boga, nie widzę sensu życia. Nie chce mi się żyć ale jeszcze bardziej boję się śmierci bo ryzyko wiecznego cierpienia wydaje mi się... nawet nie mogę sobie wyobrazić. No możliwe, że znowu moja wypowiedź się tu nie pojawi ale jeśli jednak to może zna ktoś jakichś psychologów chrześcijańskich (no po prostu aby mnie nie próbowali na wstępie odciągnąć od wiary) albo no nie wiem, jakaś pomoc, którą polecacie. Chcę wierzyć w Boga, chce być na odpowiedniej do Niego drodze ale czuje, że to tracę, że rzeczy, które uważałam za słuszne walą się a ja bardzo nie lubię zmian więc na samą myśl, że miałabym odejść od religii to mi się w brzuchu ściska. Pozdrawiam wszystkich

Wiesz, żeby Ci zaproponować konkretnego psychologa itp., warto wiedzieć np. w jakim województwie. Nie sądzę, byś chciała jeździć na 2 koniec świata...
Przydałby się też sensowny, doświdczony ksiądz do pogadania.

Nie istnieje coś takiego jak "zwykłe chrześcijaństwo" oderwane od konkretnego wyznania.