Ganiu, minęło trochę czasu od twojego wpisu, ale jeśli to jeszcze jest dla Ciebie aktualny temat, wtrącę swoje dwa słowa, na podstawie swoich własnych doświadczeń i doświadczeń moich przyjaciół-małżeństw. Mówiąc krótko - tak, są wyjątki.
Abstynencja od współżycia, która miałaby niszczyć waszą więź małżeńską, nie jest dobrym rozwiązaniem. Zakaz użycia antykoncepcji nie stoi wyżej niż dobro małżeństwa - liczy się najpierw człowiek, a nie przepis. Przepisy wyznaczają ogólny kierunek. Ogólny zakaz antykoncepcji, przed wydaniem oceny moralnej, trzeba jednak zawsze przyłożyć do konkretnej sytuacji w jakiej jest małżeństwo. W sytuacji, kiedy okazuje się, że trzeba ocalić jakieś większe dobro, jak umacnianie i podtrzymywanie waszej więzi, płynącej ze współżycia (co jest dobre i bardzo potrzebne małżeństwu - jak sama piszesz bez tego wasze małżeństwo cierpi), dopuszcza się coś mniej doskonałego (co byłoby grzechem w obiektywnych warunkach) i można użyć na przykład prezerwatywy dodatkowo w okresie niepłodnym, nadal stosując NPR na tyle na ile umiesz, z intencją nie w celu ubezpłodnienia współżycia, lecz w celu potrzeby zachowania minimum fizycznej miłości w małżeństwie, abyście nie rezygnowali z pełnych zbliżeń, powodowani strachem że NPR zawiedzie. Taką decyzję możecie omówić przy okazji spowiedzi - i bardzo polecam, aby nie był to przypadkowy ksiądz, lecz kapłan szerzej znający waszą sytuację, najlepiej stały spowiednik.
W różnych problematycznych sytuacjach, kiedy NPR "nie da się" zastosować, lub są trudności z jego stosowaniem, występują problemy zdrowotne lub poważne zagrożenie zdrowia/życia w razie poczęcia, duża niepewność, psychiczna blokada przed używaniem tych metod - to dodatkowe "zabezpieczenie" w formie prezerwatywy (ale nadal z poszanowaniem okresów płodnych/niepłodnych) jest możliwością, ale pod warunkiem omówienia tej sytuacji ze spowiednikiem.
Uważam że na sytuację zawsze trzeba spojrzeć szerzej - nie tylko na sam akt małżeński w kategoriach czy to grzech/nie grzech, tylko należy uwzględnić, omówić, pokazać cały kontekst waszej małżeńskiej relacji, sytuacji rodzinnej, zdrowia fizycznego i psychicznego. Przede wszystkim powinna być na pierwszym miejscu relacja miłości do siebie wzajemnie, pełna szacunku, troski o drugiego, troski o dzieci, troski o swoje zdrowie, wzajemna pomoc, jak największa miłość do Pana Boga, zapraszanie Go do przeżywanych trudności w waszym małżeństwie. Na tym przede wszystkim należy się skoncentrować - na budowaniu miłości, jedności małżeńskiej, wzrastaniu, rozwoju, pogłębianiu relacji do siebie i do Pana Boga. Jeśli to będzie szczere i prawdziwe, to inne rzeczy zaczną też łatwiej przychodzić.
Być może na tym etapie, na którym jesteście teraz, nie umiecie, albo nie macie jeszcze możliwości spełniać w 100% wymogów moralnych odnośnie wszystkich aspektów współżycia, może jesteście ukierunkowani na NPR (bądźcie na to ukierunkowani, edukujcie się jeśli możecie, nie rezygnujcie z tego), ale wasza konkretna sytuacja w jakiej jesteście w tej chwili, nie pozwala wam zaufać na 100% - i to jest normalne że są wątpliwości, trudności, że są sytuacje że nie umiecie inaczej okazać sobie bliskości jak np. przez pieszczoty bez pełnego współżycia. Taką drogę problemów z NPRem tak naprawdę przechodzi wiele małżeństw, nie jest wszystko tak idealne. Trzeba to potraktować jako drogę rozwoju, na której uczymy się, dojrzewamy, idziemy we właściwą stronę. Szczerość wobec swoich intencji jest kluczowa - mamy jasny kierunek do którego zmierzamy, ale jeszcze nie umiemy przeskoczyć pewnych spraw, które sprawiają trudność. Może za parę miesięcy, za rok czy dwa, będzie to już możliwe.
Kategoryczne oceny moralne w trudnych sytuacjach, albo w sytuacjach pewnych niedojrzałości, kiedy małżonkowie mają jakieś trudności w dziedzinie współżycia, często wcale nie będą służyć dobru małżeństwa. Bo cóż z tego - tak jak chcą niektórzy - że porzucicie współżycie i zachowacie 100% abstynencję, wymóg moralny będzie spełniony, ale wasze relacje małżeńskie przez takie podejście się rozpadną, przestanie się wam układać, zaczniecie się oddalać od siebie, więź małżeńska będzie się degradować.
Mam nadzieję, że to trochę pomoże spojrzeć na sytuację twojego małżeństwa inaczej niż w kategoriach grzech/nie grzech. Jeśli chcesz o coś więcej zapytać, postaram się odpowiedzieć. Pozdrawiam Cię serdecznie!
Radek
|
Postawa serca i cały kontekst małżeństwa powinien liczyć się bardziej niż suchy przepis - wierzę że nie może być inaczej. Zawsze przecież ogólny wymóg moralny musi być rozpatrywany w kontekście sytuacji konkretnego człowieka i dopiero wtedy można ocenić jego działanie, czy niespełnienie danej normy moralnej jest grzechem czy nie jest. A może w temacie współżycia ja po prostu przeważnie trafiałem na jakichś bardziej wyrozumiałych spowiedników? 
W każdym razie po różnych rozmowach nie mam już w głowie tych spraw postawionych na ostrzu noża.