Ksieża sa oklamywani, ludzie klamia w protokołach przedmałzenskich bo nie mozna dostac ślubu dopuszczajac rozwod. Twierdzenie ze to kaplani sa winni rozwoda to spore nadużycie.

Epstein nie żyje, nie dlatego że sobie używał, tylko bo za dużo było w to zamieszanych osob. Tutaj możesz zobaczyć opinię o śmierci Epsteina od byłego oficera CIA, też żyda zresztą:
https://youtu.be/G3zrc-8_Bsk?t=25

Kapłan robi to na co mu pozwalają kościelne procedury. A pozwalają na dużo, więc postuluje by te procedury zaostrzyć. Tak, przy okazji, przecież bardzo łatwo poznać nawet katolikowi świeckiemu po paru rozmowach a nawet jednej, czy ten człowiek jest katolikiem praktykującym czy katolikiem januszowym, a co dopiero księdzu.

Nie sadze, bo ocenie nie podlega czy ktos jest katolikiem januszowym czy nie jest zwlaszcza w miastach gdzie ksiadz nie ma ponecia o ludziach w parafii a jak formanosci spelnil i wszysto co potrzeba do slubu spelnil i odpowiada w zgodzie z wymogami nawet jesli kamie ksiedza to kaplan nnie ma podstaw do odmowy Sakramentu. Wszystko spada na sumienie czlowieka taka prawda.
Zaostrzenie wymagan moglo by pomoc choc niekoniecznie, znam chlopaka co specjalnie chrzest porzyjal po to aby wziac slub koscielny bo narzeczona chciala. Chodzil na katechizacje z conajmniej rok ale tuz po chrzscie w Wigilie Paschalna juz na Mszy sw w kolejnym.tygodniu go nie widzieli i tyle po tych wszystkich ceregielach

Nigdy nie wyeleminujesz 100% nieodpowiednich do sakramentów.

Dziękuję za głosy wszystkich, za materiały i cytaty.

Jeśli ktoś mógłby napisać o swoim przeżywaniu samotności, o przejściu od buntu do akceptacji, o błogosławieństwie samotności, to jeszcze chętnie poczytam.
Ja nie chcę powielać schematu nieudanych relacji, zaś naprawienie tego mnie przerasta. Samotność, którą czuję jest bardzo bolesna i paraliżująca, i nie za bardzo wiem, jak ją ogarnąć, żeby móc się skupić na nauce i nie dać depresji. Chciałabym mieć nadzieję, że to co jest taką klęską w moim życiu, może mieć jakieś dobre strony albo przynajmniej szansę na pojawienie się dobra.

Nie ma problemu, gdy samotność przyjmuje się jako dar. Jeśli natomiast człowiek tego nie potrafi, bo ma inne widzenie swego powołania i chce oprzeć siebie na innej osobie, pozostaje drogą nieszczęścia i prowadzi ku depresji, bo zyje w wewnętrznym buncie. Ten bunt może przekierować na Boga, widzi w nim tego co 'musi' w stosunku do mnie. Należy jednak rozeznać dlaczego poprzednie związki kończyły się fiaskiem. W czym tkwi to, że dokonuję złych wyborów, wchodzę w toksyczne relacje. Jeśli tego zranienia nie da się naprawić, należy to przyjąć. Niektórym ludziom zdrowie przeszkadza w osiągnięciu zbawienia. Dla Pawła było korzystne, że towarzył mu oścień. Po okresie buntu powinno się wejść głęboko w swoje uwarunkowania psychiczne i tam znaleźć odpowiedź.

Podstawą to pozbyć sie myślenia ze małżeństwo da nam pełnie szczęścia i jest istną idylla bez ktorego mozemy sie pograżyć w depresji.
Jak to mawiała pani Półtawska małżeństwo to twarda robota. Najlepsza szkola umierania dla siebie i swoich prqgnien dla wspolnego dobra aby dalo sie wspolnie zyc. Ja czasem tesknie za zycie smotnym gdzie mialam wiecej czasu, sama o sobie decydowalam itd

Jeszcze okaże się, że "zabili go i uciekł."

Współmałżonek jako osoba najbliższa jest Cie w stanie zranić stokroc bardziej anizeli cierpienie wynikajace z samotności. Dlatego miłość to zgoda na śmierć