Nie za bardzo wiedziałem jak zatytułować by nie było kontrowersyjnie, no i żeby nie oburzał już sam tytuł. Przepraszam za ułomność (jeżeli można lepiej zatytułować, to poproszę o zmianę tytułu).
A tak w ogóle to dzień dobry (i każdy następny też dobry, bo bliżej Paruzji).


...Uderzyć w sensie tak jak dziecku rodzic ma prawo wymierzyć karę cielesną, tak czy mąż/żona ma prawo skarcić karą cielesną (np. mąż żonę przełożyć przez kolano i klaps w pupę/ żona męża spoliczkować).

Oczywiście nie chodzi o ukaranie ze względu na poniżenie, czy o wyżycie się fizyczne na drugim człowieku( w sumie to już nie jest kara, tylko jakieś maltretowanie), ale o ukaranie żeby naprowadzić na drogę prawości. Wydaje mi się, że fizyczna kara jak najbardziej może być dopuszczona( mąż/ żona/ rodzic, jeżeli jest związek oparty na miłości, to ciało to wie kiedy jest już sytuacja by zastosować karę cielesną).
Czy jednak absolutnie mąż nie ma prawa uderzyć żonę choćby nie wiem co ( i żona oczywiście też np. spoliczkowaniem męża)?

Rozumiem że dla kogoś kto doświadczył przemocy fizycznej temat może być nie do zniesienia, ale proszę zrozumieć, że nie chodzi o jakiś sadyzm, maltretowanie czy coś, a o Miłość.

Nie ma takiego prawa ani jedna, ani druga strona.

na jakiej podstawie tak twierdzisz?

W normalnych warunkach nikt nikogo nie ma prawa bić.
Są sytuacje, kiedy trzeba uderzyć kogoś (nie ma znaczenia kim on jest) - np. w celu zapanowania nad atakiem histerii czy paniki, kiedy do ocalenia konieczny jest spokój i w tym podobnych przypadkach. Ale to margines marginesu.

Miłość, która wyraża się agresją? Usprawieliwienie braku opanowania nazywa się miłością, czyli czyni się dla dobra drugiej strony? I to osoby dorosłej?
To jakby nazwać wartości antywartościami.

Jest taka postać biblijna w ST - Izmael. Był łucznikiem, więc strzelał w co popadnie. Skąd ta agresja? Była wynikiem pierwotnego nastawienia do życia. Został odrzucony i nigdy się z tym nie uporał. To St, więc tak to zostało. Tomasz natomiast zobaczył swe rany w ranach Chrystusa, doknął ich i to zadziałało uzdrawiająco. Mógł oderwać się od pierowotnych lęków (po śmierci Jezusa oddalił się od apostołów), bo Chrystus też nosił rany i się ich nie bał, nie skrywał ich. Dopiero to dotknięcie pozwoliło mu na zaakceptowanie swej ciemności i rozpoczęcie procesu wzrostu.
Dopóki człowiek nie upora się z agresją, oznacza to, że nie zaakceptował swej ciemnej strony osobowości i bedzie tkwił w postawie wymierzania innym sprawiedliwości samemu pozostając embrionem.
Traktuje innych przedmiotowo, więc tak naprawdę nigdy nie pokochał siebie. Używa pojęć, których znaczenia nie rozumie.

Yarpen, ale przecież naturalnym jest prawo do swojego ciała.
I Yarpen, a jak czasami trzeba zastrzyk zrobić (poboli poboli i przestanie), albo nogę odciąć, bo zgniła? Też nie masz prawa dotknąć tylko słowami pochuchać?

Sachol, na podstawie/ na fundamencie, którym jest nasz Pan Jezus Chrystus. Sam Pan Jezus Chrystus ukręcił bicz i użył siły fizycznej, by przepędzić przekupniów ze Świątyni, gdy miara się przebrała.
Poza tym, gdy któryś z członków stanie się powodem grzechu, to należy odciąć (a wiadomo że żona i mąż to jedno ciało). I tak jak Ty znasz siebie lepiej niż inni( nie chodzi o zredukowanie siebie do fizjonomii i fizjologii), tak żona i mąż mogą znać się lepiej niż inni (jeżeli otworzą się na Miłość) i dlatego wiedzą kiedy ostatecznie musi być użyta siła (fizyczna).

Zgadzam się.

Ależ Merss, chyba pomyliłaś użycie siły fizycznej z agresją( oczywiście nie każda czynność fizyczna to agresja).
To że rodzic da dziecku klapsa, albo mąż skarci fizycznie żonę (albo żona męża), nie oznacza braku panowania nad sobą. Może i z boku tak to wygląda, ale może ukochani walczą o siebie z Miłości i dla Miłości? I na ich miarę nie potrafią już inaczej? W każdym bądź razie siła fizyczna jako taka nie jest zła.( a czasami nawet dobrze użyć).
Merss, a tego embriona to Ty we mnie widzisz?

To uderz siebie, a nie żonę.

Nigdzie nie jest powiedziane w Pismie Świętym ze Pan Jezus kogokolwiek tym biczem uderzył.
Dobrze ześ sie ujawnił co byś żone biczem karcić chciał. Niech żadnej zacnej niewieście nie wpadnie do głowy ożenek z Toba poki nie nawrócisz sie z błednych przekonań.

Jeśli uwazasz, że możesz uderzyć żonę/męża i dodać do tego, że to wyraz miłości, widzę embriona. Mam dwóch synów i nie byli karceni poprzez stosowanie przemocy fizycznej. Mój mąż nie potrafiłby ich uderzyć. To jest najprostsze i na ogół to objaw słabości rodzica. Kiedy maluch mi pyskował, na ogół kucałam i cicho mówiłam, i tak cię kocham. Im ciszej się mówi, tym dziecko bardziej słucha. W domu jednak powinny panować zasady do których konsekwentnie wszyscy się stosują.
Takie przemocowe formy wychowywania są przenoszone z pokolenia na pokolenie i ludzie uważają, ze jak kocha to bije. Nie bije. Nie stosuje też innych form przemocy, łącznie z szantażem emocjonalnym.
Mogę wymienić całe ludzkie dekalogi form przemocy prowadzace do utraty godności. Jeśli ją utracisz, nie szanujesz ani siebie ani innych. Zaczyna się w dzieciństwie, potem przenosi się to do swoich rodzin. Mój ojciec bił i wychował mnie na porzadnego człowieka. Jeśli też bijesz - poniósł porażkę wychowawczą. Jeśli nie bijesz - zastąpiłeś ludzki dekalog Bożym i rozmawiasz o problemach a nie rozwiązujesz je siłowo To znacznie trudniejsze, bo wymaga wkładu rozumowego.
Traktuję rozmowę jako zasady postępowania. Barney podając sposób na uspokojenie histeryka wyraźnie wskazał zasadność w określonych okolicznościach.

Użycie siły wobec innej osoby dowodzi zawsze agresji.

Nie zgadzam się.
Im dziecko mniejsze, tym wychowanie jest bliższe tresurze.
Kara fizyczna nie jest co do zasady jakaś gorsza od innych. Oczywiście, jesli nie jest nadużywana.
Dużo bardziej szkodliwe jest znęcanie się emocjonalne, ktore stosują niektórzy rodzice.
Owszem, są dzieci których nie ma powodu sprać ani razu. Ale są takie, którym adekwatne wciry w adekwatnym czasie uratowało osobowość.

Niedawno uderzyła mnie pewna myśl, którą wyraził jeden z internautów na swoim blogu, a którą można by sparafrazować w ten sposób:

Dwadzieścia lat temu ludzie wiedzieli jaka jest różnica między klapsem i maltretowaniem. Dzisiaj nawet szturchnięcie dziecka jest traktowane jako przemoc w domu, a rodzic, który to zrobił, traktowany jak przestępca.

Kurde...mam włączonego youtuba i to forum, i wszedłem na stronę główną youtuba i w proponowanych od razu pojawiły się filmy:
Od 5:56 https://youtu.be/ksrrW0GHSfE
https://www.youtube.com/watch?v=t0dAUd5Kw4Y
Nie przesadzają z tymi algorytmami?

A konkretnie do tematu to się odniosę kiedy indziej, bo Sachol osłabiłaś tym swoim tekstem :/

Maćku, co do tych zastrzyków... W ostatnich miesiącach przyjąłem ich setki, ale ale... jest różnica między uśmiechniętą panią pielęgniarką, która mówi: "teraz ukłuję" a rodzicem bijącym dzieckiem.

Przemoc fizyczna wobec dzieci to zło - i banalnie to brzmi. Ja nie będę owijał w bawełnę i czarował, że nigdy klapsa nie dostałem, bo bywało różnie, choć to były bardzo sporadyczne i wyjątkowe sytuacje. Nie uważam, że przez to stała mi się jakaś straszna krzywda.

Znam chłopaka, który od ojca obrywał, ale wyszedł na ludzi. Z kolei znam też takich, które tzw. bezstresowe wychowanie wyprowadziło na manowce - nawet rodzice na nich nie krzyknęli, a oni popadli w konflikt z prawem. Wiem, że to nie reguła itd., ale uważam, że właśnie należy rozróżnić danie klapsa od przemocy domowej. To są dwa diametralne światy. Dziś krzykniesz na dziecko, i od razu nad nim się znęcasz.

Co do uderzania się małżonków, to jest to nie do zaakceptowania jak dla mnie. Nie wiem co to za małżeństwo, w którym małżonkowie strzelają się po twarzy, żeby było im lepiej...

Kiedy siebie to siebie :/ ale może być tak, że trzeba żonę( żona męża), no niestety? A jeżeli żona zachorowałaby psychicznie i np. groziła, to Yarpen czy siłą mógłbyś zabrać do szpitala psychiatrycznego?

Twarda miłość dopuszcza ingerencję fizyczną. I słuchaj, jeżeli masz wyobrażenie o jakimś katowaniu, maltretowaniu czy tresurze, to jesteś przewrażliwiona, więc ogarnij się Sachol. Może jesteś jeszcze pacyfistką jakąś?

No to jestę embrionem ( to może Merss mnie abortuj co?!! :/ )
I godności nigdy człowiek nie może utracić( może co najwyżej być zaburzone poczucie godności).
I to że Ty Merss podajesz swój przykład (który jest przykładem, że można bez bicia wychować i jest to z mojego punktu widzenia też najlepsza droga) to nie oznacza, że każdy jest Twoją rodziną i też tak może. Do jednych trafia bardziej argument słowny, do innych bardziej fizyczny. Może są sytuacje, których Ty nie doświadczyłaś, a które spowodowałyby, że najlepszym rozwiązaniem byłoby użycie siły? Skupiłaś się tylko na świecie w obrębie siebie. Twój przykład może lepiej posłużyć tym co siebie maltretują, ale możliwość ingerencji fizycznej nie zostaje zniesiona. Czasami kimś trzeba wstrząsnąć fizycznie by dotarło co ma dotrzeć( i ten co ma wstrząsnąć też cierpi). Nie stawiam na równi uderzenia i pogłaskania, bo oczywiście gdy jedna strona uderza drugą, to obie cierpią, ale tak jak Barney napisał, są tacy których interwencja fizyczna uratowała. I nie potrafisz wyobrazić sytuacji, w której gdy żona nie da w twarz mężowi to będzie dno dna?




Mniszek, wiadomo, że od uśmiechniętej pani pielęgniarki zastrzyk to mmm...chwilowa przyjemność (ale wróciłeś już do zdrowia?)

Nie poruszam tutaj przemocy fizycznej, tylko twardą miłość. Właśnie o to chodzi że mało kto dostrzega różnicę między karą fizyczną a przemocą fizyczną.
Tak, przemoc fizyczna wobec żony, wobec dzieci to zło, ale kara fizyczna jest dobrem (bo umiejętnie zastosowana naprowadza na drogę prawości). Nieumiejętnie stosowana oczywiście może spowodować spustoszenie w człowieku (ale czy wtedy można nazwać to karą, bo kara z natury jest dobrem, bo ratuje przed dalszym odchodzeniem w ślepą uliczkę). Oczywiście kara fizyczna jest ekstremalną karą, ale jest i ma być ( a nie że mymłony i pacyfiści będą dyktować rzeczywistość, co to w ogóle jest do cholery?!) I wymaga najwyższych umiejętności jej stosowanie( gdy już taka potrzeba niestety nastąpi). I taka kara nijak ma się do wyżycia się , niepohamowania się, frustracji czy tego typu bzdetów zaburzających Miłość.

"Co do uderzania się małżonków, to jest to nie do zaakceptowania jak dla mnie. Nie wiem co to za małżeństwo, w którym małżonkowie strzelają się po twarzy, żeby było im lepiej..."
Nie no, od razu trzeba zaznaczyć, że oczywiście facet raczej nie prawa uderzyć kobietę w twarz choćby nie wiadomo co ( co najwyżej kobieta może dostać klapsa w pupę). Oczywiście kobieta może uderzyć faceta w twarz, bez skrępowania (gdy oczywiście ten "zasłuży").
I Mniszek, trochę sprowadziłeś do absurdu karę cielesną i zrobiłeś z tego sadomaso( zboczenie). Chyba nie dostrzegasz wartości kary fizycznej zastosowaną nawet na małżonku.

Gdyby chodziło Ci o Miłość to inne pytania nurtowałyby Ciebie, np. jak wyzbyć się egoizmu, jak być cierpliwym, jak przebaczać etc. Nie powołuj się więc na miłość, kiedy chcesz krzywdzić drugiego człowieka. Prawego życia człowiek uczy się (jeśli chce) każdego dnia, całymi latami, to proces wymagający wysiłku, samozaparcia, świadomości bycia słabym. A Ty chcesz nauczyć tego używając pięści? A kimże Ty jesteś abyś mógł tak poniżać drugiego człowieka? Tak - poniżać, nie łudź się, że przywoływać do prawości.
A tak w ogóle to czym według Ciebie jest prawość?

Wyjaśnij, o co chodzi z tą wiedzą ciała.