Mam kolegę. Oryginalny jest, ale nie jest złym człowiekiem. Jak mi opowiadał jaki mu małżonka z mamunią życie zgotowały to włos na głowie się jeży. Ponad 10 lat w małżeństwie, dwoje dzieci i 8 lat na kanapie w holu. Mówię-chłopie, czy ty masz jeszcze choć trochę szacunku do siebie? Po co tam siedzisz? Jak jej dobrze z mamą to niech sobie razem żyją. Ale siedzi i czeka. Tam już dochodzi od dawna do rękoczynów i nie raz sama teściowa go okładała. Za wymyślone bzdury. Pyta, co ja bym zrobił-oddał teściowej i już więcej by mnie nie widzieli. Łatwo radzić, dopóki pewnej analogii w swoim życiu się nie znajdzie. Potrafię sobie radzić z żoną, a ona wie jak mi dokuczyć Czasem konflikt się eskaluje. Do tego wyczuwam u niej podszepty i rady z zewnątrz. Szybko się teraz znormalizowała. Wczoraj razem na podwórku ze mną pracowała, mimo że nie kazałem, nie musiała bo i pogoda zła była na pracę, w nocy była już normalna. Dzisiaj siedziała jak zbity pies, mimo że ja przeszedłem już do normalnego życia, udając że nie pamiętam, że nic nie było. Ma trochę w życiu przechlapane. Rodzina ją wykiwała i odseparowała na amen, do tego jakieś tam babskie fochy, zazdrości. Bo ten ma tyle kasy, ten dom stawia, ten kupuje samochód-no tak, ale zobacz że lat po ślubie i dzieci nie mają. Jak masz mało to idź do pracy. I pazerota poszła, ale fakt, że jest dużo lżej.