Witam. Jestem studentem zaocznym, mieszkam i pracuję w swojej rodzinnej miejscowości (poza swoim zawodem). Niedawno udało mi się dostać pracę, w kierunku który mnie interesuje i jest zgodny z moim wykształceniem. Żeby zacząć tę pracę konieczna będzie przeprowadzka do dużego miasta. Mama nie chce żebym się przeprowadzał, płacze i chciałaby żebym został w domu chociaż do czasu końca okresu studiów. ja postanowiłem wykorzystać szansę, ponieważ później może się taka nie powtórzyć. Na aktualną pracę nie narzekam, jednak bardzo chciałbym rozwijać się w swojej specjalizacji. Jak przekonać mamę żeby nie przejmowała się moją wyprowadzką? Mówiłem że będę przyjeżdżał w rodzinne strony w każdy wolny dzień ale to nic nie dało
Pozdrawiam

Wykorzystaj szansę. Wyprowadź się. Piszę serio.
Myślę, że warto przyjąć do wiadomości, że przekonanie mamy może być niewykonalne. Trudno, trzeba dorosnąć i odejść. Dzieci nie należy wychowywać dla siebie, lecz wypuszczać w świat.
Czy mama mówi, DLACZEGO chce, byś został?
To by ułatwiło argumentację.

Przyjazdy w każdy wolny dzień są absurdalne, bo nie dają szansy na kawałek niezależnego a wolnego czasu. Masz do niego prawo. Do czasu na nowe kontakty, relacje itd. Nie możesz być uwiązany, zagarniany. Uważaj - na razie "chociaż do końca studiów", potem znajdzie się następne "chociaż".
Płacz bywa narzędziem przemocy emocjonalnej (czasem podświadomej).

Nie piszesz o tym, jakoby mama była obłożnie chora, totalnie niesamodzielna itp. - więc to raczej nie ta sytuacja.

Jeśli teraz ustąpisz, zawsze będzie powód, żebyś jeszcze nie teraz się wyprowadzał. Im rodzice starsi, tym może być trudniej się wyprowadzić. Przemyśl to. Czas będzie prawdopodobnie działał przeciw Tobie.

Nie przekonuj jej, po prostu to zrób. Jeśli będziesz ją często odwiedzał i zobaczy, że jesteś szczęśliwy, to z czasem sama zrozumie, że podjąłeś dobrą decyzję.

Zostań z matką, bo kto ci zupkę ugotuje i majtki upierze...?

Byłabym za tym, żebyś się wyprowadził. Dostajesz szansę życiową, a kiedyś trzeba sobie życie poukładać. Zacząć samemu gospodarować własnym domem i czasem.

Wyprowadż sie, i jeszcze napomnij matke ze Ci nieuzasadnione szantaże emocjonalne urzadza. Jak wierzaca to zaprowadz do ksiedza i niech jej wylozy kawe na ławe. Dzieci sa ma nie po to aby je do siebie uwiazać tylko wychować i wypuscic w swiat

Nie przekonuj mamy, po prostu to zrób.

Z perspektywy 32 lat życia mogę napisać bez żadnych wątpliwości: wyprowadź się i powiedz mamie, że bardzo Cię krzywdzi tymi szantażami emocjonalnymi...

Trzeba szansę wykorzystywać, nie można się oglądać do końca życia na zdanie mamy, taty, wujka, siostry...