Czy da się jakoś osobę przekonać do ślubu? Osoba ta nie ma żadnej stałości, mieszka z chłopakoem ale nie wie czy chce z nim być zawsze i nie wie czy on chce być z nią.
Żyje w zawieszeniu co ja unieszczeęśliwia aczkolwiek mówi po co ślub przecież on też niczego nie gwarantuje, że i tak katolicy sie rozstają że w ogóle po co ślub. Czy dawać jakieś argumenty czy dać sobie spokoj z przekonywaniem?
Nie trafiaja argumenty ze slub jest juz jakims zobowiazaniem i deklaracja ktorej raczej sie nie czyni jesli nie chce sie z kims być na zawsze.

Nie przekonasz kogoś, kto jest niedojrzały i nie widzi sensu w wiązaniu się z kimś na stałe.

To nie jest niedojrzałość a jedynie godzenie sie z "konieczności" druga strona nie chce slubu zatem zaczynasz wierzyć ze przecież slub i tak nic nie daje i ludzie sie rozstają i ze faktycznie nie ma sensu bo po slubie tez sie rozstac mozna

To jest niedojrzałość, bo jeżeli druga strona nie chce ślubu i nie widać szans na zmianę, to taką osobę się zostawia, a nie tkwi w związku bez przyszłości.

Wydaje mi się że ślub - jeśli mówimy o sakramentalnym małżeństwie - to tak poważna sprawa że powinien być poprzedzony wolna decyzją samych zainteresowanych, a nie służyć do zalegalizowania wspólnego mieszkania jakiejś pary, zwłaszcza gdy jedno z nich nie jest w ogóle nim zainteresowane. Dlatego osobiście uważam że namawianie innych do ślubu jest złą praktyką - czy innym jest ewentualne nakłanianie do przyspieszenia ślubu, gdy sami zainteresowani małżeństwo chcą zawrzeć, ale odwlekają to w czasie. Bo w istocie ta osoba ma rację - sakramentalne małżeństwo to nie jakiś glejt zapewniający dozgonność w praktyce. W takiej sytuacji jak piszesz sensowniejsze dla mnie jest wskazanie że takie zachowanie do niczego nie prowadzi ani teraz ani w przyszłości. Były przeprowadzane badania z których wynika ze bardziej trwałe są małżeństwa gdy przyszli małżonkowie zamieszkiwali ze sobą dopiero po zaręczynach, oraz wskazujące że bardziej trwałe są związki w których decyzja o podjęciu współżycia była odłożona w czasie. Jest prawda w tym że jeśli coś przychodzi łatwo to się tego nie szanuje, a gdy trzeba się wysilić by coś zdobyć, to automatycznie to zyskuje w oczach - to dotyczy w zasadzie obu płeć, ale szczególnie mężczyzn.

Wbrew pozorom to bardzo głęboki i poważny temat, który sprowadza się do zaniku wiary, że sakramenty święte coś człowiekowi dają (argument: "katolicy tez się rozwodzą").

No bo katolicy się rozwodzą i co więcej wchodzą w nowe związki. Jeśli ktoś nie wierzy w nierozerwalność sakramentu małżeństwa to jego zawarcie nie sprawi że będzie dozgonnie w nim trwać. Jest też różnica czy dla kogoś wiara to fundament czy kwiatek do kożucha. Jak wynika z wypowiedzi sachol mowa jest o parze która mieszka ze sobą - można dorozumiewać że ze wszystkimi tego konsekwencjami - w której jedno nie chce wchodzić w małżeństwo a drugie się z tym godzi. Niezaprzeczalnie to wskazuje na poważne niedostatki wiary u zaintereswoanych - nie tylko że sakramenty święte coś dają. Nakłanianie do zawarcia małżeństwa w takim przypadku to za przeproszeniem przysłowiowe rozpoczynanie od dupy strony. I bardziej prawdopodobne jest w takim przypadku niegodne przyjęcie sakramentu niż współpraca takiej pary z łaską.

Wszystko to słuszne co napisałaś, ale trzeba sformułować jakąś konkluzję, ja proponuję diagnozę banalną:
Sakramenty nie działaja bez wiary przyjmującego

oraz leczenie sytuacji:
Sakramenty powinny być wydawane w sposób ograniczony i tylko do ograniczonego kręgu ludzi z wiara potrzebną do ich mocy.

i na końcu mały przypis:
Sakramenty szafowane "na wzbudzenie" wiary to po pierwsze: nieudany eksperyment, po drugie: bluźnierstwo, bo to rzucanie pereł przed wieprze i po trzecie zabijają wiarę w sakramenty u osób, które obserwuja ich bezowocność u ludzi, którym wydano je lekkomyślnie [bohaterka temat]

Jesli ktoś dopuszcza (nawet w "zamiarze ewentualnym" rozwód to nie jest w stanie zawrzeć małżeństwa.
Zgoda. Niestety, to mozliwe. Zależy od sytuacji duchowej tych osób.

Nie chodzi o to zeby ja naklonic do slubunz tym czlowiekem ale bardziej zeby wziela odpowiedzialnosc i nie godzila sie na to co jej nie odpowiada czyli jesli chxe slub to aby do tego dazyła a nie godziła sie z konieczności. Ale brak oparcia w wierze mimo ze kiedys chodziła do kościoła bardzo utrudnia to zadanie.
Odnosze wrazenie że Kościoł zbyt pochopnie udziela ludzia nieprzygotowanym slubu sakramentalnego.i przyczynia aie do obrazow takich malzenstwa jak obecnie

Ja się na małżeństwie nie znam, ale coś tam już kiedyś słyszałam o naukach przedmałżeńskich czy jak to się tam zwie.
Kościół też nie bardzo może przeprowadzić egzaminu z przygotowania do ślubu, podobnie jak nie może sprawdzić, czy osoba przystępująca do Komunii na 100% nie ma na sumieniu grzechu ciężkiego. Na tym, który chce dostąpić jakiegoś sakramentu, też ciąży pewna odpowiedzialność.