Ile masz lat?

Powiem Ci tak: Mam 15 lat stażu małżeńskiego i czułbym się bardzo niefajnie wiedząc, że żona rozmawia ze swoimi koleżankami o intymnych szczegółach naszego małżeństwa.

Faceci sie ciesza raczej jak zona ich wychwala kolezanka

Mniej filmów, więcej rzeczywistości.

To rzeczywistość. Widocznie kazdy jest inny

Przyjaźń nie polega na tym, że wiem o drugiej osobie wszystko, tylko na zaufaniu, przywiązaniu, etc. Niektóre rzeczy można, czasami trzeba, zostawić dla siebie. To szacunek do własnej prywatności. Sfera seksualna jest delikatna, intymna i w tym między innymi kryje się jej piękno. Nie niszczmy tego piękna.

Na takie pytania nie ma jednej prawidłowej odpowiedzi, bo ludzie są po prostu różni.
Ja mam osobiście bardzo wysoki próg intymności; nie przeszkadza mi, by żona rozmawiała szczerze o czymkolwiek z innymi ludźmi. Z kolei moja żona ma większą potrzebę zachowania pewnych spraw pomiędzy nami.

W tym po prostu trzeba się dogadać. A nawet jeśli druga strona nie chce, by coś wychodziło poza małżeństwo, nie musi być to wiążące. Nie zawsze da się wszystko przegadać w małżeństwie, czy otrzymać niezbędne wsparcie od żony/męża.

No ale są chyba jednak pewne granice.

Relacja małżeńska zakłada pewną wyłączność. Także co do treści.
Czy mąż byłby zadowolony z każdej informacji, jaką przekazujesz przyjaciółce? siostrze? itp.
Mąż ma większe prawa, bezdyskusyjnie większe prawa do dysponowania wiedzą o wspólnych rzeczach / sprawach małżonków niż przyjaciółka.
Jeśli jego by to raniło, nie mów przyjaciółce.
Jeśli chcesz to mówienie przed nim ukryć, jesteś nielojalna wobec męża. Jemu ślubowałaś być uczciwa.
Intymności się nie rozgłasza. To jest nieprzyzwoite, niedobre, wbrew szacunkowi do Waszego wewnętrznego świata.
Nie wszystko na wynos.

Nie opowiada się też mężowi o sekretach przyjaciółki.

No w tym sensie, że każdy jakieś granice ma, to tak. Ale nie ma sensu własnej wrażliwości uznawać za powszechnie obowiązującą.

Nie chodziło mi o to, że każdy ma jakieś granice, bo są i tacy, co granic w ogóle nie mają. Oczywiście, jedni są wrażliwsi, inni mniej, każda sytuacja jest trochę inna, natomiast sądzę, że można też postawić pewne ramy obiektywne (np. nie rozpowiadać intymnych szczegółów, nie dyskutować o obszarach życia seksualnego w szczegółowy sposób - z przyzwoitości).

Pewnie można, tylko po co? Co by Twoja praprababcia powiedziała o obiektywnych granicach, które powinny Cię obowiązywać, gdyby przeczytała, jakie tematy dyskutujesz (choćby w sposób ogólny) na publicznym forum?

Dla skromności i uszanowania własnej prywatności. Zbyt szczegółowe i nieodpowiednie rozmowy o seksualności mogą też prowadzić do grzechu.

Ramą obiektywną nie jest kultura. Bardziej etyka, religia, etc.

Religia/etyka nie wypowiada się o tak szczegółowej kwestii jak granica tego, o czym można rozmawiać z przyjacielem. Dlatego dałem przykład z prababcią, bo niektórym umyka, jak bardzo zmiana kulturowa oddziałuje na te granice, które w tym zakresie mają charakter kulturowy.
Uczciwość małżeńska domaga się, by nie rozmawiać za plecami, choć pewnie też są okoliczności i ważne przyczyny, dla których trzeba odstąpić od takiej ogólnej zasady.

A to, że grzechem jest np. obgadywanie? Zgrzeszyć można i słowem. Albo słowo może prowadzić do grzechu.