Dzień dobry. Chciałbym się dowiedzieć czy istnieje w prawie kanonicznym pojęcie błędu obustronnego przy zawieraniu związku małżeńskiego? Czy w procesie unieważnienia małżeństwa jeden z małżonków może wnieść skargę niejako również na siebie przykładowo wnosząc jako powód wykluczenie obustronne potomstwa, które doprowadziło w konsekwencji do wygaśnięcia uczucia i rozstania? Z góry dziękuję za odpowiedź.

Nie ma procesu unieważnienia małżeństwa. Jest stwierdzenie nieważności, jeżeli małżeństwo było nieważne od początku.
Wykluczenie chęci posiadania potomstwa, może być początkiem rozpoczęcia badania, czy to małżeństwo jest ważne. Chyba na protokole przedślubnym, w kancelarii was o to pytano? Co wtedy powiedzieliście?
Przysięgaliście także, oboje przed ołtarzem,że "chcecie przyjąć potomstwo, którym was Bog obdarzy".
Pozwól sobie przypomnieć,że w KK posiadanie potomstwa jest celem małżeństwa. Uczucie, lub jego brak, nie ma tu nic do rzeczy.
Tak na marginesie: w wielu małżeństwach uczucie wygasa, jednak małżonkowie trwają przy sobie kierując się miłością wg św Pawła.

Ja już odpowiedziałam na innym forum, gdzie jest to pytanie. Powtórzę: pisząc pozwy, gdy tylko jest to zasadne, to z punktu widzenia prawa nie ma przeciwwskazania, aby nie wyjść z tytułem również po swojej stronie. Winno się jednak wziąć pod uwagę czy zostanie to potwierdzone dowodami.
Kłaniam się!

To ciekawe, bo mnie nikt przy spisywaniu protokołu o to nie pytał. Co więcej, ksiądz celowo, rozmyślnie i samowolnie nie wypowiedział w czasie ceremonii pytania o przyjęcie potomstwa. Tłumaczył się, że ze względu na wiek panny młodej (47) pytanie to nie miało jego zdaniem sensu.

Obrzęd Sakramentu Małżeństwa przewiduje możliwość opuszczenia pytania o przyjecie i wychowanie po katolicku potomstwa gdy przemawiają za tym okoliczności. Tu ksiądz najwyraźniej uznał że taka okoliczność zachodzi z uwagi na wiek narzeczonej.

Jakie okoliczności wieku są zasadne? Moja sąsiadka, w której żyłach płynie hiszpańska krew, twierdzi, że jej ciotka w Hiszpanii zaszła w ciążę po 50-ątce. Mamy w Księdze Rodzaju zapis:
, chociaż może wtedy inaczej liczono wiek ludzi (?). Elżbieta chyba też nie była młoda, gdy począł się Jan.

No wiesz.. W dawnych czasach to 20-letnia panna była starą panną..

Jeśli to pytanie do mnie to myślę że chodzi o wiek w którym w zwykłym porządku rzeczy nie spodziewa się już zajścia w ciąże. To raczej fakt notoryjnie znany że wraz z wiekiem płodność kobiety spada i przypadki - raczej incydentalne -ciąży w okresie menopauzalnym tego nie zmieniają.
Poczęcie Jana było cudem, tak jak poczęcie Izaaka przez Sarę o której Pismo Święte pisze że miał 90 lat. Dal Boga nie ma nic niemożliwego, i jakiekolwiek okoliczności wieku są zasadne

Nic nie rozumiem. Zostałeś oszukany co do wieku narzeczonej ?Gdzie ten obustronny błąd?.

Popatrz kogo zacytowałaś...