Chyba odpisujesz Maćkowi, nie mi? Ja napisałem żebyś zerwała z nim kontakt bo jest przypadkiem nie do naprawienia.

Natalia22, trzeba wybaczyć, ale wtedy, gdy ktoś pragnie tego przebaczenia.
Gdy się nawróci, zrozumie swój błąd - przeprosi.
Jeżeli żyje i ma możliwość to zrobić, a przeciwnie nie robi tego, tylko czyni nadal to zło, to znaczy, że nie chce naszego przebaczenia - odrzuca je.
Nie rzuca się pereł przed wieprze.
Skoro twoja matka żyje - współuczestniczka twojego cierpienia, to niech ona ponosi to odpowiedzialność opieki nad swoim mężem.
Cierpienie i krzywdę jaką doznałaś jest straszne i myślę, że to brzemię będzie ci ciążyć do końca życia, bo sama pamięć będzie dawała ci cierpienie.
Proś na modlitwie Boga, by pozwolił ci zapomnieć i dał ulgę w tym psychicznym cierpieniu, by twoje rany, które krwawią mogły się choć trochę zagoić. Trudno zagoić takie rany, ale z Bożą pomocą jest to możliwe.
Ty możesz jedynie powiedzieć ojcu niech się nawróci, puki jeszcze ma szansę, bo piekło jest wieczne. Powiedz mu o tym. Ostrzeż go, by wiedział. Jeżeli cię wyśmieje - wyszydzi, to jego już problem. Niech się modli i prosi Boga o przebaczenie.
Nie czuj się w niczym winna. Możesz jeżeli będzie taka sytuacja poinformować instytucje państwowe o potrzebie pomocy temu człowiekowi. On nie dał ci życia - on ci je zabrał i zniszczył.
Zło jakim jest przesiąknięty nie da się opisać. Zniszczył niewinność własnego dziecka. Zniszczył twoje uczucia, bezpieczeństwo, radość i poczucie wartości. Nie pozwól mu się więcej krzywdzić przez wyzwalanie w sobie poczucia jakiejkolwiek winy wobec niego.
Módl się, by Bóg pomógł ci żyć z takim piętnem i by dał ci ukojenie w bólu jakiego doznałaś.

Natalia22, jeszcze dam ci jedną radę.
Zgłoś tego dewianta do prokuratora, a otrzyma on opiekę na jaką zasługuje.
Nie może żyć bezkarnie i nie ponosić konsekwencji swoich czynów.
To, co robił swojemu dziecku podlega surowej karze wedle prawa ludzkiego.
Chronienie przestępcy, by uniknął kary nie jest dobrem.
Gdy trafi do więzienia, to dopiero wtedy może dojdzie do jego świadomości - jaką krzywdę ci uczynił i taka kara może mu pomóc a nie zaszkodzić.
Chronienie czyniącego zło, nie jest dla niego dobrem, bo to nie uświadamia mu, jakie zło czynił.
Człowiek musi ponosić konsekwencje swoich czynów, bo brak konsekwencji czyni go jeszcze większym złoczyńcą.
Powinien do końca życia odczuwać zło jakie ci uczynił i ponosić z nie karę.
Jeżeli nie ma świadomości swego czynu, to czeka go zakład psychiatryczny, który będzie go leczył. W wieku 60 lat może mieć jeszcze sporo lat przed sobą, by nadal czynić zło i czuć się bezkarnym.
Może odczuwanie tej kary zmienić tok jego myślenia.
Bezkarność jest złem, które czyni jeszcze większe zło.
Gdybyś jako dziecko nie ukrywała problemu tylko zgłosiła komu trzeba, to zło może było już by przerwane, a tak ty jesteś cały czas jego ofiarą.

Nie chce dochodzić sprawiedliwość w sądzie. Przegram ,nie mam dowodów ,nie mam świadków .Matka się wszystkie wyprze ,nie pomoże mi a większość tych zdarzeń miała miejsce w jej obecność. Upokorzę się i ośmieszę .. a .ojciec wszystkiego się wyprze. Obnażę się przed obcymi ludzi i to będzie mnie wiele kosztowało a i tak nic nie zyskam .

Szczerze mówiąc ja będąc nastolatką nie miałam świadomość że to co się dzieje między mną a moim ojcem jest złe ,myślałam że to normalne . Że tak jest w każdym domu ? mama nic nie komentowała gdy ojciec łapał mnie za piersi. Dopiero z wiekiem zaczęłam zwracać uwagę na te aspekty i się buntować.

Nawet teraz będąc starszą ona wszystko bagatelizuje .

Niedobrze, ze nie chcesz działać.
1. Utwierdzasz go w bezkarności (pisała wybrana)
2. Utwierdzasz siebie w bezradnosci.
3. Niedawno pisałaś, że wsparłaby Cię w dochodzeniu spraw terapeutka. I co z tą informacją obecnie?
4. skoro nie chcesz działać przez sąd, nie chcesz probować dochodzic sprawiedliości, to co będzie, gdy ojciec zażąda drogą prawna opieki i alimentów? Skarzesz siebie sama na pomaganie mu.

Moim zdaniem, dobrze byłoby kategorycznie zakomunikować rodzicom, że nie godzisz się na to, by ojciec Cię obłapywał, i że chociaż nie miałaś świadomości tego wcześniej, to potępiasz to, co ojciec robił w przeszłości, chociaż wtedy nie mówiłaś tego. Nie wiadomo, jakie Twój ojciec miał i ma zrozumienie tych spraw (molestowania (chyba nie ma ogólnego kruczka prawnego na to w Polsce), nietykalności cielesnej innych, zmuszania do określonego zachowania). Być może w swojej nieświadomości uważał, że to, co robi, nie budzi żadnych zastrzeżeń. Różne rodziny mogą mieć różnie wypracowane zachowania i doświadczenia (np. podobno rodzina jednej mojej koleżanki paradowała w domu bez ubrań lub tylko w bieliźnie, wiec ich się raczej nie odwiedzało). Dodatkowo Twój ojciec mógł być pod wpływem środków odurzających, więc mógł mieć też zaburzoną ocenę działań. Ważne jest, żeby ojciec na trzeźwo usłyszał (może warto napisać list wyjaśniający), czego od niego oczekujesz i potwierdził, że to zrozumiał. Chyba ojciec Cię nie pobije, jednak jeśli byłaby taka obawa, to chyba lepiej trzymać się od niego z daleka.

Wspolczuje Ci,że nie masz wsparcie w matce,Jej było dobrze z ojcem, ktory pił,tego nie mogę zrozumieć. Matka zwsze jest nakważniejszą w życiu dziecka,córki,za ktora powinna stac murem wobec zlych zachowan ojca/męża.

hej


Próbuję udowodnić Natalia, że z przyjemnością możesz nosić w sobie IV Przykazanie i z miłą chęcią możesz czcić ojca swego i matkę swoją mimo pewnych krzywd.


A czy Twój tata skorzysta z możliwości leczenia?
Raczej nie skorzysta, bo pewnie twierdzi, że taki jest i trzeba go takim zaakceptować, albo że w sumie to on nie ma problemu, a raczej to naokoło ludzie mają problem...
Ale na pewno, jeżeli z miłości będziesz ku tacie, to na pewno coś dobrego zacznie z tego wynikać. Tylko czy najpierw miłujesz siebie?
Na pewno za spłodzenie powinnaś być wdzięczna tacie i jest to największy dar który od niego otrzymałaś i uważam że nic nie jest w stanie przykryć tego daru. Choćby największe zło, które doświadczyłaś z jego strony, czy doświadczysz. I oczywiście to że Cię mama odżywiała, gdy byłaś w niej i gdy Cię urodziła, to też są największe dary, które mogłaś otrzymać od mamy. I choćby tylko z tego względu po prostu chce się czcić rodziców. Nie jest tak? Według mnie za bardzo skupiasz się na krzywdach, Natalia. I do wolności od tych krzywd po prostu potrzebujesz z głębi serca wybaczyć. I miłować (ok, twardo).


Zgadzam się, tylko Tobie bardziej chodzi o głębsze pojmowanie rodzicielstwa.

*W najbliższym czasie raczej nie odpiszę, bo mam czasochłonną pracę, także poproszę o wyrozumiałość*

Specjalnie męczące to nie jest.

Chciałam napisać do was ponieważ ..potrzebuje powiedzieć to komuś ,to co czuje .

Pojechałam do swojego rodzinnego domu na święta ,podzielić się opłatkiem z matka i ojcem , nie wytrzymałam tam długo ,przesiedziałam do końca wigili. Choroba ojca jest zaawansowana ,wciąż pije i wygląda jak chodząca śmierć brudny ,śmierdzący ,przebity i docpiany menel który nie potrafi nawet iść na cmentarz trzeźwy do swojej matki ,obcy ludzie na cmentarzu zwracali mu uwagę jak szedł chodnikiem ,wytykają go palcami...

Na wigili cały stół w pokoju gościnnym latał w powietrzu ,cała zastawa ,szklanki sztuce ,talerze wszystko rozprysło się o ściane ,wazon z kwiatami wylądował na głowie mojego ojca..

ale to wszystko to jest nic ,moja matka powiedziała mi w nerwach że zaraz po tym jak urodził się mój młodszy brat ,zaszła w trzecią ciąże .. ..to była dziewczynka ,ona pobadała się aborcji,po prostu ją zabiła. .Podobno zapłaciła nielegalnie za zabieg lekarzowi . Bała się urodzić koleje dziecko takiemu człowiekowi ..

Aborcje moze odpuscic kazdy kaplan. Nie ch sie wyspowiada.
Skoro ona nadal jest z tym ojcem to raczej nie potrafi od niego odejsc.
Bardzo przykra sytacja

Nie wiem czy ona w ogóle tego żałuje ..W dodatku to babcia (jej mama ) dała na to pieniądze. ..I pewnie również ją na to namówiła.

W głowie mi się to nie mieść , ja prawdopodobnie miałam/mogłam mięć siostre.

Natalia, bardzo Ci współczuję. Nie powiem Ci co masz robić, ale powiem Ci co ja bym zrobiła. Odcięłabym się od takiej rodziny i ewentualnie tylko z daleka się za nich modliła. Nie bałabym się żadnego potępienia że nie przebaczam czy coś w tym stylu, bo nawet Pan Jezus potrafił powiedzieć którz jest moją matką i braćmi i że to ten co pełni wolę Ojca mojego, a wolą Ojca jest żeby matka i ojciec kochali swoje dzieci. Tak uważam przynajmniej. Nie muszą nic heroicznego robić wystarczą minimalne standardy a tu nawet takich brakuje. Specjalnie powiedziałam co ja bym zrobiła żeby nic Tobie nie narzucać. Tylko jedna mogłaby być dla mbie przeszkoda że nie ma gdzie iść ale żadna inna gdybym była na Twoim miejscu.

Podziwiam cię Natalia, że w tak trudnej rodzinie, starasz się być katoliczką. Zmówię różaniec w twojej intencji byś trwała jak ciemność i zwątpienie będzie przychodzić. Ja też walczę o 4 przykazanie mniej więcej z tych samych powodów co ty.

Czy dowiadywaliście się o sądownie nakazane przymusowe leczenie odwykowe?