Tak. Przyjmuje się, że zakochanie trwa do trzech lat(związane z stężeniem fenyloetyloaminy(PEA)). Po okresie zakochania(chyba nikt nie wchodzi w związek małżeński na fali zakochania) powinno nastąpić chęć cementacji związku poprzez jego sformalizowanie tzn. małżeństwo(i żyli długo i szczęśliwie).

Człowiek, który nie rozpoczął współżycia nie ma takiego "parcia". Tak samo człowiek, który się nie masturbował nie czuje potrzeby tego robić.
Gorzej, kiedy już się zacznie.

Ja nie rozpoczęłam współżycia do tej pory. A również wydaje mi się to dziwne -takie zwlekanie latami ze sformalizowaniem związku małżeńskiego. Rok półtora ,maxsymalnie dwa lata -potem można pomyśleć o ślubie. 4 lata to za długo.

Zależy od wieku, tego z dowodu jak i psychicznego.
Zwróć też uwagę na to, co napisał ESI

Czytałam to co napisał ESI-ale teoria teorią a życie życiem. Jeśli mężczyzna potrzebuje nie wiadomo ile lat na podjęcie takiej decyzji to można tak czekać w nieskończoność aż się zdecyduje, a w końcu może wcale do ślubu nie dojdzie. Myślę że przez 2 lata spokojnie można kogoś na tyle dobrze poznać aby nie patrzeć na tą osobę przez różowe okulary czy myśleć że jest jakimś ideałem z nadludzkimi mocami

To zależy tez od wieku kobiety -młoda dziewczyna może czekać latami bez żadnego uszczerbku dla Siebie ale kobieta przed 30 już nie ,bo oprócz wrażenia ze marnuje najlepsze lata swojego zżycia dla relacji która wcale nie musi być dla niej przyszłościowa ,nic więcej nie zyska.

No tak
Osobiście jednak nigdy nie zdecydowałabym się na małżeństwo tylko dlatego, że tyka mi zegar. Można zostać z mężem, który nie chce być mężem i bez dziecka To dopiero katastrofa.

Mężczyzn nie dotyczy ten problem ,to kobiety są bardziej ograniczone w tym względzie . Zwłaszcza jeśli chodzi o macierzyństwo, w pewnym wieku po prostu stracone lata są cenne .Nie mówię ze należy brać ślub tylko ze względu na tykanie zegara ale też nie przedłużać tego latami bo `i tu ta teoria ze stężeniem fenyloetyloaminy

W zasadzie teoria gender mówi, że człowiek może się wyzwolić z "kajdan" swojej biologii. Chyba stąd in vitro dla karierowiczek.

Nieee, absolutnie nie można kierować się wiekiem kobiety przy podejmowaniu decyzji o ślubie. To może pójść za daleko - nie mogę mieć dziecka z mężem, zegar tyka to skoczę w bok byle było dziecko.
Jak ślub to z miłości i bez jakichkolwiek nacisków. Nie każdy musi mieć dzieci.

To kobieta ma czekać kilka lat z nadzieją aż mężczyzna zdecyduje się na ślub ,nawet jeśli jest już po 30 i może stracić szansę na macierzyństwo ?w imię idei bo nie każda musi mieć dzieci ? Takie głupie kobiety w ogóle istnieją?

Nikt nie każe się żenić nikomu z przymusu ale mężczyzn jest wiele i można znaleźć takiego który będzie bardziej pewny i zdecydowany co do swoich decyzji.

Moja kuzynka będąc w moim wieku tkwiła w takim przechodzonym związku prawie 5 lat bez perspektyw na małżeństwo ,aż nie chciała dłużej czekać. Następny kandydat zdeklarował jej się po roku czasu i jest dziś szczęśliwą mężatką ,także tego męczyć się nie trzeba ,ona i tak za długo czekała nie wiadomo na co.

Słabe jest zwlekanie przez mężczyznę i słabe też jest "łapanie" kandydata na ojca. Gdzie tu miłość i jak niby taka para ma wytrwać do końca życia?

A mężczyźni nie szukają odpowiedniej kobiety na żonę ? i między innymi dobrej matki dla swoich dzieci? bo wydaje mi się ze tak ,po prostu mają w tym względzie dużo więcej czasu i możliwość.

Nie ma nic złego w tym ze komuś zależy na założeniu rodziny a nie wiecznym bujaniu się ze sobą czy chodzeniu za rączkę. Tak samo dobrze jak ktoś otwarcie o tym mówi.

Po 1
Najwyższy czas nauczyć się czytać ze zrozumieniem. Napisałem wyraźnie zakochanie trwa do trzech lat. Osoba normalnie wnioskująca odbierze to, co napisałem mniej więcej tak:

O ESI napisał, że zakochanie trawa do trzech lat a więc w przedziale czasu od roku do trzech lat, czyli u niektórych osób proces ten jest krótszy a u innych dłuższy. Więc nie wiem gdzie to się nie zgadza z tym, co napisałaś Ty.


Po 2
W taki razie, dlaczego jest tak wiele rozwodów z powodu „niezgodności charakterów”? Skoro dwa lata wystarczą na poznanie kogoś xD.

Co jest złego w bujaniu się za rączkę – przecież wiele małżeństw posiadając dzieci buja się za rączkę?Ba! Uważam, że jest to wyraz bliskości między dwojgiem osób.

Po 1 to przestań bo Ci żyłka pęknie ,zwłaszcza w taki upał

Po 2 rozwodów jest tak wiele ponieważ ludzie nie traktują poważnie przysięgi małżeńskiej ,odrzucają naukę kościoła katolickiego i żyją w grzechu ciężkim . Dzisiaj ludzie biorą ślubu nawet po 10 latach , więc poznają się wystarczająco dogłębnie dlatego to nie kwestia niezgodność charakterów tylko braku relacji z Bogiem . Jest mnóstwo szczęśliwych ,zgodnych małżeństw zawartych w stosunkowo krótkim czasie więc takie zwlekanie jest bez sensu niczego nie gwarantuje ani nie przesądzą.

Bujanie się za rączkę w sakramentalnym małżeństwie pewnie musi być fajne ale już w konkubinacie chyba raczej nie.

Kobieta też człowiek, ma swój rozum, niewiele musi, ewentualnie może:) Jak się uprze to i ślub wymusi - bo może.
Inna sprawa, że dwoje ludzi żyjących ze sobą ileś lat powinno się już na tyle poznać, by wiedzieć czy będzie ślub czy go nie będzie. W końcu od tego jest okres poznawania się by rozmawiać na takie tematy i w razie czego wiać, gdzie pieprz rośnie a nie trwać w związku bez perspektyw aż 5 lat. Tak mi się wydaje.


Ja bym powiedziała, że w imię wolności drugiego człowieka Facet ma prawo nie chcieć się żenić po np. 2 latach, tak jak kobieta ma prawo go z tego powodu zostawić.


O to, to


Jest mega fajne