Witam państwa,mam na imię Iwona i mam 52 lata. Piszę tutaj ponieważ już nie wiem co mam robić. Otóż niedawno dowiedziałam się że moja 23-letnia córka uprawia seks pozamałżeński. Zawsze była idealnaą córką,studentką i dziewczyna. Jesteśmy z porzadnej katolickiej rodziny a nie jakiejś patologii. 23 lata to o wiele za młody wiek na takie rzeczy. Powinna się teraz skupić na nauce a nie chłopakach. Pozatym od zawsze wpajalismy jej że to grzech,że cnotę należy trzymać dla tego jedyne poślubionego przed Bogiem. Przyparta do muru przyznała się że od kilku miesięcy współżyją. Nie pomagają prośby i groźby by go zostawiła bo twierdzi że go kocha. Ona jego może tak ale on traktuje ją jak przedmiot seksualny,gdyby tak nie było czekałby do ślubu. Znajomy ksiądz powiedział bym zakazała jej się z nim spotykać,gdy to usłyszała zagroziła że się wyprowadzi. Tyle lat nauki,dobrego wychowania na nic. My z mężem sami przeżyliśmy swój pierwszy raz po ślubie w wieku 27 lat a ona takie coś. Już nie mam do niej siły. Próbowałam jej grozić że jeżeli nie zostawi tego chłopca nie jest już nasza c4órka a ona komentuje tylko że j stesmy nienormalni.
Już nie wiem co mam zrobić. Nie tak chcieliśmy ja wychować..

Jeśli się kochają i chcą żyć jak małżeństwo, to można im zaproponować i zachęcać, by się pobrali. To najbardziej naturalne rozwiązanie.

Jeśli córka nie miała solidnej i ugruntowanej formacji w wierze, to będzie ulegała temu, co proponuje świat.

I co znaczy to solidne ugruntowanie?

Oj, uczy życie pokory...

To wtedy, gdy człowiek jest gotowy oddać życie za wiarę, za Jezusa.

Co konkretnie masz na myśli?

Inni to, inni tamto? Aż tu nagle: wow? My jak inni??
I ogólnie, życie ma to do siebie, że wraz z upływem zdejmuje z wszelakich piedestałów. Hmm, ileż to takich potrafimy nabudować sobie w ciągu życia.. Aż po piedestał bezgrzeszności.

Krysia napisał(a):
Brandeisbluesky napisał(a):
To wtedy, gdy człowiek jest gotowy oddać życie za wiarę, za Jezusa.

Zgadzasz się, czy masz inne zrozumienie ugruntowania?

Jesteśmy z porzadnej katolickiej rodziny a nie jakiejś patologii.

Znajomy ksiądz powiedział bym zakazała jej się z nim spotykać,gdy to usłyszała zagroziła że się wyprowadzi

Próbowałam jej grozić że jeżeli nie zostawi tego chłopca nie jest już nasza córka a ona komentuje tylko że j stesmy nienormalni.
.

Pozatym od zawsze wpajalismy jej że to grzech,że cnotę należy trzymać dla tego jedyne poślubionego przed Bogiem