Hej.

Specjalnie założyłam konto tutaj (do tej pory tylko czasem przeglądałam to forum), aby napisać o mojej sytuacji z chłopakiem. Poznaliśmy się miesiąc temu. On ma 26 lat, a ja 22. On jest moim pierwszym chłopakiem, nadal jestem dziewicą i chciałabym żyć w czystości jak najdłużej, może nawet do ślubu.
Ostatnio właśnie poruszyliśmy temat naszej przeszłości związkowej. On powiedział, że co prawda nigdy nie miał dziewczyny przede mną, ale nie jest już prawiczkiem.
Szczerze mówiąc już samo to mnie zasmuciło. Jeszcze gdyby uprawiał ten seks w związku to nie miałabym z tym problemu. On powiedział, że miał jeden głupi wybryk z koleżanką, ale nigdy nic więcej.
Tydzień później powiedział mi, że mnie okłamał i strasznie źle się z tym czuje.
Wyznał mi wtedy, że rok temu w 25. urodziny poszedł do prostytutki. I to była jego pierwsza i jak dotąd jedyna seksualna przygoda. Rozpłakałam się, bo to było dla mnie za dużo. Mnie to po prostu brzydzi, że chłopak z którym się całuję, przytulam uprawiał seks z jakąś kobietą, która pewnie ma tysiące klientów na koncie. Nawet nie chcę sobie wyobrażać jak ten seks wyglądał.
Bronił się tym, że wszyscy jego koledzy mieli już dziewczyny, a niektórzy żony, a on nigdy nic i czuł się z tego powodu gorszy.

Nie wiem czy powinnam mu wybaczyć i żyć jakby nic się nie stało. To dobry chłopak, w dodatku raczej cichy i spokojny, nigdy nie podejrzewałabym go o takie rzeczy

Przeczytaj to:
http://www.katolik.pl/forum/read.php?f= ... 8&t=396248

Tylko że to akurat zbytnio nie wyjaśni sprawy autorki wątku, ponieważ jak pisze - Jeszcze gdyby uprawiał ten seks w związku to nie miałabym z tym problemu.

Tutaj jednak chodzi o inną sytuację. Jednorazowy seks z prostytutką, a to inna sprawa niż to że chłopak miał w przeszłości seksualne kontakty ze swoimi dziewczynami z którymi tworzył związki.

Spowiedź, testy na choroby weneryczne, nieuleganie presji otoczenia w sprawach seksu, zastanowienie się, czy rozumiecie, czym jest grzech — to chyba takie tematy, które Was dotyczą. Dlaczego nie miałabyś problemu, gdyby uprawiał seks w związku (przed ślubem), chociaż deklarujesz, że jesteś wierząca? Kościół naucza, że to jest grzech. Spotykam się z takim podejściem, że ludzie twierdzą, że są wierzący, ale nie mają problemu z tym, by grzeszyć, gdy uznają sobie, że grzech nie jest grzechem. Uważają, że Kościół nie ma racji w osądzie tego, co jest grzechem, a oni rację mają. A jak jest z Tobą?

Wybaczyć można i trzeba, tylko czy Ty będziesz potrafiła z tym żyć. Nie wybiegając myślą zbyt daleko, czy tu i teraz będziesz potrafiła być jego dziewczyną? Szczęśliwą... I bez obwiniania Ciebie, że nie potrafisz wznieść się ponad to, bo nawet wcale nie musisz. Co innego gdyby był Twoim mężem i dopuścił się takiego świństwa, wtedy byłabyś zobowiązana przynajmniej próbować, a w sytuacji kiedy on jest o m-ca Twoim chłopakiem - wolny wybór, zrób jak chcesz.

Dlaczego? Kedyś uprawiano działkę, dzisiaj "uprawia się" seks, no cóż.
Czy dla ciebie seks w związku nie jest grzechem?


Myślisz,że u was do seksu nie dojdzie?

Na pewno nie przeszkadzałoby mi to na tyle, żeby myśleć o zerwaniu z nim. Wolałabym prawiczka, ale bądźmy szczerzy - takich facetów w wieku 23 - 30 lat prawie nie ma.




Jest grzechem, ale bardziej mogłabym wybaczyć, gdyby chłopak robił to z miłości, a nie tylko dla wyładowania.





Pewnie dojdzie. Najbardziej bym się cieszyła gdyby stało się to po ślubie, ale wiem jakie są realia (szczególnie potrzeby mężczyzn). Wśród znajomych nie znam ani jednej pary, której udałoby się dotrwać w czystości do ślubu.

Gdyby się przez pół życia onanizował, to byś mu to wybaczyła, czy też dąsała, bo "zrobił to tylko dla wyładowania"? Jesteś obecnie na etapie zakochania, więc wiem, że emocje biorą górę, ale... poczekaj i przestań zajmować tym tematem.


Realia są takie, że jak teraz ustawisz sobie w głowie i w głowie Twojego chłopaka, że zero seksu przed ślubem, to jest to absolutnie do wykonania. Trzeba po prostu konsekwentnie się trzymać tego postanowienia.


I co z tego? To, że ktoś pokpił sprawę, nie oznacza jeszcze, że automatycznie Ty też musisz popełnić ten błąd.

Nie musisz spełniać tych męskich potrzeb, sorry, ale jesteś lalą z sex shopu lub panienką z pornosa? Boisz się że odejdzie jak ''mu nie dasz?''. Jeśli odejdzie z takiego powodu to wiele nie straciłaś.



A czy to znaczy że Ty musisz postępować tak samo?



Jest to jednak trochę inna materia niż zamówienie sobie prostytutki dla wyładowania.

Możliwe, ale nie zmienia to faktu, że nie została zdradzona.

Karolino,
wymagać trzeba też od siebie. Niedobrze, że dopuszczasz współżycie przed ślubem. Sorry, ale to od Ciebie zależy, czy się na to zgadzasz. Masz żal do chłopaka o jeden raz z niewłaściwą panią, z głupoty, bo czuł się gorszy , a sama dopuszczasz inną niewątpliwą głupotę.
Nie, nie pomyliłam się wskazując Ci link. Sytuacja jest w skutkach analogiczna. Grzech, niebezpieczeństwo chorób, rana w psychice itp.
Ewentualne "no my się kochamy" ani Ciebie, ani jego nie usprawiedliwi. Błądzisz, uważając, że w związku seks byłby dopuszczalny.
Facet popełnił błąd, Ty dopuszczasz kolejny. Z czego i jakim prawem chcesz go rozliczać?
Też jestem zdania, że Cię nie zdradził.
Nie masz mu nic do wybaczania.
Masz wybór: przyjmujesz go z taką przeszłością (która się stała, nie na zasadzie "nic się nie stało") albo nie. Kropka.

Zrób porządek z sobą. Ze swoim myśleniem o tym, co dobre, co złe. Wtedy będziesz mogła jasno spojrzeć i jaśniej stawiać wymagania.

A ta lektura może być w tym nieocenioną pomocą:

http://www.nonpossumus.pl/biblioteka/ka ... dzialnosc/

Zacytuję to, co uważam za bardzo mądre wypowiedzi w tym temacie (podkreślając tylko pewne stwierdzenia).






Od siebie dodam, że uważam, że jednak Karolina ma prawo czuć się zdradzona - mimo że nie byli w związku gdy zdrda nastąpiła.
Z drugiej strony dobrze o facecie świadczy (i o Jego podejściu do Ciebie Karolino) że nie mógł sobie dać rady z zatajeniem.

Rzecz pozostaje w sferze Twoich emocji - czy potrafisz przebaczyć i zostać w związku. Bo poza tym, "na rozsądek" to gość jest godny zaufania i chce być wobec Ciebie w porządku (przynajmniej z tego, co piszesz).

A może tak razem pójdziecie ku Bogu, ku odkryciu czystości przedmałżeńskiej itd?

Myślę że autorce wątku nie tyle chodzi o postrzeganie tej sytuacji jako zdradę, ale o to że taka przygoda wydaje jej się brudna, bardziej rzutująca negatywnie na całość niż to że chłopak dopuściłby się współżycia z dziewczyną w której byłby zakochany, z którą łączyłaby go emocjonalna więź.

I chyba tutaj jest ten problem o którym pisze autorka, ponieważ napisała że wiadomość o tym iż jej chłopak nie jest już prawiczkiem zasmuciła ją, a ta o spotkaniu z prostytutką dobiła i dopełniła całości.

Karolina96,
Mnie się wydaje, że przy ocenie pożycia przed ślubem poza grzechem (zrywanie przyjaźni z Bogiem!) warto brać pod uwagę też jego skutki w kształtowaniu się psychiki ludzi. Mogą on być znaczne i dalekosiężne. Z jednej strony masz jednorazową usługę (fuj!) seksualną, z drugiej zapewne wielkokrotne pożycie z całą emocjonalną otoczką związaną zapewne z zakochaniem się, nadzieją na budowanie przyszłości, sprawami związanymi z potencjalnym poczęciem dziecka itd. Martwi mnie to, że potencjalnie dopuszczasz pożycie z w związku emocjonalnym przed ślubem. Przecież i z niego może nic nie wyjść, a to z czym będzie się trzeba uporać może być znacznie więcej niż w przypadku grzechu z prostytutką. Sugeruję od tej pory postawić na czystość