Może tak a może nie. Zabrzmi to cynicznie ale to co mówi jedna strona warto podzielić na dwa, a czasem i trzy...
Z pewnością formuła nauk przedmałżeńskich nie jest optymalna.

Dlaczego "plagą"? Stwierdzenie nieważności małżeństwa nie jest niczym złym. Ba! jest nawet czymś dobrym, bo to stanięcie w prawdzie, ogłoszenie stanu faktycznego. Co najwyżej można mówić o pladze nieprawidłowo zawieranych małżeństw...

Szanowni Państwo,
witam, ja myślę, iż związek "jakiś" jest (przygotowanie do małżeństwa a jego zawarcie), niemniej przygotowanie to nie tylko to przygotowanie bezpośrednie, bliższe, ale i dalsze (rodzina), o czym bodajże w FC Jana Pawła II. Owszem, spotykam się podczas proces i z takimi stwierdzeniami, jak przytoczone, ale warto spojrzeć na temat głębiej.
Kłaniam się!

Konkretnej osoby? nie osób? Myślałam,że w małżeństwie sa dwie osoby, nie jedna. Cały czas ja, w dyskusji ani razu nie padło,że my mamy problemy, my byliśmy w kacelarii...


No proszę, to takie proste?


A ja owszem, słyszałam, tylko nie trąbiono o tym "wszem i wobec."


O tym że "samochwała w kącie stała" pisał Jan Brzechwa dawno temu, dzieciom ku przestrodze . Nie widzisz związku?

Mówienie o pozytywnym wyroku - zawsze tego unikam, jak kiedyś powiedziałam - małżeński proces kościelny to zgodnie z nazwą proces, a więc złożenie oświadczeń przez Strony, zeznania Świadków, ew. opinia Biegłego, ferowanie "wyroku" po pierwszym kontakcie, nawet jeśli informacje mogą wskazywać na pozytywne zakończenie sprawy nie jest dobre.
Pozdrawiam!

Rozmawiamy o sytuacji, w której znalazła się autorka wątku, a nie o mnie. Nastolatka z nieślubnym dzieckiem, z powodu uwarunkowań biologicznych i kulturowych wymaga otoczenia wyjątkową opieką, bo to ona w szczególnym stopniu ponosi konsekwencje takiej sytuacji. Być może przemawiają przez mnie emocje, włączył mi się "tryb tatusia" i po prostu szczerze z serca współczuję autorce wątku tego, co ją spotkało.


Zło zwykle prezentuje nam się jako atrakcyjne, łatwe rozwiązanie trudnych problemów. Sądzę, że łatwiej jest uciec od małżeństwa niż wytrwać w nim pomimo problemów, ale przyznaję, że są to moje teoretyczne rozważania. Na ile w praktyce jest to proste nie wiem, nie mam doświadczenia w tym zakresie.


Zwykle zakładam, być może naiwnie, że ludzie mówią prawdę, o ile nie ma przekonujących dowodów na to, że jest inaczej. Być może również naiwnie sądzę, że adwokaci prawa kanonicznego z racji wykonywanej funkcji w szczególny sposób dbają o swoje standardy etyczne. Nie mam powodów sądzić, że ta osoba kłamała i infantylne cytowanie wierszy dla dzieci niewiele tu zmienia.