Niestety to drugie, ale tutaj akurat naprawdę nie ma mojej winy


Poznałem. Na razie kazał mi nieść krzyż.

dionizy napisałeś: Niestety to drugie, ale tutaj akurat naprawdę nie ma mojej winy...


Nie odpowiedziałeś także na inne moje pytania; modlicie się, czy tylko wzięliście ślub w kościele?
Co z praktykami religijnymi?
Myślałeś o wizycie w poradni dla małżeństw?

Nie modlimy się razem, jeśli to masz na myśli. Ja się modlę dużo i często. Nie wiem jak żona. Uczestniczymy we Mszy co niedzielę.

Myślałem. Żona twierdzi, że nam to niepotrzebne. Siłą jej nie zaciągnę. Mogę najwyżej pójść sam i chyba tak zrobię, bo mój stan się pogarsza. Coraz mroczniejsze myśli mi chodzą po głowie.

Można na dwa sposoby to rozeznać. Jesteście poddawani próbie, by coś więcej zrozumieć wykrzesać z siebie. Druga myśl to niedojrzałość duchowa do zawarcia małżeństwa sakramentalnego czyli ten długi czas narzeczeństwa sprawił że za trudne jest życie w prawdziwej miłości i niszczycie się wzajemnie.


Małżeństwo sakramentalne to także poświecenie, ofiarowanie siebie innemu, to taki wyższy stopień miłości.



I to jest piękne że dostrzegasz swoją drogę do Boga przez tę kobietę, którą najpierw w sposób bardziej światowy zdobywałeś a teraz czas troszkę inaczej podziałać na nią , przez tzw. cnoty




Obydwoje macie coś za kołnierzem.Czytając ten obecny tu post, za pierwszym razem pomyślałam, że to prowokacja albo rzeczywiście jesteś kuszony i tak sobie polemizujesz w bardzo poważnych sprawach, bo żyjemy z miłości do Boga i bliźnich a nie dla samego prawa. Zaplątałeś to trochę, bo najpierw żyłeś w ciemności, nie podałeś szczegółów czy obecna żona była już rozwódką czy już wszedłeś w to czyli jeszcze trwający związek ? To jest dla Ciebie istotne by sobie odpowiedzieć jaki masz szacunek do drugiej osoby.
Jest takie stwierdzenie że małżonkowie, to osoby które są podobne do siebie w wielu aspektach lub jeden wart drugiego
Proszę Cię byś tak spokojnie pomyślał nad tym, bo z reguły tak Duch Święty prowadzi, wychowuje że zderzamy się w takich sytuacjach po to by czegoś się nauczyć.

Tak więc abstrahując żyliście bez sakramentu małżeństwa długo a kiedy pobraliście się przed Bogiem, okazało się że nie zgadzacie się. Ciekawe wnioski.

Bardzo pięknie to napisałaś. Z ogromnym wyczuciem i delikatnością. Miejmy nadzieję,że pomogą patronowie - św Juda od spraw trudnych i św Rita. Nie wiem, kto jeszcze?

To mi dało do myślenia.

Odpowiedzią niech będzie fragment Biblijny jako odpowiedź i dla dionizego i marety, gdzie jako jedno Ciało mistyczne Chrystusa obejmujemy Kościół walczący cierpiący i triumfujący.

" A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe.
Mocą bowiem łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo - według miary, jaką Bóg każdemu w wierze wyznaczył. Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność - podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami." Rz 12, 1-5

Zatem napiszę słów kilka, jak tego chcesz.
Zagadnienia wkleję w Twój tekst kolorem niebieskim - tak będzie mi łatwiej do jego treści się odnieść.
Nie nie nie.. Kolor niebieski służy do cytowania wersów z Biblii (PW)


Rozwód to często trauma o różnej etiologii. Rozmawialiście szczerze, co było przyczyną rozpadu jej małżeństwa? To ważne. Rozpad małżeństwa to oznaka tego, że CZEGOŚ w związku zabrakło. Warto abyście oboje byli świadomi, co skłoniło żonę do zakończenia poprzedniego związku.

To strasznie długi czas. Dlaczego żona nie chciała z Tobą zamieszkać? Rozmawialiście o tym? Co mówiła?

Podaj jakiś przykład zachowań, które sprawiały Tobie ból. Rozmawiałeś z nią na ten temat; że jej zachowania Ciebie ranią?

Pytanie od kiedy o dziecku zaczęliście rozmawiać. Jeżeli wtedy, gdy zamieszaliście razem, to żona miała lat 40, to nie jest już najlepszy moment na ciążę.
Z drugiej strony, z genetycznego punktu widzenia, Twoja żona jest spełniona - posiada potomstwo (przekazała swoje geny); Ty nie i to zapewne przyczyna Twojej frustracji (nie dziwię się). Rozmawiałeś z żoną, na ten temat w tym kontekście? .... że chcesz mieć "własne" dziecko.

W moim przekonaniu, to bardzo niepokojące. Żona nie powinna się tak zachowywać w stosunku do Ciebie przy osobach "trzecich"; rozmawiałeś z nią na ten temat, że to Ciebie "dotyka"?

No i napisałeś czego Tobie w związku brakuje... i po raz kolejny zapytam: rozmawiałeś o tym z żoną?
Dla kobiety, szalenie istotne jest zaangażowanie duchowe; to, że dałeś przyjaciółce "serce", to gorzej niż seks. Niestety faceci inaczej rozumieją niż kobiety.


Myślę, że czas na konsultację psychologiczną. Często zaleca się terapię pary; może to coś pomoże. Warto też obserwować reakcję żony na Twoje próby "ratowania" związku. Wbrew pozorom, to co piszesz, to strasznie mało. Przede wszystkim piszesz mało o żonie, a jedynie o swoich frustracjach. Z drugiej strony, dionizy, jesteś jeszcze młodym facetem i życie przed Tobą/Wami, a nie za Tobą/Wami
.
.
.

Masz dopiero 40 lat, jak na mężczyznę to jeszcze możesz założyć swoją rodzinę, zostać OJCEM, jeśli Ci tego brakuje, to miej gdzieś konwenanse, natury nie oszukasz i będziesz cierpieć, jeśli nie zrealizujesz tego pragnienia. Masz jeszcze szanse poznać wartościową 30-latkę, czemu nie? A zresztą nawet i czterdziestolatkom się zdarzają zdrowe dzieci i nie wierz w bzdurne statystki sprzed półwiecza. Średnia wieku się ciągle wydłuża, stan zdrowia kobiet też, nic nie stoi na przeszkodzie, by czterdziestolatka nawet miała zdrowe dziecko. A w drugą stronę, ciężko chore dzieci zdarzają się też i nastoletnim matkom, zawsze trzeba być na taką ewentualność gotowym, decydując się na dziecko. Matka natura chyba wie, co robi, skoro menopauza zwykle dopada kobiety przed pięćdziesiątką... to znaczy, że i po czterdziestce mogą mieć dzieci.

EEEEE...eee.. Dionizy ma żonę przecież.. Jak może poznać wartościową 30-latkę?? Tzn to nie problem techniczny, ale fundamentalno - moralny.

Doradzasz klin-klinem, ale Dionizy napisał, co natępuje:

"Trzy lata temu wzięliśmy ślub sakramentalny."

Nie doczytałaś, czy świadomie doradzasz zdradę/cudzołóstwo?

Nie wypadało mi tego aspektu GreenTea "wytykać"

Poruszyłaś jednak istotną sprawę. Aby nie czynić offtopu warto się zastanowić, czy np. fantazje o innej osobie, są także zdradą?
.
.
.

Fantazje nie, jeśli poruszasz się w świecie marzeń i wiesz o tym, że to jedynie świat wewnętrzny, świat naturalny człowiekowi. Są ludzie, którzy wracają do realnego świata rozumiejąc naturę człowieka, są tacy, którzy nie znając siebie przekroczą tę granicę i owe fantazje przełożą się na niechęć do swego towarzysza życia. Można więc poddać się fantazjom lub je oddalać.

Chrześcijaństwo literalne jest dla początkujących, potem decyduje duch, intencja i znajomość siebie. A grzmieć będą ci, którzy żyć chcą w bezrozumnym świecie: to wolno a to już nie, bo prowadzi do grzechu. Pewnie, że może prowadzić. To samo dotyczy flirtu: fajne, niezobowiązujące lub prowadzące do zaangażowania uczuciowego i to niepostrzeżenie. Czy z tego należy wyciągać żelazną regułę это не допускается?

Jak odnaleźć sens życia? Nie popełniać nienaprawialnych błędów i widzieć w ludziach dobro. Jeśli zostaną popełnione, przyjąć na klatę tego konsekwencje i żyć dalej zmieniając to co można naprawić. Rafał dotarł do sedna na dziś: w tym związku kontakty interpresonalne funckjonują na poziomie powierzchniowym i każde z małżonków żyje tak naprawdę swoim życiem. To się wypracowuje, więc nigdy nie podjęto takiej pracy. Były bieżące zadania. Sami sobie nie pomogą, bo tego po prostu nie widzą i nie wiedzą jak podejść do siebie i współmalżonka. Czasem wystarczy list i coś się odblokowuje, zaczynają rozmawiać. Czekalam na taki wpis i gdzieś napisałam, że się on pojawi.

Mt 5:28 bt4 "A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa."

Grzech, zdrada zaczyna się w mózgu.


"Oświecenie" polega więc na "rozumnym" życiu, w którym naraża się to co najważniejsze w imie... czego? czegoś "fajnego"?

Nie wiem czemu napisałaś to po rosyjsku, ale odpowiedź jest jedna: Tak, należy z tego wyciągnąć taką właśnie żelazną regułę - jesli coś - jak napisałaś - "może prowadzić" do grzechu, to należy się od tego trzymać z daleka.
K: Wpatrzeni w światło Chrystusa, odnówcie teraz przymierze chrztu św., w którym niegdyś przyrzekaliście służyć Bogu w świętym Kościele. A zatem pytam każdego z was:

K: Czy wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?
W: Wyrzekam się.
K: Czy wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby cię grzech nie opanował?
W: Wyrzekam się.

A może to jest "chrześcijaństwo literalne" i ci "oświeceni" są ponad?

Pożądliwe spojrzenie nie oznacza fantazji. Nikt nie określił też czego ona dotyczy. Pożadliwe spojrzenie to pokusa prowadzaca do projektowania grzechu. Wejście z nią w dyskusję prowadzi do grzechu, bo pojawia się przymus prowadzący do realizacji pokusy. Fantazja może być cały czas kontrolowana i człowiek ma tego poczucie. Pisze opowiadanie i pozostaje na zewnątrz sytuacji.

Fantazjowanie o kimś to dokładnie to, o czym mowa. Skutki sa takie, jakie odczuwa teraz bohater wątku.