Witajcie kochani.
Piszę do Was z nietypowym problemem, gdyż nie mam do kogo zwrócić się o poradę czy też o jakąkolwiek wskazówkę.

Mam 24 lata. Zawsze chodzę do tego samego kościoła, na tę samą godzinę. Jakiś czas temu w mojej parafii zmarł proboszcz, tak po prostu z dnia na dzień. Wszyscy byliśmy w żałobie, a moja rodzina szczególnie to odczuła, gdyż Ś.P ksiądz proboszcz uczył mnie i moje całe rodzeństwo, przygotowywał nas do bierzmowania. W mojej parafii od kilku lat jest pewien mężczyzna, który jest lektorem. Znam go z widzenia odkąd u nas jest, ale nigdy nie miałam okazji z nim rozmawiać. Prawdopodobnie jest ode mnie kilka lat starszy, ale niewiele. Zawsze przychodzi sam, angażuje się we wszystkie sprawy kościoła, widać że jest bardzo pobożny i dumny z tego co robi (co naprawdę podziwiam)

Jaki jest mój problem? W pierwszą niedziele po śmierci naszego proboszcza wszyscy byliśmy strasznie przybici, ciężko było patrzeć w stronę ołtarza i nie mieć łez w oczach. Obserwowałam wszystko bardzo uważnie, byłam skupiona jak zawsze i przeżywałam wewnętrzne katusze. Właśnie w tę niedzielę coś mi się stało, z sercem, z duszą.. nie wiem. Spojrzałam na wyżej opisanego lektora w zupełnie inny sposób i od tej pory nie mogę przestać o nim myśleć. Moja siostra powtarza, że to Ś.P ksiądz natchnął mnie abym zwróciła na niego uwagę. Czy to jest w ogóle możliwe? Przecież nawet go nie znam. Nie ubzdurałam sobie zauroczenia, gdyż myślałam o zmarłym księdzu, a nie o lektorze stojącym przy ołtarzu.

Od tego czasu zastanawiam się jak go poznać, czy jest to w ogóle możliwe. Czy powinnam podejść po mszy i do niego zagadać? Na pewno zna mnie z widzenia, gdyż chodzę do tego kościoła od zawsze. Ale czy to w ogóle ma sens? Co miałabym mu powiedzieć? Może najlepiej poczekać, aż to silne uczucie minie?

Proszę doradźcie mi.

Nie wydaje mi się by ktokolwiek mógł odpowiedzieć na to pytanie. Najrozsądniej nie doszukiwać w tym jakiegoś znaku. Z tego co piszesz wynika że zwracałaś na niego uwagę już wcześniej i w jakiś sposób imponował ci, śmierć proboszcza dostarczyła silnych wzruszeń - może po prostu ujawniły się uczucia które już były.

Może macie wspólnych znajomych. Przy ich dyskretnym udziale moglibyście się łatwo zapoznać i pogadac - kiedyś gdy wpadł ktoś mi w oko przyjaciółka której chłopak kolegował się z nim zorganizowała imprezę na której niby zwróciłam na niego uwagę Stare dzieje... Albo może jest szansa byście coś razem zrobili w parafii i przy okazji pogawędzili. Jeśli chodzi o zagadanie po mszy to wydaje mi się że najnaturalniejszym tematem byłaby jego posługa lektora - w końcu znasz tylko to. Gdybym ja miała to zrobić to powiedziałabym mniej więcej to napisałaś - że jestem pod wrażeniem jego zaangażowania w sprawy parafii, że to budzi mój podziw i chciałam mu podziękować. I jakoś uzasadniłabym śmiercią proboszcza to że postanowiłam dużej nie zwlekać z powiedzeniem mu tego co powiedziałabym - rzecz jasna nie powiedziałabym nic o tej teorii twojej siostry. Gdyby to się jakoś nie specjalnie rozwinęło, przy następnym spotkaniu zagadałabym "część, co słychać, bla bla bla". - w końcu znalibyśmy się już nie tylko z widzenia A gdyby nadal nie wykazywał zainteresowania rozmową ze mną i nie angażował się w nią specjalnie to bym sobie raczej odpuściła.

Warto poznawać nowych ludzi o zawierać znajomości.

Warto też pracować nad soba i własna dojrzałościa aby tp czy do kogoś zagadać czy nie nie musieć pytać przypadkowych ludzi z internetu.

bergamotka - Bardzo Ci dziękuję za wyczerpującą odpowiedź Pomogłaś mi spojrzeć na to z zupełnie innej strony, może faktycznie są to uczucia, które już były, a na które ja zupełnie nie zwracałam uwagi.
Naprawdę świetnym pomysłem jest pochwalenie jego pracy lektorskiej. Myślę, że będzie mu bardzo miło, że ktoś zwrócił na to uwagę. Będzie to dobry początek i przynajmniej zobaczę czy będzie chętny porozmawiać
Dziękuję jeszcze raz!!

sachol - Pracuję nad sobą cały czas, czasami po prostu mam niskie poczucie własnej wartości, więc jestem zagubiona. Dziękuję

https://youtu.be/IvpyRJhaeWs

Polecam jesli jeszcze nie mialas okazji sluchac

Zwlekanie z takimi sprawami to bardzo zła rzecz. Ciągłe trzymanie siebie w niepewności to jest cierpienie. Trzeba od razu łapać pojawiające się okazje do poznania i rozmowy, by potem nie żałować. Jeśli nie zrobi się tego decydującego kroku i nie zagada to myśląc ciągle o nim możesz dostać dziwnej obsesji na jego punkcie. Nie dopuść do tego