W pewnej części to idealizowanie.

Mnie się wydaje, że możliwe jest, iż niektórzy mają skłonność do narzekania i wyznają zasadę, wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma czy, że kiedyś to było dobrze, a teraz jest okropnie. Sama nie spotkałam się z nikim, kto by tęsknił za wiekiem nastoletnim i też sama raczej wolałabym do niego nie wracać, bo po co(?). Są samotni, którzy woleliby zmienić swoją sytuację, ale i podobnie jest i z osobami będącymi w związkach, którym się nie układa. Mnie się wydaje, że dobrze jest dostrzegać plusy swojego stanu i cieszyć się z nich i wykorzystywać je po bożemu na tyle, na ile się da.

"Mnisi są jak wino. Im starsi, tym lepsi" - To słyszałam w odniesieniu do kobiet. Pewnie autorzy powiedzenia i o kobietach i o mnichach mają coś szczególnego na myśli pisząc o tej "lepszości." Kobiety pewnie coraz lepiej gotują , ale co to takiego w mnichach, to bycie lepszym?

Ja z kolei mam odmienne doświadczenia. Kogo nie spotkam ze znajomych, to z sentymentem wraca do wspomnień z lat dzieciństwa czy młodzieńczych. Wtedy faktycznie, jedynym zmartwieniem było odrobienie lekcji, odkurzenie domu w sobotę, zmycie naczyń raz na tydzień, czy zakupy "Dawna szkoła, podstawówka" - granie w piłkę nożną i koszykówkę całymi wieczorami... beztroska

Co do mnichów jak wino, to pewnie chodzi o jakieś doświadczenie - im dłuższy pobyt w klasztorze, tym zakonnik bardziej doświadczony, "mądry życiowo", lepsze rady da, więcej się modli, jest bardziej pokorny itd...

Ja też nie przepadam za takim ciągłym wspominaniem, że kiedyś to było lepiej, ale nie zmienimy tego, że wielu ludzi tak po prostu odczuwa. Chce wrócić w jakiś sposób do tego co w ich mniemaniu było lepsze i nigdy już nie wróci... a czas płynie dalej.