Na Śląsku nie obchodzi się imienin a tylko urodziny. Niektórzy są przeciwni nawet hucznym obchodom zarówno imienin jak i urodzin.
Ale one mają bardzo ważne znaczenie dla dzieci. Jeśli parę razy do roku dziecko nie poczuje że jest w tym dniu pępkiem swojego małego świata, to wówczas będzie miało deficyt, którego nie pozbędzie się nawet gdy zostanie dyktatorem takim jak Hitler czy Stalin.

Ja też jestem imieninom przeciwna,bo imprezy oznaczają koszty dla gospodarzy, którzy czasami muszą zaciągać nawet długi, w myśl polskiej tradycji; "zastaw się, a postaw się! ". Przecież stoły muszą się od jadła uginać, nie wypada też podejmować gości samą li tylko herbatą. O ilości napojów wyskokowych nie wspomnę. Z urodzinami jest podobnie.Za to pozostaje w domu mnóstwo nietrafionych prezentów, oraz brak możliwości rewizyty, bo większość naszych gości imienin,ani urodzin nie urządza.
Wolę spotykać się z przyjaciółmi bez okazji. Wtedy wystarczą kanapki,
i ewentualnie najprostsze, domowe ciasto.




Skąd takie teorie? Jest całe mnóstwo powodów aby mieć deficyty

Nie chodzi o małe wesela.

W większości krajów Europy imienin w ogóle się nie obchodzi.

Urodziny w Piśmie Świętym:
Rdz 40, 1-23
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=40
Piekarz faraona traci głowę przez ścięcie w urodziny faraona.

Mt 14, 1-12
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=257
Ścięcie Jana Chrzciciela w urodziny Heroda

Hi 1, 4
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=431#W4
Możliwe, że opisane urodziny synów Hioba, po których Hiob najwidoczniej martwił się o stan ducha dzieci i dokonywał ich oczyszenia. Mówił «Może moi synowie zgrzeszyli i złorzeczyli Bogu w swym sercu?» Hiob zawsze tak postępował. Wydaje się, że Hiob z powodu obchodzenia urodzin miał powód do zmartwienia. Nie wiem, czy dobrze to interpretuję - jeśli źle, to może ktoś coś dopowie (?).

Ogólnie, powyższe wzmianki o urodzinach w Biblii mogą dawać powód do zastanowienia się, czy dobrze jest je obchodzić. Imieniny wiążemy z osobami uznanymi za święte, i dlatego w kraju katolickim wydają się one bardziej stosowne.

No przepraszam, ale takie dowodzenie, że lepiej urodzin nie obchodzić, jest kuriozalne. Co ma piernik do wiatraka? Idąc tym tropem można by dowodzić, że skoro w Biblii jest zapis rozbicia się statku, którym św. Paweł płynął do Rzymu, to chrześcijanie nie powinni ich budować, a tym bardzie korzystać z tej formy transportu.

Raczej próbuję zrozumieć typowo polski zwyczaj i poznać jego historię, niż coś przeforsować, czy na siłę uzasadnić. Dlaczego w Polsce obchodzi się/obchodziło się głównie imieniny, gdy tymczasem w innych krajach wiele osób nawet nie wie, że istnieje coś takiego jak imieniny? W Polsce są kalendarze z zaznaczonymi imieninami, a np. w USA je się pomija. Mnie jest wszystko jedno, co kto wybiera sobie do świętowania w odniesieniu do uczczenia swojej osoby. Znam osoby, które z przyjemnością przyjmują życzenia zawsze, gdy w kalendarzu wypadnie Marii, i takie, które nie świętują ani imienin, ani urodzin, albo świętują jedno, albo drugie.

No przyznaję, ze też tak to odebrałam.

A skąd wiesz, to mnie zaciekawiło bardzo, że uczty w rodzinie Hioba były urodzinowe? W dostępnych mi wydaniach Biblii itp. na razie nie znalazłam takiego komentarza. Albo przegapiłam. Mogę poprosić o źródło?

Trzeba byłoby dobrze poszperać, ale urodziny chyba mają rzymski rodowód; z mitologii coś pamiętam w stylu, że razem z dzieckiem płci męskiej przychodzi pewien duch opiekuńczy czy inna istota, i tę istotę czczono w dniu urodzin tego chłopca / mężczyzny. Zerknęłam w necie do info nt. mitologicznej istoty pt. geniusz i by się zgadzało.

Imieniny są na wskroś chrześcijańskie, wzięły się ze świętowania, czczenia patrona ze chrztu, czyli są związane z imieniem nadanym na chrzcie, są więc wpisane w kulturę chrześcijańską (obecnie pewnie katolicką, ale to przypuszczenie na gorąco). W kalendarzu liturgicznym czci się świętych i błogosławionych (są różnej rangi wspomnienia, święta, uroczystości; lista imion w kalendarzu liturgicznym bywa różna zależnie od kraju, tzn. większość polskich świętych wspominana jest tylko w Polsce, uniwersalne zaś dla całego Kościoła jest czczenie najważniejszych świętych "na skalę światową").
Jak się ustala daty imienin bez świętego patrona, tego nie wiem.
Imieniny nie są na pewno tylko polskie, jest więcej krajów, w których się je obchodzi.
Zdaje mi się też, że mocno są podkreślane we wspólnotach zakonnych itp., ale nie wiem, czy tylko w Polsce, trzeba byłoby dobrze poczytać czy popytać.

Pomysł z imieninami / urodzinami jako argumentem za chwilowym byciem pępkiem świata w odniesieniu do dziecka jest dla mnie hm, jakoś dziwny. Ale to inna bajka.

Obchodzenie urodzin też może być zaczerpnięte z naszej religii. Obchodzimy przecież corocznie narodzenie Pana Jezusa.
A małpowanie zwyczajów to nasza ludzka, często bezwarunkowa cecha.

I wychodzi na to, że chcemy być traktowani jak sam Bóg

O ile się nie mylę, w Kościele rzymskokatolickim obchodzi się liturgicznie "urodziny" tylko trzech osób: Chrystusa, Maryi Panny oraz Jana Chrzciciela.
Jeśli chodzi o pozostałych, o świętych, błogosławionych, świętuje się ich wspomnienia i święta w dniu ich śmierci (czyli tzw. narodzin dla nieba) albo w najbliższym sąsiedztwie - i to są nasze katolickie imieniny, we wspomnienie patrona.

Rzecz w tym, że są to zwyczaje pogan, i statki nie mają tu nic do rzeczy.

Pogan? Ja wokoło widzę chrześcijan, którzy je praktykują, więc to ewidentnie chrześcijański obyczaj.

Już pomijam fakt, że Bóg nigdy nie zakazał obchodzenia urodzin czy imienin.

Świętując swoje imieniny można też uczcić też swojego patrona, ale imię nie każdego katolika koresponduje z imieniem jakiejś osoby świętej. W przeszłości dziecku dość często nadawano imię świętego, którego wspominano w dzień narodzin dziecka. Dlatego imieniny pokrywały się z urodzinami i wtedy urodziny ściśle były związane z katolickim obrzędem.



Poganie też świętują urodziny, ale nie spotkałam się z tym, by świętowali imieniny. Urodziny zatem to też czysto pogański obyczaj

Dodam jeszcze taką myśl. Nie każdy lubi świętować swoje urodziny w dniu, który może się bardzo źle kojarzyć, np. z urodzinami masowego ludobójcy, czy jakimś tragicznym wydarzeniem. Dlatego dobrze się stało, że wymyślono imieniny związane z ludźmi świętymi.