Ale on tej kobiety nie usprawiedliwia.
Istniej tez takie cos jak wiernosc przysiedze pomimo utraty zainteresowania o ktorym piszesz. Nalezy tez rozumiec ze milosc to nie stan odczuwania pozytywnych uczuc do danej osoby

Kończąc ten post chciałem tylko napisać że od dziś w świetle prawa nie jestem już żonaty. Moja była żona wyjeżdża do UK do innego. Dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Pozdrawiam

Czyli, że nie poszliście do księdza/nie sprzeciwiałeś się rozwodowi? A co z orzekaniem o winie?

Smutne. Totalny brak dojrzałości z jej strony.

Do księdza nikogo siłą nie zaciągnę. Chociaż bardzo chciałem abyśmy poszli. Rozwód bez orzekania winy. Moja była małżonka dała mi jasno boleśnie do zrozumienia że nie ma szansy na powrót. Podjąłem wiele prób ale ściana agresji była nie do przebicia. Chodzę często do księdza na rozmowy. Powiem tak: na pewno będę jeszcze szczęśliwy, na pewno będę miał dobrą żonę dla której będę dobrym mężem i na pewno będę miał super rodzinę. Mam nadzieje że wszystko ułoży się zgodnie zasadami chrześcijańskimi. Pozdrawiam

Na pewno jesteś podłamany, ale skąd możesz mieć taką pewność? Poza tym, nadal nie rozumiem tej mody na unieważnienie małżeństwa. To zdaje się jakiś nowy trend, małżeństwo się nie udało, małżonek odszedł, zdradził - unieważnić. Pomimo że dwie osoby z pełną raczej świadomością i odpowiedzialnością zawierały związek małżeński.

Ale jak już życie pokazało, trudno jest być pewnym drugiej osoby, trudno jest być pewnym uczuć drugiego człowieka, także zastanawia mnie Twoja niezłomna wiara w pomyślność drugiego małżeństwa. Tobie już raz się wydawało że byłeś dobrym mężem, ale to nie wystarczyło.

Warto w pierszej kolejnosci nauczyc się prawidłowej terminologi po nie peirwszym zwroceniu uwagi i nie wprowadzac zamentu poprzez pisanie o uniewąznieu malzeństwa gdy czegoś takiego nie ma.

Doskonale wiem że nie istnieje unieważnienie małżeństwa, tylko można ogłosić że dane małżeństwo nigdy nie istniało, bowiem nie zostało zawarte w ważny sposób, wypełniający wszystkie aspekty ważności małżeństwa w oczach Kościoła. Jednak, jak można zauważyć w mojej wypowiedzi, odnoszę się do pewnych sytuacji gdzie małżeństwo zostaje zawarte raczej w ważny sposób, a jedynie po tym jak małżeństwo rozsypuje się z pewnych powodów jak chociażby zdrada / odejście / porzucenie, wtedy rozważa się możliwość stwierdzenia nieważności zawartego przecież w ważny sposób małżeństwa, bowiem ktoś zamierza ułożyć sobie życie w przyszłości z kimś innym. Tym samym wtedy, w takiej sytuacji, to sprawia wrażenie aktu unieważnienia poprzedniego małżeństwa.

Skoro doskonale wiesz to nei wprowadzaj zamętu złymi stwierdzeniami. Bo nikt nikomu malzeństw nie uniewaznia.
Jest prawo kanoniczne i sądy biskupie i nie wg tego sprawy sa rozpatrywane.
Co Tobie sie wydaje naprwde ni ma znaczenia w tym przypadku.
To ze wiksza jest liczba wnioskow wynika tylko z większej świadomosi ludzi.

Nie wprowadzam żadnego zamętu. Każdy katolik raczej wie i może uzyskać wiedzę na ten temat w prosty sposób. Ilość wniosków, mam wrażenie bierze się także z tego że teraz słowa Chrystusa - weź swój krzyż i chodź za mną - jakoś stają się zbyt trudne... żona / maż odchodzi, to ja też muszę być szczęśliwy w następnym lepszym związku. Nie mogę żyć bez seksu, bez miłości. I trzeba szukać haczyka na zawarte w ważny sposób małżeństwo, sorry, ale czy to nie jest porywanie się na świętość, na ważnie zawarty sakrament przed Bogiem,próba obejścia?

Uznaj że to forum przegladają nie tlyko katolicy i wprowadzasz zamęt błednymi stwierdzeniami. tak jakby Twoj osąd byl lepszy niż sadu biskupiego rozptrujacego daną sprawę.
Wiekszosć ludzi się rozwodzi i zyje w grzechu poprostu.
Sama piszesz niejednokrotnie jak Tobie jest ciezko, zyc w samotnosci bez seksu i miłości ze wglzdu na zaburzenia tozsamosci płciowej. A tak łatwo osądzasz tych ktorych maleństwo się z różnych przyczyn rozpadlo i zdecyduja sie poddać pod rozwaznie swoją sprawe sadu biskupiemu, uważasz to jako szukanie haczykow.

Jeśli małżeństwo jest zawarte jak to każe Pismo Święte, to nie ma możliwości rozwodu. Ono trwa do końca życia jednej ze stron. Każdy, kto łamie ten nakaz nie będzie zbawiony.

Powoli, powoli. Nie tak ostro. Fakt, że ktoś się rozwiódł, nie oznacza wiecznego potępienia. Nie sądź łatwo i nie wyrokuj o cudzym niezbawieniu.

Pewnie wywodzi się to z przeświadczenia, że jak się nie udało to nie mogło byc ważne

Zapewne trudno jest ludziom zrozumieć sens cierpienia w samotności skoro ta druga/drugi się bawi, wstępuje w nowe szcześliwe związki a pewnie Bóg i tak ją/jego do nieba weźmie, bo jest miłosierny. Co, ma karać za to, że ktoś jest szcześliwy?