Z jednej strony, racja. Z drugiej, nie gdzie indziej niż w kościele, na rekolekcjach akademickich, usłyszałem po raz pierwszy interpretację pożycia przedmałżeńskiego jako zdrady przyszłego małżonka. Wielu apologetów czystości tak sprawę ujmuje - i nie można temu odmówić sensu, nie?

Do tej kwestii »wybaczania« dochodzi czysto ludzkie ocenianie kandydatki/kandydata (o czym rozmawialiśmy już trochę tu).




Tutaj również mnie wygląda na to, że lepiej będzie dla obu stron dobrać się tak, żeby na tle przeszłości seksualnej wielkich pretensji nie było. Realistycznie patrząc, to może znaczyć, że lepszym dla niej kandydatem byłby typek ( = lepszą kandydatką byłaby dla typka), który „święty nie był”, ale nie musi. Są ludzie mniej i bardziej pokaleczeni i znam zadeklarowanych prawiczków, którzy potrafili się z przeszłością swojej wybranki pogodzić. Każdy ma inną historię życiową, inną wrażliwość, inne mocne i słabe strony.

Jak się umawiałem z dziewczyną niewierzącą (taką bez bierzmowania) i miałem nadzieję, że dzięki mnie (kiedyś) wróci do Boga (o co dalej się zresztą modlę), to jeden mądry ksiądz dał mi przestrogę - takie związki są bardzo trudne, pamiętaj tylko, że nie możesz się z kimś wiązać z litości, nie o to chodzi w miłości oblubieńczej. Wiadomo, że ta dziewczyna budziła we mnie więcej zachwytu niż litości, ale - podobnie jak Ty - myślałem sobie, że, jak wpadnie w szpony jakiegoś niewierzącego, to będzie po ptåkach (zacznie z nim uprawiać seks, itd. - tak, o tym aspekcie też myślałem). Jak się kogoś kocha, to się mu życzy jak najlepiej i doskonale rozumiem Twoje myśli.

Co za bzdura. Według tej interpretacji facet który owdowiał a potem się ponownie ożenił - zdradzał żonę nr 1 z przyszłą żoną nr 2. A może też żonę nr 2 z żoną nr 1, gdy ta już była w niebie?

Żadna bzdura tylko sama prawda. Czytałam o tym zagadaniu w jednej książce wydanej przez Dr. Wanda Półtawska (Eros et iuventus) tam jest dokładnie umówiony aspekt wierność przedmałżeńskiej .
Nie wiem co w sytuacji którą Ty przedstawiłeś -ale ja osobiście nie mogłabym zainteresować się wdowcem wtedy faktycznie miałabym dylematy która Ty przedstawiłeś ,a już na pewno nie czułabym się tą jedyną.

To, że czegoś nie pojmujesz, nie znaczy, że jest bzdurą. Wdowiec z drugą żoną pierwszej nie zdradza, bo i z jedną, i z drugą łączą go na danym etapie święte więzy małżeńskie. Małżeństwo zawiera się od momentu przysięgi, aż do śmierci jednego z małżonków, chyba nie trzeba tego tłumaczyć.

Może pomoże Ci zrozumieć, jak powiem, że, w takim ujęciu (iż, pożywając przed ślubem, zdradzasz przyszłego małżonka), nawet jeżeli to Ty ostatecznie będziesz małżonkiem tejże osoby, z którąś przedmałżeńsko pożywał, to i tak zdradziliście siebie, jako małżonków. Pożycie pozamałżeńskie nie może być nazwane aktem uporządkowanym, a małżeńskie ma ku temu wszelkie predyspozycje. Wielokrotny wdowiec, który pożył jedynie ze swoimi żonami, nie zgrzeszył cudzołóstwem. Człowiek, który pożywał z kimś innym, niż jego małżonek / małżonka, cudzołożył. Jeżeli pożywał pozamałżeńsko, samemu nie będąc jeszcze niczyim małżonkiem, to nie zdradził współmałżonka bezpośrednio, ale można swobodnie argumentować, że zdradził go pośrednio - ma na koncie seks poza małżeństwem (pierwszym, drugim, trzecim - to już sprawa poboczna).

Trochę zaskakująca teza...możesz dać jakieś namiary na źródło ?
Współżycie przedmałżeńskie jest czymś nieuporządkowanym ale nie rozumiem na jakiej zasadzie jest zdradą wobec przyszłego małżonka i to nawet wtedy gdy miało miejsce z wybranką/kiem serca czyli przyszłym współmałżonkiem/ką...

O, taką rozmowę właśnie znalazłem.

Sorrki thorn ale z zalinkowanego tekstu nie wynika teza, którą zaprezentowałeś wyżej...co wiecej, nawet tekst ten w ogóle nie dotyczy tej kwestii...

https://archiwum.milujciesie.org.pl/nr/ ... lopcy.html
W tym artykule jako pierwszą kwestie omawia się właśnie istotę wierność przedmałżeńskiej

Ksiądz Adam Szustak również omawia to w jednej ze swoich konferencji o czystość
http://www.deon.pl/religia/w-relacji/ci ... skiej.html

Dokładnie o to mi chodziło. Nie mam nic przeciwko temu że Kościół promuje czystość przed ślubem, ale próby argumentowania że to "zdrada małżonka z przyszłości" są absurdalne i prowadzą do takich potworków logicznych jak wymieniona właśnie zdrada własnej żony z... własną żoną.

"Zdrada" i "współżycie z kimś z kim nie ma się ślubu" to 2 zupełnie inne pojęcia. Zdrada jest zawsze wymierzona przeciwko komuś z kim aktualnie jest się w związku. Nie można zdradzać kogoś z przyszłości, kogo może się nawet jeszcze nie poznało. A co jeśli przyjdzie mi nigdy nie mieć żony - kogo wówczas zdradzam?


Czy ponownie ożeniony wdowiec przez czas pierwszego małżeństwa nie był wierny swojej drugiej żonie? Niezłe.

Natalia...ja nie jestem przeciwnikiem wstrzemięźliwości przedmałżeńskiej. Uważam, że wstrzemięźliwość jest darem, ale nie znajduję podstaw w nauce Kościoła, która upoważniała by do stawiania tezy, że przedmałżeńskie współżycie jest zdradą przyszłego małżonka...Owszem, można dopatrywać się źródła zdrady małżeńskiej w przygodnych stosunkach przedmałżeńskich jednak teza, że współżycie przed ślubem jest zdradą wobec przyszłego małżonka/ki jest wg mnie nieuprawnionym generalizowaniem...

Tak samo jak można czekać na przyszłego małżonka w czystość zupełnie go jeszcze nie znając czy nawet nie mając pewność że on kiedykolwiek się pojawi. Jeśli człowiek nie wejdzie w związek małżeński to nie zradza nikogo ale też nie ma realnych praw do działania seksualnego .Współżycie jest dozwolone tylko w sakramencie małżeństwa-więc z naszym mężem bądź żoną jedynie ,nie ma mowy o żadnych wolnych związkach czy relacjach partnerskich. Jeśli człowiek jest aktywny seksualnie przed ślubem to wymierza ogromny cios swojemu współmałżonkowi w przyszłość .

Twoja przeszłość należy do osoby kochanej ,chociaż dziś może jej nie znasz ,a miłość zdradzona cierpi. Bo z natury swojej domaga się integralność ,wyłączność ,chce mieć prawo do całej osoby a nie tylko jej określonych część.



W porządku .możesz tego nie przyjmować czy się z tym nie zgadzać .Ja tylko podałam źródła które o tym mówią.

Skoro nie czytasz ze zrozumieniem, to Ci zacytuję ten pierwszy akapit i wytłuszczę to, co do czego się mylisz (bo - owszem - dotyczy, i to w całej swojej rozciągłości):



Ludzie, czytajcie ze zrozumieniem. Linijkę wcześniej masz zdanie:

Dla mnie jest jasne, że, gdy mówi „[n]ie wierność aż do śmierci, tylko wierność od urodzenia”, to chodzi mu o „nie tylko wierność aż do śmierci, tylko również wierność od urodzenia”. Tak, jest dla mnie jasne, bo w przysiędze małżeńskiej ślubuje się „aż do śmierci” (własnej lub współmałżonka). Pisałem o tym w poście powyżej, nie? Oj, katole, katole, tak słabo znamy absolutne podstawy naszej wiary.

O, właśnie. Przysięga małżeńska. Czym jest zdrada? Złamaniem przysięgi małżeńskiej. Ty i o. Szostak z jakiegoś powodu uważacie że ta przysięga działa wstecz, co nijak nie wynika z jej treści...

A o Przykazaniu Miłości Boga i Bliźniego i o Dekalogu słyszałeś? Bo chcesz interpretować przysięgę małżeńską w oderwaniu od nauki Kościoła na temat czystości, a ta nauka wyrasta z niczego innego, jak z przykazań.


Wówczas zdradzasz Boga. I siebie. I to jest powiązane.

O. Szustak porusza pod koniec tego 4-minutowego fragmentu nagrania kwestię, która powinna dla nas wszystkich (katolików) być oczywistą oczywistością - małżeństwo to sakrament. Dopóki będziemy rozpatrywać wierność wobec „partnerów” po ludzku, będziemy jak poganie, którzy uznają, że, jak są wierni swojej sympatii, to już jest gites, miodzio i nic więcej im nie potrzeba, „bo się kochają”.

Podsumowując - wierność wobec Boga i człowieka w rozumieniu chrześcijańskim nie jest tym samym, co wierność wobec człowieka w rozumieniu niechrześcijańskim. Jeżeli żona wdowca, który współżył li tylko z nią oraz ze swoją świętej pamięci żoną (i to w obu przypadkach dopiero po zawarciu sakramentu małżeństwa), jest o to uczucie i działania seksualne wobec zmarłej żony zazdrosna, to to jej ludzki problem. Pod kątem moralnym nie może ona mu w związku z tym niczego zarzucić, bo seksu poza małżeństwem nie uprawiał. Jeżeli wydaje Ci się, że, współżyjąc przed ślubem, nikogo nie zdradzasz, to świadczy to o Twoim sumieniu i wrażliwości. Mam dla Ciebie dobrą wiadomość - mniejsza świadomość jest okolicznością łagodzącą. Gdy ktoś nie rozumie, że to, co robi, niesie w sobie zło, to jego odpowiedzialność jest odpowiednio mniejsza. Mam dla Ciebie też złą wiadomość - już usłyszałeś, że może być inaczej, więc niniejszym Twoja odpowiedzialność wzrosła.

Z tego co jest napisane, to ów tekst dotyczy tego co mówisz w przypadku gdy doszło do zdrady w małżeństwie... Ja natomiast mam na uwadze sytuacje gdy nowożeńcy przed sakramentalnym ślubem wiedzą o sobie wszystko(o tym, że oboje czy jedno z nich nie wytrwało we wstrzemięźliwości) i w akcie ślubu przyjmują i obdarowują siebie nawzajem takimi jacy są z tym "bagażem" wierząc, że z pomocą Bożą(której razem wzywają) będą nawzajem wspierając się wzrastać ku świętości i dlatego nie widzę w tym tekście odniesienia...