Trzeba umieć odróżniać akceptację osoby, od akceptacji grzechu. Mi takie zaproszenie kojarzy się z akceptacją czowieka.



Pan Nasz jadał z celnikami i nierządnicami, czy to znaczy, że akceptował ich grzechy?



Osobiście uważam, że na wypowiadanie posłuszeństwa Namiestnikowi Chrystusa na Ziemi, do czego każdy z katolików ma prawo, zawsze będzie pora.

A imho zagubienie, może okazać się pomocne w głębszym zawierzeniu Duchowi Świętemu, który wszak wybrał na Tron Piotrowy Franciszka z Argentyny.

Arwena napisała


Wszystko to prawda. Na końcu było ewangeliczne nawrócenie, idź i nie grzesz więcej. Teraz cokolwiek brakuje tego ostatniego. Trudność dotyczy przejścia od nie piętnowania grzeszników do stopniowego doprowadzenia ich wiary.
Po prostu sposoby jakie się proponuje wydają się mało skuteczne.

No dobrze, nasz Pan jadał z celnikami i nierządnicami, ale czy oni po skończonych ucztach lub gdy nie przebywali z Panem Jezusem grzeszyli dalej? Bo na ten temat nie ma nic w Ewangelii żeby miał ich Pan Jezus upominać więcej niż raz. Więc tak naprawdę nie wiemy jak było.

"Duch wieje kędy chce".

Nie piętnowanie osoby jest podstawą. Imho to w ogóle pierwszy warunek dla jakiejkolwiek szansy na odwrócenie się kogokolwiek od grzechu, jeżeli taka osoba, taki ktoś doświadczy, że mimo, iż dla innych jest "trędowaty" Chrystus ; Namiestnik Chrystusa z nim rozmawia.

Ten przykład, który tutaj pokazano jako jakoby, delikatnie mówiąc, błąd papieża, dla mnie jest wskazaniem ewangelicznej prostoty papieża Franciszka. Pewnie nie rozmyślał zanim zaprosił owego transwestytę, jak to, co zrobi będzie odebrane przez innych, co pokażą media, jak będą mówić o tym dziennikarze, jakie będą komentarze na forach, po prostu to zrobił ... i ja za to...

ja Tobie Ojcze Święty, choć mój głos mało znaczy, chcę podziękować.

I bardzo dobrze że papież zareagował tak spontanicznie. Jedyny problem czy ten transseksualista poszedł tam w przeświadczeniu, że jest "trędowaty" czy raczej poszedł przekonywać papieża Franciszka że już takiego go Bóg stworzył i takiego go kocha. Zrozum te obawy katolików konserwatywnych którzy boją się zwyczajnie o papieża Franciszka żeby nie uległ manipulacji a nie że są przeciwko papieżowi.

Mi takie drążenie powodów, przyczyn, przebiegu spotkania,do niczego jest nie potrzebne.

To nie ja przenikam nerki i serce grzeszników i nie ja jestem strażnikiem Twoich dróg Panie do dusz ludzkich.



I to owo niezmierne zatroskanie popycha kolejnych konserwatystów do krytykowania spotkania papieża z transesksualistą A może należałoby spojrzeć z odrobiną dobrej woli na gest Namiestnika Chrystusa, a obawy skanalizować na modlitwę za niego.

Roburze nie będę oryginalny i znowu zapytam , w jaki sposób przemawiał i nauczał Jezus? W mojej ocenie robił to właśnie ogólnie ,bez chłodnego dystansu ,ale z gorącym sercem. Konkretna rzeczowość ograniczyła się do spojrzenia wkoło po wszystkich z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serca" .Ośmielę się stwierdzić iż Jego nauczanie było propozycją ,do zmiany swojej postawy.W ten sposób kształtował sumienia i serca."Rzucał" słowem ,ale ono padało w różne miejsca.Jedno przynosiło owoc inne było zagłuszane itp.

Co zaś się tyczy konkretnych papieskich posunięć ,z zakresu "władzy" jaką dysponuje ,to zawsze będzie ktoś kto powie "to można było zrobić lepiej".Nie mi to jednak sądzić.Tzn to nie jest sprawa ,na której Jozek się zna.

Zerknij jeszcze na to.



W drodze do Emaus uczniowie wyjaśniają nierozpoznanemu przez siebie Zmartwychwstałemu: "A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela". Te - najróżniejsze - oczekiwania wobec Jezusa, gorzki zawód jaki raz po raz fundował swoim uczniom, którzy mieli względem Jego misji i nauczania własne plany - to stały motyw na kartach Nowego Testamentu. Uczniowie jeszcze w trakcie Jego zbawczej misji sugerowali Mu, żeby nie robił tego czy tamtego. A On regularnie wprawiał ich w konfuzję swoimi decyzjami i postępowaniem. Chcieli Boga na swoją miarę, Jezusa Chrystusa na miarę własnych oczekiwań.



Przypomnijmy sobie za co odpowiadają (7) dary Ducha świętego i czy owe szlachetne wino ,to "dar rozumu" ,który to bez "daru rady' lub "mądrości" przecieka między palcami? Jeśli dobrze nakierowałem nas na źródło z którego od zawsze czerpał swoje bogactwo Kościół ,to jedyna moja refleksja jest taka ,iż jeśli Bóg coś daje ,to i uzdatnia do przyjęcia i realizacji tego zamierzenia.
A czyni to wg własnych niezgłębionych dla nas zamierzeń.

Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. (...) On przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich. Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.

Być może jest tak ,że nasz Kościół zbyt mocno obrósł w dorodne pijawki ,co to wszystko wiedzą najlepiej i szeroko komentują ,a gdy czegoś nie widzą lub też nie rozumieją ,to wówczas atakują i kąsają (Ziemkiewicz - papież idiota).
Może idziemy ku temu ,aby się z nich oczyścić i pozostawić tych tylko (daj Bóg) co to się "uniżają".


Przyznam się też ,że nie czuję się najlepiej w tej roli obrońcy najlepiej.Odnoszę wrażenie ,że ktoś mógł by odebrać to jako spór między nami.Może jest też tak ,że sam ją tak odbieram i stąd to moje zakłopotanie.

Pozostawiam wszystko w rękach Boga ,będąc - szczerze - pełen ufności.

Brak zaufania części wiernych do papieża przygnębia. Któż inny niby usiłuje obecnie Franciszkiem manipulować jeśli nie "twardogłowi", którym nie w smak Jego otwartość na "trędowatych"? Konserwatyści zdają się nie przyjmować do wiadomości, że papież również np. w transseksualistach widzi dzieci Boga i Kościoła.

Nie znamy przebiegu rozmowy papieża Franciszka z transseksualistą i jego (jej?) narzeczoną.

Mam kilka wypowiedzi:



deon.pl

I przy tym zostańmy.

Wprowadzanie takich ludzi do kościoła przekonanych o tym, że to kościół powinen się zmienić, łącznie z mediami i z całym tym inwentarzem to chyba będzie próba dla nas wszystkich, bo albo oni się zmienią, albo zmienią najpierw papieża a potem biskupów, księży i nas w sensie, że nie będziemy przywiązywać wagi do grzechów ciężkich , a usprawiedliwiać każdego. Może i to jest to miłosierdzie właśnie a może nie na tym polega miłosierdzie. Ja mam nadzieję że Pan Jezus który kocha nas, nie pozwoli abyśmy pobłądzili. Jednak rozumiem obawy innych, którzy zwyczajnie widzą słabości księży, którzy pokolei ulegają, no a papież też nie wydaje się mocny. Nie chodzi tu o brak zaufania tylko o to że papież chce napewno dobrze, ale czy da radę, bo np. Ojciec Pio z takimi ludźmi dałby radę napewno. Widzę po sobie i dookoła że teraz sami słabi ludzie wszędzie, nawet księża. Tak, że cała nadzieja w Panu i Jego świętych w niebie i nowych świętych co męczą się za wiarę teraz na ziemi choć jeszcze ich nie znamy.

To dobry objaw. Też tak mam. Przez lata uważałem, że ludzie Kościoła, księza to mocarze i święci. Teraz jednak przekonałem się, że to patrzenie było ułudą. Wszyscy jesteśmy sami w sobie słabi. Moc jest w Chrystusie, Chrystus w Kościele, ale nie w pojedynczych osobach, ale w całej wspólnocie. Tego wydźwięku brakuje w zwykłym członkostwie. Pojawia się ono dopiero jak podejmiemy wyzwanie coraz głębszego przyjęcia z czym te uczestnictwo się wiąże, z otwieraniem na coś takiego jak Miłość, walką z samym sobą.

Józek napisał

Ewangelie to słowa Jezusa są bardzo zwartym tekstem o jasnym przesłaniu. Jak przemawiał ? Tego nie wiemy, zapewne był bardzo przekonywujący.

Dar mądrości przecieknie między palcami, jeśli nie trafi tam gdzie trzeba. Musi być naczynie. Tak się składa nie bez przypadku, że mądrość w rozumieniu ewangelicznym jest cecha ludzi stabilnych i wyważonych, raczej nie nerwusów, czy furiatów. To wymaga zaś ułożenia, stworzenia naczynia w którym może funkcjonować.


Pan Bóg działa poprzez ludzi, nic nie dzieje się samo. Na synodzie padły różne zadania biskupów. Które zadnie były wolą Bożą, a które jej przeciwne ?
Stąd potrzebna pewna pokora wobec wszystkich stron dyskusji. Szczere i słuszne zaufanie co do końcowego efektu nie może więc zawierać ścisłego określenia kto ma racje i z samej litery pomijania określonych zdań. Co najwyżej możemy wyrazić dezaprobatę wobec sposobu wystąpień tandemu Terlikowski -Ziemkiewcz. Problemy Kościoła istnieją i toczy się wokół nich dyskusja. Modły w intencji rodziny zarządzone przez nasz Episkopat są nadal aktualne.

Jezu, Maryjo i Józefie
w Was kontemplujemy
blask prawdziwej miłości,
do Was zwracamy się z ufnością.

Święta Rodzino z Nazaretu,
uczyń także nasze rodziny
środowiskami komunii i wieczernikami modlitwy,
autentycznymi szkołami Ewangelii
i małymi Kościołami domowymi.

Święta Rodzino z Nazaretu
niech nigdy więcej w naszych rodzinach nikt nie doświadcza
przemocy, zamknięcia i podziałów:
ktokolwiek został zraniony albo zgorszony
niech szybko zazna pocieszenia i uleczenia.

Święta Rodzino z Nazaretu,
oby przyszły Synod Biskupów
mógł przywrócić wszystkim świadomość
sakralnego i nienaruszalnego charakteru rodziny,
jej piękna w Bożym zamyśle.

Jezu, Maryjo i Józefie


Ostateczna decyzja będzie w rękach papieża.

"Abp Henryk Hoser: Kościół zdradził Jana Pawła II, bo praktyka duszpasterska dotycząca małżeństwa i rodziny nie poszła za głosem papieża, a nawet nie zapoznała się z jego nauczaniem . Na Synodzie będzie konfrontacja z delegatami z krajów, gdzie jest już większościowa patologia rodzinna - rozpad rodzin, rodziny patchworkowe, niewielki procent trwałych, nierozerwalnych małżeństw. I postulat udzielania Komunii św. dla rozwiedzionych. Tkwi w tym błędne założenie, bo jest to postulat miłosierdzia Bożego bez sprawiedliwości, gdy tymczasem trzeba zacząć od tego, że w życiu małżeńskim i rodzinnym musi być zagwarantowana sprawiedliwość, czego zupełnie nie bierzemy pod uwagę."
http://www.m.niedziela.pl/artykul/13870 ... zania-Jana

Czemu takie wypowiedzi i oskarżenia mają służyć?

Autor tego tekstu mógłby się trochę douczyć - np. czym jest herezja.

Nostalgia za św.JPII.
Ilość zostawionych słów sprawia, że naprawdę trzeba poświecić kilka lat by zgłębić całe nauczanie św.JPII. Domniemam, iż to że papież był Polakiem miał trochę szerszy kontakt z duszpasterzami z Polski niż np z Niemiec. Polscy duszpasterze bardziej tylko z tego powodu z większym sercem przykładali się do zgłębienia i wyłuskania głównych akcentów ze spuścizny JPII. Głos owy jest próbą obrony skarbu Kościoła, a zarazem zwrócenia uwagi, że słowa jakie padają nie od razu przykładają się na ich owoce. Biskup chyba właśnie to dostrzega i o tym głośno ubolewa.