Czy widziales, co jedza i pija mnisi i moglbys napisac o tym? Jak duze sa posilki i co zawieraja?

Jedzą skromnie. To co sam spożywałem z nimi uzupełnię o wiedzę kolegi, który był tam pięć razy o obszedł wszystkie klasztory, po Nowym Roku.

(Ciachciacz -dział dla chrześcijan)


Za uznanie dziękuje, niestety dura lex, sed lex.

W oczekiwaniu na odp. Robura moze ktos jeszcze bedzie mial ochote obejrzec: https://www.youtube.com/watch?v=5_fJ2QaIK8s (Mount Athos - Holy Mountain - Documentary)

Mnisi jedzą dwa posiłki dziennie, śniadanie i obiado-kolacje.
Rano do jedzenia jest chleb, oliwki oraz jakieś sałatki warzywne, latem mogą być owoce, a do picia woda. Wieczorem podobnie, dochodzi do tego zupa, czy ser. W dni świąteczne na stole pojawia się rybka (pływają takie przy brzegu), pół szklanki wina. Przy klasztorach są ogrody, istnieją plantacje poza klasztorami. Hodowane tam warzywa i owoce stanowią podstawę wyżywienia. Mnisi nie jedzą w ogóle mięsa.
Pielgrzymów częstują bardzo słodkimi ciasto-cukierkami wyglądającymi na turecki wzór. Nie widziałem, aby sami je jedli. Generalnie odżywiają sie skromnie, brzuchatych nie widać.

Eh, wegetarianie... mam nadzieję, że przynajmniej rowerów nie używają?

A czy da się to jakoś sprawdzić ? Dlaczego mieliby nie używać rowerów ? Pozdrawiam

Bo nie ma gdzie i po co jeździć . Drogi to utwardzony górski grunt po którym poruszają się ciężkie wozy w najlepszym razie terenówki w stylu amerykańskim z szybkością do 40 km/h. Reszta na mułach, być może jacyś cywilni pracownicy mają tam rowery, lecz to absolutny margines.

Obiecuję oficjalnie, że będę molestował kolegę do skutku w kwestii zdjęć które mi obiecał, tudzież wspomnień. Postaram sie je zamieścić.

Śyliczne dzięki za wspomnienia, wreszcie coś normalnego z tego świata.
Szukamy nieba w projekcjach mając je niemal na wyciagnięcie ręki.

Dla mnie to cenne bo nigdy nie będę w stanie podrużować czy pielgrzymować do tak odległych dla mnie miejsc.

Ja na Święta Górę nie pojadę, ale mój znajomy przygotowuje się do wstąpienia do jednego z monasterów. Na razie studiuje w Salonikach.
Co do atoskiej strawy, to mnisi nigdy nie jedzą mięsa. Nabiał, jajka są dozwolone w nieliczne dni niepostne. Ryba należy do strawy postnej, "świątecznej", np. kiedy jakieś duże święto przypada na czas postu, np Zwiastowanie: można jeść rybę, ale sera i jajek nie. Potem jest jedzenie z olejem: gotowane i smażone warzywa, makarony, nazwijmy to " dietą wegańską". Normalny post, który zachowują prawosławni, również świeccy. Najostrzejszą formą jest post bez oleju, chodzi tu o jedzenie gotowane. W niektóre dni jest tylko chleb i oliwki. W inne- nic. Taki schemat postu jest również zachowywany w nieatoskich monasterach, również w Polsce, prawosławnych, ma się rozumieć. Pozdrawiam i zazdroszczę przyrodzonej możliwości wybrania się tam, ale prawa awwatonu nigdy nie złamię i chcę, żeby pozostalo na zawsze. Pokój Tobie, Atosie, Twe komnaty rozświetla blask wieczności...

Agafia napisała



Dziękuje za tą opinie.

Delikatnie nawiązałem do statusu Atos poprzez zdjęcie ze Stawronika przedstawiające rozmowy mnicha z chłopakami. Wspominałem również o ojcach z synami siedzących na kamiennych ławach wokół dziedzińca Wielkiej Ławry dyskutujących z mnichami. Jest coś o czym się zapomina, jest nieobecne. Jezus Chrystus Bóg w człowieczej postaci uwarunkowany swoją płciowością nako mężczyzna, 40 dni samotnie pościł na pustyni, aby przygotować się do ostatniej drogi. Na Atos pielgrzymi z reguły samotnie lub małych grupach przemierzają szlaki od monastyru do monastyru w milczeniu, skupieni na własnych rozmyślaniach. Nie ma wesołego (?) pielgrzymkowego usia-husia. Są rozmowy z ojcami nakierowujące życiowo, skromne jadło, milczenie.
W takich warunkach dojrzewa się, wzrasta duchowo. Dalej ma to przełożenie na życie rodzinne, społeczne. Po prostu jest to potrzebne, takie "ładowanie akumulatorów", oderwanie się od świata. Kobiety muszą często przebywać w swoim gronie, pomaga im to. Tak samo mężczyźni nieco inaczej potrzebują tego samego.

Aspekt on może, a ja nie mogę, to wytwór pustej cywilizacji niszczącej duchowo tak samo kobiety jak i mężczyzn. O Atos jako miejscu wzrastania duchowego, mającego później przełożenie relacje z żoną, na rodziny nasza konsumpcyjna cywilizacja nawet nie myśli. Sprowadzając wszystko do pseudo równości.
Zawsze w życiu jest tak, że trzeba się przed czymś cofnąć, aby czegoś nie popsuć.

Według jednego badania ich średni wskaźnik (BMI) wagi to 23.8±4.1 kg/m2 a waga 74.3±12.9 kg (statystyki dla 50 mnichów w wieku 38.7±10.6 lat)
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28327563. Na filmach o mnichach z Athos wiedziałam, że głównie kucharze są więksi. Jedzenie 2 razy dziennie pozwala pewnie na zaoszczędzenie czasu. Spotkałam kiedyś jednego bardzo zajętego, niezwykle zorganizowanego człowieka, który jadł raz dziennie wieczorem (ze względu na to mówił, że je jak pies). Nie mogłam się nadziwić skąd w nim tyle energii i czasu na wszystko.

Kiedy napełniasz się duchowo, strawy cielesnej potrzebujesz mniej W Skicie Małej Św. Anny bracia jedzą raz dziennie, a życie duchowe jest tak intensywne, że, wg relacji jednego pielgrzyma, na myśl o posiłku pojawiały się myśli: " Co?! Znowu?! Przecież wczoraj jadłem!" Mój kolega już jest edokiem (nowicjuszem) na Atosie, w Watopedi.

Agafia,
W artykule, z którego korzystałam wyżej, można przeczytać, że mnisi mają znaczący niedobór witaminy D, co jest dość dziwne, gdyż Athos wydaje się być dobrze nasłonecznioną wyspą. Chyba mnisi nie odkrywają zbytnio skóry na działanie promieni słonecznych nawet w ciągu lata, bo nie wiem jak inaczej wytłumaczyć te problemy z niedoborem witaminy D.

Mnisi prawosławni nie zdejmują podriasników (habitów) w lecie, a ponieważ są one czarne, to, ma się rozumieć, nie bardzo chętnie wychodzą na słońce... W zasadzie odkryte zostają tylko ręce i twarz. W wielu monasterach wszyscy kolektywnie przyjmują witaminę D...