skrót uproszczony do granic możliwości:
CHODZI O TO, ŻE DZIAŁANIA CZŁOWIEKA SĄ WYNIKIEM JEGO "ŚWIATOPOGLĄDU". "ŚWIATOPOGLĄD" JEST WYNIKIEM PRZYSTOSOWANIA DO KONKRETNE ŚRODOWISKA.
CZYLI ZMIANA ZACHOWANIA NIE JEST MOŻLIWA BEZ ZMIANY ŚRODOWISKA LUB WYKAZANIA OSOBIE (W JAKIKOLWIEK SPOSÓB) NIEPRAWIDŁOWOŚCI JEGO ŚWIATOPOGLĄDU.



Zetknąłem się z nią w pewnych środowiskach, podaje ją w dużym uproszczeniu i skrócie. Choć i tak będzie to długie.

Jakie to środowiska pozwólcie, że zachowam to dla siebie. Proszę o ocenę tej filozofii.



I. Świadomy Umysł ludzki składa się z:

1. ŚWIATOPOGLĄDU
Czyli wszystkich generalizacji (uproszczeń) na temat rzeczywistości, które są obarczone przyjemnym bądź nieprzyjemnym ładunkiem emocjonalnym, a dotyczą innych ludzi, samego siebie, materii ożywionej i nieożywionej, której istnienia osoba jest świadoma są to:
a) Przekonania
Czyli generalizacje wynikające z subiektywnej oceny doświadczenia.
b) Wierzenia
Czyli generalizacje nie wsparte doświadczeniem, pochodzące z innych źródeł.

Ze światopoglądu wynikają wartości, samoocena, poczucie własnej wartości oraz wchodzą w jego skład.

Osoba dąży do tego, aby jej światopogląd pozostawał niezmieniony w pewnych granicach.
To oczywiście zależy od wieku, stopnia rozwoju i innych czynników. Dążenie to realizowane jest poprzez zachowanie.

2. TOKU MYŚLENIA I DZIAŁANIA
Sposobu rozwiązywania problemów, zagadnień, za pomocą którego człowiek dochodzi do wniosków i podejmuje określone działania. Mówiąc inaczej z jakiego punkty określona osoba nie rozpocznie swoich rozważań, to i tak dojdzie do jednych i tych samych wniosków.

3. PERSPEKTYWY
Czyli sposobu postrzegania rzeczywistości i wychwytywania z niej istotnych dla osoby informacji, natomiast ignorowania tych wrażeń, które osoba uzna za nieistotne. Mówiąc obrazowo, ktoś patrzy przez różowe okulary, ktoś inny przez ciemne. Ktoś ambitny postrzega wyzwania, ktoś strachliwy zagrożenia itd.

4. TEMPERAMENTU
Uwarunkowanych genetycznie podstaw tzw charakteru. Jedni są bardziej dominujący, inni mniej.

5. WSPOMNIEŃ
Jest to zapis doświadczeń, przeżyć w pamięci, subiektywnie odbieranych i obarczonych pozytywnym (przyjemnym), bądź negatywnym (nieprzyjemnym) ładunkiem emocjonalnym.

6. PRAGNIEŃ
Są to uświadomione potrzeby osoby

II. Umysł nieświadomy zaś składa się z:

1. INSTYNKTÓW I POTRZEB
Jak wyżej np instynkt samozachowawczy, potrzeba oddychania

2. EMOCJI I UCZUĆ
Pozytywnych (przyjemnych) np: radość, poczucie sytości. Oraz negatywnych (nieprzyjemnych) np: smutek, głód. Niektóre z nich nakłaniają osobę do działania np głód inne do jego zaniechania np sytość.

3. STANU RÓWNOWAGI
Czyli określonego stanu zdrowotnego, społecznego, finansowego, psychicznego w którym człowiek czuje się bezpiecznie i do którego dąży. Stan ten musi być zgodny ze światopoglądem.

4. REPRESJI
Czyli wspomnień wypartych z pamięci

5. POPĘDÓW i SUMIENIA
Popędy i sumienie rozumiane jako przeciwstawne sobie potrzeby dążące do różnych i sprzecznych ze sobą celów. Popędy działają przeciwko wartościom, sumienie zgodnie z nimi. Ich uświadomienie odbywa się na zasadzie emocji i uczuć, w okolicznościach prowadzących do działania lub jego zaniechania związanych z wartościami. Myśli w tym konkretnym przypadku są jedynie produktem ubocznym emocji i uczuć. Równowaga między popędami i sumieniem jest u każdego człowieka przesunięta w stronę bądź popędów, bądź sumienia w zależności od osoby. Jest możliwe postępowanie sprzeczne z przyjętymi wartościami.

III. Zaspokajanie potrzeb i zachowanie

Celem zachowania się jednostki, czyli działanie lub zaniechanie działania, jest zaspokojenie potrzeb.

Oczywiście podane schematy często mieszają się w różnym stopniu w zależności od potrzeb i cech obydwu umysłów. Przypadki skrajne występują niezwykle rzadko. Nie można ich natomiast zastosować do niektórych podstawowych potrzeb jak oddychanie.

1. SKUTECZNE
Uświadomiona potrzeba staje się pragnieniem. Następnie osoba poprzez filtr umysłu zarówno świadomego jak i nieświadomego podejmuje działanie lub wstrzymuje się od niego (jest to możliwe, sprawdziłem) w celu zaspokojenia potrzeby. To znaczy kieruje się swoją perspektywą, uczuciami. tokiem myślenia, światopoglądem itd.
Odnosi sukces i odczuwa z tego powodu przyjemność. Oczywiście nie odczuwa jej stale, z czasem zostaje ona wygaszona, przez co cały proces się powtarza.

Skutkiem ubocznym jest tutaj samorealizacja. Przy której stan równowagi staje się stopniowo i powolnie coraz bardziej wymagający.

2. NIESKUTECZNE
Jak wyżej, do momentu podjęcia działania lub też jego zaniechania. Z tą jednak różnicą, że osoba odnosi wtedy porażkę, a zamiast poczucia zadowolenia odczuwa frustrację. Aby ją zniwelować lub zmniejszyć jej odczuwanie osoba stosuje różne zabiegi zastępcze mające na celu rekompensatę niezaspokojonych pragnień. Jest to na przykład palenie tytoniu, picie alkoholu, narkomania i uzależnienia wszelkiego rodzaju, ale też zachowania neurotyczne oraz inne. Skutkiem tych działań zastępczych jest rozbudowane samooszukiwanie mające na celu utrzymanie stanu równowagi oraz światopoglądu, które jako filtr prowadzą do niezaspokajania potrzeb. I jako w znacznej mierze niezgodne z rzeczywistością nie prowadzą do zaspokojenia potrzeb. Zachowanie tych filtrów ma na celu utrzymanie przystosowania do określonego środowiska i otoczenia. Powstała frustracja oczywiście nie trwa wiecznie, również zostaje wygaszona i cały proces znów się powtarza.

Skutkiem zaś ubocznym takiego schematu jest mniej lub bardziej zaawansowana degeneracja. Przy której stan równowagi staje się coraz mniej wymagający.

Potrzeby nie są zaspokajane przede wszystkim z powodu niezgodności ich zaspokojenia ze światopoglądem. Przykładowo osoba samotna uważa się za nudną, mało wartościową, nieciekawą, wobec czego rezygnuje z towarzystwa innych ludzi. Możliwości osoby są tutaj sprawą drugorzędną.

IV. Kształtowanie światopoglądu
Odbywa się poprzez relacje osoby z jej otoczeniem (ludźmi, z którymi ma kontakt) i środowiskiem (cała reszta) na zasadzie doświadczenia, modelowania (naśladowania) i przeżyć. Nie tylko otoczenie i środowisko wpływa na osobę, ale i osoba na otoczenie i środowisko. Tutaj również osoba się uczy.

Każda współdziałająca ze sobą grupa ludzi posiada pewien system wartości zachowanie z nimi zgodne jest przez grupę akceptowane, natomiast niezgodne z jej wartościami jest piętnowane na różne, zależne od grupy sposoby. W ten sposób jednostka jest niejako "wychowywana" przez grupę. Jeżeli osoba znajdzie się w grupie, w której system wartości jest inny niż jej światopogląd, to albo zmieni go na zgodny z wartościami grupy, albo zostanie z niej wykluczona. Należy zauważyć, że to, co grupa przedstawia jako wartości, nie jest nimi dopóki ich przekroczenie nie będzie piętnowane.

Przykładowo przełożony w pracy zachęca do zadawania pytań, gdy jednak są one zadawane reaguje zdenerwowaniem. Wskutek czego wartością jest niezadawanie pytań, mimo iż dociekanie zostało przedstawione jako wartość.

IV. Niespójności

Każda osoba jest zdolna do jakichkolwiek działań, które są dla niej możliwe do wykonania.
Jeżeli nie są one (działania) zgodne ze stanem równowagi, światopoglądem itd. Wtedy po dokonanych czynach, nastąpi ich racjonalizacja i powrót do poprzedniego stanu. W przypadku, w którym nie mamy do czynienia z ciężkim emocjonalnym szokiem, który wykazuje osobie niezgodność jej światopoglądu z rzeczywistością i niemożność racjonalizacji działań.

Działań takich osoba dokonuje z dwóch powodów i w pewnych okolicznościach.
- każda osoba posiada emocje i uczucia, które są wzbudzane tylko na pewien okres czasu,
w przeciwieństwie do stanu równowagi, który w danym otoczeniu i środowisku jest trwały
- każdy światopogląd jest obarczony pewnym błędem, ponieważ jest subiektywny, dzięki czemu zawsze można wykazać przynajmniej częściową niezgodność z rzeczywistością, nawet w oparciu o inne generalizacje ze światopoglądu osoby.

Co do okoliczności. Każdy człowiek jest zdolny do działań sprzecznych ze stanem równowagi, nie tyle pod wpływem silnych przeżyć, co silnych emocji i uczuć wynikających z subiektywnego odbioru. Podobne okoliczności występują w sytuacji, gdy przeżycie, nieważne w jaki sposób wywołane, wzmocni emocje związane z popędem, a osłabi emocje związane z sumieniem lub odwrotnie.

V. Wywoływanie pożądanych i stałych zachowań

1. Przystosowanie
Celem powstania umysłów świadomego i nieświadomego oraz ich poszczególnych cech jest jak najlepsze przystosowanie osoby do funkcjonowania w danym środowisku. Tak, aby jest podstawowe potrzeby były zaspokojone przy jednoczesnej stałości światopoglądu. Generalizacje mogą zawierać błędy i niespójności, natomiast nie mogą się wzajemnie wykluczać.

Modyfikacja światopoglądu, a za nią modyfikacja zachowań, następuje jedynie w grupie osób, w której jednostka poprzez jej wartości zaspokaja swoje potrzeby lub potrzebę, która wywołuje najsilniejsze pragnienie. A jej wcześniejsze generalizacje zostają ukazane nie jako niezgodne z rzeczywistością, tylko dotyczące jej wąskiego fragmentu, poprzez perspektywę osoby. Dopiero wtedy osoba decyduje o częściowej lub całkowitej zmianie generalizacji, perspektywy, a nawet wspomnień. Dawne generalizacje zostają uznane za błędne, perspektywa ulega modyfikacjom, a do doświadczenia zapisanego we wspomnieniach osoba ma inny stosunek. Co za tym idzie następuje zmiana zachowania.

2. Szok emocjonalny
Przeżycie, które wywołuje silne, często niemożliwe do opanowania emocje i jednocześnie jest doświadczeniem które nawet w subiektywnej ocenie zaprzecza światopoglądowi osoby i zmusza ją do zmiany generalizacji. W następstwie tego wspomnienia osoba dopasowuje swój światopogląd do tego wspomnienia i podejmuje działania, które mają potwierdzać nowe generalizacje. (św Paweł mi się z tym kojarzy).

3. Przekształcenie środowiska i wpływ na otoczenie
Ponieważ konsekwencją światopoglądu jest zachowanie, a światopogląd powstaje w wyniku relacji osoby do środowiska i otoczenia, to osoba sama może zmieniać swoje zachowanie jednak tylko jako wynik przekształceń i zmian dokonanych przez tą osobę w środowisku i otoczeniu. Powstaje nowe środowisko i otoczenie, do którego osoba albo się przystosuje, albo powróci do dawnego stanu równowagi. Stan równowagi ulegnie zmianie tylko jeśli osoba kieruje się, przynajmniej częścią swoich generalizacji, a nowe środowisko i nowe relacje z otoczeniem wydajniej zaspokajają potrzeby osoby. Bezpośrednia zmiana zachowania wynikająca z woli jest niemożliwa. Możliwa jest tylko jako efekt modyfikacji środowiska i nowych relacji z otoczeniem lub zmiany środowiska i otoczenia na inne.

Co sądzicie o tej filozofii?

Czy ta filozofia odbiega jakoś od współczesnej wiedzy z dziedziny psychologii? To wszystko brzmi jakoś mniej kontrowersyjnie niż się spodziewałem. Skąd pochodzi owa "filozofia"?

Możliwe że chcesz to nazywać filozofią. Lecz to co przytaczasz to po prostu samo życie. Jest to zbiór mechanizmów zachowań ludzkich w przeróżnych sytuacjach. Można by było jeszcze kilkukrotnie więcej podać tego typu przykładów zachowań, lecz czemu to miało by służyć? Możliwe że chodzi ci o status człowieczeństwa, czyli to na czym człowiek bazuje w swych zachowaniach. Co go determinuje? Takie zestawienie mogło by pomóc w odpowiedzi, poszukującym tejże -kim jestem jak funkcjonuję. Natomiast filozofia to już projekcja, dokąd zmierzam.

Jest to jedna z wielu prób odpowiedzi (wcale nie najważniejsza) na pytanie jaka jest natura człowieka i społeczeństwa i jakie są między nimi relacje.

Są też inne odpowiedzi na to pytanie np. Freuda, że działania człowieka są wynikiem jego libido (popędu seksualnego), czy Marksa, że działania człowieka są wynikiem jego poziomu statusu materialnego, i wiele innych. Można sobie wybrać, co komu pasuje.