Qwerty napisał:
Znajdziesz też inne wyjaśnienie w komentarzach biblijnych. Do starych grobów wkładano kamienie lub supły na sznurze oznaczające miesiące życia (jak to u koczowników). Późniejsi rolnicy odczytywali je jako lata (bo posługiwali się na potrzeby rolnictwa cyklami rocznymi). Podziel więc sobie lata życia patriarchów przez 12 a wyjdzie Ci:
Adam - 77 lat
Set - 76
Enosz - 75
Kenan - 75 itd.

******************************************************

A więc podzielimy przez 12

Cytat:
Rdz 5,06
Gdy Set miał sto pięć lat, urodził mu się syn Enosz.
Rdz 5,09
Gdy Enosz miał dziewięćdziesiąt lat, urodził mu się syn Kenan.
Rdz 5,12
Gdy Kenan miał lat siedemdziesiąt, urodził mu się Mahalaleel.
koniec cytatu.

I tak po podzieleniu przez 12 jak zalecił Qwerty wypada że:

Set spłodził Enosz, gdy miał 8 lat i 7 miesięcy
Enosz spłodził Kenan, gdy miał 7 lat i 6 miesięcy.
Kenan spłodził Mahalaleel, gdy miał lat 5 i 8 miesięcy.

Adam był od razu dorosły, więc Go pomijam.

Qwerty napisał:
Uważasz, że choćby satanista, nie byłby w stanie wypowiedzieć tych słów? Chyba nie o to chodzi? Wypowiedzieć te słowa z Duchem Świętym to znaczy wypowiedzieć je z wiarą! To znaczy uznać w swoim życiu Chrystusa za Króla.
Można je wypowiedzieć (fizycznie) i bez Ducha Św., ale będą to puste słowa, za którymi nic nie stoi.

Czyżbyś @hen kierował się magicznym myśleniem?

***************************************************

cały tekst jest taki:

Cytat z Pierwszego Listu do Koryntian 12.03

Otóż zapewniam was, że nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego,
nie może mówić: ”Niech Jezus będzie przeklęty!”. Nikt też nie może powiedzieć
bez pomocy Ducha Świętego: ”Panem jest Jezus”.

koniec cytatu.

Ja nie kieruję się magicznym myśleniem, tylko tym co napisał Święty Paweł.
A Ty potrafiłbyś mówić te pierwsze?, bo ja nie.

Wieku spłodzenia nie odczytywano raczej z sznurków w grobie, więc rozumowanie hen całkiem nieadekwatne.

Papież Pius XII w kwestii historyczności jedenastu pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju napisał encyklice „Humani Generis” swoje:

Jedenaście pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju, choć styl i sposób ich historycznego ujęcia nie odpowiada ściśle metodzie, jaką posługiwali się wielcy pisarze greccy lub łacińscy i jaką dziś jeszcze posługują się uczeni naszych czasów, mimo to w pewnym prawdziwym sensie są historią. W jakim zaś sensie charakter historii im przysługuje, to, na podstawie głębszych studiów, egzegeci powinni starać się określić.

a fundamentaliści biblijni, pomijając wypowiedzi kościelnych egzegetów posiadających te głębsze studia o których napisał Papież, dalej swoje... :no:

Aha.. Tak więc Set, który żył wg "metody sznurkowej" lat 76, spłodził syna w 105 roku życia..

Z ty, że nie wiemy od którego momentu liczono. Od urodzenia, czy od innego ważnego wydarzenia (inicjacji, wejścia w dorosłość).

Jeśli obrzęd ten miałby miejsce w wieku np. 12 lat - lata byłyby realne.

Choć oczywiście podkreślam - to tylko taka hipoteza.
Domysł ten może być bzdurą.

Czy nauka Kościoła katolickiego dotycząca zbawienia jest dziś inna?

Zbawia Bóg. Znasz granice charyzmatyczne Kościoła?

Wymigujesz się od odpowiedzi


Zadałem proste pytanie, odpowiedz tak albo nie.

Nie znamy granic charyzmatycznych Kościoła. Zbawienie należy rozpatrywać poza religiami, to słowa Benedykta 16. Kościół pierwszych wieków trwa w nienaruszonej formie tylko w KK. Boży depozyt zachowany został w całości tylko w KK. Ma wszystkie środki potrzebne człowiekowi do zbawienia. Prowadzi człowieka najkrótszą i pewną drogą do Boga.

Jak piskorz

1. J 10, 6.
2. Czasem, jak muszę. To też Boże stworzenie umieszczone w mętnej wodzie, samo tam nie wlazło. Dzień spędza ukryty przy dnie, więc nikomu nie zawadza. Przy gwałtownej zmianie ciśnienia pływa tuż przy powierzchni wody, wtedy staje się widoczny.

Nie odczytuję jednak tendencyjnie tego co się do mnie pisze. Kim jest kto przekręca słowa? Krętacz? Ślepiec, bo nie potrafi doczytać co się mu wskazuje? Nie różnicuje życzliwości od niechęci (tu ugryzę się w język i nie dopowiem).
3. Zbawienie jest tajemnicą wiary. Prawdziwym chrześcijaninem jest ten, kto ma nadprzyrodzoną miłość do bliźnich. Duch jest Działaniem, jest Skutecznością (człowiek, który nie wierzy może przekazywać tylko pojęcia, nie przekaże wiary) i Owocowaniem.

Z Boga jest miłość ze świata' pożądliwość. Miłość oznacza relację do 'bonum in se' każdej rzeczy oraz usytuowania jej w prawdziwym porządku celów. Pożądliwość zamienia ten porządek w porządek czystej użyteczności (użycia) i przez to pomniejsza się 'bonum in se' (=dobro samo w sobie) [wartość] człowieka a także każdej rzeczy stworzonej. Na tym tle tłumaczy się dzieło Zbawienia jako dzieło podjęte przez Kościół. Zbawienie polega na wprowadzeniu miłości w 'świat'. Jeżeli bowiem w świecie: w stworzeniu pozostałaby suma pożądliwości, wówczas świat pozostałby sumą pożądliwości, wówczas świat, a w nim człowiek, byłby skazany na swoiste 'samounicestwienie' wartości - i to wartości własnej, wartości stworzeń. (J.P.II - Notatki)
Dalej mamy właściwości żywej wiary...z miłości będziemy sądzeni, nawet należąc do KrK.

Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
z nich zaś największa jest miłość.

Św. Paweł nic nie mówił o miłości bez wiary i nadziei. Dopiero miłość wypływająca z wiary i nadziei jest miłością bliską doskonałości. Nie po to Pan Jezus głosił Dobrą Nowinę oraz dał się ukrzyżować, by teraz sprowadzić sprawy wiary wyłącznie do miłości, w dodatku miłości, którą można mylnie zinterpretować, np. oderwać tę miłość od miłości Boga. Kto Mnie kocha, zachowuje Moje przykazania. Zaś Hymn o Miłości pokazuje miłość ewangeliczną, gdzie człowiek praktycznie wyzuty jest z miłości własnej, ego i niedoskonałości go nie wiążą. Droga do takiego wyzucia się z samego siebie to droga doskonałego zawierzenia oraz oczyszczenia z tego co człowieka wiąże (tu Bóg może dopuszczać również ościenie, dla pokory oraz podejmowania wewnętrznej walki), jest to droga ewangeliczna. Tak więc znów zawracamy na Ewangelię. Nie odrywamy z kontekstu.

Ps. Swego czasu ktoś opowiadał mi o pięknie miłości cudzołożnej, jak to człowiek pozytywnie naładowany i szczęśliwy niesie to szczęście dalej i dalej. Zapomniał o tym, że to nie jest ta miłość, o której mówi Ewangelia.
Tak więc ostrożnie z tym akcentowaniem miłości w oderwaniu od Ewangelii.
Jak zwykle wystarczy źle rozłożyć akcenty, by narobić szkód.

Edytować się już nie da, a ja chcę jeszcze nieco dopisać.

(J 14,23)
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy.

(J 14,15-21)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie oglądał. Ale wy Mnie widzicie, ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie.

Nauka ewangeliczna oraz przykazania nie sprowadzają się wyłącznie do miłości bliźniego. Pierwsze przykazanie to miłość Boga, kolejne to miłość bliźniego - miłość do Boga realizuje się w doczesności, również w przykazaniu miłości bliźniego, ale nie tylko w tym przykazaniu i nie tylko w tej nauce.
Można powiedzieć, że człowiek będzie sądzony z miłości, jednak odrywanie miłości od Ewangelii, od Słowa Bożego, może skutkować tym, że człowiek nigdy nie oczyści się z domieszek miłości własnej, pychy, szkodliwych przywiązań i pomyli miłość ewangeliczną z miłością światową. Ciekawe kto za taką duszę odpowie później.

Według mnie dusza sama za swoje winy będzie odpowiadać.
Bóg raczej nie uwierzy że zgrzeszyłem myślą i mową bo EA mnie namówiła.