Witam

Ogólnie mam taki problem, że Kościół zasiał we mnie już od najmłodszych lat lęk przed piekłem. Czy takie zastraszenie jest dobre? Czy bycie dobrą osobą nie powinno wynikać raczej z przemyślanego wolnego wyboru? A nie z tego, że będę teraz tak postępował jak głosi Kościół, bo inaczej Bóg wtrąci mnie do piekła... Czy zrezygnowanie z Kościoła, apostazja = wtrącenie do piekła? Czy tylko Kościół ma monopol na zbawienie?
Czuję się zmęczony tym poczuciem lęku...
A jeśliby mi się już udało trafić do nieba, to będę drżał o znajomych, przyjaciół, rodzinę, aby nie trafili do piekła... aby ich nikt nie torturował po śmierci... Ciągle ten lęk, strach... Czy strach przed piekłem potrzebny jest do zbawienia?

Co o tym sądzicie?

Pozdrawiam

Nie, bo nie skutkuje na tych co w Pieklo nie wierza. Dobrze by bylo, ale mysle, ze kazdy powod jest dobry do bycia dobrym z uwagi na alternatywe bycia zlym. Przewaznie tak (z tym, ze nie doslownie). Koscioly i podobne nie lubia tracic czlonkow.Tak. Pocieszajace moze byc to, ze kazdy kosciol ma monopol na zbawienie.Nie martw sie, Niebo to taka Korea Polnocna. Bedziesz musial byc szczesliwy.Watpie, ale zapewne moze motywowac

No jak ty byś utracił członka, przepraszam, któryś z członków to też chyba nie czułbyś się komfortowo.

Generalnie sam Jezus skupiał uwagę ludzi na czynieniu dobra i wzajemnym miłowaniu się. Nie roztrząsał się aż tak nad piekłem, a jeżeli już to wykorzystywał do tego przypowieści. W Ewangelii św. Jana jest taki fragment, w którym Jezus mówił, że teraz odbywa się sąd nad światem. Później poszukam. Z tego fragmentu można by było wywnioskować, że niestraszne ludziom piekło.

No to faktycznie masz problem.

Ale z drugiej strony, jeśli wierzysz, to nic ci nie grozi. Bo tylko ci, którzy nie wierzą, będą potępieni. Czyli np. ja.


Joanno!!

A co? Miał od razu straszyć piekłem tych pierwszych kilku członków Kościoła w razie gdyby chcieli dokonać apostazji?

Wszystkim, którzy czują się straszeni piekłem dam jedną radę.
Przeczytajcie Ewangelię.
Tam jest wyraźnie napisane jaki jest zamiar Boga wobec człowieka i świata.
Otóż zamiarem Boga jest zbawić cały świat.
Jeżeli ktoś rozumie, że Wszechmogący nie może nie zrealizować swojego planu, to rozumie też, że ostatecznie sam nie może być w piekle.

Uczynili to niekompetentni ludzie. Lęk należy do sfery psychicznej, więc należy najpierw uleczyć psychikę a tym się nie zajmuje duchowny. Lęk to zródło motywacji u neurotyków. Nigdy nie obejmuje on jedynie strony duchowej, ale na nią rzutuje. Najprostszym (nieskutecznym) rozwiązaniem jest odrzucenie tego, co kojarzy się z lękiem a więc zastępczo Kościoła, bo ludzi ważnych, których to sprawili nie odrzuci się tak łatwo.
Pięknie to wyeksponowałeś i uogólniłeś...winien Kościół.
Wiedzą o tym też duchowni, którzy zauważywszy problemy natury psychicznej a nie duchowej jako sprawcze, wysyłają człowieka do psychologa czy nawet psychiatry. Nie straszą, ale chcą pomóc w naprawie człowieka i ryzykują, że odejdzie on od wiary. Nie ma jednak drogi na skróty do dojrzałości. Terapia kończy się tym, że człowiek widzi problem i szuka rozwiązania. Czasem uczyni winnymi religię i w ten sposób sądzi, że problem został rozwiązany. Zatrzymuje się w połowie drogi. Po dobrej terapii bowiem powinien powrócić do dobrego przewodnika duchowego, by zrozumieć swoje problemy duchowe.

Szukasz winnych i usprawiedliwienia dla siebie, ale nie dostrzegasz, bo nie potrafisz, że problem leży w Tobie, nie innych.

I szukasz szybkich rozwiązań.

Kiedy czytam, że kogoś zajmuje strach, perwesja, zło, szatan, odczytuję, że ma problemy.

Planujesz drogę na skróty.
Dopóki sam tego nie zobaczysz, będziesz tkwił w zawieszeniu. Lęku nie wyeliminujesz, jedynie przeniesiesz w inne miejsce. Winni pozostaną inni...
Ludzie stabilni emocjonalnie nie skupiają się na sobie i swoich odczuciach. Ich wzrok skierowany jest na zewnątrz i zadania, które mają do wykonania.

Interesujące, zwłaszcza w kontekście tego, że to głównie Kościół zajmuje się strachem, perwersją, złem, szatanem...

A może to filtr przez który to przepuszczasz daje takie odczucia?

Nie przeinaczaj Ewangelii. Jest w niej zapisane, że Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi, a nie że "wszyscy zostaną zbawieni".

Na czym polegało moje przeinaczenie Ewangelii w poprzedniej wypowiedzi?

Podkreślę Ci, bo chyba nie zrozumiałeś mojej wypowiedzi w kontekście tego, co sam napisałeś:

No i gdzie tu jest przeinaczenie Ewangelii?

Napisałem w moim pierwszym postcie w temacie. Nie będę się powtarzał.

A czy Ty uważasz, że Bóg (o którym śpiewamy: stateczny w słowie, co raz postanowił, wiecznymi czasy tego nie odmówił) mógłby nie zrealizować swojego planu zbawienia świata?

Przeczytaj ten fragment Pisma Świętego i zastanów się nad znaczeniem podkreślonego słowa:

1 Tm 2,1-4
1. Zalecam więc przede wszystkim, by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi:
2. za królów i za wszystkich sprawujących władze, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne z całą pobożnością i godnością.
3. Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego, Boga,
4. który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy.